craquelé

't Is woensdagavond en het regent. In de Arena is het dak er af. De Verlosser heeft gezorgd voor een frisse wind. Maar zoals elke wind van Hem, ze stinkt-ie toch. Het zal wel aan zijn leeftijd liggen. Op die leeftijd moet je eigenlijk met je kleindochter voorop de fiets de opkomende zon tegemoet. Zo'n heerlijke zon als afgelopen zondag. De mannen stonden, veertien op een rij, oefeningen te doen. Het scheurde, kreunde en jeukte, maar uiteindelijk kwam de oude glorie onder de craquelé te voorschijn. En het werd weer zo'n trimherenochtend waar iedereen de winnaar was. De hesjes waren de beste, maar de blauwe team trok aan het laatste eind. Jan was geloof ik de eer gegund om de bal binnen te lopen. Daarna de koffie van Uber-babyboomer Jaap. Komt daat ostentatief met zijn kleinkind aanwandelen en dan ons in het clubhuis laten zien hoe dat moet, met zo'n kleinkind: "Ja, dat is lekker". 't Is lente zullen we maar zeggen. Ook voor de babyboomers. Roel vierde dat gewoon met een tractatie. Dank daarvoor, er lijkt weer enig schot te zitten in de wekelijkse stevig hap bij de koffie. Wat dat betreft: ik zag dat ik 1 april 2001 lid van de club ben. Snel rekenend kom ik dan op 10 jaar uit. Klinkt als een jubileum. Misschien is er nog ergens een interessante aanbieding om jullie op te vergasten. Want die babyboomers kunnen wel ruim in de slappe was zitten, als 't puntje bij hun paaltje komt geven ze niet thuis, zoals Cruijff zei, na het opblazen van het bestuur op de vraag "Wat nu?": Dat weet ik niet, daar ga ik niet over". De patatgeneratie zal het wel weer opknappen. Gerrit Geuvers

von Clausewitz

"Oorlog is diplomatie met andere middelen" zei von Clausewitz, begin 19e eeuw. En nog steeds is het een waarheid als een Lynx. Krijgen we die Khadaffi niet tijdens een kopje thee in z'n woestijntent op de knieën dan moet het maar met napalm over het hele land. Hij heeft er om gevraagd.
En de tegenstander, spelende met 7 man, had nauwelijks wapens om zich te weer te stellen. Ja een paar hockesticks, maar niet het loopvermogen en de sluwheid. Daardoor liet Bob zich flink beetnemen bij de achterlijn. En was het winnende doelpunt, hoe afkeurenwaardig ook een feit. Tegen die tijd was de oorlog al een feit. Wanneer het begint weet niemand precies te vertellen. Ergens ging ik over een uitgestoken been. Maar was het opzet of een ongeluk. In ieder geval bloedt het nog steeds, as i speak. Dus de oorlog is nog niet eens afgelopen. Over herstelbetalingen hebben we het dan ook nog niet gehad.
Het begon allemaal veelbelovend. De kleine generaal Pieterse leidde ons gezamenlijk in de tocht over het veld. Deze veldtocht kreeg een vervolg in een frisse oefening waar de kleine Napoleon zijn didactische vaardigheden ook tentoonspreidde. Maar de kiem van de strijd was al gelegd. Wie stond aan het hek?
In ieder geval maakte het achttal de meeste doelpunten. Altijd nog beperkt tot drie. Ed was een van de gelukkigen weet ik en Jan volgens mij ook. Nou gefeliciteerd hoor. Dat het oorlogstribunaal maar recht moge spreken.
Want ondertussen zijn de kansen gekeerd. Een paar kleine mannetjes met erg lange armen (sarkozy en obama) hebben zich in de strijd gemengd en nu zal alles wel goed komen. Maar dan is er nog geen winnaar. Omdat er weer een andere verliezer is.
Terug naar de diplomatie en het kopje koffie na afloop. Dat Christel maar snel weer de onberispelijke fluit ter hand moge nemen en ons in goede banen naar de overwinning moge fluiten.
Gerrit Geuvers

