het Grote Gemakkelijke Gelijk

Eenzijdige problemen

Het was een oneerlijke strijd afgelopen zondag. Op appèl waren 11 mannen verschenen dus dat zou een ongelijk partijtje worden. Tenzij er iemand zich heel heftig zou blesseren. Maar ondanks de hitte kreeg niemand een zweepslag of een stuwing. Alleen Jan had last van eenzijdige problemen. Hij slaapt iedere nacht op dezelfde zij en heeft daardoor kennelijke scheefgroei. Veroorzaakt door enerzijds onderontwikkeling van de onderste zijkant, en anderzijds door bovenmatige nachtelijke inspanning van de andere kant.
Gérard kon er geen zinnig advies op geven. Gelukkig wist Hans het antwoord: "met twee handen!" Bij de koffie wist de gewezen tandarts ook nog dat tussen beide zijden een middenterrein is dat vervolgens zwaar tekort komt. De lucht van champignons die te lang op hun beurt hebben gewacht.

Na de drinkpauze, nog steeds geen fut

Doelpuntenregen

Goed, het was dus duidelijk dat deze zondag het zestal een moeilijke ochtend zou krijgen, een overtalsitautie met dezelfde uitwerking als het thuisvoordeel van de goddelijke kanaries tegen de magistrale Duitsers (waar Özil ook nog eens in hongerstaking was).
Het begon meteen met een voorsprong van 3-0. Dat was natuurlijk oneerlijk, maar blauw liet het er niet bij zitten. En na verloop van tijd kantelde de strijd. Gedurende de doelpuntenregen had iedereen van blauw zijn persoonlijke blunder gemaakt. Ook ondergetekende deelde in de malaise.
Maar tegen de tijd dat blauw "bien cuit" was (10-4) hield de tegenstander, met hun warmte-afstotende oranje hesjes, het hoofd koel en maakte de winnende treffer.

Woede en ....

... bezinning

Allergie

De zondagochtend was begonnen met een momentje van woede en vervolgens bezinning over de ramp met de MH17. Is er een letter-cijfercombinatie die meer in ons nationaal geheugen gegriefd is? Ik denk het niet. Onder de trimheren was er ook veel frustratie en boosheid. Ik heb me op de vlakte gehouden omdat ik een allergie heb voor grote meningen en mensen die over elkaar heen tuimelen in het verkondigen van het Grote Gemakkelijke Gelijk, zoals de afgelopen dagen op de nationale tv is uitgestort.

All inclusive resort
We kunnen wel 100 keer vinden dat er onafhankelijke onderzoekers en opruimers naar het rampgebied moeten komen, maar in een oorlog wordt iedereen die zich onafhankelijk noemt gewantrouwd. En als die onafhankelijke uit het Westen komt helemaal. Dus dat kun je wel vergeten. Let wel, ik ben geen vriend van de Rus, ik haat ze zelfs in een Turks "all inclusieve resort" als ze het hele buffet leegbuffelen, maar het is wel slim om eerst na te denken voor in chocoladeletters te roepen. Wat dat betreft doet Rutte het heel goed.

Lachen om een mop

Blauwe kanaries

Zo dat is gezegd, ik ga gauw met vakantie. Naar de loopgraven van WO1 en de landingskusten van WO2. Nog meer verhalen over strijd, zinloos en zinvol.
Om daarop op terug te komen: Brazilië tegen Duitsland en blauw tegen oranje. Het liep dus heel slecht af voor de blauwe kanaries. Met dat verschil dat er na de wedstrijd geen David Silva stond die voor 50 miljoen een wedstrijd kan verkopen aan de hoogste bieder. Nee, hier werden handen geschud, schouders geklopt en gelachen, voor een kopje koffie. En een mop van Hans.

Helden

Vlak voor de vakantie gaat de tijd sneller. Er moet nog een klus of drie af, de vouwwagen moet worden ingepakt en de vakantiebestemming moet bepaald worden. En liggen er nog kranten die gelezen moeten worden.

En nog twee verslagen van de trimheren. 

Het is vrijdagavond, via twitter krijg ik een foto van een man met mitrailleur die trots een poppetje laat zien. Het poppetje zal van een kind uit de MH17 zijn. De man is een separatist uit Oost-Oekraïne. Machteloze woede maakt zich van mij meester. Als ik daar met een hockeystick stond had ik net zo lang gemept tot ik alleen nog maar een klein handvat in mijn handen had. Of door die ander bivakmutsen zou zijn neergemaaid.

Want dat is het lot van de held: hij gaat strijdend ten onder. Contador met een gebroken been, Froome met een gebroken pols, Neymar met een gebroken ruggenwervel. En tweede garnituur gaat met de eer (of de gouden bal) strijken.

de helden van zondag

De helden van afgelopen zondag hadden speelden met 7 tegen een overmacht van 8. Selwin nam de verantwoordelijkheid om halverwege over te stappen. In oorlogssituaties goed voor de doodstraf, in vredestijd goed voor een lintje wegens sportief gedrag. In het geval van Selwin met een mooie spread van verlies en winst.

Voor ik het verslag van afgelopen keer probeer te herinneren wil ik nog even een ware held noemen: Frank. Met gevaar voor eigen risico (naalden) grist hij afval langs de randen van het veld waardoor het hockeyterrein er voor de duur van een dag weer netjes bijligt. Standbeeldje!

Spijtig genoeg weet ik verder niet zo veel meer te vertellen, waarschijnlijk speelde ik zelf heel slecht. Ed was volgens mij wel goed. En Bert scoorde nog. En Rogier was weer snel in de combinatie.

Marcels motortje

En, o ja, nu weet ik het weer, Marcel speelde erg goed. Waar Messi het laat liggen pakt onze kaakchirurg met de zachte g het op. Hij is begonnen aan zijn vijfde jeugd.

Na afloop, als menig trimheer om verschoning roept toont Marcel het geheim van zijn bloeiperiode. Een geheimzinnig kastje aan een sjorband, waarvan de hele goegemeente, Arjen voorop meent dat het een hulpmotortje is.

de rits-rats-klik-fiets

Maar in deze is het weer zo: de pot verwijt de ketel dat-ie zwart ziet, want even later jengelt Arjen op zijn elektrische vouwfiets voor de troepen uit. Een mooi ding, fraai ontwerp, handig en snel. En die standaard is geniaal. Maar is het iets voor helden? Je kunt er volgens mij zelfs met én een gebroken been, en gebroken pols én gebroken ruggenwervel nog mee fietsen. En dan ben je nóg als eerste thuis (mag ik ook een rondje?).

Voor alle helden, tot de volgende keer!