De velden op zondagochtend ademen niet meer de mistige stilte van weleer. Een grote kinderschare bevolkt het pupillenveld en sommige ouders staan de kwaliteiten van hun kroost te bewonderen. De andere ouders liggen nog op één oor of op iets anders.
Om ons niet te laten afleiden door het publiek trokken wij ons terug naar de uithoek van het DHC-complex.
Een complex dat binnenkort die naam echt mag dragen, vanwege de grootsheid maar ook vanwege de totstandkoming. Heftige vergaderingen en uitgebreide berekeningen en veel, heel veel tijd, zorgen ervoor dat komende seizoen vanuit het clubhuis de bewonderende blikken tot in de uithoeken belanden. Dat heeft, naar verluidt, veel moeite gekost. Pijn ook. Maar je kunt geen cake bakken zonder een eitje te breken.
Op het achterste deel van het oudste veld vond ondertussen een oorwassing plaats van heb ik jou daar. Het blauwe team dat het moet hebben van de twaalfde man kon geen vuist maken.
Maar wat kan het schelen want in het clubhuis (dat voorlopig nog kantine heet) wacht ons een cappuccino-cake. En een serie taalkundig verantwoorde limericks van Frank. De bakker was zelf niet aanwezig, hij vertrok spoorslags nadat hij zijn baksel had afgeleverd.
Ed, de grote cake-man, ondersteunde de klunzige bakker van de week die probeerde een cake te bakken zonder een eitje te breken.
 |
| Cake van Frank, met ei |
 |
| Ed draagt introduceert de cake. |
 |
| Frodo installeert spannende beelden |
 |
| warmlopen voor uitzinnige ruggen |
