Van alles wat er gegooid werd waren dewergen wel het meest lachwekend. 'k Dacht dat ze alleen in sprookjes bestonden maar da's dus niet zo. Wij maken het niet ze erg. Op een gemiddelde trimherenzondag wordt er altijd wel met een stuk vleeswaren gegooid of vliegt een krachterm door de lucht.
Daar was eigenlijk ook afgelopen zondag geen aanleiding voor. De aangekondigde regen kwam pas later in de middag en een flauw zonnetje streelde zelfs onze kuiten. Ik was aanwezig (ATB-kliniek begint een week later) en ook Tineke was van de partij. Wat wil een man nog meer. De opkomst was om onverklaarbare redenen beperkt, maar de aanwezigen mannen maakten er een oogstrelende partij van.
Terwijl Herman Wijffels op tv zijn eigen CDA affikte en Johan Cruijff met z'n tong tussen z'n tanden aan een vilein stuk over Ajax zat te tikken gebruikten de trimheren hun woede om te komen tot een stukje teambuilding en saamhorigheid.
De eerste onrust kwam van Toine. Als een eenarmige bandiet raasde hij onder luid gegrom en aanmoedingen aan eigen adres over het veld. Zijn eigen aanmoedigingen missen hun doel niet want de schier eindeloze slalom eindigt meestal op de juiste plek. Ook Jan stak weer in een bloedvorm. Maar daarbij lijkt hij op Kortjakje, want tijdens de maandagvoorstelling komt zijn spel niet hoger dan dat van een team in de 3e klasse ;-)
Bert en Bert maakten van het gezegde dat wrijving glans geeft een voorbeeldige invulling. Even werd er gegooid met woeste begrippen maar daarmee was hun scorend vermogen weer toppie, want beide legden er twee in. Dat gold ook voor mij, zonder wrijving maar wel met een stuk boosheid tussen de oren die gemakkelijk tot het werpen van projectielen kan leiden. Het bleef bij twee ballen in de verre hoek.
Het bespaarde mij dus een gang naar Den Haag om de koningin te tracteren op een rechaud voor een waxinelichtje. Een idee dat ik kennelijk niet als enige had. Ik vind ook het zaaien van onrust op een originele manier moet doen. Ben benieuwd wat de komende weken door de lucht vliegt en wat het effect is.
Gerrit Geuvers
dinsdag 21 september 2010
zondag 12 september 2010
negatieve energie
Het is bijna mode om narigheid te benadrukken. Wilders doet dat, graag. En daar gaat dan de rest van Nederland weer op een nare manier over heen. Die sfeer slaat een beetje over op de eenvoudige trimhockeyer, zoals ik. Want wederom was de opkomst niet echt hoog. En bovendien nog een oneven aantal. En ik heb ook de behoefte het te benoemen. In plaats blij te zijn met de 17 aanwezigen en Tineke die nog vlak voor haar taken als toegewijde oma ons over kling komt jagen. En Christel die haar vervolgens tot en met de koffie komt aflossen.
En André die een speciale koerier heeft geregeld om te tracteren op warme sauzijsbroodjes.
Vooruit het viel dus allemaal nog wel mee. Maar toch nog even. De club staat als geheel toch niet positief in het nieuws, nu we geen Heren 1 hebben. Op het werk word ik er op aangesproken. Vraagt een college of ik niet mee kan doen? En dan zo'n grijns die onderstreept dat hij ook wel weet dat het met mij niets wordt.
Dat wordt het ook niet. Momenteel is de moraal even weg en zit ik op een spier die dat liever niet heeft. Of ik wil opstaan om te wandelen. Tijd voor een kliniek dus. Iedere zondag vanaf de komende week zit ik in een clinic. Van Jelle Nijdam, op de mountainbike.
Allemaal negatief gemuts. Maar is het echt zo negatief? Ik heb een lichtpuntje gezien. Wat was-ie in een bloedvorm, onze Jan. Drie keer scoren en vaak ook nog na een mooie actie voor het doel. De scouts hebben z'n rugnummer genoteerd. We dachten dat-ie in z'n eentje Heren 1 zou kunnen vertegenwoordigen. Maar de vierde klasse is iets onder zijn potentie. Jan schiet, vlak voor het sluiten van de transfermarkt, door naar een topper.
We wensen hem en z'n vrouw veel succes.
En wij modderen gewoon weer door, Ed scoort zo nu en dan, Bert mist zo nu en dan en Arjen rent op bijna iedere bal. En dan kom ik over tien weken ook nog weer terug.
Gerrit Geuvers
En André die een speciale koerier heeft geregeld om te tracteren op warme sauzijsbroodjes.
Vooruit het viel dus allemaal nog wel mee. Maar toch nog even. De club staat als geheel toch niet positief in het nieuws, nu we geen Heren 1 hebben. Op het werk word ik er op aangesproken. Vraagt een college of ik niet mee kan doen? En dan zo'n grijns die onderstreept dat hij ook wel weet dat het met mij niets wordt.
Dat wordt het ook niet. Momenteel is de moraal even weg en zit ik op een spier die dat liever niet heeft. Of ik wil opstaan om te wandelen. Tijd voor een kliniek dus. Iedere zondag vanaf de komende week zit ik in een clinic. Van Jelle Nijdam, op de mountainbike.
Allemaal negatief gemuts. Maar is het echt zo negatief? Ik heb een lichtpuntje gezien. Wat was-ie in een bloedvorm, onze Jan. Drie keer scoren en vaak ook nog na een mooie actie voor het doel. De scouts hebben z'n rugnummer genoteerd. We dachten dat-ie in z'n eentje Heren 1 zou kunnen vertegenwoordigen. Maar de vierde klasse is iets onder zijn potentie. Jan schiet, vlak voor het sluiten van de transfermarkt, door naar een topper.
We wensen hem en z'n vrouw veel succes.
En wij modderen gewoon weer door, Ed scoort zo nu en dan, Bert mist zo nu en dan en Arjen rent op bijna iedere bal. En dan kom ik over tien weken ook nog weer terug.
Gerrit Geuvers
zondag 5 september 2010
censuur
Dat de trimheren ook ten tijde van het stadsfeest gewoon blijven doorspelen getuigt, al zeg ik het zelf, van een bijzonder sterke moraal. Vandaag stond een dertiental mannen te trappelen van ongeduld (of omdat het moest van trainster Tineke) om een partijtje te spelen.
Eerst de verplichte bewegingen maken. Hoewel die nu toch wel bekend mogen zijn, maakten ze bij Jan onvermoede gevoelens los. Geluiden die in het echtelijk bed niet zouden misstaan, spoelden over de gelederen van de heren trimmers. Tijdens het partijtje vertrouwde Jan mij ook nog besmuikt toe dat hij erg agressief wordt van lichamelijk contact. Ik zal niet zeggen wat-ie dan met z'n stick zou willen doen. Ergens is er een grens van het betamelijke en ook de privacy zou ik een plekje willen geven in deze zelfcensuur.
Ondertussen was de stand al 2-1 voor blauw, dat nota bene met een man minder speelde. Het tweede doelpunt kwam van mijn stick, na een fraaie dieptepass van Bart. Daarna blonk ik uit in veel goed bedoelde rushes, maar ook in simpelweg in de weg lopen bij de afronding van fraaie acties. Lieuwe is niet meer boos.
Dat doet het zelfvertrouwen natuurlijk niet goed, te meer daar Arjen aan de andere kant zijn hardloopwerk wel bekroonde met twee doelpunten. Maar altijd nog te weinig om oranje de winst te bezorgen. De winner werd gemaakt door Bart, die weer helemaal klaar lijkt voor de Veteranencompetitie. Ook Gerard zal dan onze gelederen weer verlaten.
Daarom doe ik een beroep op de andere trimheren om zich volgende zondag weer gewoon te melden. Als lokkertje mag ik melden dat André ten Berge dan zal tracteren. De reden is vooralsnog vaag, hij zal wel jarig zijn, maar noemde ook een andere reden. Ook die zal ik niet op het www plaatsen. Aan hem zelf die eer.
Deze keer werd de koffie van Jaap (die zich in een fraai campingsmoking had gestoken) opgeluisterd door cake van Wim. Er werd niet gezongen, daarom via deze weg, namens allemannen: dank voor de cake en hulde. Het laatste plakje werd overigens voor zijn neus weggepakt. Dat klinkt misschien sneu, maar hij had er dan ook niet voor gespeeld. Wim kampt met een kleine blessure in de arm. Een kleine maar toch. Nee, dan Christel. Zij laat zich weer opereren aan de nek. Het is geen hernia, maar er wordt toch flink gewerkt aan de weg tussen 4e, 5e en 6e wervel. Vanaf het hoofd gezien. Christel was bepaald niet scheutig met de informatie maar ik heb het niet helemaal goed meegekregen. Dat heeft met zelfbescherming te maken. Toen het te plastisch en bloederig werd sloot ik me af, zodat ik in ieder geval de cake nog kon wegwerken. Christel is voorlopig uitgeschakeld, maar verwacht rond de kerst weer terug te keren.
Dat geldt niet voor de rest, volgende week is er geen stadsfeest, dus in goede conditie en in groten getale aanwezig.
Gerrit Geuvers
Eerst de verplichte bewegingen maken. Hoewel die nu toch wel bekend mogen zijn, maakten ze bij Jan onvermoede gevoelens los. Geluiden die in het echtelijk bed niet zouden misstaan, spoelden over de gelederen van de heren trimmers. Tijdens het partijtje vertrouwde Jan mij ook nog besmuikt toe dat hij erg agressief wordt van lichamelijk contact. Ik zal niet zeggen wat-ie dan met z'n stick zou willen doen. Ergens is er een grens van het betamelijke en ook de privacy zou ik een plekje willen geven in deze zelfcensuur.
Ondertussen was de stand al 2-1 voor blauw, dat nota bene met een man minder speelde. Het tweede doelpunt kwam van mijn stick, na een fraaie dieptepass van Bart. Daarna blonk ik uit in veel goed bedoelde rushes, maar ook in simpelweg in de weg lopen bij de afronding van fraaie acties. Lieuwe is niet meer boos.
Dat doet het zelfvertrouwen natuurlijk niet goed, te meer daar Arjen aan de andere kant zijn hardloopwerk wel bekroonde met twee doelpunten. Maar altijd nog te weinig om oranje de winst te bezorgen. De winner werd gemaakt door Bart, die weer helemaal klaar lijkt voor de Veteranencompetitie. Ook Gerard zal dan onze gelederen weer verlaten.
Daarom doe ik een beroep op de andere trimheren om zich volgende zondag weer gewoon te melden. Als lokkertje mag ik melden dat André ten Berge dan zal tracteren. De reden is vooralsnog vaag, hij zal wel jarig zijn, maar noemde ook een andere reden. Ook die zal ik niet op het www plaatsen. Aan hem zelf die eer.
Deze keer werd de koffie van Jaap (die zich in een fraai campingsmoking had gestoken) opgeluisterd door cake van Wim. Er werd niet gezongen, daarom via deze weg, namens allemannen: dank voor de cake en hulde. Het laatste plakje werd overigens voor zijn neus weggepakt. Dat klinkt misschien sneu, maar hij had er dan ook niet voor gespeeld. Wim kampt met een kleine blessure in de arm. Een kleine maar toch. Nee, dan Christel. Zij laat zich weer opereren aan de nek. Het is geen hernia, maar er wordt toch flink gewerkt aan de weg tussen 4e, 5e en 6e wervel. Vanaf het hoofd gezien. Christel was bepaald niet scheutig met de informatie maar ik heb het niet helemaal goed meegekregen. Dat heeft met zelfbescherming te maken. Toen het te plastisch en bloederig werd sloot ik me af, zodat ik in ieder geval de cake nog kon wegwerken. Christel is voorlopig uitgeschakeld, maar verwacht rond de kerst weer terug te keren.
Dat geldt niet voor de rest, volgende week is er geen stadsfeest, dus in goede conditie en in groten getale aanwezig.
Gerrit Geuvers
woensdag 1 september 2010
analyse
Er is reuring in Den Haag en 't is al dinsdagavond, of eigenlijk woensdagochtend als ik eindelijk het verslag schrijf. Al die tijd heb ik de wedstrijd opnieuw geanlyseerd in mijn hoofd. Wat ging er nou mis. Waarom legde blauw er nou zes in het mandje en oranje maar drie?
Het begon zo goed, nadat blauw onder meer door Ed naar 2-0 liep was een ongelooflijk blitse actie van Bert genoeg om "de" moraal bij oranje weer terug te brengen. Maar zelfs een effectieve achtervolging van Bert op Ed was niet genoeg om het gaat te dichten. Op de andere vleugel was het jachtluipaard Arjen genadeloos. Als hij zijn hoofd in de nek gooide liet Roel het hoofd in de schoot rusten.
Maar wat was het nou precies? Wat maakte nou het verschil? Ik denk dat we meer moeten analyseren?
