kater vóór de koffie

Daniel Dekker is een man die ik tijdens de top 2000 het liefst ontloop. Tussen 9 en 12 praat de man plaatjes aan elkaar met clichés en de grapjes die alleen hijzelf leuk vindt ("nu gaan we haarzwaaien: deep purple met black night"). Ik had me daarom voorgenomen vanochtend na het hockeyen lekker lang te blijven hangen.

Henk Bakhuizen

Natuurlijk, de gezelligheid telt als eerste. Zoals Ed al zei: "we komen eigenlijk elke zondag voor de koffie". En Gérard hoopte op een grap die net over het randje zou zijn. En voor mij kwam dus mijn allergie voor Henk Bakhuizen (als je zo bent gedoopt, waarom dan Daniel Dekker als artiestennaam? Henk is toch mooi?) nog bij: "de nummers worden kleiner, de hits worden groter".

Op de koffie

De groep bestond uit 14 man. We begonnen wat later om ook de collega's die het inlopen proberen te vermijden te betrekken bij deze belangrijke oefening. Belangrijk want André ten B. had een paar weken geleden in zijn kuit iets gescheurd na een koude start. Hij kwam rond 10 uur langs om van ons te leren. En op de koffie.

Toine en Roel onder de indruk van de parabolen

Parabooltjes

Jan heeft de coachen op zich genomen en heeft meteen een revolutionair concept geïntroduceerd: korte inlooprondjes om een pion heen. Het effect zijn opgewarmde spieren all over the body en bovenal mooie parabooltjes op het veld.

Mandarijn

Het inspelen functioneert altijd als de sorteerhoed van de trimheren: hek hes. Het leek er verdomd veel op dat oranje in de overmacht zou zijn vanwege het loopvermogen. Maar het kleine veld vereiste hockeytechniek waar blauw weer over beschikte. Daardoor ging het gelijk op. Iedereen kwam aan het scoren toe, hoewel er dan vaak jammerlijk werd gemist. Dat maakt het spelletje zo leuk, evenals de communicatie waarvoor we soms naar het Mandarijn overschakelden.

Haarzwaaien

Uiteindelijk trok oranje aan het langste eind. Een beker, prijzengeld, felicitaties en eeuwige roem viel hun ten deel. Maar deze prijzen ten spijt, ook voor oranje bleek er geen koffie. Het door Ed bevochten prerogatief om het oude koffie-apparaat te mogen gebruiken bleef onbenut omdat er niemand met een sleutel op of naast het veld stond.

Haarzwaaien met VOF de Kunst

Teleurstelling is een understatement voor het gevoel dat over ons: de dagen zijn kort, de frustratie groot om Henk Bakhuizen te parafraseren. Een kater nog vóór de koffie. Geen sterke verhalen, geen nabespreking, maar je vrouw blij maken met je vroege thuiskomst. Hoeveel rondjes zouden er nog zijn gefietst om de tijd te doden?

Ik ben meteen naar huis gegaan en om te haarzwaaien op VOF de Kunst met "Kopje koffie".

Gerrit Geuvers

de kracht van een afgang

Het was een inmaakpartij, dubbele cijfers schoten tekort om het leed te beschrijven voor oranje. Ik geloof dat het 20-5 is geworden. Ineens hadden én Ed én Hans het op de heupen. Iedere aanval van oranje werd gedegradeerd tot een goede bedoeling en iedere poging van blauw werd verzilverd tot een Messiaanse actie.

Zelfspot

De energie liep het oranje-team uit de lichamen. De gang van natrillende plank naar bestraffende middenstip werd steeds zwaarder. Het gebukte lichaam en de geknechte geest werden één. Het stond al 8-0. Blauw anticipeert vrolijk op de tiende. En was oranje al over de middellijn geweest? Misschien, maar in ieder geval nog geen kans gehad, nog geen schot in de richting van het doel.

"In ieder geval was het rendement nog 100%", zeiden we. Oranje was het moment van zelfspot al ruim voorbij. Er moest een list worden verzonnen, onszelf aan de eigen haren omhoog trekken, een truc voor hopeloze gevallen.

Gehakt

Hoe oogstrelend blauw ook speelde, er gingen ook ballen naast. Logisch, natuurlijk, want waar gehakt wordt vallen spaanders. Dat gehakt was dan misschien oranje, maar de spaanders waren de enormiteiten van blauw. En dat waren er toch heel wat. Waarschijnlijk had blauw een rendement van 50%. Slechts 50%! Het besef drong door.

Tijdens de eerste aanval van oranje na dit besef kon de toeschouwer de knieën horen knikken naarmate het doel dichterbij kwam. Maar toen kwam de bevrijdende klap van Rogier, een streep van stick naar plank.

