Moet de man of the match persé de beste speler zijn (Lieuwe)? Vaak is het de man van het winnende doelpunt (Steve de Ridder, Andres Iniesta, Ed van der Heiden), maar waarom niet de man van de avond er voor (ikzelf) of van de vorige week (Jan Schuurman bij Veteranen B). Of van de hele ochtend.
Als de regen nog neerdruilt zijn er nog 12 kandidaten. Dat belooft een potje 6 tegen 6 te worden. En ja hoor als hek-hes heeft geklonken staan over het hele (!) veld twee halve dozijnen. Blauw is beter, maar weet dat niet in kloeke cijfers te vertalen. De morele winnaars waren dan ook in het blauw gehuld.
Het was koud en er werd hard gewerkt. Toine had als eenarmige bandiet een solo over het hele veld afgerond met een score. Leuk maar niet genoeg. Hooguit een eervolle vermelding. En Arjen met z'n rushes en assists op mij. Ook geen man of the match. Ikzelf meende met mijn doelpunt a la Bergkamp tegen Newcastle http://bit.ly/10mvmo ook heel dicht in de buurt te komen. En Hans, een heel aardige grap met kaasprikkers en een nat doekje en die belofte van taart volgende keer, ook heel goed.
Allemaal aardig, maar eigenlijk kansloos in de strijd voor de eretitel Man of the match. Want eigenlijk was die al vergeven.
Niet alleen tijdens de wedstrijd maar ook daarna was namelijk Bert Kruijf de laureaat. Een dubbel hoogtepunt als het ware. Hij gaat zich onsterfelijk maken door vanaf 1 mei van Lourdes naar Santiago de Compostella te wandelen. En hij heeft dat al gedaan door vanochtend 11 mannen te laten verbazen hoe je om kunt gaan met kansen, onze eigen Bertje Bargas. De één nog mooier dan de ander, maar allemaal mis. "Deze had er toch wel ingemoeten", een citaat van Hem zelf, dat eigenlijk het juryrapport in een notendop is.
Goed, Bert dus. Nog even kunnen we van hem genieten, want vanaf nu gaat hij in training voor de grote tocht. Hoewel training, een stukje rust hoort er ook bij. En Bert pakt zijn rustmomenten vanaf maart. Hij stopt dus een paar maand met hockey. Succes!
Gerrit Geuvers
zondag 27 februari 2011
zondag 13 februari 2011
demonstratie
Het lijkt wel demonstratieseizoen. De lente staat op uitbarsten en de energie moet er uit. In Egypte zijn ze niet meer zo blij meer geweest sinds het winnen van de Afrika-cup. En in Rome waren de vrouwen bijna net zo opgewonden als Berlusconi z'n hele leven al. En in Amsterdam zat het demonstreren jonge Ravers zo hoog dat ze zelfs in een metrobuis voor het openbaar vervoer gingen feesten.
Dan kun je als trimheer niet achterblijven. Afgelopen zondag was het dan ook op het veld van DHC een demonstratie van viriliteit na een winter van ingetogenheid. Maar liefst 16 man lieten hun gevoelens de vrije loop. Tijdens de oefeningen was het thema wel duidelijk: het nieuwe homo-cafe, de Kast. Als kleine jongens gingen de opmerkingen door de gelederen. Humor op z'n smalst, maar zo gaat dat ook bij demonstraties.
Met het partijtje was de inzet groots en soms aandoenlijk. Ed scoorde wederom en volgens mij ook een assist. Bert scoorde 1 op 2, een echt spitsenmoyenne. Ondergetekende had nog de begin-van-het-seizoen-conditie maar die was genoeg om in een counter naar een doelpunt te sprinten. De man meer-situaties werden goed benut. Eerst door blauw, daarna door oranje. Het eindigde in 3-2.
Na een uur alles uit de kast gehaald te hebben was het wel weer genoeg. Moe maar voldaan togen we naar het clubhuis. Een beloning was op zijn plaats. Het zwarte goud moest echter nog doordruppelen. Jan had de schone taak op zich genomen en kweet zich naar behoren. Een straffe bak en bovendien nog geserveerd.
Een fijne demonstratie al met al, maar een van de beroepsdemonstranten heeft afgehaakt. HAP heeft geen tijd meer op de zondagochtend om neus voor de goal te laten zien. En ook zijn neus voor een exotisch gezegde zullen we moeten missen. Dus de laatste: zoals een oud Egyptisch gezegde heef gezegd: farao's als HAPsjepsoet vertrekken gewoon, zonder helm met vederbos.
Gerrit Geuvers
(volgende week niet aanwezig)
Dan kun je als trimheer niet achterblijven. Afgelopen zondag was het dan ook op het veld van DHC een demonstratie van viriliteit na een winter van ingetogenheid. Maar liefst 16 man lieten hun gevoelens de vrije loop. Tijdens de oefeningen was het thema wel duidelijk: het nieuwe homo-cafe, de Kast. Als kleine jongens gingen de opmerkingen door de gelederen. Humor op z'n smalst, maar zo gaat dat ook bij demonstraties.