En afspraken maken. Over gebak of koeken, bijvoorbeeld. Dit keer was het een dubbel feest. Jaap had een taartje meegenomen van de Albert Heijn. En Arnold had een HAPklare appelkruimeltaart onder de arm. 't Was heerlijk en van harte welkom. Want een verliezend team heeft altijd veel te stillen. En het winnende team kan wel een heel paard half aan.
Volgende keer is Wim Hommerson aan de beurt. Heeft-ie vorige keer gezegd. Hij was er nu niet, maar ik vergeet dit niet.
Terug naar het probleem van ons spel. Misschien moeten we in plaats van Gerrit-op-de-brommer Ferry Mingele of Dominique van der Heiden langs de lijn hebben. Zij kunnen zelfs aan temparatuur van de kroketten zien hoe het in de kamer achter een dichte deur er aan toe gaat. Ferry mag heeft dan het voordeel dat-ie bij de plaspauze mag komen staan. Dat zijn in die kringen de momenten dat een kabinet-in-wording wel of niet breekt. Bij ons was het doelpunt van Ed het breekpunt. Maar waarom?
Gerrit Geuvers
Het begon zo goed, nadat blauw onder meer door Ed naar 2-0 liep was een ongelooflijk blitse actie van Bert genoeg om "de" moraal bij oranje weer terug te brengen. Maar zelfs een effectieve achtervolging van Bert op Ed was niet genoeg om het gaat te dichten. Op de andere vleugel was het jachtluipaard Arjen genadeloos. Als hij zijn hoofd in de nek gooide liet Roel het hoofd in de schoot rusten.
Maar wat was het nou precies? Wat maakte nou het verschil? Ik denk dat we meer moeten analyseren?
En afspraken maken. Over gebak of koeken, bijvoorbeeld. Dit keer was het een dubbel feest. Jaap had een taartje meegenomen van de Albert Heijn. En Arnold had een HAPklare appelkruimeltaart onder de arm. 't Was heerlijk en van harte welkom. Want een verliezend team heeft altijd veel te stillen. En het winnende team kan wel een heel paard half aan.
Volgende keer is Wim Hommerson aan de beurt. Heeft-ie vorige keer gezegd. Hij was er nu niet, maar ik vergeet dit niet.
Terug naar het probleem van ons spel. Misschien moeten we in plaats van Gerrit-op-de-brommer Ferry Mingele of Dominique van der Heiden langs de lijn hebben. Zij kunnen zelfs aan temparatuur van de kroketten zien hoe het in de kamer achter een dichte deur er aan toe gaat. Ferry mag heeft dan het voordeel dat-ie bij de plaspauze mag komen staan. Dat zijn in die kringen de momenten dat een kabinet-in-wording wel of niet breekt. Bij ons was het doelpunt van Ed het breekpunt. Maar waarom?
Gerrit Geuvers
zondag 22 augustus 2010
back on the pitch
Steve McLaren kon het zo mooi zeggen: back on the pitch. Dat gold ook voor mij. Na een paar weken van afwezigheid waarin ik veel mooie momenten schijn te hebben gemist. Jammer misschien, maar vandaag was het toch ook weer feest. Maar wederom, en ik begin maar met een minpuntje, geen feest in het clubhuis, want koek of gebak ontbrak ook dit keer. Maar om dat en Tineke en Christel er dit keer waren werd er stevig doorgepakt: Wim H. voelde zich geroepen om te tracteren (hetgeen de enige niet-dit-blog-lezend trimheer, Hans P, deed opmerken dat hij waarschijnlijk al twee jaar in gebreke blijft). En voor de week daarop meldde Jaap zich als tractant. Tractant. Ja, een niet bestaand woord, maar als het iets oplevert weten we allemaal wat het betekent. Hierbij denk ik natuurlijk niet aan een religieuze of ideologische groepering, maar ik voel toch de neiging om me te distantieren van de PVV.
Terug naar the pitch. Daar stonden we dan met zeventie man en (toen nog) een vrouw. Netjes rekken, strekken en indraven. En een oefening die er niet om loog: een combinatie op the pitch neerleggen en dan afwerken op het doel. En de aangever krijgt ook nog een kans om te gloreren. Heldere instructies gelukkig ("O, ik snap het. Niet"). Na een kwartiertje ondernam een aantal mannen een wilde staking om een partijtje te forceren. Maar Tineke zag dat het nog niet goed was, dus moesten we door. Toen iedereen klaar was gestoomd, gingen de hesjes aan. Er zijn er nog maar acht dus het is belangrijk om vooraf goed te tellen om niet in het ondermande team te belanden. Het werd dus een potje 9-8. Wederom een soort Graafschap-wedstrijd dus, maar in dit geval is het aantal spelers omgekeerd evenredig aan het resultaat. Oranje zegevierde met 4-2.
Het lag misschien aan de warmte, aan de stand van het doel of aan het feit dat blauw ook door de week gewoon hard moet werken, maar blauw was kansloos. Mistroostig dropen we af. Onder een mogelijk citaat van McLaren na de verliespartij tegen Bayern: Let's have some coffee, and Kuchen
Gerrit Geuvers
Terug naar the pitch. Daar stonden we dan met zeventie man en (toen nog) een vrouw. Netjes rekken, strekken en indraven. En een oefening die er niet om loog: een combinatie op the pitch neerleggen en dan afwerken op het doel. En de aangever krijgt ook nog een kans om te gloreren. Heldere instructies gelukkig ("O, ik snap het. Niet"). Na een kwartiertje ondernam een aantal mannen een wilde staking om een partijtje te forceren. Maar Tineke zag dat het nog niet goed was, dus moesten we door. Toen iedereen klaar was gestoomd, gingen de hesjes aan. Er zijn er nog maar acht dus het is belangrijk om vooraf goed te tellen om niet in het ondermande team te belanden. Het werd dus een potje 9-8. Wederom een soort Graafschap-wedstrijd dus, maar in dit geval is het aantal spelers omgekeerd evenredig aan het resultaat. Oranje zegevierde met 4-2.
Het lag misschien aan de warmte, aan de stand van het doel of aan het feit dat blauw ook door de week gewoon hard moet werken, maar blauw was kansloos. Mistroostig dropen we af. Onder een mogelijk citaat van McLaren na de verliespartij tegen Bayern: Let's have some coffee, and Kuchen
Gerrit Geuvers
zondag 4 juli 2010
jongens waren we
Een groot aantal van de mannen kwam te laat. Onder het motto "ik kom voor m'n plezier" kwam Wim aan. Eerst nog aan z'n eigen plezier gewerkt waarschijnlijk, daarna het collegiale plezier. Toch stond er zo een groep van 14 man op de eerste dag van de vakantie. De komst van mij maakt om onduidelijke reden altijd toespelingen los. Ik had een zak met ballen bij me, dat is waar, maar verder zie ik geen reden voor opmerkingen in over prestaties in het privédomein. Want aan de gezichten van de heren aanwezig kent daar de prestatiecurve in neergaande lijn. Maar er over praten kunnen we als de beste. En blijft leuk.
Nee dan Bert. Hij kwam tegen het einde van de partij een kijkje nemen. Gehuld in een geel shirt. Wij dachten meteen aan een steunbeteuging aan de zojuist door kabouter Wesley verslagen Goddelijke Kanaries. Maar het bleek dat we het vizier al weer naar het volgende evenement moeten richten: hij spiegelt zich aan Fabian Cancellara.
Kleine jongens zijn we. Hans speelde vanochtend de meester met overwicht. Hij pakte zijn Lions-koffertje en droeg voor. Ed en ik speelden de jonge jongens en zijn verhaal kwam wat stroef op gang. Wij hadden onze hoop gevestigd op een waargebeurde mop. Maar het ging over een fietstocht in de buurt van Doetinchem. Met gezellige mensen (burgemeesters) en goed van eten en drinken (biertje na afloop). Tja, dat is niet leuk. En ook nog eens voor een goed doel. Nou dat goede doel hadden wij, van de oranje hesjes, in het partijtje al genoeg gevonden. Afgedroogd was blauw. Met doelpunten van André vd Akker, Jan, Ed en nog zo wat, was het goede doel ruim gedoneerd.
Maar wie op 24 september zich wil laven aan bekendheden en fijn eten en veel drinken is een deelname van 200 pegels natuurlijk niet te veel. Voor deze kleine jongens wel. Let wel dat bert de Kruijff (waarschijnlijk nog steeds in het geel) ook meefietst.
Gerrit Geuvers
Nee dan Bert. Hij kwam tegen het einde van de partij een kijkje nemen. Gehuld in een geel shirt. Wij dachten meteen aan een steunbeteuging aan de zojuist door kabouter Wesley verslagen Goddelijke Kanaries. Maar het bleek dat we het vizier al weer naar het volgende evenement moeten richten: hij spiegelt zich aan Fabian Cancellara.
Kleine jongens zijn we. Hans speelde vanochtend de meester met overwicht. Hij pakte zijn Lions-koffertje en droeg voor. Ed en ik speelden de jonge jongens en zijn verhaal kwam wat stroef op gang. Wij hadden onze hoop gevestigd op een waargebeurde mop. Maar het ging over een fietstocht in de buurt van Doetinchem. Met gezellige mensen (burgemeesters) en goed van eten en drinken (biertje na afloop). Tja, dat is niet leuk. En ook nog eens voor een goed doel. Nou dat goede doel hadden wij, van de oranje hesjes, in het partijtje al genoeg gevonden. Afgedroogd was blauw. Met doelpunten van André vd Akker, Jan, Ed en nog zo wat, was het goede doel ruim gedoneerd.
Maar wie op 24 september zich wil laven aan bekendheden en fijn eten en veel drinken is een deelname van 200 pegels natuurlijk niet te veel. Voor deze kleine jongens wel. Let wel dat bert de Kruijff (waarschijnlijk nog steeds in het geel) ook meefietst.
Gerrit Geuvers
zondag 27 juni 2010
theater
Met name in de zuidelijke landen zijn voetballers meesters in theatraal te aarde storten. Een duwtje in de rug of een veeg langs de wang zijn niet minder dan een aanslag. En de medespelers vliegen verontwaardigd de dader aan. Ik denk wel eens dat de manier waarop we in de Irakoorlog zijn betrokken daar mee te maken heeft. Allemaal theater.
Zo ook het hockeyspel van de trimheren van vandaag (jawel, ik ben weer vlot). Theater, ja, maar niet om de scheids te misleiden. Nee, het is gewoon intimidatie van de tegenstander. In de loop van de partij op het al snel broeiende kunstgras zijn alle middelen geoorloofd, want de hitte ontneemt ons allen de gekende technische kwaliteiten. Piet maakt een hele salto achterwaarts (voor de helft waardoor hij op zijn rug terechtkam), Ed maakte een piroutte maar bleef op de been, ik maakte een zijwaarste danspas, maar had buiten mijn eigen schoenveter gerekend. Allemaal hilarische momenten die de tegenstander op subtiele wijze uit het spel haalde. Oranje was het meest succesvol. Met vier van de acht doelpunten was Piet Adriaanse topscorer. Maar aan de andere kant verdwenen er ook twee in het doel. Bij een van de goals was een actie van Henk Meerstad (nogmaals gefeliciteerd met je verjaardag, nu zonder zoen) de voorbode. In een poging André ten Berge te bereiken zwaaide hij woest maar elegant over de bal, verloor bijkans het evenwicht en liet zijn stick in opperste wanhoop z'n eigen weg maar gaan.
Jan had vooraf zulke mooie verhalen over het theater van onderen, dat we allemaal wel naar het straattheater in de stad wilden gaan. Maar na deze partij valt iedere aanblik van danseressen van de onderzijde in het niet. Vanmiddag gaan we gewoon nagenieten in de zon, met een rosé en de wedstrijd England - Deutschland. Geen theater, maar pure spanning en onbehouwen inzet. Zoals Toine - postbode - de Ruiter, die ons zelfs in deze drukkende hitte vergaste op fraaie eenarmige solo's en het winnende doelpunt met een theatraal "yeah" begeleidde. Maar van hem kunnen we het hebben.
Gerrit Geuvers
Zo ook het hockeyspel van de trimheren van vandaag (jawel, ik ben weer vlot). Theater, ja, maar niet om de scheids te misleiden. Nee, het is gewoon intimidatie van de tegenstander. In de loop van de partij op het al snel broeiende kunstgras zijn alle middelen geoorloofd, want de hitte ontneemt ons allen de gekende technische kwaliteiten. Piet maakt een hele salto achterwaarts (voor de helft waardoor hij op zijn rug terechtkam), Ed maakte een piroutte maar bleef op de been, ik maakte een zijwaarste danspas, maar had buiten mijn eigen schoenveter gerekend. Allemaal hilarische momenten die de tegenstander op subtiele wijze uit het spel haalde. Oranje was het meest succesvol. Met vier van de acht doelpunten was Piet Adriaanse topscorer. Maar aan de andere kant verdwenen er ook twee in het doel. Bij een van de goals was een actie van Henk Meerstad (nogmaals gefeliciteerd met je verjaardag, nu zonder zoen) de voorbode. In een poging André ten Berge te bereiken zwaaide hij woest maar elegant over de bal, verloor bijkans het evenwicht en liet zijn stick in opperste wanhoop z'n eigen weg maar gaan.
