Palmpasenstok

Terwijl de kinderen ouderlijke slaapkamers onveilig maken met palmpasenstokken zijn 12 trimheren naar het kunstgrasveld gevlucht. Ook Adri was weer van de partij, z'n neus nog vol met berkenpollen, maar gemotiveerd om de kunstgraspollen te laten stuiven.

de geur van pas gemaaid kunstgras

We staan ons mannetje als het gaat om zelftrainend vermogen. De korte rondjes en de rekoefeningen hebben volgens wetenschappelijke inzichten geen enkele zin (Ed heeft er zelfs een bevroren schouder aan over gehouden), maar het ritueel schrijft het voor.
Lekker losjes bewogen we, met z'n twaalven, naar het kleine veld. Even inslaan, ook zo'n ritueel met als enige doel om de partijen te verdelen in oranje en blauw.
Het was dus zes tegen zes. Bij blauw betekende dat drie voor en drie achter, bij oranje was dat nul voor en nul achter. Daardoor was het dus binnen de kortste keren 5-0 voor blauw. Pas toen kreeg Fred ineens de geur van pas gemaaid kunstgras in zijn neus en merkte Adri dat zijn allergie hier geen excuus was. Uiteindelijke scoorde hij zelfs de winnende, maar toen stond blauw al voor met 10-3.

Jan in een Houdini-greep

Piet had voorafgaand aan het partijtje een casus uit het scheidsrechtersmetier voorgelegd. De studiegroep kwam niet tot een oplossing voor zijn vraagstuk. De toon was daarmee gezet, want tijdens het partijtje werd een schijnslag van Henk niet beoordeeld als gevaarlijk spel, hoewel Roel zelfs moest bukken. Jan wilde zijn gelijk krijgen, maar daags na zijn verjaardag werden geen cadeautjes uitgereikt.
Dus trakteerde de 53-jarige zelf maar in het clubhuis. Hij had twee taarten, maar kon met één makkelijk uit. Hij had twaalf stukken voor elf man (de scheidspiet was meteen in de handleiding gedoken).
Koffie kost enige tijd, thee is daarentegen snel gemaakt, maar voor meisjes. Alle tijd dus voor de mannen om een lied aan te heffen voor de jarige. Bij het vertrek van de Trimheren trok Jan, in zijn jeugdig enthousiasme, de rits van zijn jas iets te woest dicht. Stond hij ineens een stukje Turks Fruit op zijn palmpasentak te prikken. Uw verslaggever was er bij, maar niet met een helpende hand, zoals u zich kunt voorstellen. Ook de andere trimheren beperkten zich tot schaapachtig commentaar.

Henk bezweert de koffie

Tijdens taart en koffie ging het over auto's. Arjen had weer een labbekakkerig uitje naar de Spaanse costa's, waar hij een paar auto's zuidwaarts moet sturen. Ik hoop voor hem dat hij voor zes uur in Alicante is anders schrijft de CAO in die landen voor dat de werkdag voorbij is. En terecht natuurlijk: ik moet er niet aan denken dat onze snelle linksbuiten moe wordt en een ongeluk begaat.
Wij wensen hem allemaal sterkte toe. Ook Roel krijgt sterkte gewenst. Hij staat vandaag in de ArenA de aanstaand landskampioen aan te moedigen. Naar aanleiding van de positieve reacties vorige week heeft hij naar verluid al een speech voorbereid. Kijken dus, vanavond naar de NOS.
En volgende week allemaal weer op het veld, voordat het volstaat met water.

tranenveld

Een waterveld. Ik denk niet dat de Trimheren daarop zitten te wachten. Onze wensen zijn veel eenvoudiger en goedkoper. En iedereen heeft er plezier van.

Het afscheid van onze trouwe trainsters en koffie-zetbaas lokte een record aantal trimheren uit de warme veren: 20 mannen en 2 vrouwen, voor de laatste keer voor de groep. En dat hebben we geweten.

40 jaar geseling

Al voor 9 uur rende de toen aanwezige groep de twee rondjes en meteen werd er op de plaats gerekt, gestrekt en gekraakt. Het hoogtepunt was het trappetje (zo heet dat geloof ik) met vier sprints in toenemende lengte en tussendoor op adem komen. Of we Christel en Tineke maar nooit meer wilden vergeten.
De dames hebben al 40 jaar gedaan menig trimmer gegeseld, in ieder geval Tineke, wat wil zeggen dat de jongste van ons toen nog in de luiers zat. De oudste nog actieve trimmer, Wim H, zou toen best hebben kunnen meedoen. Hij was toen 29.

Aus die Ecke herausgekomen

Henk rent naar zijn doka

Het was een zeer feestelijke bijeenkomst opgeluisterd door twee trimveteranen, Arnold, aka HAP, en Bert, die ook vandaag een paar keer verrassend aus die Ecke herauskam. Met z'n allen poseren voor een statief met fototoestel, Henk M is vanmiddag in de doka te vinden. Ook was er taart, veel taart, uitgeserveerd door Paul en waren er cadeautjes: drie kistjes water bij de wijn. Al vanaf de kerst lagen ze op, in afwachting van het moment je-wist-die-zou-komen. Ed heeft zich maandenlang ingehouden om niet stiekem een fles soldaat te maken. Dan zouden de kistjes waarschijnlijk slechts de fles water bevatten en hadden we het beter kunnen schenken aan de commissie voor het waterveld. Nu wordt van Trimheren een duizelingwekkende bijdrage verlangd in de investering. Is er wel eens nagedacht over een wijnveld? Of een bierveld?