Met het partijtje was de inzet groots en soms aandoenlijk. Ed scoorde wederom en volgens mij ook een assist. Bert scoorde 1 op 2, een echt spitsenmoyenne. Ondergetekende had nog de begin-van-het-seizoen-conditie maar die was genoeg om in een counter naar een doelpunt te sprinten. De man meer-situaties werden goed benut. Eerst door blauw, daarna door oranje. Het eindigde in 3-2.
Na een uur alles uit de kast gehaald te hebben was het wel weer genoeg. Moe maar voldaan togen we naar het clubhuis. Een beloning was op zijn plaats. Het zwarte goud moest echter nog doordruppelen. Jan had de schone taak op zich genomen en kweet zich naar behoren. Een straffe bak en bovendien nog geserveerd.
Een fijne demonstratie al met al, maar een van de beroepsdemonstranten heeft afgehaakt. HAP heeft geen tijd meer op de zondagochtend om neus voor de goal te laten zien. En ook zijn neus voor een exotisch gezegde zullen we moeten missen. Dus de laatste: zoals een oud Egyptisch gezegde heef gezegd: farao's als HAPsjepsoet vertrekken gewoon, zonder helm met vederbos.
Gerrit Geuvers
(volgende week niet aanwezig)
maandag 7 februari 2011
muizen
Weer vers bloed in de gelederen. Zijn naam is Frodo. Met zo'n voornaam is de achternaam is dan niet meer interessant. Op voorhand al een belofte voor 2011. Hij vertelde mij dat-ie niet kon hockeyen. Nou dan weet je wel genoeg: uitkijken geblazen.
Ook Eddy was weer van de partij en Henk Ebbers telde ik ook weer mee. En zo kwam ik, mede omdat Gérard en Bart meededen, op 20 man. 't Was vol op het veld. En zoals dat met laboratoriummuizen gaat, dan lopen ze elkaar in de weg en worden ze vervelend. Jan was de oppermuis. Twee aanvaringen met mij, Mickey Mouse, en de opwinding was volledig. En dan Ed, hij stal vlak voor de doellijn een doelpunt van Eddy, die dat met een verbeten glimlach over z'n kant liet gaan. Maar niet heus, want even later slalomde hij getergd door onze verdediging en scoorde. Wederom een soort Edtrick.
Blauw won het partijtje met gemak. Ze hadden daarvoor wel het voordeel van de wind in de rug en twee Edden, zoals gezegd. Dan hoef je al geen scheidsrechter op jouw hand te hebben om te winnen. Oranje had daarentegen slechts twee Andrés, dan weet je al genoeg. En tot overmaat van ramp ook nog het spitsenduo Bert en Gert.
Gert scoorde nog wel fraai. André ten berge nog fraaier, maar aan oranje-kant bleef de hatelijke 2 op het scorebord.
We werden gered door een uitbraak van Toine. Hij maakte de winnende treffer en vierde dat met vooroorlogse juichbewegingen: beide handen recht in de lucht en bijna huppelend. Schattig, tijd voor een fanta.
Jaap had alle thermosflessen die in het clubhuis te vinden waren afgestofd en afgetankt met het bruine goud. Wederom was het begrip gretig aftrek een understatement. Zeker bij die heerlijke boterkoek die Frodo had laten aanrukken. Niemand had het stukje met de ring, dus kan dat verhaal ook de prullenbak in En gaan we volgende keer gewoon weer hockyen. En een beetje wraak.
Ook Eddy was weer van de partij en Henk Ebbers telde ik ook weer mee. En zo kwam ik, mede omdat Gérard en Bart meededen, op 20 man. 't Was vol op het veld. En zoals dat met laboratoriummuizen gaat, dan lopen ze elkaar in de weg en worden ze vervelend. Jan was de oppermuis. Twee aanvaringen met mij, Mickey Mouse, en de opwinding was volledig. En dan Ed, hij stal vlak voor de doellijn een doelpunt van Eddy, die dat met een verbeten glimlach over z'n kant liet gaan. Maar niet heus, want even later slalomde hij getergd door onze verdediging en scoorde. Wederom een soort Edtrick.
Blauw won het partijtje met gemak. Ze hadden daarvoor wel het voordeel van de wind in de rug en twee Edden, zoals gezegd. Dan hoef je al geen scheidsrechter op jouw hand te hebben om te winnen. Oranje had daarentegen slechts twee Andrés, dan weet je al genoeg. En tot overmaat van ramp ook nog het spitsenduo Bert en Gert.
Gert scoorde nog wel fraai. André ten berge nog fraaier, maar aan oranje-kant bleef de hatelijke 2 op het scorebord.
We werden gered door een uitbraak van Toine. Hij maakte de winnende treffer en vierde dat met vooroorlogse juichbewegingen: beide handen recht in de lucht en bijna huppelend. Schattig, tijd voor een fanta.
Jaap had alle thermosflessen die in het clubhuis te vinden waren afgestofd en afgetankt met het bruine goud. Wederom was het begrip gretig aftrek een understatement. Zeker bij die heerlijke boterkoek die Frodo had laten aanrukken. Niemand had het stukje met de ring, dus kan dat verhaal ook de prullenbak in En gaan we volgende keer gewoon weer hockyen. En een beetje wraak.
Abonneren op:
Posts (Atom)
