Natte dromen

En daar stonden ineens Ed en Lieuwe op het veld. Tijdens hun afwezigheid had het leven geen diepe sporen achtergelaten. Maar het spel was er niet op vooruit gegaan. Zachtjes gezegd.

opkomst was niet groot

Wakker schrikken

Het gesprek van de dag was wederom het WK voetbal. De Duitsers waren, ondanks de 2-2 tegen Afghanistan, toch wel sterk. En het tikkie-takkie-voetbal heeft afgedaan. Achterin een beetje de bal rondkeuvelen en dan een pats-boem-counter. Alsof je rustig slaapt en in een keer wakker schrikt omdat je moet plassen.

uitpuffen onder het mom van oprekken

Pietje Suarez

De opkomst was op deze zonnige zondag matig, dus de terugkeer van de verloren zonen was als manna uit de hemel, nu stonden we met 9 man op het veld, goed voor één kan koffie. Een product van Selwin, die een forse tik op de pols kreeg. Hard genoeg om de stick aan de kant te zetten. Daardoor speelden we vier tegen vier. Een betere krachtsverdeling, want de vijf blauwen hadden een straatengte voorsprong opgebouwd (vooral door Pietje Suarez). Maar het team met Lieuwe en Ed wist uit de nieuwe verhouding geen voordeel te halen. Blauw legde de ene na de andere tikkie-takkie-aanval op de mat.

Hockeybabes

Voordat wij denken dat we kwalitatief boven onszelf uitstijgen: het aantal onbenullige (en daardoor pijnlijke) foutjes was te groot om ons trendsetters te wanen. Het is meer dat we zo snel mogelijk van de toegespeelde bal afwillen: dus snel doorspelen. En dan is de kans aanwezig dat ook cracks met weinig speelminuten worden verrast.

met gestrekt been erin

Als je vannacht dus droomt van hockeybekers en huldigingen door hockeybabes dan plas je broek.

Alles behalve hockey

Zou het over oranje gaan? En welk oranje?

Het ging inderdaad over oranje. Maar hoezeer we ook ons best deden over het goud van de hockeydames te hebben, hun goede spel, de kansen van de hockeymannen en de sfeer in het stadion, toen Hans kwam was dat ineens over.

.... niet van echt te onderscheiden ....

Een eerlijk is eerlijk het kon niemand ontgaan zijn dat er een bijzonder doelpunt was gescoord door van Persie. In technische zin maar ook in het spelverloop want de wedstrijd kantelde, wist heel analyserend Nederland te vertellen.
Dat effect had de komst van Hans ook op de trimheren afgelopen zondag. Het gesprek nam een andere wending, van hockey ging het over op voetbal omdat we onaangekondigd op een treffende vergelijking werden vergast met de beelden van de vrijdagavond ervoor. Op de foto zien jullie hoe scherp hij de beelden heeft bestudeerd. Als er een voetbal in de buurt was geweest was zijn nabootsing niet van echt te onderscheiden geweest.

bijdrage van hockeyhond

Ondanks de opgewekte euforie (en ondanks de warmte) moesten we toch de spieren opwarmen. Jan was niet aanwezig zodat we gewoon weer het hele veld half bestreken. Rekken en strekken ging onder mijn voorbeeldige leiding en daarna trokken we naar het kleine veld. Een veld dat eigenlijk deze zomer zou worden verlengd en tot een waterveld zou worden gedoopt. Maar er staan een paar eiken in de weg. En omdat het bestuur heeft geen motorzaag heeft mogen wij deze zomer nog op het hobbelveld blijven spelen.

De acht aanwezige trimheren legden een mooie partij op het zachtgolvende pupillenveld. Overigens niet dan nadat een hockeyhond zijn partij had neergelegd.
Maar zoals gezegd, deze zondag wilde hockey maar niet het onderwerp worden. En ook tijdens het partijtje was Hans wederom degene die het

Hans hangt alles weer op z'n plaats

thema bepaalde. Een schot van Ed ketste af en belandde in zijn onderbuik. Het onderbuikgevoel van veel mensen is nogal schreeuwerig, bij Hans is het een ingehouden emotie, na een paar minuten gevolgd door een anekdote en een lach.
Nou dat moesten wij ook want na een straf looptempo gaan wij van het hangen op de stick vanzelf lachen. En als je ook nog dat Caribisch getinte shirt voor je ziet kunnen we er beter een einde aanmaken. Het was sowieso niet de dag voor hockey. En dat bleek diezelfde dag, toen de mannen door Australië werden ingepakt.
Morgen, jongens de tijd vliegt! weer een kans voor een mooie pot onder een iets gunstiger gesternte: de dagen worden weer korter.

Het soort lach dat aanstekelijk werkt

Geen verslag, wel foto's

Aanstaande zondag (dat is morgen al) loop ik de Keppelrun, de 10 kilometer wel te verstaan. Afgelopen week keken deze foto's mij steeds weer aan, ze zijn dan maar het verslag van 1 juni.

wekelijks kringgesprek: wie zijn de sterkhouders vandaag?

wachten op de koffie

de taart is gearriveerd, dank aan Roel; nu de koffie nog

wie wil er op mijn selfie?