"De eer is gered" voegde Ed intimiderend toe. En daar leek het even op. Want hoewel oranje nog een handjevol doelpunten scoorde schudde blauw een hele emmer over ons herwonnen zelfvertrouwen leeg. Maar het bescheiden doelpuntenmachientje van oranje bleef effectief: iedere aanval leverde een doelpunt op.

Historisch verantwoorde verhalen en toch leuk

Kritische prestatie index

Voor blauw was dat geen aanleiding te vrezen, want aan een boom zo vol gehangen mist men één twee missers niet. Kansen in overvloed, doelpunten genoeg. Het stond 20-5 toen de koffiedame ons riep. Het signaal voor het laatste doelpunt. En nog had blauw niets door. Een KPI van 50% kan dan funest zijn tegen een 100%-score. En zo gebeurde het dat de schlemielen van de zondagochtend de helden werden en met een grijns van oor tot oor naar de koffietafel marcheerden. Het winnende doelpunt voor oranje werd niet beloond met een extra groot stuk taart, zelfs niet met een klein stuk. Dat was jammer, maar de koffie was goed.

We genoten van goudomrande koffie, door Ed voor de poorten van de grijze afvalcontainer weggesleept. En van de verhalen van historisch verantwoorde weetjes en verhalen door Toin. Ik ben ze even kwijt, maar in de roes van een overwinning is wel vaker iets vergeten. In tijden van tegenslag wordt de Trimheer creatief.

Wat deed jij 51 jaar geleden?

Iedereen weet nog wat-ie 50 jaar geleden deed toen Kennedy werd vermoord. Ik niet. Wat ik wel weet is dat ik bijna jarig was. Maar op het moment van de aanslag sliep ik waarschijnlijk in mijn wieg. Bijna 1 jaar oud. Een tropenjaar, want de koudste winter sinds de Gerrit Hiemstra van toen het weer bijhield.

die bril is om het ingewikkelde recept
te kunnen volgen

Momenteel ben ik een beetje ziek. Vooral koorts, dus slapjes. Geestelijk in topvorm, 's nachts hallucinaties maar dat is goed voor het creatieve proces. Maar voor mijn gezondheid (en die van jullie)  verschijn ik dus morgen niet in mijn sportkleding op het veld.
Maar jarig zijn schept wel een verplichting naar de Trimheren.  Als je bijna 51 jaar lang weer en wind hebt getrotseerd is het rond 10 uur bezorgen van een chocoladecake een peulenschil.
Om aan te tonen dat er daadwerkelijk iets is gemaakt heb ik een foto van het totstandkomingsproces. De af-cake kun je morgen bewonderen en opeten.

Trimheren of de kunst van het Maserati-onderhoud

Trimheren staan allemaal braaf om 9 uur op het veld. Maar om 11 uur zijn ze als weer thuis. Altijd met het onderhoud bezig.

Het was koud door de mist afgelopen zondag. En omdat de temperatuur laag was. De meeste trimheren hield daarom de lange broek aan. Geen gezicht, maar alles voor het behoud van de spieren. Belangrijk als je even een tijdje minder in beweging bent.

Zen-coach

Trimheren houden pk's warm

Om de 19 mannen goed voorbereid aan de start te krijgen had ik een uitgekiend programma voorafgaande aan de wedstrijd samengesteld waarbij de gezamenlijkheid een belangrijk thema is. Toine dacht het zonder zen-coach te kunnen en draafde op eigen initiatief zijn eerste rondje. Maar ook dit is een leermomentje. Toine zijn leercurve boog gelukkig snel in het gelid. Na een kwartiertje waren we vermoeid maar lekker warm om te gaan inspelen. Of om Batavier Frank de hoeken van het doel laten zien.

Leercurve

Na deze cooling down was het partijtje, oranje tegen blauw. Oranje was in het voordeel omdat ze met het ongevallen-hesje warm gekleed waren. Blauw werd deze zorg voor eigen gezondheid ontzegd, maar weerde zich kranig. Verdedigend zat het goed en captain Oveur bracht blijdschap ten gehore nadat hij een bal in één keer had gestopt. Aan het vervolg moet nog worden gewerkt. Dat hoort allemaal bij het werken aan ieders eigen leercurve. Is niet erg.

Moe maar voldaan

Tot 3-3 ging het gelijk op. Toen het winnende doelpunt gespeeld moest worden tikte André genadeloos en een beetje lucky de winner binnen. Zijn leerdoelen presenteert hij soms verrassend onverhoeds. Daar hebben sommige trimheren het moeilijk mee, zeker als je bij het ander team hoort.

