Ballen proeven

Beelden liegen niet, denken we. Een foto, mits niet geshopt, vertelt de werkelijkheid en de televisie zelfs de waarheid. De waarheid over liefde, denk aan "boer zoekt vrouw". Echte liefde, reken maar.
Ook deze foto vertelt wat er werkelijk was: zeven mannen. Christel kwam tegen koffietijd nog langs. Maar kun je daarmee ook concluderen dat het tam was? Nou, ja eigenlijk wel. Maar wat je niet kunt zien is de temperatuur. Die was nog ruim onder het vriespunt. Dus het gaat hier om zeven bikkels met ballen, die zich niet snel terugtrekken als ze buiten de dekens worden geslingerd. Zonder aarzeling heisen deze mannen zich in het sporttenue om de kunstwei in te gaan. Een partijtje van drie tegen vier, waarbij Ed steeds bij de aanvallende partij was. Dat wende eigenlijk wel erg snel en Ed raakte daardoor in topvorm. Hij scoorde meer dan de helft van de totale productie, hetgeen hem de bijnaam Edtrick opleverde. Da's wel even wat fijner dan de afgelopen weken de mannen achter de lurven aan te zitten voor de 30 euro koffiegeld. Zo gingen er wel meer gezegden de mist in, deze morgen.
Op de achtergrond van ons partijtje zag ik een stoet ouderen in eendenpas over de weg gaan. Volgens mij liep Jordania er ook bij. En ik moet het wel heel erg verkeerd hebben als ik hem verlekkerd zag kijken naar deze doelpuntenmachine, die dus ook nog eens geld meeneemt (in 't koffertje). Morgen (31 januari) rond deze tijd sluit de transfermarkt. Misschien is Heidenevic dan wel de nieuwe belofte voor de bespeler van het GelreDomus.
Het was overigens Wim Hommerson die de toon zette over de transfers van de voetballerij. Hij liep er zelf bij als een voetbalmakelaar. Maar altijd nog de vriendelijkheid zelve. Maar de snelheid van die wereld had toch zo veel van hem gevergd dat hij het deze zondag liet afweten. Waarschijnlijk deze dagen nog even de laatste tekengelden opstrijken.
Wim kwam de ballen en de hesjes brengen. Inferieure ballen. Niet de kwaliteit waar trimheren mee werken, want binnen een half uur waren er al twee kapot geslagen. 't Zakje is zo snel leeg.
Lieuwe wervelde weer als vanouds en Jan speelde weer met dezelfde bravoure als anders en Andre was een zekerheidje achterin. En Toine maakte ook nu weer een paar mooie doelpunten. Henk was er voor de strakke klap en de gevatte opmerking die hij als paarlen voor de zwijnen uit z'n mouw schudde. Ondergetekende rende met gestrekte pas (vanwege hevige spierpijn van een voetbalwedstrijd op kunstgras) over het veld, maar verder weer helemaal de oude.
Deze zeven mannen hebben toch even de niertjes geproefd. Van elkaar, zonder in elkaars "comfort zone" te komen. Wij zijn volgende week zo fit als een trimheer.
In het clubhuis had Jaap met zijn kleindochter koffie gezet. Dat lieten we ons bijzonder goed smaken. Er was geen tractatie bij, maar wel een mevrouw die gisteren bardienst had gedaan. Ze had haar mobiele telefoon laten liggen. Ik hoop voor haar dat ze het harde schijfje even heeft gewist, anders kon haar leven wel eens een vreemde wending krijgen. Onze ochtend kreeg een in ieder geval een bijzonder wending. Want hoewel we haar allemaal kenden wilde niemand van ons haar naam te binnen schieten. Ballen in de buik. De buurvrouw van de neef van de vriend van, tja, hoe heet-ie ook al weer? En haar zus, die heet .... uh .... En haar man heet Hans. Of toch ..... Ondertussen had Toine pijn in z'n buik gekregen van het lachen. Maar Chriustel liet zich niet kennen. Maar haar geheugen was ook nog bevangen door de kou. Ondertussen zat Lieuwe stilletjes te broeden op het antwoord. Ik wed dat hij het meteen na thuiskomst aan zijn Jacqueline heeft gevraagd en dat-ie ons volgende week komt vertellen wie het was.
Mystery solved. Kunnen we gewoon weer ballen.
Gerrit Geuvers

