Kosmopolieten zijn we.

Trimheren zijn kosmopolitisch ingesteld. De wereld zit ons als een jas. Daaruit mag je concluderen dat Europa onze broekzak is: er zitten vervelende zandkorreltjes maar ook altijd de autosleutels.
Maar kennelijk hebben veel mensen het moeilijk met Europa, dat blijkt na de verkiezingen. Misschien stoppen zij snoepjes in hun broekzak. Hebben de trimheren ook teveel snoepjes in de broekzak?

Geen dwingende ogen, rustig begin

Contemplatie past bij de zondag, vandaar dit stukje. Eurosceptici hebben een electoraal succes geboekt. Ze zijn versnipperd en bovendien bij lange na niet in de meerderheid, maar hun tamboer zal luid klinken. Straks krijgen we situatie dat de Euro-fans zich juist gaan afkeren van het gekrakeel.

Hoorde ik dat geluid nou afgelopen zondag ook in de nazit bij de trimheren?
Roel kondigde zijn afscheid aan. Hij maakt het seizoen af, maar per 1 juli zegt hij het lidmaatschap op. Ondanks dat hij met de jaren nog steeds beter wordt gaat hij stoppen. Dat is speltechnisch erg jammer voor ons, maar zijn reden is dat ook. Hij ervoer steeds minder dwang om op zondag om 9 uur op het veld te staan. Het vertrek van de trainsters was een aanleiding, want het zwakke punt van een trimheer is inderdaad de blik van een vrouw.
Wat stonden we ons uit te sloven, ongeacht het weer, voor de dames. Hardlopen doen we nog steeds met Duitse inzet maar de oefeningen gaan met de Franse slag.
Daarna is het partijtje gelukkig weer van oogstrelende schoonheid en aandoenlijk qua inzet. Dit keer was het 7 tegen 8. De eerste helft werd ruim gewonnen door het achttal in blauw. De tweede helft was door een transfer van Rogier een prooi voor het achttal van oranje. En in de 93e minuut scoorde Piet de winnende treffer.

Roel Cornelissen, nog een paar keer te bewonderen

Nadat iedereen een beetje tot winnaar was gekroond konden we aan de koffie. Ach ja de koffie. De filters worden steeds slapper en de voorraad neemt snel af. Ed doet zijn best om de het spraakmakende vocht door te laten lopen, maar da kost steeds meer moeite. Thee is al veel gevraagd. Het is daarom van belang om onze bijdrage (speciaal voor Roel kondigde Ed een nieuwe betaalronde aan) op tijd te voldoen.

Echte hockeyfans zijn we. En in ieder geval Trimheer-fans. En ik zal het niet zwaarder maken dan nodig. Voor iedere tegenslag is er weer een nieuwe oplossing. En trimheren bestaan langer dan welk kunstgrasveld dan ook. We schakelen gewoon over van de broekzak naar de vestzak. Kosmopolieten zijn we.

De opstelling

De opkomst was wederom goed, het was mooi weer en Jan straalde van energie. Het beloofde een straffe training te worden. Alles wat je om negen uur doet hoef je niet meer te doen als het later warm wordt. En als er veel publiek is.

Marcel wandelt net uit zijn 2e jeugd

Onze voormalig Grote Roergangster verraste ons met een nakomeling. Trots kwam ze langs de lijn. Het bracht in Marcel onvermoede krachten boven. Als een jonge god zwierf hij over het veld.

Maar hoe begon het deze zondag?

De ellipsen worden steeds meer een afvalrace. Onze Grote Leider blijkt een conditie te hebben die het merendeel van de trimheren doet afhaken dan wel tot stilte dwingt. We kunnen nog net aanhaken.

Maar als er weer mag worden stilgestaan recupereren de oude mannen snel en wordt op de flanken van de opstelling op de lijn veel gekletst.

Als van Gaal hier had gestaan was een groot deel van ons naar het strafkamp in Portugal gestuurd. Maar Jan is coulant, hij is zelf ook jong geweest.

Kleine jongens

En dus belanden we snel in een partijtje oranje tegen blauw. Blauw doet goede zaken omdat ze een verrassende 4-2-1-opstelling verkiezen boven de 1-1-1-1-1-1-1-1 van oranje, bekend als de Doetinchemse school. De goede lezer ziet het al: blauw speelde met een man minder. Die man minder afgelopen zondag was Ed. Hij maakte er vier (4). De een nog eenvoudiger dan de ander. Vanuit een onopvallende positie tikte hij de een na de ander binnen. Soms zelfs na een korte, effectieve actie. Hij mister ook een grote kans, maar dat weet niemand meer. De chocolade-cake voor hem was terecht.

Schaaltje leeg,
gauw achter het papier aan

Hans maakte de grootste misser. Maar hij leed daar niet (zichtbaar) onder. Ook heel belangrijk.

Voor oranje scoorde Marcel (geloof ik) na een snelle actie van Rogier. Hij is weer terug na een lange blessure. De snelheid was er weer maar niet voor een hele wedstrijd.

Zondag zullen we zien wat de uitwerking van straffe training heeft opgeleverd. En wat het gevolg is van de chocoladecake. Gelukkig was er genoeg toiletpapier. 

Hongerzomer

Daar komt-ie aan, in een blinkend witte, pas geboren Citroen. Trots stapt Ed uit, een geheimzinnig pakje onder de arm. Hij houdt het pakketje vlakbij zijn bevroren schouder. Dat krijg je in barre tijden van oorlogsdreiging en strenge regels. 

