was

De opkomst was, ondanks het typische trimherenweer, matig. Maar voor de 13 man, een vrouw en twee toeschouwers was er veel te beleven. Het inslaan wordt steeds intensiever, met het inlopen op de bal. Vrij zinloos, vind ik. Moet de bal maar goed worden geslagen. En het is ook nog moeilijker om de bal in de loop aan te nemen.
Met de tong op de schoenen schuifelden we naar de afwerkplek. Onze ballen vlogen in de rondte maar als-ie er in zat was dat een lekker gevoel.
Moe maar voldaan begonnen we aan een ongelijk partijtje. Blauw lag bovenop. Ed (weer hij) opende de score. Daarna nog een mooie van Bert. En nog zo wat. Maar toen Gert zich voegde bij de jongens van Oranje rolden we naar de andere kant van het bed. De inzet van de joker leverde meer rust in het oranje spel. Pieter slalomde zich nog wel door onze verdediging en scoorde, maar dat kon niet verhullen dat Marcel de winnende treffer maakte, waarbij hij toonde dat ook hockey steeds fysieker mag worden gespeeld. En dat de man met de langste stick toch de rondemiss mag kussen.
Jaap had ondertussen de koffie bruin en, wonder, Arnold had zich als een Lazerus opgericht na een nachtje flink doorhalen om ons van taart te voorzien. Hiep hiep (Toin) hoera (Allen). Hockeyen durfde hij niet aan, bang dat bij de rekoefeningen de laatste restjes ingewanden op ons veld zouden belanden. Volgende week is André ten B de gelukkige om te trakteren.
En waar ging het over onder de koffie. Geen stoere praatjes over vouwen of drank. Geen voetbal, geen geld. Geen lengte of omvang. Maar de was hield ons bezig. Wim bekend dat hij de broeken binnenste buiten in de wasmand gooit. En toen bleek dat velen van ons zich zo metro opstelden. Ebt het stoere toch weg? Heeft de nieuwe man ook bij ons intrede gedaan? Het lijkt er op. Volgende week zondag weer koffie met gebak en tips voor het huishouden.

bewijzen

Het probleem voor menig trimheer is dat er geen bewijzen zijn voor het geweldige spel dat man- cq vaderlief op de mat legt. Maakt-ie negen doelpunten geloven ze hem niet of menen ze een complottheorie te ontwaren. Kinderen lezen te veel boeken.

Voor anderen is het een zegen dat alle bewijzen binnen het hek van het LKG-veld blijven. Zo was het in ieder geval dit keer voor blauw. Een evidente overmacht (Lieuwe rolde voor de vakantie nog een heel team op) resulteerde niet in de overwinning. Hoewel Christel wel de winnende treffer (Wim H) aan blauw schonk. Een treffer die overigens ontstond door onze aandacht voor spelregeldocent Arnold. Hij was daar zo druk mee dat hij vergat om zich door Bert een doelpunt in de schoot te laten leggen. Ik zag de hiermee verbonden tractatie, zie vorige verslag, al in rook op gaan.

Maar goed, blauw kwam erg moelijk tot scoren. De paal was twee keer het doelwit en nog vaker het luchtruim boven de bal. Gelukkig was Henk M nog doeltreffend.

Oranje had daarentegen het zekere voor het onzekere genomen en twee Berts ingeschakeld. Ze verdeelden de doelpunten eerlijk: beiden twee.

Het was een drukte van belang. Iedereen was tot achter het randje schoon zodat de zon vrij spel had. Maar tijd om bruin te worden gunden we ons niet. Gérard had het na tien minuten warmlopen en warmrekken wel gehad en verzocht een einde aan het lijden. Christel en Tineke toonden clementie en lieten ons overslaan. Zelf schoven ze hun bankje gezellig bij onze trouwe supporter.

Het partijtje verliep heerlijk maar, zoals gezegd, soms schaamrode acties, zoals de struikelpartij van Pieter over de lange elementen van Ed. Tijdens de koffie bleek dat de schade meeviel. Hij kon alleen niet meer in zijn stick knijpen. Tja, dan voel je als trimheer dat langzaam het niveau weer terugkomt.

Tineke gooide een datum in de groep: 26 september, 's middags en 's avonds. Kijkt allen in de agenda en breng volgende week rapport uit. Er is een programma in de maak, waarbij nog het verzoek van Hans aan Bart om als model op te treden. Met alleen zijn boor in de hand.

De taart van Bert was geweldig (met dank aan Irma) en Arnold zegt dat hij komende zondag voor taart zorgt.

Maar ook hiervan zijn geen bewijzen. Jammer, maar ook wel een beetje gelukkig. Stel je voor dat het trimheerniveau te ver buiten het clubgebouw zou reiken. Dan zou Bert nu bij Heren1 spelen, ikzelf op als een van Gaal op de bank zitten te schrijven en Bart in de playgirl staan.

Bertien

Het festivalseizoen is in volle gang. Komend weekend Lowlands, dit weekend Boedapst. Maar voor een doelpuntenfestival moest je op het LKG-veld zijn van de Doetinchemse Hockeyclub.
Het kwam allemaal door Christel. Ze maakte Jan lummel (omdat-ie zijn shirtje was vergeten) en zij bezwoer ons eens ergens anders te gaan staan dan je gewend was. Dat bracht Bert Meijer in de spits. Bert, bekend van zijn positievaste spel, verbaasde vriend en vijand met de gelijkmaker. En daarna de voorsprong. En daarna nog zeven. De tiende werd hem niet gegund, want Jaap stond klaar met de koffie.
Blauw was helemaal de kluts kwijt van deze eruptie, ik zou zelfs zeggen ejaculatie, van oranje. Het was een tactische zet die ons (blauw) uit het spel haalde, te meer omdat oranje er verder eigenlijk helemaal niets van bakte. Iedere bal ging mis, maar met Bert in het doelgebied leek iedere blindganger een feestnummer te worden.
Blauw deed het ook niet goed, in ieder geval niet beter dan de Graafschap in de eerste helft afgelopen vrijdag. Opgelegde kansen waren niet besteed aan de Toin in zijn nieuwe rol als linksbuiten en Bert (rechtsaussen).

En dan de lummel. Jan speelde met de aanvallende partij mee. Dat koste hem omschakelen maar ons ook. Wij zijn toch ingesteld op consistent en collegiaal gedrag. Dit voelde als matennaaien. Oranje had daar het minste moeite mee en schakelde de Judas soepel in hun spel in en stootte hem met hetzelfde gemak weer terzijde.

Tja, sport is hard. Niks geen festival. Volgende keer zijn de messen geslepen (voor de taart van onze topscorer Bert).

Gerrit