Last man standing

Ik sta hier het verslag te maken van de trimheren. En dat terwijl ik er helemaal niet ben geweest. Spijt drijft mij naar deze plek. De gezelligheid en de sport. En de koffie. Duur betaald ondertussen want jullie drinken mijn bijdrage gestaag weg.
Staande is een ongemakkelijk positie maar een trimheer is dat geen probleem. Last men standing, toch wel. Voor de aanvang staande kletsen, daarna staande oefeningen doen (en ook kletsen) en daarna staande het spel aan je voorbij zien trekken. So what's the problem?
Staan is enerzijds niet zitten, maar anderzijds ook niet lopen. Een klein ongemak aan de binnenkant van mijn been (en dan iets hoger) gebiedt mij rust te houden.
Volgende week hoop ik er weer bij te zijn. Dan zal ik, helaas voor jullie, geen inzage geven. 't Is geen cable. En ik wil blijven staan, last man standing.

Gerrit Geuvers

hyperbool

Het was de ochtend dat sneeuw en ijs weer waren verdwenen. En 19 man grepen de gelegenheid aan om elkaar gelukkig nieuwjaar te wensen. Ook Tineke was er maar wist erg handig de wensen door de lucht te strooien. Nu zijn de trimheren niet zo hardhandig, eerder onhandig, een aanslag op haar gestel heeft ze afgewend.
In tegenstelling tot de Amerikaanse politica Giffords. Zonder twijfel is ze het slachtoffer van de groei naar grootste woorden in de politiek. Een blad voor de mond is ouderwets en matiging van de toon scoort niet. Politici praten in one-liners omdat die nog net op een platte beeldbuis passen. En op twitter hoor ik de lezer zeggen. Ja ook op twitter, want daar is de grens van 140 tekens onverbiddelijk.
Nee, dan de trimheren. Er werd teruggekeken op de afgelopen week, maar ook over de kerst en over de hele maand december. Want de sneeuw speelde ons allen al lang parten. Een aantal bracht het niet op om zo lang te wachten en wisselden met de tussentijdse ervaringen uit het bos. Het klonk allemaal grappig, maar ook hier denkt de argeloze schrijver het zijne er van. Geen afgunst, onder geen beding, maar pure interesse.
En zo is het bij de trimheren: interesse in elkaar, waarbij de nuance nog een belangrijke rol speelt. Geen hyperbolen, met als doel er zelf beter van te worden, maar gewoon een rechte lijn in een plat vlak.
Toch eigenlijk het spel dat iedere zondagochtend bewonderd kan worden: mooie rechte lijnen op het groene veld, van links naar rechts, naar voren en dan in 't doel. En soms, echt heel soms komt de bal op de voet van Bert of Bob. En heel soms gaat de bal hyperbolisch omhoog, terwijl dat bij de training noooooit lukt. Maar verder is het de redelijkheid die zegeviert. En dat was in dit geval blauw. Blauw was met een mannetje meer, da's waar, maar wist dat mannetje wel heel goed te vinden. Namens oranje had Marcel nog een mooi schot op de paal maar daar bleef het bij. Het werd uiteindelijk 3-0. Geen score van Bert maar mooie assists van Arjen, waaruit ik twee keer scoorde. Het eerste doelpunt van het jaar kwam op naam van Jan. Tenminste dat denk ik, in ieder geval verdiende hij het.
De voorziening van koffie was weer in de goede handen van Jaap, die daar vanochtend tevens een kleinkind in hield. Ze was onder de indruk, maar ik denk niet van het spel. Wij eigenlijk ook niet en in het clubhuis ging het dan ook over heel andere dingen. Een nieuw jaar is toch vaak een nieuwe start. En dat moet ook maar eens besproken worden.
En een nieuw jaar begint pas echt goed als de penningmeester z'n kas weer weet te vullen. De euro's stroomden al binnen, maar via deze weg wil ik Ed helpen om z'n 30 euro per persoon te innen. Hij is het nieuwe jaar verlegen begonnen en liet ook de toespraak over aan Tineke. Da's niet erg, het zou ons allen sieren. Na het smelten van de sneeuw blijkt er al genoeg rotzooi te zijn.
Gerrit Geuvers