Wintertijd en de kunst van het roken

We hadden onszelf weer laten degraderen naar het kleine veld. De opkomst zondag was net te klein om het LKG-veld warm te spelen voor de grote jongens. Maar gelachen dat we hebben!

Bert Vrij

het begon met lachen ...

Het was een enerverend partijtje, dat overigens nooit de indruk te wekken gelijkwaardig te zijn. Oranje was de onderliggende partij en onderstreepte dat door te verliezen, in uitslag en “het winnende doelpunt”.

Bert Vrij was de man van de zoete wraak. Achterin veegde hij redelijk veel weg maar toen hij ten aanval trok was hilariteit en hoon zijn deel. Totdat hij de winnende scoorde.

Geen rokers

Een klein volgepakt veld en was geen garantie voor een rustig ochtendje. Al snel waren we buiten adem. Geen rokers in de gelederen en toch na een kwartier al de tong op de schoenen. Hoe komt dat?

Het was de openingswedstrijd van de wintertijd. Dan is negen uur ineens een tijdstip dat een trimheer, in zomertijd, al flink wat lakens heeft uitgedeeld, thuis of op de zaak. Maar nu staat-ie nog droog, Het kleine veld is zelfs nog te groot. Niet met de deuren slaan of de ruiten te laten trillen van een welgeplaatste vloek.

Jij-bakkend

Daar renden we dus, roepend, mopperend, jij-bakkend, tierend en vloekend. Een zondag onwaardig.

Wie ook veel tekst had was Arjen. Ik dacht dat hij de afgelopen week te veel met open dak had gereden en zijn stemvolume nog niet had bijgesteld, maar hij was jarig. Nog geen vijftig maar wel een grote mond, met name naar zijn eigen verdedigers. Op passende wijze werd hij uitgenodigd zelf in de achterste gelederen post te vatten. Arjen had er al drie gemaakt dus meende hij dat de zon zelfs dóór zijn korte broek naar buiten scheen en nam hij de verdedigende handschoen op. Daar verdampte zijn krediet snel. Zijn praatjes bleven gelukkig, want eigenlijk was het wel leuk.

Marmeren glimlach

... en het eindigde met de zon

En van Arjen konden we natuurlijk vandaag iets meer hebben, hij had immers taart bij zich. Dus om een extra stukje te bemachtigen was glimlach na een opmerking een tactische meesterzet.

Zo zat ik dus met drie punten appelgebak en een in marmer gebeitelde glimlach aan de koffie.

Rokende veteranen

Buiten stonden de veteranen zich op te warmen voor een echte wedstrijd na hun promotie. Vast geen gevloek en geschreeuw, want er liepen ook twee grote scheidsen rond. De grote jongens staken uit voorzorg de ene na de andere sigaret op Waarschijnlijk om te voorkomen dat ze adem over zouden hebben voor een scheldkanonnade. Want ook voor hun was het de opening van het winterseizoen.

Visie uit holle vaten

Het bericht dat Camiel Eurlings het veld moest ruimen bij KLM was het nieuws van afgelopen week. Het nieuws klonk zo hard dat ik zeker wist dat we met een hol vat te maken te hadden. Praatjes genoeg maar als het erop aankwam was Camiel niet thuis. Of juist wel.
Camiel deed het met de Franse slag. En KLM had ondertussen genoeg Franse slagen gehad.

Hoofd koel

de verlichting ging net aan

Het ander nieuws was dat deze zondag de overgang van zomer naar herfst markeerde. In de dagen van Camiel werd zenuwachtig geanticipeerd op hoge temperaturen, de van-dam-tot-dam-loop trof voorzorgsmaatregelen en ziekenhuizen toverden de ebola-ruimtes om voor oververhitte en uitgedroogde bejaarden.
Trimheren hielden het hoofd koel en brachten wederom 17 man op het (grote) veld. het lijkt of we steeds vroeger komen. Een indicatie is Piet die al voor 9.00 uur aanwezig is. Tegen de tijd dat de verlichting aanging waren we al warm voor een opwindend partijtje.

Klassiek Duitse Schwalbe

troost en teleurstelling

Piets matineuze optreden bevalt hem goed. Hij krijgt wat van de fameuze 0-de helft mee en hij scoorde de eerste drie doelpunten voor blauw. Oranje had toen, ondanks het ondertal, de overhand gehad maar verzuimde te scoren. Blauw bouwde rustig verder aan de voorsprong maar de warmte eiste haar tol. In de verdediging ontstonden gaatjes en oranje kwam terug in de wedstrijd. Geholpen door een paar dwalingen van scheidsrechterlijke aard.
Die werden na de wedstrijd weer gladgestreken (iedere hoge bal, hoger dan de scheenbeschermer, wordt afgefloten). En fysiek spel is ook niet meer toegestaan, zeker niet tegen Marcel, omdat hij een zo klassiek Duitse Schwalbe in huis heeft dat de anderen moeten vrezen voor een hartstilstand.

de Kuchen is op, de mannen weg

Na afloop was er gebak ter ere van 50 jaar Diederik. In Duitsland doen ze niet aan Abraham en al helemaal niet bovenop de berg, dus hij had er een broodnuchtere partij opzitten.
De taartpunten waren niet besteed aan een groot deel van de Dichterse trimmers, die van hun vrouwen samen door het tunneltje moeten fietsen. Arjen moest eerder weg omdat zijn dochter 18 was geworden. Een slappe smoes, hij had zich 18 jaar kunnen voorbereiden, maar, visieloos als we nu zijn (zie illustraties hieronder), kwam het toch nog onverwacht.

