Marathon (een halve)

Heren,

Momenteel zit ik in een keuken te schrijven (mijn werk). Tussendoor maak ik blogs over de duurzame verbouwing die, officieel, zaterdag in één dag gaat plaatsvinden. Maar zoals dat gaat in de bouw: alles loopt uit qua budget en tijd. Omdat dit project zaterdag om 16 uur moet zijn afgerond, omdat dan het glas moet worden geheven, is de uitloop naar voren.
Gisteren heb ik mijn halve huis leeggeruimd. Vandaag wordt asbest gesaneerd. En morgen beginnen ze. Zaterdag is er een groot evenement. Je kunt alles volgen via mijn blog: www.bizzstory.nl/duurzaam-inlopen.
Zonet heb ik er een filmpje vanuit de containment de onderdrukten voor asbestsanering. Ik ben blij dat de incubatietijd 30 jaar is, want zondag moet ik er weer tegenaan. Niet op het hockeyveld, maar voor de halve marathon van Doetinchem. Die start om 11 uur bij Argo, dus ik had de koffie toch moeten missen.
Ik zou het leuk vinden als je eens kijkt op mijn blog. Succes komende zondagochtend en tot volgende week!

Gerrit - kuch - Geuvers

Witte Piet

"Het lijkt hier wel een bejaardensoos!" riep iemand uit toen oranje had gescoord. Er was discussie over de stand. Was het 3-2, 4-3 of 3-3? Misschien waren al die maatschappelijke discussie ons wel een beetje te veel geworden.

Wat mag nog van de VN?

Grote groep komt in beweging

Voor het eerst sinds mensenheugenis stond het veld weer vol. Met 21 mannen begonnen we aan de wedstrijd. Dat waren we niet meer gewend, het was een drukte van belang.
Bij aanvang was de kring al erg groot, zo groot dat bij iedere telling het aantal aanwezigen weer veranderde. We wisten niet of we Witte Piet mee mochten tellen van de VN. En Pieter dan? En toen was Hans Pieterse er nog niet eens bij.

Poetin speelt Zwarte Piet in de kaart

De groep was zo groot, eigenlijk hadden we voor het opwarmen een schooljuf nodig of demagoog. Christel en Tineke konden nog wel voor de eerste doorgaan maar zijn afgehaakt. En Poetin was boos. Hij vindt ons in Nederland niet kindvriendelijk. De politie ranselt ouders af voor de ogen van de kinderen en trekt dan ook nog haren uit haar hoofd. Nederland is niet het land van Sinterklaas maar van Zwarte Piet.

Een hele Piet

Zonder een strenge sturende hand begonnen we dus aan het partijtje. "Met hoeveel zijn we ook al weer?" "Wie doet de hesjes aan?" Dat de bal uiteindelijk ging rollen mag een wonder heten. En er werd gescoord. Bob trok in het begin de aandacht met een misser en een doelpunt. Het einde was voor Adrie, met meerdere missers, maar wel met de winnende treffer. Hij was weer een hele Piet.

Witte Piet blijkt Sinterklaas

Witte Piet trakteert

Wat de stand is geworden weet niemand. Ik hou het op 3-3. En hoeveel mannen er hebben meegedaan weet ook niemand. André ging met zijn liesje van het veld en Gert maakte een overstap. En ondertussen was de stand 5-4. Meer moe van het discussiëren dan van het spelen liepen we na afloop naar het clubhuis. Daar bleek Witte Piet ineens Sinterklaas, want hij trakteerde. "Maar het is toch nog geen 5 december?" Gelukkig werden de gesprekjes wat kleiner en keerde de rust op zaal snel terug.

Regen, wind en valfruit

de zeven onverschrokkenen

Het was zo'n dag dat je je hond zelfs niet wilt uitlaten ("doe maar in de schuur") en medelijden krijgt met Bob (met natte taartdoos) en jezelf een hele piet vindt. Regen en wind teisterden het veld van DHC. En wat erger is: de weg ernaartoe.

Zo'n 15 trimheren deden vanochtend daarom het gordijn weer dicht, maar zeven (7) man stond om 9 uur scherp paraat om de strijd met de elementen aan te gaan. Jan en ik waren zelfs met de fiets gekomen.

kijken naar de fietscrossers

Scenario's voor de regen

We hebben gespeeld. Natuurlijk, had ik willen zeggen, maar we hebben onder het afdak toch een aantal scenario's serieus afgewogen. De eerste was om meteen in het clubhuis te gaan zitten, koffie te zetten. Voor dit plan sprak dat de fietscrossers een groot evenement hadden en we ons wel een uur zouden vermaken met hun capriolen. Het tweede scenario was om gewoon weer naar huis te gaan. Ook zeer aanlokkelijk samen te vatten met "home sweet home". Maar hadden we dan niet beter gewoon thuis kunnen blijven? Scenario drie werd het dus: hockeyen.