Burgemeester

Roel delegeert verdere plichtplegingen aan Ed

En natuurlijk was er een toespraak. Roel kweet zich uitstekend van die taak. Serieus maar niet langdradig, met humor maar niet lollig, een traan maar niet sentimenteel. Met andere woorden: huur deze man in voor uw officiële momentje. Of maak 'm burgemeester.
Alles was er dus, trimmers, veteranen, foto's, gebak, cadeaus, toespraak, maar geen ..... koffie.
Onze koffievoorraad en ons apparaat waren gekaapt door de barcommissie. Kennelijk was er geen koffie meer. Ik weet nog dat het clubhuis te klein was toen wij onze koffiemachine wilden behouden. Ik verwacht dankbaarheid en een paar zakjes koffie.

Elastieken benen

Arnold, Tineke en Christel, genieten van het spel

Dankbaarheid was er niettemin bij Jaap, Christel en Tineke. Verguld als ze waren met de woorden vol weemoed en herinnering en de drank. En ik durf te stellen dat ze ook onder de indruk waren van het vertoonde spel. Een jubileumwedstrijd wil wel eens in een drama eindigen, maar trimheren maken er een fraai potje van. Met de spieren gespannen als een veer golfde het spel heen en weer. Roel was de heerser van het middenveld met klassieke hockeytechniek en Ed toonde wederom zijn kracht met het haakje. Scherpe pass en doelgevaarlijk. Henk M noemt hem Nico (van die elastieken benen).

Bord met cijfers

Over de uitslag ontstond veel discussie. Zelf dacht ik een mooie 3-2 voor oranje, waarbij ik kennelijk een aantal doelpunten was vergeten te tellen. Maar oranje kwam er zelf ook niet uit, "4 of 5? En hadden jullie er niet 3 gemaakt?"
Een scorebord, zou dat niet wat zijn? Geen rocket science. En al helemaal gene waterveld. Gewoon een bord met twee cijfers en wat reclame. Voor de ouder worden trimheer een geweldige steun onder de hersenpan.
Een scorebord dus. En koffie.

Gerrit Geuvers

cake

Een sabbatical was het de afgelopen maanden voor mij. En is het nog steeds, eigenlijk.

Jammer als de rest van de wereld der trimheren gewoon verder draait, dubbele achterstand. Ik was dan ook blij met de cake waarvoor Arjan zaterdagochtend extra vroeg uit zijn bed is gestapt. Na de afgelopen zondag kwam de moraal snel weer terug.

Ed met de rode sokken

Ik ga geen schuldigen aanwijzen ("de kiezer heeft altijd gelijk") maar het was een lastige week geweest. Hartelijk dank als je mij gesteund hebt, dat doet me goed, maar niet goed genoeg om een kans voor open doel in te tikken. Het lag aan de bal. Die grote rode bal was beter geweest. Maar waar is-ie als je 'm nodig hebt.

Het warmlopen wordt steeds summierder. Maar het wordt ook steeds warmer. Deze ochtend was het ook weer lekker warm. Korte broek, korte mouw en korte rondjes. Jan zet zijn onderwijzersbril op en drilt ons om de pionnetjes.

Het partijtje was een 8 tegen 9. Dat kan best op een heel veld. Of toch niet? Het doel werd van achter naar voor en weer naar achter geschoven. Uiteindelijk speelden we dus toch het hele veld. En aan de andere kant ging het doel van links naar rechts en weer terug.

Misschien was dat gesleep met die doelen wel de oorzaak van de vermoeidheid. Les één van een managementtraining: niet schuiven met je doel.

een trotse Arjan legt het geheim
van de banketbakker uit

Deze zondag was al lang aangekondigd als de dag van cake van Arjan. Waarom weet ik niet. Hij is nog lang niet jarig en ook al heel lang niet jarig geweest. Arjan lijkt de enige trimheer te zijn die de eeuwige jeugd aan zijn kont heeft hangen. Hij loopt op iedere bal en is niet van zijn goede humeur te krijgen. Ook niet na een body check of een gelifte stick. Die jeugd kan hem wel degelijk dwarszitten want het bakken van een cake is een klus waarvoor hij een vrije dag moet opnemen. Menig trimheer doet het voordat hij op de fiets stapt en haalt 'm dan na het partijtje dampend uit de oven. En brengt aldus een kakelvers cakeje voor de hongerige meute.

multi-culti trots van Arjan

Iedereen had het verdiend. We spelen tot we er flauw van worden. Vorige week was het winnende doelpunt zo ver weg dat we er maar een eind aan hebben gemaakt. Deze keer stond het volgende team al aan het hek te rammelen. Dames 2 van Ulft zou op het warmgelopen veld een poging wagen een wedstrijd te winnen. Ik geloof niet dat het is gelukt.

Maar tegen die tijd hadden wij de bleke en de bruine cake al lang achter de kiezen. De multiculti-trots van Arjan heeft het niet lang uitgehouden op de tafel op het terras.

Toen het Dichterse smaldeel der trimheren vertrok regende het nog steeds bedankjes voor de traktatie over de blonde lokken van de autoverkoper.

Vlak daarvoor had hij een ander aangewezen om komende zondag een lekkernij te fabriceren. Maar wie het was weet ik niet meer, de cake zat in mijn oren.

Tot komende zondag!

Gerrit Geuvers