As usual

Het kwam er niet van, het verslag van afgelopen zondag. Het leek wel of de wereld gewoon doordraaide nadat ik onder de douche kwam. 't Moet niet gekker worden.
De Graafschap met hun "beste" wedstrijd was het eerste. En voor mij ook het belangrijkste, want het partijtje hockey moest worden vergeten. Maar nu ik er weer zo over nadenk is dat niet gelukt. Veel foute passes en een geweldige blunder bij het laatste doelpunt. Aan de andere kant moet de handigheid van Gert ook worden genoemd. Hij scoorde dus de laatste.
Wie er verder gescoord hebben weet ik niet meer. De afgelopen dagen is er zo veel aan mijn ogen en oren voorbij getrokken dat ik al jullie wonderschone acties ben vergeten.
Ik denk dat het allemaal heel gewoontjes was. Kan dat?
Het enige bijzondere is wel dat er werd getrakteerd. André had zich gebogen over een recept voor appeltaart en het uiteindelijke resultaat was verbluffend. Heerlijk. Eerlijk gezegd, maar vertel het hem niet, was de aanblik van de plaattaart eentje van "te lang in de oven". Maar zoals gezegd hij smaakte voortreffelijk.
Verder was volgens mij alles zoals het altijd was. Behalve dat Bert er niet was. Die heeft nu echt zijn vizier op Santiago gericht.
Heel gewoontjes, toch. Behalve dat Jan zich heel erg inhield. Hij liet zich niet uit de tent lokken. Hij speelde (daardoor?) ook nog eens een erg goede partij. Voor mij dubbel jammer.
Maar verder toch as usual. Iedereen maakte zijn eigen acties en blunders. 't Was zo gewoon dat Ed mij troostte met de woorden: "maar je schrijft zulke leuke verslagen". Toen brak er iets, want als dat je reden om mee te doen is. Snif. Maar gelukkig was het die middag al weer gerepareerd.
Gerrit Geuvers

rechtse hobby

Afgelopen week was lynx-helicopter de weg kwijt en landde in de achtertuin van de vader en moeder Gadaffi. "Gadaffi? Het is Khaddaffi hoor." "Nee, stommerd, het is Al-Quadhafi."

Zulk geharrewar, een lynxe hobby, moet de oorzaak zijn dat Nederlandse militairen de weg kwijt raakten in Lybië. Onderling gezeik. Vrouwen die het beter weten, mannen die het over hun kant laten gaan. Maar ondertussen doen ze gewoon hun eigen ding.

Daar moest ik aan denken toen we afgelopen zondag voor het partijtje gingen inlopen. Er werd gewoon begonnen. Jan kreeg de leiding, maar velen lusiterden niet. Bert nam de leiding, maar er werd alleen maar gekletst. Iedereen deed z'n eigen ding.

André ten Berge nam met de bekende woorden "hek hes" het initiatief tot het partijtje.

Al gauw nam oranje een grote voorsprong. Door een ongelooflijk rendement scoorde ik vier keer achter elkaar. Zelfs een gegooide stick van Lieuwe kon daar niets aan veranderen. Daarna werd het nog 0-5 ook. Maar toen was het over. Lieuwe sloeg de bal op de voeten van Jan en begon hem te dissen. En daarna wipte hij de ballen ook nog gevaarlijk hoog op onze laatste man, die met gevaar voor eigen risico het oranje doel verdedigde. Maar de pogingen waren ijdel. Langzaam kroop blauw dichterbij. De spanning liep op, maar sfeer was weg. Toine had het helemaal gehad en zat al bijna in z'n auto. Maar zoals dat vaker gaat bij de trimmers, na afloop zaten we allemaal weer om de koffie van Jaap. Ook Toine.

Hans had koeken meegenomen, en ook die werden eerlijk gedeeld. Ik vermoed dat de aanwezigheid van Christel, die op het eind kwam kijken, daar een rol in speelde. Toen bleek dat we eigenlijk allemaal een beetje hadden gewonnen en konden we lachen om de hoge ballen, het afhouden en shoot. En Bert beloofde volgende keer weer te komen omdat hij niet had gescoord. Het valt te vrezen dat Bert zo nooit in training kan voor z'n voettocht naar het pittoreske Santiago de Compostella. Misschien moeten we maar toestaan dat-ie in een wandeltempo de bal opdrijft en najaagt.

Volgende keer is er geen tractatie, maar is Christel er waarschijnlijk wel. En dat hebben we nodig, hoorde ik Henk en André van den Akker zeggen. "We hebben sturing nodig." Anders loopt het nog slecht af met onze rechtse hobby.

Gerrit Geuvers