Geïntimideerd

Een beetje geïntimideerd door het geroffel op het afdak stelden we voor om even snel een partijtje te doen en de rondjes warmlopen met de auto af te leggen. Dat zou er wel gek uitzien, zeker voor de buren van de fietscrossers. Dus het werd scenario 3b: gewoon twee rondjes lopen, een beetje zwaaien met de armen en dan naar het kleine veld om te spelen.


tussen de regendruppels:
Jan in duel met Marcel

gisteren gemaakt,
toen Bob nog 30 was

Met zeven man hadden we een joker nodig. Selwyn was de gelukkige die dus sowieso ging winnen. En dat gebeurde ook, alleen weet ik niet meer wie er met de winst vandoor ging. Maar gezien de omstandigheden waren we allemaal winnaar. Die omstandigheden waren namelijk niet alleen nat, maar ook koud. Bij een iets verkeerde slag deden de handen zeer van de kou. Maar dat weerhield Jan niet van een paar mooie reddingen.



Jaap redt ons uit de regen

Even voor tien uur zagen we dat ook Jaap zich meldde. Om hem te laten zien dat we erg blij waren met zijn komst lasten we snel het winnende doelpunt in. In het clubhuis was er warmte, koffie en taart (van Bob). En vanwege die taart strooide Marcel een paar Limburgse wetenswaardheden rond. Over het ontstaan van de vlaai bijvoorbeeld. De vlaai, in Limburg gewoon vla genoemd is eigenlijk een lekker hapje voor de armen. De restjes bij het bakken van brood worden, zuinig, zo breed mogelijk uitgerold en bedekt met valfruit. Dus met de appels die je nog net voor de varkens kunt weggraaien. Daarna nog een aantal Limburgse namen voor het hogere taartsegment waarvoor ik echter letters nodig heb die mijn toetsenbord niet aankan.

Daarna Moesten we er weer aan geloven. De regen was nog niet gestopt. Maar de weg terug was aangenaam. Trots op de prestatie en een warme douche in het verschiet.

Dubbel en dwars

Tien minuten voor het winnende doelpunt naar de kant gaan, dat kan eigenlijk niet. Maar voor mij telt deze maand dubbel, dus doe ik ook dubbel voorzichtig. En die bal op de voet kwam echt dubbel hard aan.

Dubbel klacht

Ten eerste excuses, ook dubbel. Ik was te laat en ik stopte veel met de voet. Dat laatste is een trekje waaraan we Bob herkennen, maar die was er niet. Iemand moet het doen.
Ten tweede, een klacht, ook dubbel. Niet iedereen leest deze blog. En dat is jammer, want mogelijk daardoor werd de traktatie van Bob niet eens echt gemist. Ook een klacht: het onttrekken aan de taart-verantwoordelijkheid. Het niet lezen van dit verslag is een zonde maar geen taart is nog erger. Misschien was de gever nog niet klaar met het beslag. Manueel misschien toch niet zo'n kneder. Voor zijn werkwijze wat dat betreft http://www.omt-bobraterink.nl/website/werkwijzesite.htm. Het leest als een kookboek.

Trimheren in de mist

Quiz

Deze zondag leek op een afgelasting uit te draaien. Mist was over ons gekomen en vanuit mijn slaapkamer zag ik geen bal. Op het veld was dat gelukkig al een stuk anders. En bovendien waren we met 14 man, dus ging het gewoon door.

We mochten van onszelf op het halve veld spelen. Met 7 tegen 7 was dat mooi, beetje rennen, beetje rusten. Oranje was beter maar blauw kon goed meekomen. Op zo'n klein veld vallen de doelpunten als rijpe appelen, maar nooit ver van de stam (Hendricus 9:4). Henk en ondergetekende waren tijdens de pubquiz op onze bijbelonvastheid geklopt. Dat lieten wij ons deze zondag niet nog eens gebeuren. Mijn loopvermogen was zaterdag al opgebrand maar Henk rende als een jonge god.

jonge god aan de bal

Blauwe voet

Ondertussen had ik zo vaak de bal op de voet gekregen dat Frodo zelf voor hardvochtige scheids ging spelen. Na een welgeplaatste schuiver op mijn rechtervoet moest ik het veld ruimen. Met de blauwe plek tegen het kouwe hek zag ik dat oranje nauwelijks meer in gevaar kwam. Blauw miste mij achterin.
De mist was verdwenen, slechts een grijs wolkendek voor de rest van de dag bleef hangen.

Padvinder

Tijd voor de koffie, zonder gebak, maar met inspiratie. Henk wist ineens weer een vraag uit de pubquiz: wat is de ziekte van kroppie (vraag is nooit gesteld, het antwoord kan alleen maar na veel bier of voor de koffie).

naar de koffie; dubbel en dwars verdiend

En Hans liet zich van zijn beste padvinderskant zien: negen knikkers, waarvan er één lichter is dan de anderen. En dan de vraag om met zo min mogelijk keren wegen (met zo'n ouderwetse waag) weten welke te licht is bevonden. Een onzinnige vraag natuurlijk, maar het hield ons even bezig. Zo lang zelfs dat we alle knikkers al lang gewikt en gewogen (Johannes 9:3) hadden kunnen hebben.
Mijn voet had daarna weer zijn normale omvang. Trainen voor de halve marathon op 27 oktober kan weer. En door dat gepadvinder ben ik ook helmaal klaar voor de duurzame verbouwing van mijn huis op 26 oktober. Volg al vast de voorbereidingen op http://www.bizzstory.nl/blog-en-nieuws/

Dubbel gegroet