Zo'n zomerse trimherenochtend kan ook niet zonder blessures. Thuis likte ik mijn wonden, maar het is ook heerlijk om na een val even door te rollen en met duim en wijsvinger naar de scheids te zwaaien: "een kaart graag". Henk E. ruimde het veld zelfs voor wat achteraf een schaafplekje op zijn vinger was.
Maar alles had te maken met de enorme inzet, vaak gepaard met geen-techniek, waardoor het een lekker potje was. Een potje met pieren zelfs, want we waren met 19. Al lang niet vertoont, maar de vrije mannen onder ons (Jan, Henk M en Roel) had het behaagd weer naar Nederland te komen en Wim H moest na drie wedstrijden een vaste aanstelling krijgen bij de Veteranen. En dat durfden ze niet aan. Dus rolden weer strakke ballen van zijn stick. Maar het veld was vol. Nog niet te vol, maar de PVV zou er bijna wat van zeggen. Jan had vooraf beloofd zijn mond te houden, dus mochten de andere wat zeggen. De opmerking over de poedel (Bert) was nog wel goed, maar verder was het niveau ineens bedroevend laag (doe 's normaal, man. Doe lekker zelf normaal, man). http://www.foksuk.nl/nl/?cm=79&ctime=1316728800&cid=5683
Het spel was ook niet om over naar de KNHB te schrijven. Een hoog Peppi-en-kokki-gehalte dat al begon met het uitnemen. Marcel en Lieuwe die elkaar maar de bal toespeelden. En dan de bal over tegen de voet aan. Peppi en Kokki, maar zonder pep en coke.
Ook het inlopen was al toet-toet-boing-boing. 't Was of te snel of te langzaam, of te moeilijk of te makkelijk. En daarna bij het inslaan elkaar langs het hoofd zwaaien.
Gelukkig maakte blauw een snel einde aan de wedstrijd met Lieuwe in een hoofdrol. Hij strooide met mooie passes, waar Ed dankbaar gebruik van maakte. Uiteindelijk was het zelfs 4-1, met een ondertal van heb ik jou daar. Dus oranje gaat zich schamen en kreeg daarbij hulp van een stuk taart van Bob. Toine, de ceremoniemeester, zette krachtig in en hieperdepiept er lustig op los. Daarna mochten we echt aanvallen, zonder te hoeven verdedigen.
Gerrit Geuvers
zondag 25 september 2011
maandag 19 september 2011
Kabouters zijn we
De niet versagende werklust van de trimheren op de zondagochtend zingt door de stad. He ho, he ho!
Uit onverwachte hoek kreeg ik vandaag een opmerking. Stadszwerver Hamouri was het opgevallen. Hoe weet ik niet want zijn verhaal werd gesmoord door een baard die een duidelijke articulatie in de weg zat. En ik zag toch ook dat-ie enkele tanden miste. En hij mist ook steeds meer van zijn broek, maar daar spreekt hij niet mee.
Zo 's ochtends zijn natuurlijk onze partners al lang bekend met onze werklust. Reeds voor het zingen de kerk uit. En er ook al weer in. En dan ook nog een croissant onder de arm. Of een stokbrood voor de grote honger.
Maar daarna kwamen de veteranen. Reeds enkele jaren geleden (volgens Ed JV) weekten ze een talentvol duo los. Nu wordt zelfs Wim H naar gene zijde van de Styx overgevaren. Hij mocht scoren en dat deed hem goed. Als een kleine jongen stond hij weer glunderend langs de lijn. Weer mocht hij mee. Maar door zijn deelname moet zijn team misschien wel mee gaan doen aan de LX-competitie. In afwachting van zijn nieuwe maatjes keek hij naar onze warmlooptraining.
Ook Pieter had gehoord van onze niet aflatende werklust. Na anderhalf jaar blessureleed haalde hij zijn stick uit het vet. Aan de modieuze grillen bleek trimheren niet bloot te staan. Hij paste weer goed in het veertiental, alleen de penningmeester moet het nog narekenen. Ik weet niet of er een sportteam dat uit 7 man bestaat (behalve natuurlijk het ook nooit versagende sterretjesteam van Sneeuwwitje), maar afgelopen zondag was het alsof het zo hoort. Doeltjes een stukje naar voren gesmokkeld en gaan met die banaan. Dat laatste heb ik niet gezegd natuurlijk, want het is een stick, waarmee we met de platte zijde van de krul de bal verplaatsen. Met de bolle kant mag dus niet.
Wat ook niet mag, is een vrije bal direct de cirkel inmeppen. Ook al is er geen cirkel te bekennen (zie de hint van de verschoven doeltjes), het mag niet.
De hardste loper haakte als eerste af. Arjen moest om 10 uur weg. Ik wisselde van shirt en liet daarbij en passant mijn shirt met voorbedrukte zweetvlekken zien. Dat zal het publiek zeker de indruk hebben gegeven dat er hard wordt gewerkt.
Het stond toen 4-1 voor blauw, maar de wissel bracht de wedstrijd aan het kantelen en in luttele minuten stond het 4-3. Toen wilden we wel stoppen maar Jaap stuurde ons terug de wei in.
Een goede coach weet wanneer hij ons nog even kan aftrainen. En zo geschiedde. Het eredoelpunt was voor oranje en iedereen trok opgelucht naar het zwarte goud. Daar werden de verjaardagen doorgenomen en bleek dat Bob aaan de beurt. Hem is de boodschap duidelijk, dus volgende week presenteert Bob iets om de koffie te vergezellen. Hij was al snel huiswaarts. Misschien nog net voor het zingen de kerk weer in. Hoewel, er was ook iets met z'n schoonmoeder.