Crematiecake

In ieder handboek over moterfietsonderhoud zit een dieptepunt. Voor Trimheren kwam dat bij de koffie: Jaap kondigde zijn afscheid aan. Jammer, want de koffie smaakt al zo beroerd. Dit maakte het allemaal nog erger.
Als Jaap zich gepasseerd voelt door het koffie-automaat kan ik me dat voorstellen, maar ik wil hem meegeven dat het niet aan de techniek van het apparaat ligt. Ik denk dat Jaap altijd nog een betere haringtruc in huis heeft dan de bittere mocona-tap.
Na een welgemeend maar knullig "Japie, Japie Japie bedankt" trok hij de deur achter zich dicht. Er was  helaas geen crematiecake om de brok in de keel weg te slikken.

Boterham met kaas

Life goes on, Arjen stapte ook op. Hij nam zijn glimmende Maserati uit de modderpoel van de parkeerplaats. Grommend en knallend vertrok hij naar de Europaweg, mij bevreemd achterlatend. "Hoort dat zo?" Ik heb er waarschijnlijk geen verstand van. Van de fiets weet ik dan weer alles. En net als Henk buigen we over het stuur en draaien aan de handvatten terwijl we "broem, broem" roepen.
Snel naar huis om echte koffie te tanken. Met een boterham met kaas erbij.

Arjen voelt aan de pk's

Ook Henk voelt zijn pk's

Troost bij de storm

Ik schrijf dit verslag op donderdag, dat is ruim na weer een enerverend partijtje hockey. De emoties zijn weer gaan liggen als stof na een verbouwing. Maar was er wel stof? Of was het storm in een glas water?

Storm over een waterveld

Onze bijdragen voor koffie, door Ed altijd netjes in de koffertje verzameld, zit niet in de baropbrengsten van de club. Alarm bij de kascontrolecommissie, waar Frodo dit jaar inzit. Waar is het geld gebleven? Toch in Hongkongs vastgoed? Of overgemaakt aan giro 555? Nee, natuurlijk niet, storm in een glas water. Maar waar is het dan gebleven? Een aanbetaling voor het waterveld misschien wel

Troost waait weg

De inwoners van het Filipijnse stad Tacloban hebben wel wat anders te doen. Ze herkennen hun eigen stad niet meer. Alles van waarde is weg. En ze kunnen ook niet eens starten met een schone lei, want er ligt nog van alles in de weg. Voorlopig zullen er vooral hoogwaardigheidsbekleders over de puinhopen wandelen met serieuze gezichten, hier en daar een hand op de schouder leggend. En een welgekozen woord van troost dat achter de storm aan wegwaait. 

Een meteoriet intippen

Hans zegent de traktatie

Troostende woorden die wel aankwamen waren zondag voor oranje. Want na een spannend partijtje waarbij de stand maar niet van de gelijke stand afkwam trok blauw aan het langste eind. Dat was natuurlijk terecht, maar oranje had genoeg kansen om het te beslissen. Ed miste een plotse kans bij de tweede paal en er schoten nog meer meteorieten voorbij het doel die vroegen om een tip-in.

Rogier had zijn dag niet, maar dat werd door Adrie ruimschoots gecompenseerd. Alleen voor de andere partij. Overigens scoorde Ed nog wel na een mooie rush, maar dat botste niet aan tegen het scorend vermogen van blauw.

Een wave overspoelt trimheren

Frodo met een doos vol troost

Troost was er na afloop in de vorm van niet één maar twee (2) traktaties. Frodo - captain Oveur - Jansen was jarig geweest en Frank had de vereiste goodwill gekocht via een flinke krentenwegge. De overdaad deed Hans Pieterse naar de microfoon grijpen en de verwachting uitspreken dat een goede traditie in ere is hersteld. Om vervolgens de wave in te zetten. Hear hear!

De taart van Frodo was overigens op Franks traktatie afgestemd. Slim en ook terecht, want na zo'n inspannend potje krijgen we zoveel zoetigheid niet weg. Let wel, het had gewaaid, geen storm. Laat staan een cycloon.

En het was natuurlijk maar een troost, geen maaltijd. Gelukkig zijn wij geen Filipijnen.

Koffie

Het ging afgelopen zondag al snel niet meer over de wedstrijd. Koffie was het gespreksonderwerp. En dat is een slecht teken.

Jaloerse blikken

Gelukkig was er vlaai van Henk. Een tijd geleden was hij jarig geweest maar, net als dat je dat niet vraag aan Sinterklaas, vroegen we dat ook niet aan Henk. We zongen uit volle borst, eindigend in een driewerk hoera en "'t is feest bij DHC". De belende tafel en een stel mannen aan de bar hoopten door mee te juichen een graantje mee te pikken. Maar zo werkt het niet, taart smaakt vooral lekker als je het lekker voor jezelf kunt houden.

