Hockeypark

Twee keer was ik niet geweest, maar er is niets veranderd. Waarom zouden we goede dingen veranderen. Ook Guus Hiddink is ook nog steeds bondscoach. Dat-ie niet ontslagen is heeft hij te danken aan het staatsbezoek in Korea. Een net ontslagen bondscoach doet in Korea geen deur open, zelfs Hiddink niet, zo iemand hoort op een samoerai-zwaard.

Hockeypark

Niets veranderd? Toch wel. Ik kwam aanfietsen op een heus hockeypark. Ik had het gelezen in het eerste bericht van de afdeling agitprop. Het zag er alleen nog niet anders uit. Het moet nog groeien. De weergoden waren de club gunstig gezind: het regende pijpenstelen, dat is goed groeiweer.

Als trimheren namen we dat ongemak op de koop toe. Brildragers hadden een pet om het zicht te garanderen. En het publiek had een paraplu om droog te blijven.

Er waren 9 trimheren aanwezig, en Marcel had zijn zoon Oscar meegenomen. Ik wist niet eens dat Marcel een zoon had. Zou die op z'n "prins-Berhards" zijn verwekt en opgegroeid in een warm buitenland?

Letlandse proporties

Deze gedachte haalde mij uit mijn spel. Misschien kantelde daardoor het gelijk opgaande spel bij iedere aanval van oranje in hun voordeel. Het kantelde zo vaak dat de achterstand Letlandse proporties aannam. De ommekeer kwam toen Tineke langs de lijn verscheen. Ze had haar schoondochter, de zoon van Oscar  bij zich. Poeh, ik was gerustgesteld en beschaamd tegelijk. De schaamte over mijn achterdocht zette ik om in een doelpunt met het haakje. Oranje kreeg het even benauwd maar handhaafde de voorsprong soeverein.

Selfie-stick

Tineke zag dat het goed was, maar fel. Ze bood aan om te scheidsrechteren. Of er iemand een fluit bij zich had. Ik had een selfie-stick met afstandsbediening, maar daarmee kun je geen wedstrijd leiden.

trots in de regen, met stick

Zelfs het maken van een zelfportretje met het stokje was moeilijk als alles nat is geregend. De schoondochter zag het gestuntel aan en nam het heft in handen. En legde daarmee onze druipende aanwezigheid van afgelopen zondag vast.

Ook voor de koffie moeten we nog steeds ver lopen. Het hockeypark heeft immers nog een verborgen koffiecorner. Wel geurend naar een Douwe Egberts-reclame zodat we de weg langs de duurste kleedkamers van Nederland makkelijk kunnen vinden. Ter geruststelling en naar de gemeente: er was deze ochtend een team dat gebruik ging maken van deze voorziening. Misschien toch maar een paar kleerhaakjes in het nieuwe hockeypark ophangen.

Korea

We vertrokken nadat ik een paar goede tips voor mijn selfie-stick had gekregen. Dank daarvoor. Arjen had vooral veel haast. Hij moest die zondag voor 20 uur nog een auto voor anderhalf miljoen verkopen aan een rijke Koreaan. Het zou zo maar kunnen dat Hiddink er geen deur meer openkrijgt.