Jan had vooraf zulke mooie verhalen over het theater van onderen, dat we allemaal wel naar het straattheater in de stad wilden gaan. Maar na deze partij valt iedere aanblik van danseressen van de onderzijde in het niet. Vanmiddag gaan we gewoon nagenieten in de zon, met een rosé en de wedstrijd England - Deutschland. Geen theater, maar pure spanning en onbehouwen inzet. Zoals Toine - postbode - de Ruiter, die ons zelfs in deze drukkende hitte vergaste op fraaie eenarmige solo's en het winnende doelpunt met een theatraal "yeah" begeleidde. Maar van hem kunnen we het hebben.
Gerrit Geuvers
zaterdag 19 juni 2010
wall of sound
Het wordt bijna een gewoonte om pas bijna een week na het trimgebeuren een verslag af te scheiden. Hoe het komt ik weet het niet. In ieder geval is mijn zondag een stuk drukker geworden. En juist op de dag des Heren vloeit de pen het makkelijkst.
Afgelopen zondag was het een feestelijke trimzondag. De buren van de IJsselcrossers zorgden voor een gezellige drukte. Ze hadden een landelijke wedstrijd georganiseerd hetgeen gepaard gaat met muziek, partytenten en een volle parkeerplaats. En een niet aflatende stroom crossers en crosspubliek. Helaas waren de bewonderende blikken van het onze buren slechts in hun voorbijgaan op ons gericht. Maar omdat ze arriveerden stimuleerde het de trimmers wel tot bovenaardse prestaties. De bal deed het werk. Daarachteraan rende geregeld Toin (met één hand aan de stick) of Gérard (diep verzonken). Bert Meijer was in het eerste deel de gevierde man. Hij scoorde er weer lustig op los. Ik telde er drie. Om die reden werd hij getransfereerd naar het andere kamp. Daar bleef de teller echter op nul staan.
Ondertussen maakte de organisatie van het mixed trimtoernooi het veld en de omgeving gereed voor een gezellige dag. Onze doelen werden voorzien van netten. En juist om dat moment maakte Pieter na een fraaie solo een fraaie treffer. Volgens mij kan-ie dat op commando.
Commando-Pieter was echter na de wedstrijd snel vertrokken waardoor de toenemende drukte rond het clubhuis hem is ontgaan. Ook DHC blies een partijtje mee in de wall of sound. Als Phil Spector nog had geleefd waren hem de haren te berge gerezen.
Ed van der Heiden en Piet Adriaanse hadden hun krachten gespaard voor het toernooi en keken licht meewarig naar onze rode koppen. Hoe het hun vergaan is weet ik niet. Ik zal het ook niet kunnen checken, want de volgende keer (morgen dus) ben ik er niet bij. Mijn oren suizen nog van de Editors en Muse. En 't is vaderdag.
Gerrit Geuvers
Afgelopen zondag was het een feestelijke trimzondag. De buren van de IJsselcrossers zorgden voor een gezellige drukte. Ze hadden een landelijke wedstrijd georganiseerd hetgeen gepaard gaat met muziek, partytenten en een volle parkeerplaats. En een niet aflatende stroom crossers en crosspubliek. Helaas waren de bewonderende blikken van het onze buren slechts in hun voorbijgaan op ons gericht. Maar omdat ze arriveerden stimuleerde het de trimmers wel tot bovenaardse prestaties. De bal deed het werk. Daarachteraan rende geregeld Toin (met één hand aan de stick) of Gérard (diep verzonken). Bert Meijer was in het eerste deel de gevierde man. Hij scoorde er weer lustig op los. Ik telde er drie. Om die reden werd hij getransfereerd naar het andere kamp. Daar bleef de teller echter op nul staan.
Ondertussen maakte de organisatie van het mixed trimtoernooi het veld en de omgeving gereed voor een gezellige dag. Onze doelen werden voorzien van netten. En juist om dat moment maakte Pieter na een fraaie solo een fraaie treffer. Volgens mij kan-ie dat op commando.
Commando-Pieter was echter na de wedstrijd snel vertrokken waardoor de toenemende drukte rond het clubhuis hem is ontgaan. Ook DHC blies een partijtje mee in de wall of sound. Als Phil Spector nog had geleefd waren hem de haren te berge gerezen.
Ed van der Heiden en Piet Adriaanse hadden hun krachten gespaard voor het toernooi en keken licht meewarig naar onze rode koppen. Hoe het hun vergaan is weet ik niet. Ik zal het ook niet kunnen checken, want de volgende keer (morgen dus) ben ik er niet bij. Mijn oren suizen nog van de Editors en Muse. En 't is vaderdag.
Gerrit Geuvers
vrijdag 11 juni 2010
in vorm
Tot mijn onuitsprekelijke schande heb ik dit verslag nog niet gemaakt. Terwijl ik zondag al een geweldige inspiratiebron tegenkwam. Dat klinkt bijzonder. Spannend, ja. "Wie, wie, vertel het ons."
Eerst de verkiezingen. Rutte was in vorm. Zijn sterretje schoot omhoog. Maar in de laatste week kwam de klad er in. Voor hem niet op tijd was het rode-potlood-dag. Met de hakken over de sloot de grootste geworden. Waar zit 't 'm in? Vermoeidheid, vijver met grapjes opgedroogd? Wie zal het zeggen.
En dan waar het allemaal om gaat: het trimherenuurtje. Wederom mocht ik als een generaal voor de troepen staan, maar er was sprake van insubordinatie, mag ik wel zeggen. Sommige recruten volgden geheel hun eigen opwarmbewegingen. Ik had het idee dat ik volgde. Nou ja, lekker belangrijk.
Het partijtje oranje tegen blauw ging absoluut niet gelijk op. Vorm heb je of je hebt het niet. Sommige vrouwen hebben een hele mooie vorm. Mannen hebben zelden vorm. Ik behoor niet tot de gelukkigen, tenzij je een spijker mooi vindt. In ieder geval was mijn vorm ver te zoeken. En die van een aantal anderen ook. Blauw werd van de mat gespeeld.
Misschien speelde de hitte een rol. Het was al snel om te stikken. Maar dat gold voor ons allen. En achteraf bleek het mij helemaal geen parten te spelen want ik heb nog een helft meegespeeld met Veteranen B. Nog warmer, maar ik liep de plaggen uit het veld. Was er ineens weer vorm!
Even na 10 uur viel het beslissende doelpunt. Tijd om de koelte op te zoeken. Koffie met water. Het was vrij rustig. Alleen Frank had nog een mop uit de oude doos. Hij vertelt het leuk, maar iedereen kende haar al, een afgelikte boterham. Ook op zoek naar de vorm.
Die middag zat ik in de tuin te wachten op de regen en het onweer toen flarden van zangkoren tot mij kwamen. Toch even een kijkje nemen, en wie zat daar bij "mooikoorman"? Onze Nico. De man die in een grijs verleden tot onze gelederen behoorde zat daar aan de accordeon te begeleiden. En eerlijk is eerlijk: hij leek geen jaar ouder geworden. Een lach van oor tot oor. Zou het zijn elfje zijn? Of die trekzak? Ik weet wel: vorm is ongrijpbaar.
Gerrit Geuvers
Eerst de verkiezingen. Rutte was in vorm. Zijn sterretje schoot omhoog. Maar in de laatste week kwam de klad er in. Voor hem niet op tijd was het rode-potlood-dag. Met de hakken over de sloot de grootste geworden. Waar zit 't 'm in? Vermoeidheid, vijver met grapjes opgedroogd? Wie zal het zeggen.
En dan waar het allemaal om gaat: het trimherenuurtje. Wederom mocht ik als een generaal voor de troepen staan, maar er was sprake van insubordinatie, mag ik wel zeggen. Sommige recruten volgden geheel hun eigen opwarmbewegingen. Ik had het idee dat ik volgde. Nou ja, lekker belangrijk.
Het partijtje oranje tegen blauw ging absoluut niet gelijk op. Vorm heb je of je hebt het niet. Sommige vrouwen hebben een hele mooie vorm. Mannen hebben zelden vorm. Ik behoor niet tot de gelukkigen, tenzij je een spijker mooi vindt. In ieder geval was mijn vorm ver te zoeken. En die van een aantal anderen ook. Blauw werd van de mat gespeeld.
Misschien speelde de hitte een rol. Het was al snel om te stikken. Maar dat gold voor ons allen. En achteraf bleek het mij helemaal geen parten te spelen want ik heb nog een helft meegespeeld met Veteranen B. Nog warmer, maar ik liep de plaggen uit het veld. Was er ineens weer vorm!
Even na 10 uur viel het beslissende doelpunt. Tijd om de koelte op te zoeken. Koffie met water. Het was vrij rustig. Alleen Frank had nog een mop uit de oude doos. Hij vertelt het leuk, maar iedereen kende haar al, een afgelikte boterham. Ook op zoek naar de vorm.
Die middag zat ik in de tuin te wachten op de regen en het onweer toen flarden van zangkoren tot mij kwamen. Toch even een kijkje nemen, en wie zat daar bij "mooikoorman"? Onze Nico. De man die in een grijs verleden tot onze gelederen behoorde zat daar aan de accordeon te begeleiden. En eerlijk is eerlijk: hij leek geen jaar ouder geworden. Een lach van oor tot oor. Zou het zijn elfje zijn? Of die trekzak? Ik weet wel: vorm is ongrijpbaar.
Gerrit Geuvers
zondag 30 mei 2010
wereld veroveren
Het beloofde een regenachtige ochtend te worden. Daarom stonden we met, ik schat, 14 man. En Tineke, die ons door de eerste deel van de ochtend loodste. Dat was wel nodig, voor Jan en mij. Proefondervindelijk wilden wij bezien of een zware "night before" gevolgen zou hebben voor de kwaliteit het spel. Jan was 25 jaar getrouwd. Ik had andere redenen. Hoewel methodologisch vast niet verantwoord is het antwoord: slecht. Jan was onzichtbaar. En ik raakte geen pepernoot. Ook de conditie leek te hebben geleden. Gelukkig kon ik zo nu en dan op de bagagedrager van Arjen. Hij mopperde wel, maar vond het best leuk.
Echt goed hockey was er uberhaupt niet bij. Alleen Roel speelde goed en Toine was wederom onnavolgbaar. Maar de rest leek ook een zware avond te hebben gehad. Of was gewoon niet blij dat Duitsland al weer in de laatste minuut had gewonnen (eurovisiesongfestival). Ik denk trouwens dat ze nu makkelijker te miljarden laten rollen naar de garlicbelt (de beruchte complottheorie bij e.s.f.) en dat wij in Zuid-Afrika een grotere kans maken (het typisch Nederlandse optimisme). Daar gaan we sowieso goed spelen, dankzij de Grote Vier. In de kracht van hun voetballeven veroveren zij de hele wereld.
Dat doen de trimheren ook steeds meer. Niet met oogstrelend spel, maar met een reisbureau. De kracht van het leven ligt achter ons en dat laten we nu zien. Het is dan wel zaak dat je op zondagochtend op komt dagen. Het valt me meer en meer op dat trimheren eigenlijk alleen maar komen om te zeggen dat ze er de volgende keer niet zijn. Marcel gaat naar Maastricht, maar heeft zich de laatste kamer aan het vrijthof van het brood laten eten door Arnold. Die gaat dus ook. En Henk gaat zelfs naar Zuid-Afrika. En zo is er nog wel een aantal, maar die verhalen kon ik allemaal niet meer aanhoren.
Waar is de tijd dat we twee weekjes naar de camping in Holten gingen, alleen in de zomervakantie. En het enige zicht op de rest van de wereld via Theo Koomen van radio Tour de France kwam. Aldus sprak opa.
Voor het weer hoeven we het niet te doen. Want naarmate het veldspel minder werd, kwam er meer zon. Dat hadden we vast verdiend in onze glansrijke carriere, achter ons.
Over de wedstrijd kan ik kort zijn: oranje won met gemak, met twee keer Bert M. en de laatste van Pieter. Aan onze kant werkte Bert K hard, maar dat kwam z'n scherpte voor het doel niet ten goede.
Is de volgende week de rest weer aanwezig? Dan gaan we een ander onderzoek doen: seks voor de wedstrijd. Wie doet dat?
Gerrit Geuvers
Echt goed hockey was er uberhaupt niet bij. Alleen Roel speelde goed en Toine was wederom onnavolgbaar. Maar de rest leek ook een zware avond te hebben gehad. Of was gewoon niet blij dat Duitsland al weer in de laatste minuut had gewonnen (eurovisiesongfestival). Ik denk trouwens dat ze nu makkelijker te miljarden laten rollen naar de garlicbelt (de beruchte complottheorie bij e.s.f.) en dat wij in Zuid-Afrika een grotere kans maken (het typisch Nederlandse optimisme). Daar gaan we sowieso goed spelen, dankzij de Grote Vier. In de kracht van hun voetballeven veroveren zij de hele wereld.