Henk en Frodo verwerken het trauma op hun eigen manier

Kleine kannetjes koffie

Ondertussen liep Jaap heen en weer met kleine kannetjes koffie. De oude kannen waarin je al koffie kon zetten door er alleen maar water in te gieten waren verdwenen. Een paar trimheren hadden al opgemerkt dat op de bar een ander koffieapparaat stond. Het apparaat was kleiner en was volgehangen met goedbedoelde instructies. Daaruit bleek dat de koffie voorlopig nog gratis was om het apparaat uit te proberen. Maar weldra zou de koffie eerst bij inworp van 1 euro beschikbaar komen.
Vooralsnog zat er een sleuteltje in de machine om de inworp te omzeilen. Een beetje onwennig drukte Jaap een toets in en daar vloeide het bruine vocht.

Ondertussen zaten 16 man in afwachting met een taartje op schoot. Het duurde wel langer dan anders, het zou vast heel lekker zijn. Ook de dames naast ons keken reikhalzend, maar wachtten netjes op de beurt.

Yuck-smaak

De eerste slok bleek niet aan de hooggespannen verwachtingen te voldoen. Er was alle aanleiding om die neerwaarts bij te stellen. Maar ook de tweede slok viel bitter tegen. Hoe ver kun je gaan in het bijstellen van je verwachtingen vroegen we ons allemaal af. Na de eerste spoelbeurt een tweede kopje geprobeerd. Maar het bleef de yuck-smaak van oploskoffie op de camping uit onze jeugd. Je ouders namen het mee net als de aardappelen en hagelslag. Nescafé zat in een makkelijk afsluitbare pot, hoefde moeders niet die koffiebus mee te nemen om, in de Ardèche aangekomen, tot haar afgrijzen te ontdekken dat alles in het voorraadkastje was bedekt met een laagje DE-roodmerk.

Jeugdtrauma

Voilá, het jeugdtrauma waardoor onze generatie heeft gezworen never-nooit-geen oploskoffie meer te drinken. En wie schetst onze trimheerverbazing dat een fabrikant het in zijn bedrijfsplan haalt om 1 kuub apparaat te maken, tot de nok toe gevuld met oploskoffie, om op zondagochtend na tien uur de sfeer in het clubhuis te verzieken.

Inloophuis

De penningmeester der Trimheren kwam al snel met een veel smakelijker oplossing: konden we niet het inloophuis van de schrijver dezes kopen om als Trimheren-clubhuis te dienen?
Financiële kaders zijn er om creatief te dichten, we zitten immers dan onder de rokende puinhoop van de Rabo-bank, en de koffie is er in ieder geval beter, dat kan ik verzekeren. En het is er lekker warm sinds 26 oktober.
Er is echter één nadeel. De "triple A"-isolatiewaarde houdt het geluid buiten maar ook binnen. Ons gezang voor een jarige blijft daardoor een intern feestje. Ons taartmoment zal dan niet meer door jaloerse blikken worden begeleid.

Welke oud-trimheer weet zich te onderscheiden op de halve marathon?

Morgen wordt het een ochtend om ons te onderscheiden. Er zijn buien in aantocht, met zelfs hagel en onweer.
Misschien dat we het ontlopen maar voor hetzelfde geld zijn we de helden van de dag. Daar kun je me thuiskomen, maar dan moet je er wel zijn geweest.
Als opwarmer en herinnering aan de tijd dat de ouwe jongens nog krentebrood (zonder tussen "n") aten een foto van een oude, maar niet vergeten, held. Hij heeft zich echt onderscheiden. Ik kon hem afgelopen zondag tijdens de halve marathon van Doetinchem net achter me houden. Raden maar!

Is dat nummer zijn leeftijd?

En onderstaande man in het rood kennen jullie vast wel, hoewel meestal iets frisser.

Ik in het rood en daar 5 meter achter, tja, wie?

Marathon (een halve)

Heren,

Momenteel zit ik in een keuken te schrijven (mijn werk). Tussendoor maak ik blogs over de duurzame verbouwing die, officieel, zaterdag in één dag gaat plaatsvinden. Maar zoals dat gaat in de bouw: alles loopt uit qua budget en tijd. Omdat dit project zaterdag om 16 uur moet zijn afgerond, omdat dan het glas moet worden geheven, is de uitloop naar voren.
Gisteren heb ik mijn halve huis leeggeruimd. Vandaag wordt asbest gesaneerd. En morgen beginnen ze. Zaterdag is er een groot evenement. Je kunt alles volgen via mijn blog: www.bizzstory.nl/duurzaam-inlopen.
Zonet heb ik er een filmpje vanuit de containment de onderdrukten voor asbestsanering. Ik ben blij dat de incubatietijd 30 jaar is, want zondag moet ik er weer tegenaan. Niet op het hockeyveld, maar voor de halve marathon van Doetinchem. Die start om 11 uur bij Argo, dus ik had de koffie toch moeten missen.
Ik zou het leuk vinden als je eens kijkt op mijn blog. Succes komende zondagochtend en tot volgende week!