Holle vaten

Niet verwacht en toch gekregen. Het ontslag van Camiel. Was hij nou net zo langs in dienst als Jacques Justus bij DHC? Nee langer, want Jacques was helemaal niet in dienst. En hem paste de Franse slag niet, daarom heeft hij ooit zijn naam veranderd in Jack. Dat klinkt stoerder, net als de bevrijders van ons land, hoewel die vlak voor de Rijn strandden. Dat zou Jack niet zijn overkomen. Hij zou het laten zien. First we take Hattem, then we take Doetinchem. Of zoals hij dat zelf zegt: when the going gets though the tough get going. Maar toen het echt "tough" werd liet hij zijn neus niet zien. Wel liet hij op de ALV van een paar weken geleden een brief deponeren die ik jullie niet wil onthouden. De brief werd niet voorgelezen maar was volgens de voorzitter geen aanleiding om het dilemma met het erelid verder uit te diepen. De brief leest als een hol vat. Lees het en kom tot de conclusie dat we een unieke kans op visie en daadkracht hebben laten lopen. Hij is de Sjaak.

Robot, neem het maar over

Trimheren verjagen de mist

Vorige week was het zeuven tegen zeuven. Dat was net te weinig voor het grote veld maar dit keer was de opkomst groot genoeg (zeuventien) om het grote veld aan te kunnen. Weer te lang staan kletsen om 9 uur, dus snel warmlopen en overspelen om weer een partijtje te spelen. Waar halen we de tijd vandaan om nog aan onze techniek te schaven, techniek die zo goed van pas kan komen tijdens het hockyen.

Pacemaker

Het was dus een ongelijke partij maar dat kon het oranje 8-tal niet schelen. Ze gingen er met boter en suiker in maar bleven doorgaan. Namens oranje compenseerde met name Marcel het ondertal met zoveel passie dat zijn pacemaker het nauwelijk kon bijhouden. Toen hij even tegen het doel stond bij te komen was het tijd voor ons om ongerust te worden. We transfereerden dus Arjen van het negental naar het achttal. Het was toen al 3-0 voor blauw. Toch zette het nieuwe achttal nog twee punten (in de zin van: 5-0) via oogstrelende aanvallen. Pas toen begreep oranje hoe je een overtal moet uitspelen. Het werd uiteindelijk 5-3, met het winnende punt voor het oranje (zonder Huntelaar en van Persie), dus was de zege van deze zondagochtend voor hun.

Trimheren fêteren Frank

Doorhakken

Ondertussen was Frank als toeschouwer verschenen. Hij was jarig geweest, chocolade- en appeltaart waren ons deel in zijn feestvreugde, die hij overigens niet zo ervaarde. Hij had er een zaterdagmiddag bij zijn schoonmoeder opzitten, maar zelfs dat was compensatie voor een slepend conflict met een zakenpartner. Namens trimheren wensen ik hem succes. En als het nodig is leveren wij graag helpende handen of ideeën die de een knoop kunnen doorhakken.

Robot voor een verhaal

Je zou moedeloos van worden al die conflicten, maar toch bestaat ons leven uit zon, met hier en daar een regen- of onweersbui. Volgens mij ben ik optimistisch. Ik ben bijvoorbeeld niet bang voor die robots van minister Asscher. Nemen ze mijn werk weg? Het zal best. Robots die verhalen vertellen, of een blog-o-bot, waarom niet? Zelfs het besturen van een hockeyvereniging zal over een decennium aan robots kunnen worden overgelaten. Geen conflicten en gezeur meer, want ieder probleem wordt rationeel en optimaal opgelost, in 2025. Ik geloof er in.

Kost een ALV geld?

Het oude bestuur heeft, zonder dat ze het wist, een doorkijkje gegeven naar 2025 door een advocaat als "technisch" voorzitter in te zetten en een "vreemde" accountant onze cijfers te laten toelichten. Die vorm van robotisering kostte onze club 7600 euro. Ik hoor u van uw stoel vallen, maar het klopt echt: de (nog steeds niet geïnde) contributie van 10 gezinnen is opgefikt aan een ledenvergadering. Van andermans leer is het goed riemen snijden.

Om het nog erger te maken, deze uitgave is de baropbrengst van het gehele vorige seizoen.

Er zijn tijden geweest dat een ledenvergadering geld opleverde omdat na afloop de biertap open kon blijven staan. Dat om te vieren dat er klinkende besluiten waren genomen.

Vuilnisbakken

Het klinkt een beetje cynisch misschien, maar ik denk dat robotjes ons leven zullen veraangenamen. De mens bestaat bij de gratie van meer wensen dan haalbaar. Er blijft werk.