Dat doen de trimheren ook steeds meer. Niet met oogstrelend spel, maar met een reisbureau. De kracht van het leven ligt achter ons en dat laten we nu zien. Het is dan wel zaak dat je op zondagochtend op komt dagen. Het valt me meer en meer op dat trimheren eigenlijk alleen maar komen om te zeggen dat ze er de volgende keer niet zijn. Marcel gaat naar Maastricht, maar heeft zich de laatste kamer aan het vrijthof van het brood laten eten door Arnold. Die gaat dus ook. En Henk gaat zelfs naar Zuid-Afrika. En zo is er nog wel een aantal, maar die verhalen kon ik allemaal niet meer aanhoren.
Waar is de tijd dat we twee weekjes naar de camping in Holten gingen, alleen in de zomervakantie. En het enige zicht op de rest van de wereld via Theo Koomen van radio Tour de France kwam. Aldus sprak opa.
Voor het weer hoeven we het niet te doen. Want naarmate het veldspel minder werd, kwam er meer zon. Dat hadden we vast verdiend in onze glansrijke carriere, achter ons.
Over de wedstrijd kan ik kort zijn: oranje won met gemak, met twee keer Bert M. en de laatste van Pieter. Aan onze kant werkte Bert K hard, maar dat kwam z'n scherpte voor het doel niet ten goede.
Is de volgende week de rest weer aanwezig? Dan gaan we een ander onderzoek doen: seks voor de wedstrijd. Wie doet dat?
Gerrit Geuvers
maandag 24 mei 2010
generaal geuvers
Daags na het RTL-debat blijken alle politici tevreden met hun rol. Ze vinden dat ze de inhoud goed voor het voetlicht hebben gebracht of dat ze zich persoonlijk goed hebben geprofileerd. Dat is natuurlijk een mooie eigenschap, je falen om te buigen in succes of je korte termijn winst te zien als de moeder aller overwinningen (wie mag mijn standbeeld ontwerpen?).
De open vraag of Cohen tevreden is met zijn optreden is dan ook niet zo sterk. Daar mag van de kant van Frits Wester best wel een beetje meer stellingname bij. Op het veld is Hans Pieterse daar een kei in. "Ben je er blij mee?" vroeg hij aan Ed na een wat matige pass. Als ik het zo teruglees spreekt daar geen waarde-oordeel uit. Maar ik kan de niet aanwezigen verzekeren dat zulks niet het geval was.
Maar de opmerkingen van Hans lijken nog het meeste op naked short selling, speculeren met aandelen en opties die je niet eens bezit. Want zo slecht als Frist Wester het debat leidde, zo speelde Hans ook niet bepaald de sterren van de hemel.
Mede daardoor kon oranje gemakkelijk een voorsprong nemen. Blauw speelde geen kans uit. Bert Kruijff in de spits bleek niet de oplossing te zijn. Zoals Roel à la Hans al opmerkte: "Heb je al gescoord, Bert?"
Pas op 5-0 scoorde Arjen twee keer voor oranje. Maar de weg naar een gelijkspel werd al snel afgesneden door Marcel die na een mooie actie ondergetekende tussen de benen speelde. Dat voel ik nog een week lang. Ik zal op het werk wel niet te genieten zijn, met dank aan Larik.
Toch was er ook tevredenheid, want als verdediger ben ik niet in de wieg gelegd, als trainer zijn er nog mogelijkheden. De inloopoefeningen werden netjes afgewerkt, daarbij de vervelende oefeningen achterwege gelaten. Ook over het rekken en strekken was ik erg tevreden. Bob mooi de wedstrijd uitgestrekt en me zelf lekker uitgeleefd. Maar onze nieuwe kracht Eddy Jansen Venneboer, welkom, was ook wel een beetje overdonderd. Na de eerste loopstukjes haakte hij af en onderwierp het hek. Verstandig natuurlijk om niet te ver te gaan. Maar een volgende keer gaan we er allemaal vanuit dat hij conditioneel weer een stap verder is. We houden hem in de gaten.
Afijn, mijn aanpak leidde tot de nodige aandachtsputen. Roep maar lekker, ik hoor het wel maar doe er toch niets mee. De kenmerken van een ware leidinggevende. In dit geval Generaal van dienst Geuvers
De koffie was gemaakt door Christel. Ze bedankt ons voor de bloemen, die Henk Meerstad namens ons allen heeft gebracht. Voorlopig komt ze ons in ieder geval niet trainen. Ook Frank stond langs de lijn met een shirtje van de Dijk. Dat maakt een hoop goed want van zijn afwezigheidssmoesjes geloof ik niets.
Gerrit Geuvers
De open vraag of Cohen tevreden is met zijn optreden is dan ook niet zo sterk. Daar mag van de kant van Frits Wester best wel een beetje meer stellingname bij. Op het veld is Hans Pieterse daar een kei in. "Ben je er blij mee?" vroeg hij aan Ed na een wat matige pass. Als ik het zo teruglees spreekt daar geen waarde-oordeel uit. Maar ik kan de niet aanwezigen verzekeren dat zulks niet het geval was.
Maar de opmerkingen van Hans lijken nog het meeste op naked short selling, speculeren met aandelen en opties die je niet eens bezit. Want zo slecht als Frist Wester het debat leidde, zo speelde Hans ook niet bepaald de sterren van de hemel.
Mede daardoor kon oranje gemakkelijk een voorsprong nemen. Blauw speelde geen kans uit. Bert Kruijff in de spits bleek niet de oplossing te zijn. Zoals Roel à la Hans al opmerkte: "Heb je al gescoord, Bert?"
Pas op 5-0 scoorde Arjen twee keer voor oranje. Maar de weg naar een gelijkspel werd al snel afgesneden door Marcel die na een mooie actie ondergetekende tussen de benen speelde. Dat voel ik nog een week lang. Ik zal op het werk wel niet te genieten zijn, met dank aan Larik.
Toch was er ook tevredenheid, want als verdediger ben ik niet in de wieg gelegd, als trainer zijn er nog mogelijkheden. De inloopoefeningen werden netjes afgewerkt, daarbij de vervelende oefeningen achterwege gelaten. Ook over het rekken en strekken was ik erg tevreden. Bob mooi de wedstrijd uitgestrekt en me zelf lekker uitgeleefd. Maar onze nieuwe kracht Eddy Jansen Venneboer, welkom, was ook wel een beetje overdonderd. Na de eerste loopstukjes haakte hij af en onderwierp het hek. Verstandig natuurlijk om niet te ver te gaan. Maar een volgende keer gaan we er allemaal vanuit dat hij conditioneel weer een stap verder is. We houden hem in de gaten.
Afijn, mijn aanpak leidde tot de nodige aandachtsputen. Roep maar lekker, ik hoor het wel maar doe er toch niets mee. De kenmerken van een ware leidinggevende. In dit geval Generaal van dienst Geuvers
De koffie was gemaakt door Christel. Ze bedankt ons voor de bloemen, die Henk Meerstad namens ons allen heeft gebracht. Voorlopig komt ze ons in ieder geval niet trainen. Ook Frank stond langs de lijn met een shirtje van de Dijk. Dat maakt een hoop goed want van zijn afwezigheidssmoesjes geloof ik niets.
Gerrit Geuvers
vrijdag 21 mei 2010
rammelende ballen
Nog nooit zo laat geweest met een verslag. 't Ligt allemaal aan KPN. Die flikkers zijn zo traag met het leveren van internet. En dan ook nog met TNT versturen. Komen twee keer, overdag als een normaal mens (HWN, tegenwoordig Henk of Ingrid) werkt. En vrijdag een briefje dat ik het de eerstvoglende werkdag mag ophalen. Wordt het dus maandag, wat zeg ik: dinsdag. Want het is Pinksteren. Daar krijg ik nou rammelde ballen van.
En dan zijn al die flauwe toespelingen op het veld allemaal peanuts. Pinda's, zogezegd. En ook nog zelf geraapt: want als ik na een gemiste kans met vleeswaren smijt krijg ik het natuurlijk op mijn brood.
En verder was het weer zo glorieus. Bij ontstentenis van de dames nam ik het voortouw in de oefeningen. Dat betekent dat ik de kantjes er niet af mag lopen. Dat hoefde ook niet want ik was kakelvers. Goed geslapen, niet uitgeweest en bijna geen alcohol. Meer mannen hadden dat uitegprobeerd. Niet onverdeeld succesvol trouwens. Met een promillage hoger dan 5 gaat het toch allemaal net iets makkelijker. Het partijtje op het kleine veld was zeuven tegen zeugen. Dit onder meer omdat Eddy nog niet aanwezig was. De zeuven leken met galleryplay de partij naar hun hand te zetten. Ik scoorde wel drie keer, maar daar kan een vertekening in zitten vanwege de verstreken tijd. Maar ineens kwamen de zeugen terug. Het was gelijk toen de beslissing viel. Wie hem scoorde weet ik niet meer. Ik denk Jan Schuurman. Die was goed bezig.
Daarna was er koffie en wederom geen taart. Pinksteren heeft ook al geen uitgebreide taarttraditie. Dus neem je eigen versnapering mee als je bang bent voor een wegzakker, want het wordt warm. Maar gezellig.
Gerrit Geuvers
En dan zijn al die flauwe toespelingen op het veld allemaal peanuts. Pinda's, zogezegd. En ook nog zelf geraapt: want als ik na een gemiste kans met vleeswaren smijt krijg ik het natuurlijk op mijn brood.
En verder was het weer zo glorieus. Bij ontstentenis van de dames nam ik het voortouw in de oefeningen. Dat betekent dat ik de kantjes er niet af mag lopen. Dat hoefde ook niet want ik was kakelvers. Goed geslapen, niet uitgeweest en bijna geen alcohol. Meer mannen hadden dat uitegprobeerd. Niet onverdeeld succesvol trouwens. Met een promillage hoger dan 5 gaat het toch allemaal net iets makkelijker. Het partijtje op het kleine veld was zeuven tegen zeugen. Dit onder meer omdat Eddy nog niet aanwezig was. De zeuven leken met galleryplay de partij naar hun hand te zetten. Ik scoorde wel drie keer, maar daar kan een vertekening in zitten vanwege de verstreken tijd. Maar ineens kwamen de zeugen terug. Het was gelijk toen de beslissing viel. Wie hem scoorde weet ik niet meer. Ik denk Jan Schuurman. Die was goed bezig.
Daarna was er koffie en wederom geen taart. Pinksteren heeft ook al geen uitgebreide taarttraditie. Dus neem je eigen versnapering mee als je bang bent voor een wegzakker, want het wordt warm. Maar gezellig.
Gerrit Geuvers
dinsdag 11 mei 2010
kazerne
Jongens, de computer is nog niet aangesloten op het internet en op het werk is er zelfs geen smokkelmomentje, dus wat later dan normaal het verslag van afgelopen zondag.
Wederom was de opkomst groot. Zo'n 20 man op reveil en een dame die als een militair ons drilde. Het einde leek alsof we op een kazerne waren beland: strafrondjes door diagonaal over het halve veld sprinten.
Het partijtje oranje tegen blauw leek op voorhand een ongelijke strijd, maar de uitslag wees dat niet uit. De brilstand bleef op het scorebord, tot het winnende doelpunt mocht worden gespeeld. Het sterkere blauw trok aan het langste eind, door een zwiep van André ten Berge.
In het clubhuis had Hans een mooie toekomst voor Ed in het verschiet. Tenminste als hij zich goed blijft ontwikkelen onder de dekens. Wij mogen dan allemaal langskomen bij Eduardo I. Maar voorlopig denk ik dat JackSF de Vries hogere ogen gooit. In zijn kazerne zit hij helemaal alleen te denken aan alles wat hij moet missen. Zou hij zich net zo voelen als de paus?
Ed, ik mag toch hopen dat je volgende week gewoon weer op het veld staat. Zonder mijter en sprei.
Gerrit Geuvers
Wederom was de opkomst groot. Zo'n 20 man op reveil en een dame die als een militair ons drilde. Het einde leek alsof we op een kazerne waren beland: strafrondjes door diagonaal over het halve veld sprinten.
Het partijtje oranje tegen blauw leek op voorhand een ongelijke strijd, maar de uitslag wees dat niet uit. De brilstand bleef op het scorebord, tot het winnende doelpunt mocht worden gespeeld. Het sterkere blauw trok aan het langste eind, door een zwiep van André ten Berge.