Gerrit - kuch - Geuvers

Witte Piet

"Het lijkt hier wel een bejaardensoos!" riep iemand uit toen oranje had gescoord. Er was discussie over de stand. Was het 3-2, 4-3 of 3-3? Misschien waren al die maatschappelijke discussie ons wel een beetje te veel geworden.

Wat mag nog van de VN?

Grote groep komt in beweging

Voor het eerst sinds mensenheugenis stond het veld weer vol. Met 21 mannen begonnen we aan de wedstrijd. Dat waren we niet meer gewend, het was een drukte van belang.
Bij aanvang was de kring al erg groot, zo groot dat bij iedere telling het aantal aanwezigen weer veranderde. We wisten niet of we Witte Piet mee mochten tellen van de VN. En Pieter dan? En toen was Hans Pieterse er nog niet eens bij.

Poetin speelt Zwarte Piet in de kaart

De groep was zo groot, eigenlijk hadden we voor het opwarmen een schooljuf nodig of demagoog. Christel en Tineke konden nog wel voor de eerste doorgaan maar zijn afgehaakt. En Poetin was boos. Hij vindt ons in Nederland niet kindvriendelijk. De politie ranselt ouders af voor de ogen van de kinderen en trekt dan ook nog haren uit haar hoofd. Nederland is niet het land van Sinterklaas maar van Zwarte Piet.

Een hele Piet

Zonder een strenge sturende hand begonnen we dus aan het partijtje. "Met hoeveel zijn we ook al weer?" "Wie doet de hesjes aan?" Dat de bal uiteindelijk ging rollen mag een wonder heten. En er werd gescoord. Bob trok in het begin de aandacht met een misser en een doelpunt. Het einde was voor Adrie, met meerdere missers, maar wel met de winnende treffer. Hij was weer een hele Piet.

Witte Piet blijkt Sinterklaas

Witte Piet trakteert

Wat de stand is geworden weet niemand. Ik hou het op 3-3. En hoeveel mannen er hebben meegedaan weet ook niemand. André ging met zijn liesje van het veld en Gert maakte een overstap. En ondertussen was de stand 5-4. Meer moe van het discussiëren dan van het spelen liepen we na afloop naar het clubhuis. Daar bleek Witte Piet ineens Sinterklaas, want hij trakteerde. "Maar het is toch nog geen 5 december?" Gelukkig werden de gesprekjes wat kleiner en keerde de rust op zaal snel terug.

Regen, wind en valfruit

de zeven onverschrokkenen

Het was zo'n dag dat je je hond zelfs niet wilt uitlaten ("doe maar in de schuur") en medelijden krijgt met Bob (met natte taartdoos) en jezelf een hele piet vindt. Regen en wind teisterden het veld van DHC. En wat erger is: de weg ernaartoe.

Zo'n 15 trimheren deden vanochtend daarom het gordijn weer dicht, maar zeven (7) man stond om 9 uur scherp paraat om de strijd met de elementen aan te gaan. Jan en ik waren zelfs met de fiets gekomen.

kijken naar de fietscrossers

Scenario's voor de regen

We hebben gespeeld. Natuurlijk, had ik willen zeggen, maar we hebben onder het afdak toch een aantal scenario's serieus afgewogen. De eerste was om meteen in het clubhuis te gaan zitten, koffie te zetten. Voor dit plan sprak dat de fietscrossers een groot evenement hadden en we ons wel een uur zouden vermaken met hun capriolen. Het tweede scenario was om gewoon weer naar huis te gaan. Ook zeer aanlokkelijk samen te vatten met "home sweet home". Maar hadden we dan niet beter gewoon thuis kunnen blijven? Scenario drie werd het dus: hockeyen.