Voor onze voorzitter in 2025 ligt er een mooie taak om fluitend de vuilnisbakken te ledigen. Want wees eens eerlijk: daar hebben we toch meer plezier van dan een vergadering leiden? En  de penningmeester kan tegen die tijd zijn hockeytechniek zo bijschaven om eens een goede pass te geven bij de trimheren op zondagochtend.

Schoonheidsprijs

Het was een teleurstellende vergadering, afgelopen 2 oktober. Weer geen schoonheidsprijzen. Ik heb wel gelachen maar dat was om verbazing en soms uit onmacht. Er ligt geen wenkend perspectief. En onze collega-trimheren Jan Schuurman en André ten Berge (“die man in de roze trui”) is niet the moment of glory gegund om stemmen te tellen voor een nieuw bestuur. Zelfs over de baropbrengst werden we het donderdagavond niet eens.

op de voorgrond, Jan Schuurman en de roze trui

Optelsommetje

Niet iedere ledenvergadering kan een hoogtepunt zijn in een bestuurlijk verenigingsleven maar dit keer werden er wel erg weinig schoonheidsprijzen uitgereikt.

Niet voor de balans (“een optelsommetje”), de jaarrekening (die van 2011 was de meest recente), niet voor de communicatie tussen TC en bestuur en al helemaal niet voor de aanpak van Jack Justus (“wat moet ik zeggen wil mij het terrein van DHC worden ontzegd?”).

Een bestuur hoeft ook niet te gaan voor schoonheidsprijzen, daar hebben we het hockeyveld voor, adequate beantwoording van vragen is voldoende. Maar ook daar heb ik weinig plezier aan beleefd.

De technisch voorzitter (advocate bij JPR, die zei DHC een mooie club te vinden) was het stootkussen die de kritische vragen moest opvangen. Dat deed ze zo goed dat achter de bestuurstafel een licht gesnurk werd waargenomen. En waardoor een enkele doorgespeelde vraag uit de zaal herhaald moest worden.

Het antwoord op zo’n vraag werd vaak geparkeerd. (“die parkeren we even” is na “niet de schoonheidsprijs” de meest irritante stoplap). Het zal komende zondagochtend nog druk zijn als je met de auto komt trimmen, want veel vragen staan op de parkeerplaats te wachten op een adequaat antwoord.

KLM

Dit verslag is bedoeld om collega-trimheren (en andere geïnteresseerden) te informeren over dat wat is besproken. Maar het is te veel. En ook weer te weinig. Want eigenlijk is er niets besloten. Ja, één dingetje: we hebben een nieuw bestuur. Omdat de stemmingsprocedure te ingewikkeld is koos de ALV voor acclamatie. En dus vertrok onder andere onze Frodo Jansen als bestuurslid (voorzitter?) het plaats delict. Ik heb vel vertrouwen in hem. Als piloot weet hij in de ijle lucht koers te houden. En hij is van de KLM, dus niet de prijsvechter Transavia en al helemaal niet van het Franse slag.

Verder kan ik me geen besluit herinneren. De begroting is niet aangenomen, dus ook geen contributie, het waterveld gaat nog niet door (en belandt volgens mij in de ijskast) en Jack Justus is niet geroyeerd.

Kroketten

O ja, we hebben een kascontrolecommissie. Dat in weerwil van het adagium van de voorzitter-stootkussen dat we niet naar het verleden maar naar de toekomst moeten kijken (3^e in de rij van ergerlijke stoplappen). Deze commissie gaat proberen te doorgronden wat er allemaal is gebeurd en wat niet.

Wat mij betreft is de baropbrengst één van de heikele punten, want als we binnenkort van de regering geen kroketten en snickers meer mogen verkopen drijft onze club op het altruïsme van de meters-bier-consumenten.

Leden stonden tot in de gang

Schoonheidsprijs

Tenslotte: zondag zal ik de mop van het waterveld vertellen. Ken je die?

Het werd duidelijk dat Jack Justus de afgelopen periode mooie verhaaltjes heeft gesponnen. De haalbaarheid is wankel zoals Hendrik Jan Maatman de vergadering voorhield. Volgens mij heeft Justus verteld hoe je drijfzand aanlegt, niet een waterveld.

Blij dat-ie weg is. Maar was het niet beter om hem te royeren?

Als het toch gebeurt, er komt een waterveld. Dan is de eer aan de jeugd (en ouders) die stad en land hebben bewegen en kilometers wc-papier hebben verkocht. Maar ze weten niet dat ze over 10 jaar weer aan de bak moeten. Dan is het veld afgeschreven. Maar dan heb ik nog steeds toiletpapier van 10 jaar geleden. Wat dan?

Ik weet het: dan verschijnt daar ene Jack Justus. Ook 10 jaar ouder, maar niet beter gemanierd, die ons verteld hoe je een fundraise moet organiseren. En en passant traint hij een paar jeugdelftallen. Want, die Justus, dat is toch die mand van dat gouden schildje in het clubhuis. Een paar deukjes, maar het hangt er toch gewoon?

Ach ja, laten we het toch proberen, we hoeven niet de schoonheidsprijs.