In het clubhuis had Hans een mooie toekomst voor Ed in het verschiet. Tenminste als hij zich goed blijft ontwikkelen onder de dekens. Wij mogen dan allemaal langskomen bij Eduardo I. Maar voorlopig denk ik dat JackSF de Vries hogere ogen gooit. In zijn kazerne zit hij helemaal alleen te denken aan alles wat hij moet missen. Zou hij zich net zo voelen als de paus?
Ed, ik mag toch hopen dat je volgende week gewoon weer op het veld staat. Zonder mijter en sprei.
Gerrit Geuvers
zondag 2 mei 2010
einde van de oorlog
Ik had de tas met ballen bij me. Ook de hesjes. Die staan nu in Emmerik. Volgende week de onderste hesjes maar pakken want dit keer moest er hard worden gelopen. De groep telde tot 12 en begon met inlopen. Ik mocht de oefeningen voordoen. Dat betekende dat even wegkruipen niet mogelijk is, maar aan de andere kant: die kuttige sprintoefeningen ("handen aan de grond, rondje draaien") kon ik overslaan.
Gérard was er bij om voor de veteranen een beetje in shape te blijven. Hij werd de meester van de assists. Mooie steekpassjes of gewoon even opzij leggen. Daardoor nam blauw in de eerste helft snel een ruime voorsprong. Maar ook "slappy"verdedigen door oranje bracht blauw in een zetel naar een zekere overwinning. Maar toen de trainer van de dag had aangekondigd het laatste doelpunt te spelen kwamen onvermoedde, en in ieder geval tot dat moment, niet geziene krachten bij oranje naar boven. Ook de wissel tussen Bert en Wim kan (ik zeg: "kan") een rol hebben gespeeld. Een opmerkelijk verschijnsel, zo vlak voor bevrijdingsdag: een overloper die zich gauw van hesje ontdoet om mee te doen met de winnaar. En dan ook nog de "german connection involved".
Hoe dan ook, opeens was het gelijk: 12 -12, of zoiets. Onze brommersupporter had, gehuld in een uiterst spectaculiar regenpak, plaats gemaakt voor Eddy Jansen, in een normale outfit. Toen viel de winner aan de kant van blauw. Terecht natuurlijk, maar wel zwaar bevochten. Het voelde als FC Twente na een hele competitie. Iedereen met opgeheven hoofd het veld af.
De koffietafel klonk als een koffietafel: heel ingetogen. 't Leek wel dodenherdenking. Natuurlijk misten we Ed, Hans en Henk, maar het was vooral de meters die we haden afgelegd. Zelfs Arjan had zich bovenmatig opgeofferd voor volk en vaderland.
Gerrit Geuvers
Gérard was er bij om voor de veteranen een beetje in shape te blijven. Hij werd de meester van de assists. Mooie steekpassjes of gewoon even opzij leggen. Daardoor nam blauw in de eerste helft snel een ruime voorsprong. Maar ook "slappy"verdedigen door oranje bracht blauw in een zetel naar een zekere overwinning. Maar toen de trainer van de dag had aangekondigd het laatste doelpunt te spelen kwamen onvermoedde, en in ieder geval tot dat moment, niet geziene krachten bij oranje naar boven. Ook de wissel tussen Bert en Wim kan (ik zeg: "kan") een rol hebben gespeeld. Een opmerkelijk verschijnsel, zo vlak voor bevrijdingsdag: een overloper die zich gauw van hesje ontdoet om mee te doen met de winnaar. En dan ook nog de "german connection involved".
Hoe dan ook, opeens was het gelijk: 12 -12, of zoiets. Onze brommersupporter had, gehuld in een uiterst spectaculiar regenpak, plaats gemaakt voor Eddy Jansen, in een normale outfit. Toen viel de winner aan de kant van blauw. Terecht natuurlijk, maar wel zwaar bevochten. Het voelde als FC Twente na een hele competitie. Iedereen met opgeheven hoofd het veld af.
De koffietafel klonk als een koffietafel: heel ingetogen. 't Leek wel dodenherdenking. Natuurlijk misten we Ed, Hans en Henk, maar het was vooral de meters die we haden afgelegd. Zelfs Arjan had zich bovenmatig opgeofferd voor volk en vaderland.
Gerrit Geuvers
zondag 25 april 2010
Muizen
Meestal begin ik het zondagse verhaal bij het begin. Lekker chronologisch de lezer de ochtend nog een keer laten herbeeleven. Zo va"n: wat was het deen opkomst, om 9.00 stonden 21 (een en twintig) man en Tineke in de stralende zon. De gebruikelijke oefeningen gedaan en toen kwam zelfs onze trouwe supporter op z'n brommer nog. Zou hij er bij de petanque er uitgegooid zijn. Of zou hij te goed zijn. Daar zie ik hem voor aan. Daarna een partijtje blauw tengen oranje waarbij blauw een numerieke meerderheid had hetgeen uitmondde in een glansrijke overwinning van 3-1. Bij blauw speelde Toine de Ruiter de pannen van het dak en bij oranje was Ed van der Heiden de held van het veld. Hij nam na een fraaie solo het enige doelpunt voor oranje voor zijn rekening.
Maar dit keer moet ik mijn blog toch anders beginnen. Namelijk bij het einde. De al enige maanden lopende discussie over aanvulling van de groep, werd tijdens de koffie weer aangesneden. Dat gebeurde omdat de taart en cake (van Bert Kruijf) al aangesneden waren en de soesjes van Jan Schuurman geen mes behoefden. De afgelopen maanden was de opkomst namelijk dermate klein dat de langzaam ouder wordende elitegroep het veld niet meer kon belopen. Tracteren op taart is dan ook niet zo zinvol als er alleen maar naar lucht wordt gehapt. De hoeveelheid van vandaag (Ed kon de derde lading zelfs onaangeroerd weer terugnemen) was dan ook spekkie naar ons bekkie, omdat niemand amechtig hijgend in de banken hing.
Iedereen was er, ook Frank en Fred. We misten alleen Roel en Arnold. En nog iemand die we al heel lang missen, maar kennelijk wel betaald. Anyway, is het nog nodig voor aanvulling te zorgen?
De mening van uw blogger is helder en duidelijk: neen.
En wel hierom.
Ten eerste (en dan komt nu pas het begin) waren de oefeningen nauwelijks te coachen voor Tineke. Als uitgelaten jongens staan we op een rij die de hele zijlijn beslaat. Daar schuilt een afbreukrisico voor de trainster, slechts op te lossen met een strafronde. Die bleef ons bespaard.
En tijdens de wedstrijd was het zo druk in de cirkel dat zelfs Bert M de bal niet met de voeten kon ontwijken. Al dit soort ongemakken zorgde voor een lichte irritatie die uitmondde in een stickgemeen waarbij zelfs het haakje van de stick van Piet Adriaanse het begaf.
In de psychologie hebben ze muizen en een bak nodig om studenten te laten zien waar te veel in een kleine ruimte toe leidt. Als due studenten een keer wat vroeger uit hun nest willen komen valt er op zondagochtend bij de trimeren van DHC het experiment in levende leve te aanschouwen.
Volgende week is Frank er niet. En Ed ook niet. Als er nou nog wat wegblijven komen alle muizen weer op hun pootjes terecht.
Gerrit Geuvers
Maar dit keer moet ik mijn blog toch anders beginnen. Namelijk bij het einde. De al enige maanden lopende discussie over aanvulling van de groep, werd tijdens de koffie weer aangesneden. Dat gebeurde omdat de taart en cake (van Bert Kruijf) al aangesneden waren en de soesjes van Jan Schuurman geen mes behoefden. De afgelopen maanden was de opkomst namelijk dermate klein dat de langzaam ouder wordende elitegroep het veld niet meer kon belopen. Tracteren op taart is dan ook niet zo zinvol als er alleen maar naar lucht wordt gehapt. De hoeveelheid van vandaag (Ed kon de derde lading zelfs onaangeroerd weer terugnemen) was dan ook spekkie naar ons bekkie, omdat niemand amechtig hijgend in de banken hing.
Iedereen was er, ook Frank en Fred. We misten alleen Roel en Arnold. En nog iemand die we al heel lang missen, maar kennelijk wel betaald. Anyway, is het nog nodig voor aanvulling te zorgen?
De mening van uw blogger is helder en duidelijk: neen.
En wel hierom.
Ten eerste (en dan komt nu pas het begin) waren de oefeningen nauwelijks te coachen voor Tineke. Als uitgelaten jongens staan we op een rij die de hele zijlijn beslaat. Daar schuilt een afbreukrisico voor de trainster, slechts op te lossen met een strafronde. Die bleef ons bespaard.
En tijdens de wedstrijd was het zo druk in de cirkel dat zelfs Bert M de bal niet met de voeten kon ontwijken. Al dit soort ongemakken zorgde voor een lichte irritatie die uitmondde in een stickgemeen waarbij zelfs het haakje van de stick van Piet Adriaanse het begaf.
In de psychologie hebben ze muizen en een bak nodig om studenten te laten zien waar te veel in een kleine ruimte toe leidt. Als due studenten een keer wat vroeger uit hun nest willen komen valt er op zondagochtend bij de trimeren van DHC het experiment in levende leve te aanschouwen.
Volgende week is Frank er niet. En Ed ook niet. Als er nou nog wat wegblijven komen alle muizen weer op hun pootjes terecht.
Gerrit Geuvers
dinsdag 20 april 2010
belasting
Mijn computer is niet bij machte contact te leggen met het internet. Dus maak ik schaamteloos gebruik van de uren die betaald worden door de belastingbetaler om het verslag van de afgelopen zondag op te takelen. Het is nu dinsdag maar de wedstrijd van zondag ligt al onder een grote stapel werk en zorgen. Of een stapel stof, als je dat leuk vind om te zeggen.
Met acht tegen acht hadden we een mooi partijtje, met winst voor oranje. Blauw speelde als Feijenoord een paar uur later: angst om bij thuiskomst een flinke beurt te krijgen. Er was geen inzet, de staart tussen de benen en verdedigen als een oud wijf. Ik weet dat Bert Kruijff twee keer scoorde, maar voor de rest weet ik het allemaal niet meer. Alleen mijn persoonlijke resultaat, een score en een gewonde hand vanwege overijverig verdedigen. Voor de vierde keer in successie een stoere verwonding. Hans P. weet wel beter: ik verdedig gewoon verkeerd. En, natuurlijk Arnold was er weer, loerend op een doelpunt, die Ed prompt maakte.
Tineke was er om de 16 man in beweging te krijgen. Dat verliep goed. Het zonnetje was al snel onze partner. Een partner die ons snel uit de kleren deed glijden. En met de stick in de hand (altijd met twee handen!) leverde dat een mooie partij op.
Na afloop kwam Christel onze vorderingen nog beoordelen. En natuurlijk de koffie van Jaap proeven. Dat was wederom goed voor elkaar. Maar met Christel gaat het wat minder. Qua gezondheid en op het werk. Overbelasting, misschien. Maar toch even gezellig langskomen. Top.
Nu weer hard aan de slag voor jullie belastingcenten. Ik denk dat ik nu even ga zorgen voor files in de stad.
Met acht tegen acht hadden we een mooi partijtje, met winst voor oranje. Blauw speelde als Feijenoord een paar uur later: angst om bij thuiskomst een flinke beurt te krijgen. Er was geen inzet, de staart tussen de benen en verdedigen als een oud wijf. Ik weet dat Bert Kruijff twee keer scoorde, maar voor de rest weet ik het allemaal niet meer. Alleen mijn persoonlijke resultaat, een score en een gewonde hand vanwege overijverig verdedigen. Voor de vierde keer in successie een stoere verwonding. Hans P. weet wel beter: ik verdedig gewoon verkeerd. En, natuurlijk Arnold was er weer, loerend op een doelpunt, die Ed prompt maakte.
Tineke was er om de 16 man in beweging te krijgen. Dat verliep goed. Het zonnetje was al snel onze partner. Een partner die ons snel uit de kleren deed glijden. En met de stick in de hand (altijd met twee handen!) leverde dat een mooie partij op.
Na afloop kwam Christel onze vorderingen nog beoordelen. En natuurlijk de koffie van Jaap proeven. Dat was wederom goed voor elkaar. Maar met Christel gaat het wat minder. Qua gezondheid en op het werk. Overbelasting, misschien. Maar toch even gezellig langskomen. Top.
Nu weer hard aan de slag voor jullie belastingcenten. Ik denk dat ik nu even ga zorgen voor files in de stad.
zondag 11 april 2010
mannenbroeders
De SGP is op zijn (haar!) vingers getikt. De Hoge Raad heeft bepaald dat de mannenbroeders ook vrouwen moeten toestaan verkiesbaar te zijn op de lijst.
Voor Clara Wigman is het zondag te vroeg om ook bij de trimheren dergelijke wantoestanden te constateren. Dat moet ons tevreden stemmen, want een vrouw in de gelederen, wat zou dat een gedoe geven. Laat staan twee. Of nog meer! Lunatics have taken over the asylum!
