Blesseregolf

Het verslag van 19 april heeft even geduurd maar gelukkig heb ik de foto's nog. Ze lijken te getuigen van een slagveld. Malheur is de trimheren niet vreemd, ouderdom komt met gebreken met als gevolg dat een groot aantal trimheren zondag tussen 9 en 10 uitgeschakeld is door lichamelijk ongemak. Afgelopen zondag kwam daar bovendien nog de AutoRAI (eindelijk weer, zal Arjen hebben verzucht) bij. Maar er stonden toch 11 (of 12?) mannen op het veld.

Terug van een blessure was Toine. Op de foto poseert hij of hij een wild zwijn heeft omgelegd. Maar daar kwam het niet van afgelopen zondag. Hij draafde weer, maar nog niet als vanouds. Na afloop zagen wij allen dat het nog goed was. Of hij dat zelf de volgende dag ook nog vond horen we morgen.

Voor het spel begon was de eerste blessure al een feit: een ernstig geblesseerde vinger. Jan kan het niet langer aanzien, maar Diederik sluit zijn ogen niet voor andermans leed.

En alsof er niet genoeg blessures zijn vlogen de ballen hard de cirkel in. Voeten werden geraakt maar soms ook een stukje hoger.

Frank, ja ook hij was weer terug (hoewel hij geen blessure had), schroeide de cirkel in de hoop op een fraaie tip-in. Hij trof echter iets van Diederik. Op onderstaande foto wijst Gérard wijst het aan. De ice-packs zullen hem verlossen van de ergste pijnen en het kusje van Frank maakte het helemaal weer goed.

Ook Marcel wist niet aan de blessure-golf te ontkomen. Hij werd op zijn pols geraakt door een woeste stick. Maar taai als-ie is houdt hij het bloed binnen de deur. Het is een beetje rood, het vlamt zelfs, maar dat is goed voor zijn imago. In het ziekenhuis komt hij er gewoon mee weg,

Om alles weer te vergeten presenteerden de we, terwijl de koffie pruttelde, de scenario's voor het nieuwe clubhuis. Frank heeft er veel verstand van en wist te verstellen onder welke overkapping de meeste mensen gaan staan. En wat ze zoal consumeren, dat is belangrijk omdat een sportclub de exploitatie grotendeels draait op de baromzet. Koffie is leuk maar het liefst heeft de club dat we om half elf aan het bier gaan. Waar wij als trimheren vooral op letten is de lokalisering van het EHBO-koffertje.
Alle voors en tegens afwegende konden de bordjes op schoot. Ed zit er al klaar voor.

Beste Arjen

Beste Arjen,

Hans vertelt over de camper in Marokko

Zijn we te hard geweest? Op het veld, in deze blog? Heb ik je naam verkeerd gespeld? Heeft Bob of Bert te vaak jouw inzet met de voet gestopt?

Avondland 

We maken ons zorgen, waar blijf je? Wij, zoals we afgelopen zondag bij elkaar stonden ons voor te bereiden op de onvermijdelijke warmloopoefeningen en na te praten over Hans vakantie in Marokko. 50 dagen, als ik het goed herinner, waarvan een deel door het Avondland en daarna de oversteek naar de Maghreb (hetgeen overigens hetzelfde betekent).
Het is hem goed bevallen. Iets met de startmotor maar daar zijn genoeg mannetjes die er verstand van hebben. En van de prijs kun je niets zeggen volgens Jan. Maar ja, zit hij niet in een ander prijssegment? We misten in dezen de kennis van de luxe kant van de markt. Ik noem: een Arjen van Beek.

Jan en Paul leggen een geschil bij,
zand erover

Mierzoete thee

Hans realiseerde zich dat hij op motor en arbeidsloon had moeten afdingen. Dat is-ie niet gewend. Vanuit de ligstoel tussen het boren en spoelen door heeft hij nog nooit een tegenbod gehoord. Dat is jammer, want dan wist hij hoe hij nog een extra kopje mierzoete thee kon uitonderhandelen. Dat krijg je niet bij Nederlandse garages. Ja, een kopje dat de smaak van koffie imiteert dat kan nog.

echte koffie

na afloop is iedereen weer blij

Wil je echte koffie dan moet je bij de trimheren zijn, even na tien uur. En als het meezit (en het zat mee) gezet en uitgeserveerd door Claudia. En om het ook echt te verdienen moet je eerst een stukje hockeyen. Net zoals de 13 mannen afgelopen zondag.

Het plezier en de pijn werd gelijk verdeeld. Rolde het blauwe zestal aanvankelijk de overmacht van zeven oranje mannen op, toen het winnende doelpunt werd gespeeld trok blauw toch aan het kortste eind. Piet (wie anders) scoorde de winner.

Snelheid

Hans had zijn camper op het veld uitgeveegd

Ondertussen had blauw het ondertal goed benut om de bal te laten rondgaan. En met een beetje geluk rolde de bal vaak in het doel. De schoten van oranje troffen vaak de paal deden het zijnet bollen. Blauw had bovendien snelle uitbraken (Gérard en ikzelf). Oranje had op de linkervleugel gebrek aan snelheid. Dat lag voor een deel aan de de zandlaag op het veld. Dat haalde de snelheid uit het spel. Maar we misten ook de snelle benen. Paul is snel met vaak onverwachte acties maar voor de snelle break out misten ze toch een "roadrunner", ik noem: een Arjen van Beek.