Geïntimideerd

Een beetje geïntimideerd door het geroffel op het afdak stelden we voor om even snel een partijtje te doen en de rondjes warmlopen met de auto af te leggen. Dat zou er wel gek uitzien, zeker voor de buren van de fietscrossers. Dus het werd scenario 3b: gewoon twee rondjes lopen, een beetje zwaaien met de armen en dan naar het kleine veld om te spelen.


tussen de regendruppels:
Jan in duel met Marcel

gisteren gemaakt,
toen Bob nog 30 was

Met zeven man hadden we een joker nodig. Selwyn was de gelukkige die dus sowieso ging winnen. En dat gebeurde ook, alleen weet ik niet meer wie er met de winst vandoor ging. Maar gezien de omstandigheden waren we allemaal winnaar. Die omstandigheden waren namelijk niet alleen nat, maar ook koud. Bij een iets verkeerde slag deden de handen zeer van de kou. Maar dat weerhield Jan niet van een paar mooie reddingen.



Jaap redt ons uit de regen

Even voor tien uur zagen we dat ook Jaap zich meldde. Om hem te laten zien dat we erg blij waren met zijn komst lasten we snel het winnende doelpunt in. In het clubhuis was er warmte, koffie en taart (van Bob). En vanwege die taart strooide Marcel een paar Limburgse wetenswaardheden rond. Over het ontstaan van de vlaai bijvoorbeeld. De vlaai, in Limburg gewoon vla genoemd is eigenlijk een lekker hapje voor de armen. De restjes bij het bakken van brood worden, zuinig, zo breed mogelijk uitgerold en bedekt met valfruit. Dus met de appels die je nog net voor de varkens kunt weggraaien. Daarna nog een aantal Limburgse namen voor het hogere taartsegment waarvoor ik echter letters nodig heb die mijn toetsenbord niet aankan.

Daarna Moesten we er weer aan geloven. De regen was nog niet gestopt. Maar de weg terug was aangenaam. Trots op de prestatie en een warme douche in het verschiet.

Dubbel en dwars

Tien minuten voor het winnende doelpunt naar de kant gaan, dat kan eigenlijk niet. Maar voor mij telt deze maand dubbel, dus doe ik ook dubbel voorzichtig. En die bal op de voet kwam echt dubbel hard aan.

Dubbel klacht

Ten eerste excuses, ook dubbel. Ik was te laat en ik stopte veel met de voet. Dat laatste is een trekje waaraan we Bob herkennen, maar die was er niet. Iemand moet het doen.
Ten tweede, een klacht, ook dubbel. Niet iedereen leest deze blog. En dat is jammer, want mogelijk daardoor werd de traktatie van Bob niet eens echt gemist. Ook een klacht: het onttrekken aan de taart-verantwoordelijkheid. Het niet lezen van dit verslag is een zonde maar geen taart is nog erger. Misschien was de gever nog niet klaar met het beslag. Manueel misschien toch niet zo'n kneder. Voor zijn werkwijze wat dat betreft http://www.omt-bobraterink.nl/website/werkwijzesite.htm. Het leest als een kookboek.

Trimheren in de mist

Quiz

Deze zondag leek op een afgelasting uit te draaien. Mist was over ons gekomen en vanuit mijn slaapkamer zag ik geen bal. Op het veld was dat gelukkig al een stuk anders. En bovendien waren we met 14 man, dus ging het gewoon door.

We mochten van onszelf op het halve veld spelen. Met 7 tegen 7 was dat mooi, beetje rennen, beetje rusten. Oranje was beter maar blauw kon goed meekomen. Op zo'n klein veld vallen de doelpunten als rijpe appelen, maar nooit ver van de stam (Hendricus 9:4). Henk en ondergetekende waren tijdens de pubquiz op onze bijbelonvastheid geklopt. Dat lieten wij ons deze zondag niet nog eens gebeuren. Mijn loopvermogen was zaterdag al opgebrand maar Henk rende als een jonge god.

jonge god aan de bal

Blauwe voet

Ondertussen had ik zo vaak de bal op de voet gekregen dat Frodo zelf voor hardvochtige scheids ging spelen. Na een welgeplaatste schuiver op mijn rechtervoet moest ik het veld ruimen. Met de blauwe plek tegen het kouwe hek zag ik dat oranje nauwelijks meer in gevaar kwam. Blauw miste mij achterin.
De mist was verdwenen, slechts een grijs wolkendek voor de rest van de dag bleef hangen.

