roze en bruin

Het wordt stilletjes aan een oefening in geheugentraining: het verslag van de trimheren maken. Door een overvolg programma schuift het verslag naar achteren en glijden sommige leuke voorvallen van de glijbaan van het geheugen. Rotsvast boven aan blijft echter korporaal Pieterse die ons met licht ironische drang door de eerste oefeningen loodste. Daarbij hield hij zich niet aan de bekende en ingesleten volgorde der dingen met als gevolg dat zijn onderdanen gedwongen waren goed te luisteren. Slim ventje.


Ook liet hij ons een paar oefeningen doen, waarbij een pion als verdediger diende. Makkeljik zou je denken, maar Henk M. liet zich zelfs door het statische verdedigen uit balans brengen. De overigen konden met jankend schot de plank treffen. Baasje Pieterse voerde in zijn voorbeeldoefening de overtreffende trap uit en jankte het kleinood in de ballenvanger. Hoppa!


Roel maakte een verjongingskuur door naar verluid. Ed noemde hem in ieder geval, toen hij aan kwam dribbelen met de bal: "zeg jongetje". Het deed Roel niets. Misschien al een beetje doof aan het worden.

Het partijtje was weer als vanouds. Het gaat om het winnende doelpunt. En wederom was dat niet het team van Jan Schuurman. Die deed overigens niet mee. Later stond hij nog wel heftig te juichen toen de Graafschap via de onvolprezen Rogier Meijer, de 1-1 maakte tegen FC Twente, maar de ochtend was niet aan hem besteed. Dat zal ook komende zondag niet gelden, want dan moeten we allemaal verplicht uitslapen. Met pasen is er dus geen trimherenbal.

Aldus tijdens de koffie besloten, waar ondergetekende een aantal koeken uitdeelde om mijn 2e lustrum bij de club kleur te geven. Die was roze en bruin. Maar daar hoeft niemand iets achter te zoeken.
Dus komende zondag mogen jullie iets voor je zelf gaan doen, die week erop zijn we er allemaal weer.

Gerrit Geuvers

blauw

De waarheid hoeft niet altijd gezegd te worden. Dat is wat anders dan liegen, maar soms ga je op tenen staan die je helemaal niet wilt raken. En je loopt ook nog het gevaar door je enkel te gaan. Zie daar trimheren-evenement van afgelopen zondag. Wederom was Jan een goede leidsman in het warmlopen en de gymoefeningetjes. Een klein dreigement van een strafrondje was voldoende om ons in 't gareel te houden. En natuurlijk snel beginnen. De hesjes wonnen het partijtje uiteindelijk, maar het ging heel gelijk op. Marcel tikte een hoge bal van Arjen wel heel fraai binnen, net als Ed. Aan de andere kant waren Gert en Toine de doelpuntenmakers. Ondergetekende miste een paar keer jammerlijk. Een keer omdat mijn grote teen in de baan van het schot lag. Dat gebeurde later nog vaker. Maar toen was de strijd al zo ontbrand dat er sprake leek van opzet. Frank was er op reglementaire wijze (ik hoorde geen fluitsignaal en Christel keek nog vanachter het hek) afgetroefd, maar fingeerde een ernstige blessure. Niets van gezien. En wat erger is: ook niets van gemerkt. Maar ook die waarheid had beter niet gezegd kunnen worden, want zijn wraak kwam later. Hij verdedigde het doel van oranje als een leeuw en verdedigde uit als een Palestijn. Alle ballen op mijn voet. Een grote teen heeft twee kootjes, maar alle twee zijn ze blauw. Dat heet, heel flauw, een blauwtje lopen. De koffie werd opgesierd door twee kleindochters. Misschien was het daarom dat Hans geen waargebeurd verhaal uit z'n mouw schudde. We de boodschap om volgende keer hapje mee te brengen. Ik was het ook weer vergeten. Die 10 jaar lidmaatschap verdient eigenlijk meer luister. Gerrit

chip

En weer was het trimherenweer. Droog, aangenaam temperatuurtje en een goede sfeer. Een half weekend werd even doorgenomen. Hoeveel kan een man voorbij z'n midlife aan en dan toch nog presteren. Dat soort dingen. De dag er voor was het zomer geworden. Jan en ik hadden een wedstrijdje gefloten en waren dus in topvorm. Die avond, kun je je een betere voorbereiding wensen, nog getergd door een dramatisch verlies van de Graafschap. Dat gold voor meerdere trimheren, dus de spieren stonden op spanning en de geesten waren rijp om een goede partij te spelen. Eerst nog het gebruikelijke voorspel afwerken. Huppeltjes, sprintjes, rekjes en strekjes. En Jan leidde met vaste hand de andere 13 man over het veld. Zelfs verrassende nieuwe oefeningen die onze bewondering over hem deden neerdalen. En daar ging het mis. Overladen met zoveel complimenten speelde Jan als een natte krant. Mag ik het zo zeggen, ja, dat mag ik zo zeggen. Wederom was het niet-hek hes tegen blauw en blauw dacht dat ze het wel weer zouden klaren. Dit keer speelde Frank weer zijn toontje mee en Wim kwam op over de rechterflank als in zijn beste jaren. Dat was lang geleden, de meesten van ons waren nog niet meer dan een natte droom. En Roel rules op het middenveld, altijd op de goede plek met zijn onmiskenbare grastechniek. En Bert Kruif zag dat het goed was (hij had zijn zoon, JC, net afgezet en was op zoek naar de geest) Aan de andere kant deed Arjen z'n stinkende best het noodlot af te wenden maar met zijn puddingstick kreeg de bal geen vaart. En Ed, op de andere flank, lag bij de paal klaar voor de tip in, maar als het voorspel niet goed is kun je niet eens zingend de kerk uit. Die eer was dus aan oranje gegund. Andre maakte er een, Toine en ik ook en Lieuwe twee. Mijn score lijkt bij nader inzien wel iets op het doelpunt van Theo Jansen. Moet je heel erg door je oogharen kijken. Maar zo'n chip maken we allemaal wel, in onze dromen. En ik heb net de nabeschouwing van Twente-PSV gezien bij HollandSport. Het lijkt er best op, voor een man voorbij z'n midlife. Ach, zolang we die dromen nog hebben zijn wij nog lang niet aan de midlife toe. We blijven gewoon hangen in de chips. En dan mag het nieuwe nederlandse spreekwoord worden gedebiteerd: als mannen elkaar helpen een fietssleutel te zoeken, wil ze nog lang niet naar huis toe. Gerrit Geuvers