Tegenwoordig maak ik vaak foto's met mijn telefoon van de zondagse bijeenkomsten. Dat is handig omdat het mijn degenererende geheugen helpt bij dit verhaal. Daardoor wist ik dat Jan getrakteerd had. Small is beautiful en Less is more zeggen ze wel eens, bij Jan is het small is more. Van die kleine slagroombolletjes mag je er gewoon meer pakken.

Small is beautiful, ik weet erover mee te praten. Ik ben benieuwd of dat ook voor Rogier geldt. Misschien heeft Rogier zondag andere plichten, maar we rekenen allemaal wel op de schaterlach en de rushes van jou, Arjan (o sorry, toch verkeerd gespeld).

David & Goliath

De groepsapp had z'n werk weer goed gedaan. Een 10. Maar gezien het weer (en Eerste Paasdag) eigenlijk had het natuurlijk zeker 16 moeten zijn of 18. Waar zijn al die trimheren in ruste?

David en Goliath

Na afloop liepen we de ziekenboeg of overwinteraars nog even door. Als jullie afwezigen dit lezen: meelij is jullie deel. Want er was wederom veel te beleven. Als jonge honden, dus niet de dinsdagochtend-roedel, raasden we over het veld. Doelpunten als rijpe appelen, oranje iets meer dan blauw, maar dat kwam door de jeugdige inbreng van Job. Hij had zijn zoon David meegenomen die (hoewel hij verdediger is) ons als aanvaller helemaal zoek speelde. Hij kon dat doen omdat hij met Goliath in een team speelde. Dus nam oranje snel afstand. Ondanks de aanwijzingen van Selwyn, die zijn rugblessure spelenderwijs hoopte te genezen. Hij had naast een paar geniale passes meer weg van een verkeersregelaar. Hopelijk is zijn rug weer herstelt als zondag het veld vol staat.

Almere

Dan zal Bert er niet zijn. Hij gaat naar Almere, met een tussenstop in Bombay. Bert is onder trimmers vooral bekend om zijn stabiele defensieve werk waarbij zone-verdediging op zijn lijf is geschreven. Maar afgelopen zondag was daar een flakkering van wat zijn capaciteiten zijn als hij uit dat keurslijf mag. In een (mogelijk niet) onnavolgbare rush, soleerde hij over het hele veld en omspeelde onze laatste verdediger (Gérard, gezegend met de snelste reactie op de lijn). Een doelpunt om in te lijsten, voor boven het bed van Teun de Nooijer.

Taart op servet

De nazit beloofde een verantwoorde verrassing bij de koffie. Job had zich zaterdagavond uitgesloofd, maar had de verhouding in de receptuur én de inventaris van het clubhuis verkeerd ingeschat. Daardoor aten we een wat slappe taart op servetjes. Maar het was lekker en Martine Bijl was er toch niet.

beetje ziek

Met een zwakke smoes voelt een week lang slecht. Bij je partner kun je er na een dag wel overheen zijn: goed gesprek, een sorrietje en weer verder. Maar afmelden bij de trimheren met een natte neus of een spierpijntje ettert lang na.
Afgelopen week overkwam me dat. Ik werd die zondagochtend wakker met regen en wind op het raam. Toen ik me oprichtte om te kijken hoe laat het was, wist ik al hoe laat het was: minimaal 38°C. Een bonkend gevoel in het hoofd en sloerig in de rakke. In een ijlbui appte dat ik niet zou komen vanwege koorts.

kloeke cake

Meteen na het berichtje heb ik al spijt want Ed had in de keuken een kloeke cake geknutseld. Gezien de vele afzeggingen moet hij die misschien wel alleen opeten. Maar ik voel me echt ziek.
Ondertussen roept beneden de plicht: een bruine labrador die wil eten en daarna plassen tegen een boom.

compromis-hond

Terwijl ik naar de beneden loop merk ik het al, de koorts gaat net zo snel omlaag. Het valt allemaal wel mee. Maar buiten breekt nog steeds geen lente door. Ik besluit tot een compromis: ik ga niet hockeyen maar laat de hond bij het veld uit en neem een plakje cake van Ed af.

Doetinchemse Honden Club

Om 10 uur ben ik bij DHC. Maar ik zie alleen maar andere teams. Geen trimheer te bekennen, ook niet op het kleinste aller velden. Met de hond wandel ik tussen de rokende mannen en kletsende vrouwen door. Hij draait een fraaie drol op de rand van het gras en piest tegen een paar sticks aan. Het is niet verboden dus mag het.

Doetinchemse Helden Club

Binnengekomen zie ik de helden van vandaag. Vijf mannen stonden om 9 uur klaar om te spelen. En dat deden ze. Tot het om half 10 begon te regenen. Met zijn vijven waren ze er snel uit toen de wind de geur van koffie en cake over het veld blies.
Dus om 10 uur was het vijftal al klaar met de zondagochtend. De koffie was op, ik kreeg nog een plakje cake, die smaakte uitstekend. En toen nog één. Die bleef even liggen op tafel en werd pardoes weggegrist door een schurftige hond van de tegenstander van Veteranen.

vergulde paas-ei

Komende zondag is het gelukkig mooi weer. En mijn koorts is weg. En het is Eerste Paasdag. Geen ijl-blogs maar gewoon eieren zoeken. En daarna een partijtje om het vergulde ei. Ik ben er.