Padvinder

Tijd voor de koffie, zonder gebak, maar met inspiratie. Henk wist ineens weer een vraag uit de pubquiz: wat is de ziekte van kroppie (vraag is nooit gesteld, het antwoord kan alleen maar na veel bier of voor de koffie).

naar de koffie; dubbel en dwars verdiend

En Hans liet zich van zijn beste padvinderskant zien: negen knikkers, waarvan er één lichter is dan de anderen. En dan de vraag om met zo min mogelijk keren wegen (met zo'n ouderwetse waag) weten welke te licht is bevonden. Een onzinnige vraag natuurlijk, maar het hield ons even bezig. Zo lang zelfs dat we alle knikkers al lang gewikt en gewogen (Johannes 9:3) hadden kunnen hebben.
Mijn voet had daarna weer zijn normale omvang. Trainen voor de halve marathon op 27 oktober kan weer. En door dat gepadvinder ben ik ook helmaal klaar voor de duurzame verbouwing van mijn huis op 26 oktober. Volg al vast de voorbereidingen op http://www.bizzstory.nl/blog-en-nieuws/

Dubbel gegroet

Ouwe wijven

Ouwe wijven-zomer noemen ze het, maar ook de mannen worden steeds ouder. En als dat niet op natuurlijke wijze gebeurt dan takelen we elkaar wel af.

klagen en pijntjes

Slagroom met bloed

Het was weer lekker druk, 19 mannen stonden  de ouderdom te ontkennen. Ikzelf voorop, want in training voor de halve marathon van Doetinchem, sjok ik de zondagochtend met stramme achillespezen en zeurende heupen, over ouwe wijven gesproken. Arjen loopt ook op zaterdag maar we horen hem niet piepen, zegt hij zelf. En eerlijk is eerlijk: ondanks zijn verwonding bleef hij lachen en enthousiast iedereen voorzien van slagroom.

kers op de taart

De slagroom hoorde op de appeltaart die Adrie had meegebracht. Hij was jarig geweest en bracht een goede traditie weer tot leven. Voor de goede orde: volgende week is Bob aan de beurt. De appelpunt was eigenlijk de kers op de taart want we verlieten allen het veld in een overwinningsroes. Oranje omdat de uitslag 6-3 was en blauw omdat ze het winnende doelpunt scoorden..

ouwe knarren

Bert had graag de winner willen scoren (en dat vanwege zijn fraaie verdedigende werk ook wel verdiend), maar het was Selwin die als laatste vandaag afdrukte. Blauw had het moeilijk. Frank komt in topvorm om als ouwe knarren-international de Duitsers en de rest van de wereld te blokken en naar voren was Pieter de meester van de assists. In de aanval creëerde blauw mooie dingen, maar oranje had net op tijd het doel verplaatst zodat de paal werd getroffen. Of zelfs dat niet eens.
Maar ook Jan bleef lachen.

breiwerkje

Het veld lag er goed bij. Ed had met zijn oog voor detail geconstateerd dat een paar ouwe wijven zich op ons veld had verpoost met een breiwerkje. Maar verder had de stevige wind het veld mooi schoon geblazen. En toch ging de bal soms ongenadig hoog en struikelden we over onzichtbare steentjes. Ook de stick van de tegenstander was soms sneller dan de reflex.

piepen en ouwe wijven

soms komt het er spontaan uit

Piepen doet Arjen niet en aan van ouwe wijven houdt hij ook niet maar zijn coördinatie is wel een beetje zoek. De slagroom lag overal en datzelfde gold voor de koffie.
Volgende week een nieuwe poging.

Barbecue

Het was stil op de blog van trimheren DHC. Waarschijnlijk kwam dat door mijn afwezigheid. Maar afgelopen zondag was ik er weer. 

En meteen was weer een serieus warmdraai-programma. Al snel bleek dat Arjen afgelopen weken op dat gebied een steek had laten vallen want al na de eerste rondjes haakte een aspirant-trimheer af wegen oververhitting. Hij liet thuis zijn wonden likken.

Trappelen om te beginnen

Ajax en Per Steinbruck

De overige mannen maakten er een heerlijk hockey-ochtendje van, in ieder geval het blauwe team. Oranje voelde zich als Ajax een paar uur later. Of de SPD-leider Per Steinbruck, nog een paar uur  later. Pieter legde er vier in het mandje voor blauw, de rest was eigenlijk niet zo matig als oranje.

Vergunning

Om de gedachten aan de nederlaag te vergeten inspecteerde ik de nieuwe doelen. Hoewel nog gemaakt in het pre-3D-tijdperk, met schroeven enzo, zagen ze er nochtans strak uit. Met een extra verlengd dak van het doel, een soort dakkapel. "Of voor die uitbouw een vergunning bij de materiaalcommissie was aangevraagd" vroegen Frank en ik ons af. Want de huidige doelnetten zouden nooit passen.

een lege dakkapel op het doel

Ik kan julle geruststellen, diezelfde dag zag ik hoe ze dat bij de Nijmeegse (NMHC) hadden opgelost: veel buitenkant, weinig inhoud.

