Wat deed jij 51 jaar geleden?

Iedereen weet nog wat-ie 50 jaar geleden deed toen Kennedy werd vermoord. Ik niet. Wat ik wel weet is dat ik bijna jarig was. Maar op het moment van de aanslag sliep ik waarschijnlijk in mijn wieg. Bijna 1 jaar oud. Een tropenjaar, want de koudste winter sinds de Gerrit Hiemstra van toen het weer bijhield.

die bril is om het ingewikkelde recept
te kunnen volgen

Momenteel ben ik een beetje ziek. Vooral koorts, dus slapjes. Geestelijk in topvorm, 's nachts hallucinaties maar dat is goed voor het creatieve proces. Maar voor mijn gezondheid (en die van jullie)  verschijn ik dus morgen niet in mijn sportkleding op het veld.
Maar jarig zijn schept wel een verplichting naar de Trimheren.  Als je bijna 51 jaar lang weer en wind hebt getrotseerd is het rond 10 uur bezorgen van een chocoladecake een peulenschil.
Om aan te tonen dat er daadwerkelijk iets is gemaakt heb ik een foto van het totstandkomingsproces. De af-cake kun je morgen bewonderen en opeten.

Trimheren of de kunst van het Maserati-onderhoud

Trimheren staan allemaal braaf om 9 uur op het veld. Maar om 11 uur zijn ze als weer thuis. Altijd met het onderhoud bezig.

Het was koud door de mist afgelopen zondag. En omdat de temperatuur laag was. De meeste trimheren hield daarom de lange broek aan. Geen gezicht, maar alles voor het behoud van de spieren. Belangrijk als je even een tijdje minder in beweging bent.

Zen-coach

Trimheren houden pk's warm

Om de 19 mannen goed voorbereid aan de start te krijgen had ik een uitgekiend programma voorafgaande aan de wedstrijd samengesteld waarbij de gezamenlijkheid een belangrijk thema is. Toine dacht het zonder zen-coach te kunnen en draafde op eigen initiatief zijn eerste rondje. Maar ook dit is een leermomentje. Toine zijn leercurve boog gelukkig snel in het gelid. Na een kwartiertje waren we vermoeid maar lekker warm om te gaan inspelen. Of om Batavier Frank de hoeken van het doel laten zien.

Leercurve

Na deze cooling down was het partijtje, oranje tegen blauw. Oranje was in het voordeel omdat ze met het ongevallen-hesje warm gekleed waren. Blauw werd deze zorg voor eigen gezondheid ontzegd, maar weerde zich kranig. Verdedigend zat het goed en captain Oveur bracht blijdschap ten gehore nadat hij een bal in één keer had gestopt. Aan het vervolg moet nog worden gewerkt. Dat hoort allemaal bij het werken aan ieders eigen leercurve. Is niet erg.

Moe maar voldaan

Tot 3-3 ging het gelijk op. Toen het winnende doelpunt gespeeld moest worden tikte André genadeloos en een beetje lucky de winner binnen. Zijn leerdoelen presenteert hij soms verrassend onverhoeds. Daar hebben sommige trimheren het moeilijk mee, zeker als je bij het ander team hoort.

Crematiecake

In ieder handboek over moterfietsonderhoud zit een dieptepunt. Voor Trimheren kwam dat bij de koffie: Jaap kondigde zijn afscheid aan. Jammer, want de koffie smaakt al zo beroerd. Dit maakte het allemaal nog erger.
Als Jaap zich gepasseerd voelt door het koffie-automaat kan ik me dat voorstellen, maar ik wil hem meegeven dat het niet aan de techniek van het apparaat ligt. Ik denk dat Jaap altijd nog een betere haringtruc in huis heeft dan de bittere mocona-tap.
Na een welgemeend maar knullig "Japie, Japie Japie bedankt" trok hij de deur achter zich dicht. Er was  helaas geen crematiecake om de brok in de keel weg te slikken.