Laat ik herlder zijn: we zijn erg in onze nopjes met de Tineke en Chrstel als trainsters, maar tijdens de wedstrijd is er voor hen slecht een plek langs de lijn. Dan schakelen wij door van de warmloopversnelling naar de overdrive: het echte fanatieke spel. En zoals een gezegde heeft gezegd: waar gehakt wordt vallen spaanders.
En dat hakken klinkt al niet zo prettig, de spaanders zijn nog een stukje erger.
André ten Berge had een stevige aanvaring met Henk die hem aan de zijlijn deed belanden. Maar het spel ging door. Een vrouwelijke medespeler zou het spel stilleggen of de bal over de zijlijn spelen. En die dan weer teruggespeeld willen, zoals de huidige generatie, te goed opgevoede voetballers zo cultiveert.
Ook ik had het zwaar te verduren: eerst klotste de bal via stick tegen beide knieen. Even later raakte Pieter met de stick hard de rechterknie. Terwijl ik afdroop ging het spel gewoon door. De mannenbroeders merkten pas dat ik er niet was toen de overmacht van zeven tegen zes te veel werd. En dit keer zegt het niets over mijn spel, want daar was ik zeer tevreden over. Maar ik was blij dat er geen vrouwelijke aandacht was. Jaap inspecteerde even het gat en vond het wel goed om de EHBO te bezoeken.
Daardoor miste ik het hoogtpunt: het winnende doelpunt. Maar toe Ed mij weer ophaalde, lekker gezwaluwstaart met een verpleegster, bleek dat de Bert en Bert het zevental op uiterst laffe wijze aan de winst hadden geholpen. Zelfs een hattrick. Maar gezegd moet worden: de uitslag liegt niet. Geen vrouwelijk gemits en gemaar, maar gewoon scorebordjournalistiek.
Ik snap dan ook niet dat de SGP vrouwen moet opstellen. Dat is de bijl aan de wortel van de mannenbroeders.
Voor Clara Wigman is het zondag te vroeg om ook bij de trimheren dergelijke wantoestanden te constateren. Dat moet ons tevreden stemmen, want een vrouw in de gelederen, wat zou dat een gedoe geven. Laat staan twee. Of nog meer! Lunatics have taken over the asylum!
Laat ik herlder zijn: we zijn erg in onze nopjes met de Tineke en Chrstel als trainsters, maar tijdens de wedstrijd is er voor hen slecht een plek langs de lijn. Dan schakelen wij door van de warmloopversnelling naar de overdrive: het echte fanatieke spel. En zoals een gezegde heeft gezegd: waar gehakt wordt vallen spaanders.
En dat hakken klinkt al niet zo prettig, de spaanders zijn nog een stukje erger.
André ten Berge had een stevige aanvaring met Henk die hem aan de zijlijn deed belanden. Maar het spel ging door. Een vrouwelijke medespeler zou het spel stilleggen of de bal over de zijlijn spelen. En die dan weer teruggespeeld willen, zoals de huidige generatie, te goed opgevoede voetballers zo cultiveert.
Ook ik had het zwaar te verduren: eerst klotste de bal via stick tegen beide knieen. Even later raakte Pieter met de stick hard de rechterknie. Terwijl ik afdroop ging het spel gewoon door. De mannenbroeders merkten pas dat ik er niet was toen de overmacht van zeven tegen zes te veel werd. En dit keer zegt het niets over mijn spel, want daar was ik zeer tevreden over. Maar ik was blij dat er geen vrouwelijke aandacht was. Jaap inspecteerde even het gat en vond het wel goed om de EHBO te bezoeken.
Daardoor miste ik het hoogtpunt: het winnende doelpunt. Maar toe Ed mij weer ophaalde, lekker gezwaluwstaart met een verpleegster, bleek dat de Bert en Bert het zevental op uiterst laffe wijze aan de winst hadden geholpen. Zelfs een hattrick. Maar gezegd moet worden: de uitslag liegt niet. Geen vrouwelijk gemits en gemaar, maar gewoon scorebordjournalistiek.
Ik snap dan ook niet dat de SGP vrouwen moet opstellen. Dat is de bijl aan de wortel van de mannenbroeders.
zondag 4 april 2010
bezuinigingen
De bezuinigingsvoorstellen zijn ook bij Trimheren® ingeslagen als een bom. Zoals bekend heeft een stelletje ambtenaren onder het mom van neutraal en objectief een stapel zotte voorstellen gedaan die ons laat moet redden van de totale ondergang. Eén van die voorstellen is het terugdringen van het training en vorming. De Trimheren® nemen ondanks de nog lopgende discussie het voortouw in dezen. Geen trainsters deze zondag voor de groep. En het ging alleszins redelijk. Een aantal oefeningen werd een iets ingekort, ook is zogenaamde zinloze oefeningen niet gedaan. Het leverde een negental grote glimlachen op. Onbetaalbaar, ondanks de bezuinigingen.
Een tweede maatregel uit Haagse koker is minder ballen en hesjes. Ook dat zal menig sportvereniging tot wanhoop drijven. Zo niet Trimheren. Er was één bal. En daarmee komen wij heus wel aan ons gerief. Ondanks dat Henk suggereerde nog een aantal in het spel te brengen. De overige acht mannen maakte geen gebrui van dit aanbod. Want in tijden van krapte moet je niet iemand tussen de benen slaan. Piet kwam, met een mollenactie, nog ballen en hesjes leveren, maar onze inzet voor het bezuinigingspakket werd niet gebroken.
Het gevolg was dat direct werd gespeeld. Een partijtje van 5 tegen 4. Dus Lieuwe bij de vijf. Ook hier wist Trimheren® zich snel aan de gewijzigde situatie aan te passen: er werd op voorspraak van Jan direct geschakeld naar een kleiner veld. Het grote veld kan wel worden gebruikt voor parkeerplaats. Tarief € 0,50 per uur.
Het spel koste het viertal de overwinning en veel energie. Maar leverde aan de andere kant ook veel op: een winst voor vijf man. Vijf min vier is altijd nog een winst van één. Duidelijk?
En dan nog de laatste Haagse maatregel: minder koffie. Tandenknarsend werd dit voorstel uitgeprobeerd. De deur bleef dicht ondanks de dwingende aanwezigheid van Christel. Het was mooi weer tussen 9 en 10, en thuis is er ook koffie, maar toch was het enthousiasme voor de stapel bezuinigingen gebroken. Geen moppen, geen hartelijkheden, geen sterke verhalen in het clubhuis. En geen koffie.
Volgende keer allemaal weer komen, hoor. En iemand een sleutel meenemen.
Gerrit Geuvers
Een tweede maatregel uit Haagse koker is minder ballen en hesjes. Ook dat zal menig sportvereniging tot wanhoop drijven. Zo niet Trimheren. Er was één bal. En daarmee komen wij heus wel aan ons gerief. Ondanks dat Henk suggereerde nog een aantal in het spel te brengen. De overige acht mannen maakte geen gebrui van dit aanbod. Want in tijden van krapte moet je niet iemand tussen de benen slaan. Piet kwam, met een mollenactie, nog ballen en hesjes leveren, maar onze inzet voor het bezuinigingspakket werd niet gebroken.
Het gevolg was dat direct werd gespeeld. Een partijtje van 5 tegen 4. Dus Lieuwe bij de vijf. Ook hier wist Trimheren® zich snel aan de gewijzigde situatie aan te passen: er werd op voorspraak van Jan direct geschakeld naar een kleiner veld. Het grote veld kan wel worden gebruikt voor parkeerplaats. Tarief € 0,50 per uur.
Het spel koste het viertal de overwinning en veel energie. Maar leverde aan de andere kant ook veel op: een winst voor vijf man. Vijf min vier is altijd nog een winst van één. Duidelijk?
En dan nog de laatste Haagse maatregel: minder koffie. Tandenknarsend werd dit voorstel uitgeprobeerd. De deur bleef dicht ondanks de dwingende aanwezigheid van Christel. Het was mooi weer tussen 9 en 10, en thuis is er ook koffie, maar toch was het enthousiasme voor de stapel bezuinigingen gebroken. Geen moppen, geen hartelijkheden, geen sterke verhalen in het clubhuis. En geen koffie.
Volgende keer allemaal weer komen, hoor. En iemand een sleutel meenemen.
Gerrit Geuvers
zondag 28 maart 2010
democratie op het veld
De penniningmeester maakte zich na afloop zorgen. Niet omdat de kas leeg was, maar om de opkomst. We drinken gewoon te weinig koffie. Jaap heeft zijn koffiebeleid al aangepast. En terecht want op het veld stonden dit keer maar 13 man. En geen vrouw te bekennen.
Maar de andere kant van de (mannen)zaak is dat er een hechte band ontstaat. Bijna een vriendschappelijk band. Naar aanleiding van het vorige verslag werd Jan al vriend van Ed. En tijdens het maken van het winnende doelpunt ging ik zo opzichtig in de fout dat Jan ook mij tot zijn vrienden mag rekenen.
Dit keer kan de zomertijd een smoes zijn om bij het vrouwtje te blijven, volgende week geldt dat niet. Dan is het Pasen. Shit, ook al weer zo'n gezinsevenement. Excusez les mots. Maar daarna reken ik op een betere de opkomst. Het zijn geen gemeenteraadsverkiezingen! Wij stemmen niet met het rode potlood, maar met de stick. En de afwezigheid van de trainsters vangen wij wel heel democratisch op.
De collegeformateur Otwin van Dijk riep op om via Twitter voorstellen aan te leveren. Daar heb ik nog niets van gezien. Hij zou 'ns moeten kijken hoe dat op ons veld gebeurt: iedereen mag een oefening roepen en die doen we dan ook. Wandelen was overigens favoriet.
Democratie op het veld.
En altijd staat er iemand op die iets extra's doet. André frappeerde ons door een geinige oefening uit te zetten die eindigde met een spetterende klap op de plank. Lekker.
Maar de andere kant van de (mannen)zaak is dat er een hechte band ontstaat. Bijna een vriendschappelijk band. Naar aanleiding van het vorige verslag werd Jan al vriend van Ed. En tijdens het maken van het winnende doelpunt ging ik zo opzichtig in de fout dat Jan ook mij tot zijn vrienden mag rekenen.
Dit keer kan de zomertijd een smoes zijn om bij het vrouwtje te blijven, volgende week geldt dat niet. Dan is het Pasen. Shit, ook al weer zo'n gezinsevenement. Excusez les mots. Maar daarna reken ik op een betere de opkomst. Het zijn geen gemeenteraadsverkiezingen! Wij stemmen niet met het rode potlood, maar met de stick. En de afwezigheid van de trainsters vangen wij wel heel democratisch op.
De collegeformateur Otwin van Dijk riep op om via Twitter voorstellen aan te leveren. Daar heb ik nog niets van gezien. Hij zou 'ns moeten kijken hoe dat op ons veld gebeurt: iedereen mag een oefening roepen en die doen we dan ook. Wandelen was overigens favoriet.
Democratie op het veld.
En altijd staat er iemand op die iets extra's doet. André frappeerde ons door een geinige oefening uit te zetten die eindigde met een spetterende klap op de plank. Lekker.
Het partijtje was dus ongelijk en op een te groot veld. Wim strooide met passes over de hele en Hans en Arjen soleerden dat het een aard had. Maar het heen-en-weer rennen eiste zijn tol. Op enig moment leidde het bij mij tot coordinatieproblemen met kolderieke resultaten. En een fraaie schaafwond op de knie. Gelukkig was het tijd voor de koffie. En tijd om de wonden te likken.
Gerrit Geuvers
zondag 21 maart 2010
genadeloos
De tijd van urbi et orbi is nog niet aangebroken, dus was het beeld van een argeloze voorbijganger van de mannen onder het afdakje alsof we misdienaren waren die op hun beurt stonden te wachten. Want waar zijn die kleedkamers anders voor bedoeld? Het zondagochtendritueel is immers nog nooit afgesloten onder de douche.
Maar meneer pastoor of een andere prelaat kwam niet. Nat werden we wel. Het druilde een beetje, maar het was ook zweet. Het veld was dit keer iets te groot. We waren met 14 man dus moesten er meters gemaakt worden.
Met 14 man op een groot veld dus wat ligt er meer voor dan hand dan 6-8 te spelen. Ongelijkheid motiveert vaak. Zo ook het zestal. Een warm mes door de boter, zo voelde het aan. Ed mocht twee doelpunten maken, maar de man of the match was Bert Kruijff. Hoeveel hij heeft gescoord weet alleen onze lieve heer, maar hij voelde zich opgelaten. Meeverdedigen was er niet bij, maar dat maakt ook niet uit, want met zijn dreiging hield hij zo maar twee verdedigers achterin. En de overgebleven aanvallers konden geen vuist maken. Jan Schuurman had daarvoor een geldig excuus: hij had de bril over dwars opgezet vanwege de regen. Maar de rest van de Oranje-jongens leken op wat een Amerikaanse generaal van onze jongens in Bosnië vond: allemaal homo's. Watjes die nog geen deuk in een pakje boter neuken.