Gerrit Geuvers
Uit onverwachte hoek kreeg ik vandaag een opmerking. Stadszwerver Hamouri was het opgevallen. Hoe weet ik niet want zijn verhaal werd gesmoord door een baard die een duidelijke articulatie in de weg zat. En ik zag toch ook dat-ie enkele tanden miste. En hij mist ook steeds meer van zijn broek, maar daar spreekt hij niet mee.
Zo 's ochtends zijn natuurlijk onze partners al lang bekend met onze werklust. Reeds voor het zingen de kerk uit. En er ook al weer in. En dan ook nog een croissant onder de arm. Of een stokbrood voor de grote honger.
Maar daarna kwamen de veteranen. Reeds enkele jaren geleden (volgens Ed JV) weekten ze een talentvol duo los. Nu wordt zelfs Wim H naar gene zijde van de Styx overgevaren. Hij mocht scoren en dat deed hem goed. Als een kleine jongen stond hij weer glunderend langs de lijn. Weer mocht hij mee. Maar door zijn deelname moet zijn team misschien wel mee gaan doen aan de LX-competitie. In afwachting van zijn nieuwe maatjes keek hij naar onze warmlooptraining.
Ook Pieter had gehoord van onze niet aflatende werklust. Na anderhalf jaar blessureleed haalde hij zijn stick uit het vet. Aan de modieuze grillen bleek trimheren niet bloot te staan. Hij paste weer goed in het veertiental, alleen de penningmeester moet het nog narekenen. Ik weet niet of er een sportteam dat uit 7 man bestaat (behalve natuurlijk het ook nooit versagende sterretjesteam van Sneeuwwitje), maar afgelopen zondag was het alsof het zo hoort. Doeltjes een stukje naar voren gesmokkeld en gaan met die banaan. Dat laatste heb ik niet gezegd natuurlijk, want het is een stick, waarmee we met de platte zijde van de krul de bal verplaatsen. Met de bolle kant mag dus niet.
Wat ook niet mag, is een vrije bal direct de cirkel inmeppen. Ook al is er geen cirkel te bekennen (zie de hint van de verschoven doeltjes), het mag niet.
De hardste loper haakte als eerste af. Arjen moest om 10 uur weg. Ik wisselde van shirt en liet daarbij en passant mijn shirt met voorbedrukte zweetvlekken zien. Dat zal het publiek zeker de indruk hebben gegeven dat er hard wordt gewerkt.
Het stond toen 4-1 voor blauw, maar de wissel bracht de wedstrijd aan het kantelen en in luttele minuten stond het 4-3. Toen wilden we wel stoppen maar Jaap stuurde ons terug de wei in.
Een goede coach weet wanneer hij ons nog even kan aftrainen. En zo geschiedde. Het eredoelpunt was voor oranje en iedereen trok opgelucht naar het zwarte goud. Daar werden de verjaardagen doorgenomen en bleek dat Bob aaan de beurt. Hem is de boodschap duidelijk, dus volgende week presenteert Bob iets om de koffie te vergezellen. Hij was al snel huiswaarts. Misschien nog net voor het zingen de kerk weer in. Hoewel, er was ook iets met z'n schoonmoeder.
Gerrit Geuvers
zondag 4 september 2011
Religieuze ochtenddienst
Het stadsfeest trekt diepe sporen door de gelederen van de trimheren. De avonden ervoor had menigeen flink doorgetrokken op Simonsplein of Grutstraat. Of dronken feestgangers uit de heg getrokken. Alleen Marcel (doelpunten en acties) en Ed (genadeloos de stand inwrijven) deelden niet in de malaise.
Ook deze keer leek het op een mooie wedstrijd in de vochtige warmte. Dat krijg je als de armoede gelijkmatig is verdeeld over oranje en blauw. Oranje leek zonder Lieuwe het blauwe team over de pijnbank te trekken, maar blauw trok snel de stand gelijk. Door de uitgestorven tribunes rolde de echo: 5-5, maar door een discutabel doelpunt ("niets zeggen") kwam oranje weer op de rails en maakte er een SanMarino-uitslag van. Uiteindelijk scoorde blauw de winnende waardoor we allemaal tevreden naar de koffie konden.
Of gewoon naaar de matineuze doorstart van het stadsfeest, want dat kon ook. Er was een heel blij evenement op het simonsplein: een gezamenlijke religieuze dienst. Alle religies op één plein, dat moet werk van de duivel zijn.
Gelukkig belijden Trimheren DHC een ander geloof. De lijdensweg mag gepaard gaan met plezier. En in het leven na de dood is er gewoon koffie van Jaap.
Gerrit Geuvers
Ook deze keer leek het op een mooie wedstrijd in de vochtige warmte. Dat krijg je als de armoede gelijkmatig is verdeeld over oranje en blauw. Oranje leek zonder Lieuwe het blauwe team over de pijnbank te trekken, maar blauw trok snel de stand gelijk. Door de uitgestorven tribunes rolde de echo: 5-5, maar door een discutabel doelpunt ("niets zeggen") kwam oranje weer op de rails en maakte er een SanMarino-uitslag van. Uiteindelijk scoorde blauw de winnende waardoor we allemaal tevreden naar de koffie konden.
Of gewoon naaar de matineuze doorstart van het stadsfeest, want dat kon ook. Er was een heel blij evenement op het simonsplein: een gezamenlijke religieuze dienst. Alle religies op één plein, dat moet werk van de duivel zijn.
Gelukkig belijden Trimheren DHC een ander geloof. De lijdensweg mag gepaard gaan met plezier. En in het leven na de dood is er gewoon koffie van Jaap.
Gerrit Geuvers
Abonneren op:
Posts (Atom)
