theater

Met name in de zuidelijke landen zijn voetballers meesters in theatraal te aarde storten. Een duwtje in de rug of een veeg langs de wang zijn niet minder dan een aanslag. En de medespelers vliegen verontwaardigd de dader aan. Ik denk wel eens dat de manier waarop we in de Irakoorlog zijn betrokken daar mee te maken heeft. Allemaal theater.
Zo ook het hockeyspel van de trimheren van vandaag (jawel, ik ben weer vlot). Theater, ja, maar niet om de scheids te misleiden. Nee, het is gewoon intimidatie van de tegenstander. In de loop van de partij op het al snel broeiende kunstgras zijn alle middelen geoorloofd, want de hitte ontneemt ons allen de gekende technische kwaliteiten. Piet maakt een hele salto achterwaarts (voor de helft waardoor hij op zijn rug terechtkam), Ed maakte een piroutte maar bleef op de been, ik maakte een zijwaarste danspas, maar had buiten mijn eigen schoenveter gerekend. Allemaal hilarische momenten die de tegenstander op subtiele wijze uit het spel haalde. Oranje was het meest succesvol. Met vier van de acht doelpunten was Piet Adriaanse topscorer. Maar aan de andere kant verdwenen er ook twee in het doel. Bij een van de goals was een actie van Henk Meerstad (nogmaals gefeliciteerd met je verjaardag, nu zonder zoen) de voorbode. In een poging André ten Berge te bereiken zwaaide hij woest maar elegant over de bal, verloor bijkans het evenwicht en liet zijn stick in opperste wanhoop z'n eigen weg maar gaan.
Jan had vooraf zulke mooie verhalen over het theater van onderen, dat we allemaal wel naar het straattheater in de stad wilden gaan. Maar na deze partij valt iedere aanblik van danseressen van de onderzijde in het niet. Vanmiddag gaan we gewoon nagenieten in de zon, met een rosé en de wedstrijd England - Deutschland. Geen theater, maar pure spanning en onbehouwen inzet. Zoals Toine - postbode - de Ruiter, die ons zelfs in deze drukkende hitte vergaste op fraaie eenarmige solo's en het winnende doelpunt met een theatraal "yeah" begeleidde. Maar van hem kunnen we het hebben.
Gerrit Geuvers

wall of sound

Het wordt bijna een gewoonte om pas bijna een week na het trimgebeuren een verslag af te scheiden. Hoe het komt ik weet het niet. In ieder geval is mijn zondag een stuk drukker geworden. En juist op de dag des Heren vloeit de pen het makkelijkst.
Afgelopen zondag was het een feestelijke trimzondag. De buren van de IJsselcrossers zorgden voor een gezellige drukte. Ze hadden een landelijke wedstrijd georganiseerd hetgeen gepaard gaat met muziek, partytenten en een volle parkeerplaats. En een niet aflatende stroom crossers en crosspubliek. Helaas waren de bewonderende blikken van het onze buren slechts in hun voorbijgaan op ons gericht. Maar omdat ze arriveerden stimuleerde het de trimmers wel tot bovenaardse prestaties. De bal deed het werk. Daarachteraan rende geregeld Toin (met één hand aan de stick) of Gérard (diep verzonken). Bert Meijer was in het eerste deel de gevierde man. Hij scoorde er weer lustig op los. Ik telde er drie. Om die reden werd hij getransfereerd naar het andere kamp. Daar bleef de teller echter op nul staan.
Ondertussen maakte de organisatie van het mixed trimtoernooi het veld en de omgeving gereed voor een gezellige dag. Onze doelen werden voorzien van netten. En juist om dat moment maakte Pieter na een fraaie solo een fraaie treffer. Volgens mij kan-ie dat op commando.
Commando-Pieter was echter na de wedstrijd snel vertrokken waardoor de toenemende drukte rond het clubhuis hem is ontgaan. Ook DHC blies een partijtje mee in de wall of sound. Als Phil Spector nog had geleefd waren hem de haren te berge gerezen.
Ed van der Heiden en Piet Adriaanse hadden hun krachten gespaard voor het toernooi en keken licht meewarig naar onze rode koppen. Hoe het hun vergaan is weet ik niet. Ik zal het ook niet kunnen checken, want de volgende keer (morgen dus) ben ik er niet bij. Mijn oren suizen nog van de Editors en Muse. En 't is vaderdag.
Gerrit Geuvers

in vorm

Tot mijn onuitsprekelijke schande heb ik dit verslag nog niet gemaakt. Terwijl ik zondag al een geweldige inspiratiebron tegenkwam. Dat klinkt bijzonder. Spannend, ja. "Wie, wie, vertel het ons."

Eerst de verkiezingen. Rutte was in vorm. Zijn sterretje schoot omhoog. Maar in de laatste week kwam de klad er in. Voor hem niet op tijd was het rode-potlood-dag. Met de hakken over de sloot de grootste geworden. Waar zit 't 'm in? Vermoeidheid, vijver met grapjes opgedroogd? Wie zal het zeggen.
En dan waar het allemaal om gaat: het trimherenuurtje. Wederom mocht ik als een generaal voor de troepen staan, maar er was sprake van insubordinatie, mag ik wel zeggen. Sommige recruten volgden geheel hun eigen opwarmbewegingen. Ik had het idee dat ik volgde. Nou ja, lekker belangrijk.
Het partijtje oranje tegen blauw ging absoluut niet gelijk op. Vorm heb je of je hebt het niet. Sommige vrouwen hebben een hele mooie vorm. Mannen hebben zelden vorm. Ik behoor niet tot de gelukkigen, tenzij je een spijker mooi vindt. In ieder geval was mijn vorm ver te zoeken. En die van een aantal anderen ook. Blauw werd van de mat gespeeld.
Misschien speelde de hitte een rol. Het was al snel om te stikken. Maar dat gold voor ons allen. En achteraf bleek het mij helemaal geen parten te spelen want ik heb nog een helft meegespeeld met Veteranen B. Nog warmer, maar ik liep de plaggen uit het veld. Was er ineens weer vorm!
Even na 10 uur viel het beslissende doelpunt. Tijd om de koelte op te zoeken. Koffie met water. Het was vrij rustig. Alleen Frank had nog een mop uit de oude doos. Hij vertelt het leuk, maar iedereen kende haar al, een afgelikte boterham. Ook op zoek naar de vorm.
Die middag zat ik in de tuin te wachten op de regen en het onweer toen flarden van zangkoren tot mij kwamen. Toch even een kijkje nemen, en wie zat daar bij "mooikoorman"? Onze Nico. De man die in een grijs verleden tot onze gelederen behoorde zat daar aan de accordeon te begeleiden. En eerlijk is eerlijk: hij leek geen jaar ouder geworden. Een lach van oor tot oor. Zou het zijn elfje zijn? Of die trekzak? Ik weet wel: vorm is ongrijpbaar.
Gerrit Geuvers