Nu is hier enige voorzichtigheid geboden, want de laatste tijd komen er schokkend veel berichten over katholieke internaten. En bovendien is het homoschap volgens diverse gelovigen niet aangeboren. Dus laat ik het zo zeggen: oranje kon er niets aan doen. Des te vervelender dat ze weer zo genadeloos zijn afgestraft.
Maar meneer pastoor of een andere prelaat kwam niet. Nat werden we wel. Het druilde een beetje, maar het was ook zweet. Het veld was dit keer iets te groot. We waren met 14 man dus moesten er meters gemaakt worden.
Met 14 man op een groot veld dus wat ligt er meer voor dan hand dan 6-8 te spelen. Ongelijkheid motiveert vaak. Zo ook het zestal. Een warm mes door de boter, zo voelde het aan. Ed mocht twee doelpunten maken, maar de man of the match was Bert Kruijff. Hoeveel hij heeft gescoord weet alleen onze lieve heer, maar hij voelde zich opgelaten. Meeverdedigen was er niet bij, maar dat maakt ook niet uit, want met zijn dreiging hield hij zo maar twee verdedigers achterin. En de overgebleven aanvallers konden geen vuist maken. Jan Schuurman had daarvoor een geldig excuus: hij had de bril over dwars opgezet vanwege de regen. Maar de rest van de Oranje-jongens leken op wat een Amerikaanse generaal van onze jongens in Bosnië vond: allemaal homo's. Watjes die nog geen deuk in een pakje boter neuken.
Nu is hier enige voorzichtigheid geboden, want de laatste tijd komen er schokkend veel berichten over katholieke internaten. En bovendien is het homoschap volgens diverse gelovigen niet aangeboren. Dus laat ik het zo zeggen: oranje kon er niets aan doen. Des te vervelender dat ze weer zo genadeloos zijn afgestraft.
zondag 14 maart 2010
Geen wouterbosjes
Hoeveel we waren weet ik niet eens. In ieder geval oneven en op een heel veld. Ik had de knollen aardig op. Want zoals een bekend gezegde heeft gezegd (vrij naar HAP): "wie zijn hoofd niet gebruikt moet zijn benen gebruiken". Maar gelukkig nog wel gescoord na een splijtende pass van Wim.
Maar terugkomende op de matige opkomst van 15 (?) man en geen enkele vrouw: we dachten allemaal dat de afwezigen het goede voorbeeld van Eurlings (kinderen maken, oké nog eentje dan) of Bos (lekker een rondje bakfietsen) volgden. Ik denk dan aan Ed, Frank, Roel, Bert, Pieter. De aanwezige mannen voelden zich dan ook wel een beetje lullig. Wat een gemiste kans om op de vierde feministische golf meegevoerd te worden in de vaart der volkeren.
Maar de aanwezige mannen maakten er een lekker partijtje van. De hesjes waren met één (of toch twee?) meer in het veld, maar wisten daar geen gebruik van te maken. Slechts door een leeglopende batterij van blauw wist oranje de winst te pakken. Mooie goals, maar wel veel gezeur over shoot. Kinderachtig, maar dat zal alles te maken met de frustratie dat ze niet het gezin in de goede richting kunnen sturen. Gert ging wel erg ver door Bert van achteren te nemen toen de laatste in wilde tippen. Tja.
De koffie van Jaap (en thee voor de she-man Toine) smaakte als vanouds. Ook daar werd de absentie van het gezin ingewreven, door de meiden van Dames 2. Gelukkig konden we ons daar via stevig verjaardaggezang overheen zetten. André van den Akker had tompoezen bij zich vanwege zijn verjaardag afgelopen maandag. Om aan alle twijfel een einde te brengen diepte Hans nog een verrassende anekdote uit zijn kinderjaren op. Zijn vriendje Charles-tje wist hoe een oester zijn paringsdans uitvoert. Zijn beweging en steelse blik zijn onvergetelijk en maken het verhaal zelfs heel aannemelijk.
Volgende week is Ed (nu met Dames 1 op stap) er in ieder geval ook weer. Christel niet. Of Bob dan weer zijn trainerskwaliteiten op ons wil botvieren. Tot dan.
Gerrit Geuvers
Maar terugkomende op de matige opkomst van 15 (?) man en geen enkele vrouw: we dachten allemaal dat de afwezigen het goede voorbeeld van Eurlings (kinderen maken, oké nog eentje dan) of Bos (lekker een rondje bakfietsen) volgden. Ik denk dan aan Ed, Frank, Roel, Bert, Pieter. De aanwezige mannen voelden zich dan ook wel een beetje lullig. Wat een gemiste kans om op de vierde feministische golf meegevoerd te worden in de vaart der volkeren.
Maar de aanwezige mannen maakten er een lekker partijtje van. De hesjes waren met één (of toch twee?) meer in het veld, maar wisten daar geen gebruik van te maken. Slechts door een leeglopende batterij van blauw wist oranje de winst te pakken. Mooie goals, maar wel veel gezeur over shoot. Kinderachtig, maar dat zal alles te maken met de frustratie dat ze niet het gezin in de goede richting kunnen sturen. Gert ging wel erg ver door Bert van achteren te nemen toen de laatste in wilde tippen. Tja.
De koffie van Jaap (en thee voor de she-man Toine) smaakte als vanouds. Ook daar werd de absentie van het gezin ingewreven, door de meiden van Dames 2. Gelukkig konden we ons daar via stevig verjaardaggezang overheen zetten. André van den Akker had tompoezen bij zich vanwege zijn verjaardag afgelopen maandag. Om aan alle twijfel een einde te brengen diepte Hans nog een verrassende anekdote uit zijn kinderjaren op. Zijn vriendje Charles-tje wist hoe een oester zijn paringsdans uitvoert. Zijn beweging en steelse blik zijn onvergetelijk en maken het verhaal zelfs heel aannemelijk.
Volgende week is Ed (nu met Dames 1 op stap) er in ieder geval ook weer. Christel niet. Of Bob dan weer zijn trainerskwaliteiten op ons wil botvieren. Tot dan.
Gerrit Geuvers
donderdag 4 maart 2010
ezel?
Naar aanleiding van mijn verslag van afgelopen zondag heeft Bert Kruijff een aardig filmpje gestuurd over een ezel. Niet zo maar een ezel, trouwens.
http://www.youtube.com/watch?v=vIMlHELkdmI&NR=1
http://www.youtube.com/watch?v=vIMlHELkdmI&NR=1
zondag 28 februari 2010
ezel
Beste mannen,
Achter de gordijnen regende het. Maar uit bed stappen was geen enkele moeite, want het regende niet zo maar. It's raining men. Een hele mannenbui van 18 stuks overspoelde het kunstgrasveld. Het partijtje is de hoogmis, het moment om te scoren. De oefeningen waren verplichte kost, op deze regendag toepasselijk als voorvocht te typeren.
Christel liet ons na een paar korte oefeningen, waar André zich nog heel goed de innovaties van de vorige les wist te herinneren, snel de hesjes aantrekken.
Bert Kruijff was getooid als schildersezel. Over de welvingen van zijn buik vormde het schilderij van een bekend naaktmodel. Dus de hele groep zong: "hij mag vandaag de ezel zijn!". Hij ging uit zijn dak, want hij mocht met Marjolein, samen in één pak. Bofkont.
Maar de eerste ballen waren aan hem niet besteed. Hij bleef maar kijken naar zijn mooie t-shirt, waardoor er geen diepte in zijn spel zat. Maar uiteindelijk maakte hij wel het verschil met twee punten.
Voor mij was er geen score bij. Ik geloof dat ik wel drie doelrijpe kansen om zeep hielp. Maar toch kan ik niet zeggen dat ik het slechts hoefde te hebben van het voorvocht: een loopactie en steekpass op Arnold gaven genoeg voldoening. En veel storen. Mijn liezen voelen aan als gitaarsnaren. Heerlijk.
Aan de andere kant maakte Pieter een fraaie solo ook niet af en leek het op een bloedeloze 2-1 uit te lopen. Totdat Bert Kruijff was uitgekeken op zijn t-shirt. Met een paar subtiele intikkers zette hij de kwaliteit van oranje in z'n hesje: 2-3.
Gelukkig voor de verliezers was ondertussen de zon doorgebroken. Best fel, hoor. Volgende week factor 12 mee.
Maar die volgende week is zonder mij, want ik ga gezellig een begrafenis van 20 jaar geleden herdenken. Toen waren we nog geen ezels. Jongens waren we, maar aardige jongens, al zeg ik het zelf.
Gerrit Geuvers
Achter de gordijnen regende het. Maar uit bed stappen was geen enkele moeite, want het regende niet zo maar. It's raining men. Een hele mannenbui van 18 stuks overspoelde het kunstgrasveld. Het partijtje is de hoogmis, het moment om te scoren. De oefeningen waren verplichte kost, op deze regendag toepasselijk als voorvocht te typeren.
Christel liet ons na een paar korte oefeningen, waar André zich nog heel goed de innovaties van de vorige les wist te herinneren, snel de hesjes aantrekken.
Bert Kruijff was getooid als schildersezel. Over de welvingen van zijn buik vormde het schilderij van een bekend naaktmodel. Dus de hele groep zong: "hij mag vandaag de ezel zijn!". Hij ging uit zijn dak, want hij mocht met Marjolein, samen in één pak. Bofkont.
Maar de eerste ballen waren aan hem niet besteed. Hij bleef maar kijken naar zijn mooie t-shirt, waardoor er geen diepte in zijn spel zat. Maar uiteindelijk maakte hij wel het verschil met twee punten.
Voor mij was er geen score bij. Ik geloof dat ik wel drie doelrijpe kansen om zeep hielp. Maar toch kan ik niet zeggen dat ik het slechts hoefde te hebben van het voorvocht: een loopactie en steekpass op Arnold gaven genoeg voldoening. En veel storen. Mijn liezen voelen aan als gitaarsnaren. Heerlijk.
Aan de andere kant maakte Pieter een fraaie solo ook niet af en leek het op een bloedeloze 2-1 uit te lopen. Totdat Bert Kruijff was uitgekeken op zijn t-shirt. Met een paar subtiele intikkers zette hij de kwaliteit van oranje in z'n hesje: 2-3.
Gelukkig voor de verliezers was ondertussen de zon doorgebroken. Best fel, hoor. Volgende week factor 12 mee.
Maar die volgende week is zonder mij, want ik ga gezellig een begrafenis van 20 jaar geleden herdenken. Toen waren we nog geen ezels. Jongens waren we, maar aardige jongens, al zeg ik het zelf.
Gerrit Geuvers
zondag 21 februari 2010
pak je oor
Vannacht was een aantal van ons getuige van het tweede goud in Vancouver. Daar werd duidelijk dat jarenlange training en innovatieve werkwijzen tot dit soort blinkende resultaten kan leiden. Jac Orie is de grote man van de Haagse school die voor het goud verantwoordelijk is. En Christel telde afgelopen nacht één en één op en presenteerde een nieuwe lichting van de Haagse school: een assistent spelend bij KZ mee met frisse ideeen. Het verstijfde en soms wankele gezelschap werd flink doorgeblazen. Hij wist menig stramme ledemaat weer stevig op de grond te krijgen. Echt Doetinchemmen, als het ware. Voor Bert was de tip om het oor (zijn eigen) vast te pakken als hij op één been moet balanceren. Kom er maar eens op. Hans probeerde de jonge assistent naar de kroon te steken door een idee te lanceren die het vooroverbuigen moest bevorderen. Het voorstel bracht slecht de lachspieren in vorm.
Ook bracht de Haagse junior oefenmeester, voor de negen man die zich door de mist hadden gewaagd, een verrijking van het trainingsprogramma. Pionnen die duidelijk aangaven waar we moesten gaan staan en waartussen zich de oefing diende te voltrekken. Niet dat het resultaat (doelpunten) zo veel beter werd, de concentratie was een veelvoud. Een winstpunt op de zondagochtend na een zware zaterdagavond/-nacht, wie ons bovendien de illusie schenkt dat verbeteringen nog tot de mogelijkheden behoren.
Het partijtje dat volgde leverde een evenwichtige uitslag op. Lang hield blauw oranje op 1-1. Toen het ineens 2-2 was, vond Lieuwe het welletjes en zorgde voor een ruime voorsprong. Het winnende doelpunt was echter voor blauw. Bert Kruif maakte met één hand aan zijn oor de winner.
Ook bracht de Haagse junior oefenmeester, voor de negen man die zich door de mist hadden gewaagd, een verrijking van het trainingsprogramma. Pionnen die duidelijk aangaven waar we moesten gaan staan en waartussen zich de oefing diende te voltrekken. Niet dat het resultaat (doelpunten) zo veel beter werd, de concentratie was een veelvoud. Een winstpunt op de zondagochtend na een zware zaterdagavond/-nacht, wie ons bovendien de illusie schenkt dat verbeteringen nog tot de mogelijkheden behoren.