Ed laat Hans de "aan"knop zien

Gevouwen handen

Maar net als alle andere 18 trimheren moet ook hij de oefeningen van Jan uitvoeren. De auto mag straks worden ingereden. Deze frisse maar zonnige zondag was de opkomst weer groots.
De voetbalcompetitie is afgelopen, de Graafschap mag nog een poging doen in de nastoot maar verder zijn we helemaal klaar voor het zomerseizoen. In de bible belt zijn zelfs de oorlogslachtoffers al herdacht. Daar konden ze kennelijk niet wachten met het grote feest der bevrijding.

Trimheren Doetinchem staan vanavond rond het oorlogsmonument twee minuten na te denken van welke reus die gevouwen handen zijn die zo mysterieus uit de grond rijzen.

er is genoeg voor iedereen

Goede smaak is deelbaar

Over rijzen gesproken, het pakketje bleek een cake. Daar hoorde een verjaardagsliedje bij. Het kostte enige overtuigingskracht omdat Hans op studentikoze voorging in gezang. Maar drie keer was scheepsrecht. En daarna mochten we d'ran. De plakjes verdwenen als snel in de trimheermagen. De laatste kruimels werden door Ed vakkundig in nog kleinere stukjes verdeeld: ook goede smaak blijkt deelbaar te zijn. Bij Trimheren leer je hoe met schaarste omgegaan kan worden.

Koffiedictaat

de verstoppelplek

Over schaarste gesproken: de koffie. De prijzen stijgen, dus hebben Trimheren een hamstervoorraadje aangelegd. Mede met het oog op de dorstige horde van uitzuigers die door de week te hoop lopen tegen het beperkende koffiedictaat van het bestuur. Arjen rommelde wat in een hoekje met een hekje in een door Jan gesponsorde sporttas. Daar toverde hij twee zakjes tevoorschijn.
Filters. Ook die zijn geconfisqueerd op een klein aantal na, te weinig om van te leven, te veel om van te sterven. Maar Trimheren bewaken derde helft-ritueel met alle mogelijkheden in tijden dat alles op de bon is en de Gestapo loert.

Hans doceert, Jan wil niet herkenbaar op de foto

Hongerzomer

Over de derde helft gesproken. Dat impliceert een eerste helft (warmlopen en oefeningen) en een tweede helft (partijtje). En zo was het ook dit keer. De eerste helft wordt steeds korter, maar gezien onze topconditie, geen blessures, alleen een kleine valpartij met veel bloed, valt dat te billijken.
De tweede helft was wederom een pareltje voor de neutrale toeschouwer, 5-4 voor het tiental in het blauw. En een oer-Nederlands tintje met topschutters Hans (2) en Piet (3).
Trimheren zijn er klaar voor, laat de hongerzomer maar komen.

Ruzie

Afgelopen zondag regende het. Pijpenstelen. Sommige mensen kunnen daarmee omgaan en komen net als 8 andere mannen geheel vrijwillig een potje spelen. Anderen hebben de smoor in en komen omdat ze moeten.

al bij aanvang al een broeierige sfeer

Dankzij een uitgekiend trainingsprogramma dat, ondanks afwezigheid van Jan, vlot werd afgewikkeld kon al na 20 minuten een partijtje worden aangevangen.

Het pupillenveld lieten we links liggen. Ineens is het hobbelig en bovendien, als laaglandbaan, gevoelig voor aquaplaning. Het hoofdveld was naar de nieuwste onderhoudsinzichten aan in april (de grasmand) goed kort geschoren. Op de parkeerplaats lag een broeierige berg gras. Een voorteken.

Het veld was vochtig, maar werd gedurende het partijtje steeds natter. Op de in omvang wassende plassen aan de zuidzijde van het veld liepen de technische vaardigheden der trimheren vast als een Nederlands Formule 1-coureur in de grindbak.

het doel wordt teruggevaren

Het ging gelijk op, ondanks een numeriek overwacht van oranje. Maar met de stand 5-3 voor blauw was de bougie van blauw nat geworden en eindigde de partij in 5-10. Of zoiets.

Voldaan van een fijn partijtje hockey schuifelden Henk en Piet het doel weer terug naar de plek waar ze het gevonden hadden om vervolgens te genieten van koffie.

Had ik al eens de voortslepende historie van de trimheren-koffie besproken? Deze zondag kon er weer een nieuw hoofdstuk worden toegevoegd. De bardienst voor veteranenA was niet geregeld. De mannen zelf en de gasten hadden wel zin een bakje troost (de verplichting te moeten op komen draven leunt kennelijk zwaar). Als enige alternatief is er de trimheren-koffie. Het hoofdstuk gaat nog een eind verder, maar ik laat het erbij te zeggen dat volgens mij het gevoel bij de club te horen er minder op wordt.

een barst leidt snel tot scheuring

Maar de sfeer bij de trimheren was in ieder geval goed. Totdat een veteraan ons een lesje wilde leren over het opruimen van materiaal: dat we het veld netjes moeten achterlaten. Want zij konden zo toch niet hockyen. Natuurlijk heeft hij gelijk, maar de foto bewijst genoeg. En bovendien hebben wij niet de hand gehad in het moderne veldmanagement, dat binnenkort watermanagement gaat heten als ieder team een paar duizend euro bij elkaar knipt en bakt.

Komende zondag is het mooi weer, ligt het veld er als een biljartlaken bij en golft de ene na de andere aanval en stroomt de koffie weer rijkelijk. En wie weet, taart van Fred.