Boterham met kaas

Life goes on, Arjen stapte ook op. Hij nam zijn glimmende Maserati uit de modderpoel van de parkeerplaats. Grommend en knallend vertrok hij naar de Europaweg, mij bevreemd achterlatend. "Hoort dat zo?" Ik heb er waarschijnlijk geen verstand van. Van de fiets weet ik dan weer alles. En net als Henk buigen we over het stuur en draaien aan de handvatten terwijl we "broem, broem" roepen.
Snel naar huis om echte koffie te tanken. Met een boterham met kaas erbij.

Arjen voelt aan de pk's

Ook Henk voelt zijn pk's

Troost bij de storm

Ik schrijf dit verslag op donderdag, dat is ruim na weer een enerverend partijtje hockey. De emoties zijn weer gaan liggen als stof na een verbouwing. Maar was er wel stof? Of was het storm in een glas water?

Storm over een waterveld

Onze bijdragen voor koffie, door Ed altijd netjes in de koffertje verzameld, zit niet in de baropbrengsten van de club. Alarm bij de kascontrolecommissie, waar Frodo dit jaar inzit. Waar is het geld gebleven? Toch in Hongkongs vastgoed? Of overgemaakt aan giro 555? Nee, natuurlijk niet, storm in een glas water. Maar waar is het dan gebleven? Een aanbetaling voor het waterveld misschien wel

Troost waait weg

De inwoners van het Filipijnse stad Tacloban hebben wel wat anders te doen. Ze herkennen hun eigen stad niet meer. Alles van waarde is weg. En ze kunnen ook niet eens starten met een schone lei, want er ligt nog van alles in de weg. Voorlopig zullen er vooral hoogwaardigheidsbekleders over de puinhopen wandelen met serieuze gezichten, hier en daar een hand op de schouder leggend. En een welgekozen woord van troost dat achter de storm aan wegwaait. 

Een meteoriet intippen

Hans zegent de traktatie

Troostende woorden die wel aankwamen waren zondag voor oranje. Want na een spannend partijtje waarbij de stand maar niet van de gelijke stand afkwam trok blauw aan het langste eind. Dat was natuurlijk terecht, maar oranje had genoeg kansen om het te beslissen. Ed miste een plotse kans bij de tweede paal en er schoten nog meer meteorieten voorbij het doel die vroegen om een tip-in.

Rogier had zijn dag niet, maar dat werd door Adrie ruimschoots gecompenseerd. Alleen voor de andere partij. Overigens scoorde Ed nog wel na een mooie rush, maar dat botste niet aan tegen het scorend vermogen van blauw.

Een wave overspoelt trimheren

Frodo met een doos vol troost

Troost was er na afloop in de vorm van niet één maar twee (2) traktaties. Frodo - captain Oveur - Jansen was jarig geweest en Frank had de vereiste goodwill gekocht via een flinke krentenwegge. De overdaad deed Hans Pieterse naar de microfoon grijpen en de verwachting uitspreken dat een goede traditie in ere is hersteld. Om vervolgens de wave in te zetten. Hear hear!

De taart van Frodo was overigens op Franks traktatie afgestemd. Slim en ook terecht, want na zo'n inspannend potje krijgen we zoveel zoetigheid niet weg. Let wel, het had gewaaid, geen storm. Laat staan een cycloon.

En het was natuurlijk maar een troost, geen maaltijd. Gelukkig zijn wij geen Filipijnen.

Koffie

Het ging afgelopen zondag al snel niet meer over de wedstrijd. Koffie was het gespreksonderwerp. En dat is een slecht teken.

Jaloerse blikken

Gelukkig was er vlaai van Henk. Een tijd geleden was hij jarig geweest maar, net als dat je dat niet vraag aan Sinterklaas, vroegen we dat ook niet aan Henk. We zongen uit volle borst, eindigend in een driewerk hoera en "'t is feest bij DHC". De belende tafel en een stel mannen aan de bar hoopten door mee te juichen een graantje mee te pikken. Maar zo werkt het niet, taart smaakt vooral lekker als je het lekker voor jezelf kunt houden.