Het partijtje dat volgde leverde een evenwichtige uitslag op. Lang hield blauw oranje op 1-1. Toen het ineens 2-2 was, vond Lieuwe het welletjes en zorgde voor een ruime voorsprong. Het winnende doelpunt was echter voor blauw. Bert Kruif maakte met één hand aan zijn oor de winner.
zondag 7 februari 2010
lammetjes
Het was mistig maar het veld was weer groen vanochtend. Ondanks de kou (1 graad boven nul) dartelden maar liefst 20 uitgelaten lammetjes over het veld. Christel probeerde enige lijn aan te brengen in de vrolijke troep. Maar de behoefte om te genieten van de vrijheid van de weide was te groot. Na een paar vlotte oefeningen mocht er worden ingeslagen. Maar ook dat duurde maar even, want Christel wist waar ze ons de mond mee kon snoeren: afwerken op doel. Rennen, slaan, terugrennen en weer opnieuw.
Dat werkte goed. Al snel was het dartele in de schoenen gezakt. Tijd voor een partijtje. Al lange tijd niet meer zo'n vol veld gezien. De aanwezigheid van Bart en Gérard scheelde natuurlijk, ook in het spel.
Oranje (Piet Adriaanse) scoorde al snel 1-0, maar daarna gaf blauw steeds meer druk naar voren. Oranje wist de vrije man wel te vinden, maar die was rijp voor een wissel. Ook die pakte verkeerd uit. Ondergetekende raakte de paal en Toin roeide een inzet van de doellijn. Het jeugdige enthousiasme van hem lijkt nog het meest op een tennisser die met een mooie volley een punt maakt. Nou dat was het echt niet, hoor. Maar wel effectief. De linies sloten niet meer aan. Het middenveld leek op de gedemilitairiseerde zone tussen de beide Korea's: als je je daar bevindt moet je rennen. Rond beide doelen was het gezellig druk. De bal hard voor en hopen op een tip-in.
Daardoor leek de wedstrijd meer en meer op NAC-AZ. En inderdaad in de laatste minuut maakte Pieter de gelijke stand. En dus ook het winnende doelpunt.
Tineke had haar middenvinger had ze gebroken, toen ze een hekje dichtdeed. Iemand moet haar bevrijd hebben want tegen 10 uur verscheen ze aan de rand van het veld. Op het veld was haar man als een stervende zwaan ter aarde gestort. We vreesden voor een terugtocht van de Lariks als van een slagveld, maar Marcel verrees waarlijk.
In het warme clubhuis vergaste Jaap ons wederom op koffie. Met name Christel kon wel wat warms gebruiken. Daar zijn geen vervelende toespelingen gemaakt (we zijn nog niet in vorm) en na een kopje van het zwarte goud ontdooide ze weer.
Over koffie gesproken: de pot, waar Ed het in een reactie op de blog over had, is leeg. Wij zijn een belangrijke sponsor geweest voor een kort trainingskamp van Dames 1 in altijd zonnige Malaga (23 graden). Ik neem aan dat dit gulle gebaar van de Trimheren in het pitoreske Malaga niet onvermeld is gebleven en dat ze daar onze verrichtingen op zondagochtend met warme belangstelling zullen volgen.
Daarom voor onze Spaanse blogvolgers: hasta la proxima semana
Gerrit Geuvers
Dat werkte goed. Al snel was het dartele in de schoenen gezakt. Tijd voor een partijtje. Al lange tijd niet meer zo'n vol veld gezien. De aanwezigheid van Bart en Gérard scheelde natuurlijk, ook in het spel.
Oranje (Piet Adriaanse) scoorde al snel 1-0, maar daarna gaf blauw steeds meer druk naar voren. Oranje wist de vrije man wel te vinden, maar die was rijp voor een wissel. Ook die pakte verkeerd uit. Ondergetekende raakte de paal en Toin roeide een inzet van de doellijn. Het jeugdige enthousiasme van hem lijkt nog het meest op een tennisser die met een mooie volley een punt maakt. Nou dat was het echt niet, hoor. Maar wel effectief. De linies sloten niet meer aan. Het middenveld leek op de gedemilitairiseerde zone tussen de beide Korea's: als je je daar bevindt moet je rennen. Rond beide doelen was het gezellig druk. De bal hard voor en hopen op een tip-in.
Daardoor leek de wedstrijd meer en meer op NAC-AZ. En inderdaad in de laatste minuut maakte Pieter de gelijke stand. En dus ook het winnende doelpunt.
Tineke had haar middenvinger had ze gebroken, toen ze een hekje dichtdeed. Iemand moet haar bevrijd hebben want tegen 10 uur verscheen ze aan de rand van het veld. Op het veld was haar man als een stervende zwaan ter aarde gestort. We vreesden voor een terugtocht van de Lariks als van een slagveld, maar Marcel verrees waarlijk.
In het warme clubhuis vergaste Jaap ons wederom op koffie. Met name Christel kon wel wat warms gebruiken. Daar zijn geen vervelende toespelingen gemaakt (we zijn nog niet in vorm) en na een kopje van het zwarte goud ontdooide ze weer.
Over koffie gesproken: de pot, waar Ed het in een reactie op de blog over had, is leeg. Wij zijn een belangrijke sponsor geweest voor een kort trainingskamp van Dames 1 in altijd zonnige Malaga (23 graden). Ik neem aan dat dit gulle gebaar van de Trimheren in het pitoreske Malaga niet onvermeld is gebleven en dat ze daar onze verrichtingen op zondagochtend met warme belangstelling zullen volgen.
Daarom voor onze Spaanse blogvolgers: hasta la proxima semana
Gerrit Geuvers
maandag 25 januari 2010
doorstart
Om 10 uur dacht ik klaar te zijn voor een publiekswissel. Maar er klaterde geen applaus over het veld. Dat kan gelegen hebben aan de magere publieke pelangstelling (wederom nihil), maar ook aan mijn spel. Het liep allemaal niet zo.
Voor meer mannen gold dat, ik zag het wel. Marcel moest wel heel erg wennen: hij was z'n stick vergeten. Maar het was goed om weer eens te kunnen spelen. De laatste keer was 13 december geweest. Dat is meer dan vorig jaar, dat zijn een paar generaties geleden (van fruitvliegjes). In die lange tijd was er zo veel gebeurd dat bij het warmlopen vooral de mond in beweging was.
Christel snapte de honger naar de bal goed. Na het warmlopen en oprekken ging meteen de bal op de stip. Oranje was in de minderheid. Dat was duidelijk te zien. Blauw speelde maar op één helft. De organisatie bij oranje was zoek. Blauw zette druk op de bal en verdedigde goed naar voren. Maar blauw had geen afmaker. De brilstand bleef nog lang op het scorebord.
Dat waren even alle clichés die me binnen schieten. Want de man of the match was natuurlijk Henk Meerstad. Wat een geweldige kansen en een geweldige missers. Toch maakte hij er in ieder geval nog één. Op snelheid en techniek. Aan onze kant wist Ed van der Heiden er één tegenover stellen.
Met 3-1 vertrok ik. Henk nam mijn plaats in en terwijl ik wegfietste zag ik Arnold de Anschlusstor binnenschieten. Het zal vast nog een spannende ontknoping hebben gekend. Dat mag ook wel, na zo'n lange winterstop.
Voor meer mannen gold dat, ik zag het wel. Marcel moest wel heel erg wennen: hij was z'n stick vergeten. Maar het was goed om weer eens te kunnen spelen. De laatste keer was 13 december geweest. Dat is meer dan vorig jaar, dat zijn een paar generaties geleden (van fruitvliegjes). In die lange tijd was er zo veel gebeurd dat bij het warmlopen vooral de mond in beweging was.
Christel snapte de honger naar de bal goed. Na het warmlopen en oprekken ging meteen de bal op de stip. Oranje was in de minderheid. Dat was duidelijk te zien. Blauw speelde maar op één helft. De organisatie bij oranje was zoek. Blauw zette druk op de bal en verdedigde goed naar voren. Maar blauw had geen afmaker. De brilstand bleef nog lang op het scorebord.
Dat waren even alle clichés die me binnen schieten. Want de man of the match was natuurlijk Henk Meerstad. Wat een geweldige kansen en een geweldige missers. Toch maakte hij er in ieder geval nog één. Op snelheid en techniek. Aan onze kant wist Ed van der Heiden er één tegenover stellen.
Met 3-1 vertrok ik. Henk nam mijn plaats in en terwijl ik wegfietste zag ik Arnold de Anschlusstor binnenschieten. Het zal vast nog een spannende ontknoping hebben gekend. Dat mag ook wel, na zo'n lange winterstop.
zaterdag 16 januari 2010
herinneringen ophalen
Weer geen wedstrijd dit weekend. Ja, wel een wedstrijd, tegen de verveling. Een wedstrijd herinneringen ophalen aan vroeger. Toen Bert - Okla Homa - Kruijff als paaldanser de ballen tegen de plank joeg en zijn naamgenoot er wel 9 in een wedstrijd maakte. En Ed met zijn koffertje menig wanbetaler tot wanhoop dreef. Tja, dat waren nog eens tijden. De koffie van Jaap was nog echt bruin en Tineke en Christel haalden toen nog het beste van ons boven.
Nu zitten we een weekend lang op de bank, de vrouw te commanderen en te wachten tot we weer aan het werk mogen.
Vandaag ben ik wezen kijken, rond 12.00 uur lag het veld nog lekker vol. Het bankje voor de eerste oefening stond er nog. En in het achterste doel ligt een berg sneeuw. Dat zou een technische uitdaging kunnen zijn, maar morgenochtend niet. Dan is het tijd voor andere (minder technische) uitdagingen.Gerrit
zondag 10 januari 2010
kabouters ruimen
Vanochtend in alle vroegte had ik even het veld geïnspecteerd. Eigenlijk was het gisteravond, maar al na middernacht, dus al zondag. Het hele veld was wit. De kaboutertjes die hadden hun plicht verzaakt. Ze zouden het veld schoonvegen, hé ho, hé ho, wij gaan voor de snow. Ik kon het me niet voorstellen, zo plichtsgetrouw als ze zijn. Misschien waren ze ondergesneeuwd tijdens hun arbeid. Gestorven in hun harnasjes. 
Midden op het veld staat een bankje. Te groot voor de ijverige werknemertjes, dus ik nam aan dat Christel en Tineke die hadden klaargezet voor een oefening (de bal er onder door en zelf er over heen, of omgekeerd).
Voor een hockeypartijtje was er geen beginnen aan, zoveel was wel duidelijk. Het veld was wederom afgekeurd. Ik wordt er een beetje knorrig van. Een beetje beweging en daarna koffie is onmisbaar in een weekpatroon. Het schaatsen is heerlijk, maar de bal moet ook rollen.
Over een week vriest het 's nachts nog steeds, maar dooit het overdag (zie de link "het weer in Doetinchem"). Daarom verwacht ik volgende week een overvolle bak. Eerst kabouterlijkjes ruimen.
Gerrit Geuvers
Gerrit Geuvers
zaterdag 2 januari 2010
the official match ball for the 2010 World Cup
Mannen,
Morgen wordt er dan eindelijk weer gespeeld. Het vriest vannacht dat het kraakt, maar strak inlopen en een partijtje is dan wel lekker. Eigenlijk wel blote benenweer.
Om na twee weken onze spelvreugede in de koelkast te hebben gehad heb ik om op te warmen een filmpje hoe de WK-wedstrijdbal wordt gemaakt. Voetbal dus.
the official match ball for the 2010 World Cup
Gerrit
PS om technische redenen (bevroren ballen) gaat ook 3 januari hockey niet door. Voorgesteld wordt om te gaan girling. Dat lijkt me gezien de gemiddelde leeftijd (en zelfs die van onze junior, Toine) geen goede zaak. Dan komen we nooit meer overeind.
Waarom gaan we niet gewoon sneeuwschuiven. Als iedereen zijn eigen schuif meeneemt zijn we in 20 minuten klaar. En warm!
Morgen wordt er dan eindelijk weer gespeeld. Het vriest vannacht dat het kraakt, maar strak inlopen en een partijtje is dan wel lekker. Eigenlijk wel blote benenweer.
Om na twee weken onze spelvreugede in de koelkast te hebben gehad heb ik om op te warmen een filmpje hoe de WK-wedstrijdbal wordt gemaakt. Voetbal dus.
the official match ball for the 2010 World Cup
Gerrit
PS om technische redenen (bevroren ballen) gaat ook 3 januari hockey niet door. Voorgesteld wordt om te gaan girling. Dat lijkt me gezien de gemiddelde leeftijd (en zelfs die van onze junior, Toine) geen goede zaak. Dan komen we nooit meer overeind.
Waarom gaan we niet gewoon sneeuwschuiven. Als iedereen zijn eigen schuif meeneemt zijn we in 20 minuten klaar. En warm!
Abonneren op:
Posts (Atom)
