grijs gebied tussen lariekoek en appelcake

"Ik ben oprecht van mening dat ik het zo goed mogelijk heb geprobeerd te scheiden." aldus Mark Verheijen, Tweede Kamerlid van de VVD, die als gedeputeerde van Limburg wat tussen de mazen van het net probeerde door te declareren. Wat hij wilde scheiden weet ik niet. Hij bedoelt misschien goed en kwaad. Of dag en nacht. Dat is lastig want er is een grijs gebied. Daarom zijn slagen om de arm: oprecht van mening, zo goed mogelijk en geprobeerd (oef).

Over declaraties zijn al krantenartikelen vol geschreven. Zelfs verslagen van ledenvergaderingen zijn er aan gewijd. En in de nazit aan de stamtafel in het clubhuis gebeurde dat ook weer. Want: is er bewijs van betaling? En is er waarop is die gebaseerd? Er loopt van alles door elkaar in het grijze gebied tussen lariekoek en appelcake.

Afgelopen zondag speelde een groep van 11 man om de eer om als eerste een plakje cake te mogen pakken. En daarmee de kans op nog één in de tweede ronde.
Het ging weer niet gelijk op maar uiteindelijk won de gelukkigste. De winnende werd gescoord door Henk M. van oranje. Dat was omdat ik net op weg was naar het koffie-apparaat. Er zat haast in mijn lijf, ik wilde op tijd thuis zijn, er kon wel iemand "in labor" zijn.
Een geboortegolf teistert de trimheeren. Juist afgelopen zondag was ik de gelukkige, over een paar maand is dat Rogier. Dat gelukkig zijn heeft ook een keerzijde.
Want na een geboorte lijken de nachten op dagen en de dagen op nachten. 's Nachts is het lawaai vergelijkbaar met Radio Decibel en de bezigheden van een drukke kantoordag. Overdag zakken de oogleden zo diep over de pupillen dat het nacht lijkt.
Voor mij is het de komende dagen zaak die nachten zo lang mogelijk te laten duren, zodat ik zondag om 9.00 uur in topvorm op het veld sta. Daarna koffie daarna is dan nodig om nog thuis te komen.
Dat gaat me komende zondag niet.
Het is vaker gezegd: het valt niet mee om het grijze gebied te doorgronden.

Afgelopen zondag was dus voorlopig de laatste keer dat ik in de ouderwetse modus op het veld sta. Dat werd afgesloten met een eerlijk plak appelcake (hoewel er geen appel aan te pas kwam, wel kaneel) van Ed. Hij was niet jarig maar vond het hoog tijd voor een traktatie. Aanstaande zondag is het mijn beurt. Beschuit met muisjes.

Leven in het masculaat

Mannen mogen weer mannen zijn. Trimheren ook. Het emancipaat is verdreven. Het app-bombardement heeft de beslissende slag toegediend.

stijlvol bombardement

Slechte moppen als bommen, ik kan er zelf niet goed tegen (dat is mijn vrouwelijke kant, mag best), ze hebben de duw gegeven. Het scheelde dat ze uit een KLM-vliegtuig werden gegooid. Toch nog a touch of class.
Het voorjaar breekt weer aan. We mogen weer naar buiten met motorzagen, bijlen en rollend materieel. En tegen een boom plassen. Toch is de man nog niet bij iedereen wakker. Komende zondag (dat is morgen alweer) is de volgende trainingsdag "leven in het masculaat". Zet je wekker met motor-ringtone.

landingsverbod

de mannen, nog zonder Piet, met pootjes omhoog

De training vorige week begon niet goed. Er was verwarring over wel of niet gaan. Onze piloot durfde niet te landen op een bevroren veld waardoor de halve app-groep zich nog eens omdraaide naar moeder de vrouw/maîtresse.
Toch waren we met 11 mannen. Weer een ongelijke strijd, maar spannend was het wel.

diepe sporen

Het veld was verre van bevroren waardoor onze lompe hak- en duwwerk goed tot z'n recht komt. De matige techniek wordt keurig gesmoord in het zachte kunstgras en gemaskeerd door de hobbels van het veld. Ook de intensieve voorbereiding trekt diepe sporen in onze kwaliteiten. Jan zet de pionnetjes uit maar smokkelt die tijdens de oefening een stukje verder. En gewoon in hetzelfde tempo doorlopen.

pootjes omhoog

De techniek van Jan was duidelijk. Hij mat de echte mannen af en sluit zich bij de teamverdeling bij de belegen, suffe collega's. De druistige vijf (waaronder ondergetekende) liepen het zestal volledig onder de voet. Toen kwam de ommekeer. Een exact aanwijsbaar moment, want bij de stand 9-3. En ook de oorzaak is wetenschappelijk exact te duiden: vermoeidheid door de oefeningen van Jan en overmoed door de landslide voorsprong. Laat het duidelijk signaal zijn: we zijn er nog niet met een goed gevoel over onze eigenwaarde. De vijand moet op de rug, met de pootjes omhoog.

whiskey in het masculaat

er valt nog veel te leren

Daarna was er koffie. Dit keer nog wel. Want de laatste trainingsdag "leven in het masculaat" gaan we pure malt-whiskey atten.
Dan zal ook niet meer worden toegestaan dat we op de bank met de benen tegen elkaar zitten. Bij de oefeningen (voor het partijtje) zullen we daar morgen al aandacht aan schenken.

Het masculaat, het bestaat voorlopig vooral in onze dromen. En op zondagochtend, tot 11 uur als de rest van het land wakker is geworden.