Henk en Frodo verwerken het trauma op hun eigen manier

Kleine kannetjes koffie

Ondertussen liep Jaap heen en weer met kleine kannetjes koffie. De oude kannen waarin je al koffie kon zetten door er alleen maar water in te gieten waren verdwenen. Een paar trimheren hadden al opgemerkt dat op de bar een ander koffieapparaat stond. Het apparaat was kleiner en was volgehangen met goedbedoelde instructies. Daaruit bleek dat de koffie voorlopig nog gratis was om het apparaat uit te proberen. Maar weldra zou de koffie eerst bij inworp van 1 euro beschikbaar komen.
Vooralsnog zat er een sleuteltje in de machine om de inworp te omzeilen. Een beetje onwennig drukte Jaap een toets in en daar vloeide het bruine vocht.

Ondertussen zaten 16 man in afwachting met een taartje op schoot. Het duurde wel langer dan anders, het zou vast heel lekker zijn. Ook de dames naast ons keken reikhalzend, maar wachtten netjes op de beurt.

Yuck-smaak

De eerste slok bleek niet aan de hooggespannen verwachtingen te voldoen. Er was alle aanleiding om die neerwaarts bij te stellen. Maar ook de tweede slok viel bitter tegen. Hoe ver kun je gaan in het bijstellen van je verwachtingen vroegen we ons allemaal af. Na de eerste spoelbeurt een tweede kopje geprobeerd. Maar het bleef de yuck-smaak van oploskoffie op de camping uit onze jeugd. Je ouders namen het mee net als de aardappelen en hagelslag. Nescafé zat in een makkelijk afsluitbare pot, hoefde moeders niet die koffiebus mee te nemen om, in de Ardèche aangekomen, tot haar afgrijzen te ontdekken dat alles in het voorraadkastje was bedekt met een laagje DE-roodmerk.

Jeugdtrauma

Voilá, het jeugdtrauma waardoor onze generatie heeft gezworen never-nooit-geen oploskoffie meer te drinken. En wie schetst onze trimheerverbazing dat een fabrikant het in zijn bedrijfsplan haalt om 1 kuub apparaat te maken, tot de nok toe gevuld met oploskoffie, om op zondagochtend na tien uur de sfeer in het clubhuis te verzieken.

Inloophuis

De penningmeester der Trimheren kwam al snel met een veel smakelijker oplossing: konden we niet het inloophuis van de schrijver dezes kopen om als Trimheren-clubhuis te dienen?
Financiële kaders zijn er om creatief te dichten, we zitten immers dan onder de rokende puinhoop van de Rabo-bank, en de koffie is er in ieder geval beter, dat kan ik verzekeren. En het is er lekker warm sinds 26 oktober.
Er is echter één nadeel. De "triple A"-isolatiewaarde houdt het geluid buiten maar ook binnen. Ons gezang voor een jarige blijft daardoor een intern feestje. Ons taartmoment zal dan niet meer door jaloerse blikken worden begeleid.

Welke oud-trimheer weet zich te onderscheiden op de halve marathon?

Morgen wordt het een ochtend om ons te onderscheiden. Er zijn buien in aantocht, met zelfs hagel en onweer.
Misschien dat we het ontlopen maar voor hetzelfde geld zijn we de helden van de dag. Daar kun je me thuiskomen, maar dan moet je er wel zijn geweest.
Als opwarmer en herinnering aan de tijd dat de ouwe jongens nog krentebrood (zonder tussen "n") aten een foto van een oude, maar niet vergeten, held. Hij heeft zich echt onderscheiden. Ik kon hem afgelopen zondag tijdens de halve marathon van Doetinchem net achter me houden. Raden maar!

Is dat nummer zijn leeftijd?

En onderstaande man in het rood kennen jullie vast wel, hoewel meestal iets frisser.

Ik in het rood en daar 5 meter achter, tja, wie?