Barbecue

Voor de inhoud moet je na het partijtje in het clubhuis zijn. Waardevolle informatie-uitwisseling over de reden van de afwezigheid van Arjen, een Duitse hockeyscheidsrechter en de omvang van een barbecue. Piet Aadriaanse putte uit warme contacten om het belang daarvan te onderstrepen.

Een running gag is geboren. En de vraag hoe groot de barbecue van Arjen is.
Tot de volgende week.

Roma

De analist raadpleegt zijn medium

Het was een benauwde, beklemmende ochtend. Toch waren 14 mannen gekomen om een uurtje te hockeyen, inclusief warmdraaien. Dat begint met een goed kringgesprek over nieuwe vormen van criminaliteit. Onze auto's en dochteres zijn niet meer veilig voor Oost Europeanen. Maar volgens analist Marcel is er weinig bijzonders aan de hand. We moeten leren om te gaan met de innovatieve vorm van criminaliteit. Oostblokkers hebben achter het IJzeren Gordijn meer geleerd dan wij allemaal dachten. Misschien moeten we integreren.

International

Een onderdeel van de oefeningen is het inspelen van de keeper van Oranje boven zekere leeftijd. Henk en Roel, ook van zekere leeftijd, namen die taak op zich. Voor de anderen is het inspelen meer een momentje van rust, na het intensieve inloopprogramma. Ik had bij Lowlands geoefend in het bewegen zonder bal en in grote menigten. Dus deze ochtend was voor mij een koud kunstje.

Het partijtje leek gelijk op te gaan maar Selwin maakte met 5 doelpunten het verschil. Blauw zegevierde met 8-3 of zoiets. De felicitaties na afloop waren dan ook terecht. Het spel was van beide kanten oogstrelend, vlotte combinaties en veel kansen voor beide doelen. Helaas was er weinig publiek. Ik denk dat het tijdstip van onze wedstrijd daar mee te maken heeft. Misschien moeten we een sms-je sturen naar de KNHB om later te spelen zodat we meer exposure krijgen, want met slechts één international wordt Trimheren Doetinchem tekort gedaan.

Maffia

Frank heeft getekend voor Roma HC

Het antwoord zal wel luiden: "wat kunnen we met z'n allen eraan doen om het aantal toeschouwers te verhogen?" En dan blijven we het antwoord schuldig, want innoveren zijn we verleerd.

Tenzij we ons koffiemoment goed gaan benutten. Ed deed het goed: hij hield Frank een formulier onder de neus met een aanbieding die hij niet kon afslaan (in ieder geval niet met zoveel dwingende blikken). Deze werkwijze had hij geleerd van Arjen, die voor zijn werk een korte cursus maffia-praktijken had gevolgd in Calabrië.

Vervolgens kreeg Hans het woord (van wie eigenlijk?) om Frank te informeren over gewoontes en gebruiken bij de Trimheren. En die strekken verder dan een schema voor hesjes wassen. Volgende week is er dus taart.

Hans integreert makkelijk in innovatieve kringen

De manier waarop Hans dat deed was listig en ook daar verried zich de innovatie van Oost Europese makelij. Hij is klaar met de waarnemende tandartsdienst en kijkt goed om zich heen.

Misschien is dat het grote leerpunt van deze ochtend: goed spelen is één ding, maar het verkopen is een tweede.

Gerrit Geuvers

Parade

Als de jaarlijkse parade Doetinchem in de ban houdt viert DHC zijn 75-jarig jubileum. Als je 75 euro kunt missen kun je deelnemen aan het diner en feest in Amphion. En je moet in een smoking, maar dat zijn allemaal mannen die in het weekend in een kapperszaak werken. Uit navraag bleken er geen trimheren die zich gaan aanmelden.

Maar Trimheren vieren eigenlijk elk weekend een jubileum. Zo nu en dan moet er 30 euro in de pot voor koffie maar dan mag je elke zondag meedoen aan de oude mannenhockey-parade.
Deze zondag was een elftal komen opdraven. Maar als trainer kon ik nauwelijks het gekwebbel overstijgen. Gelukkig werden alle oefeningen stipt opgevolgd. Zo stipt zelfs dat bij een zacht "ja" de groep in beweging komt. Ik schrok er zo van dat het in mijn knie schoot.

Vakantievet

Bij het partijtje 6 tegen 5 had ik mezelf daarom een plek als laatste man toebedeeld. Dat kende niet zo'n gelukkig begin. Arjen strafte dat een paar keer af. Maar de warmte en zijn vakantievet eiste zijn tol. Het zestal kwam in terug in de wedstrijd.
Door een uitblinkende Piet, goed in de ruimte, kwam oranje langszij. Ed had de afgelopen weken veel geoefend op spelen in de ruimte: eerst in Sjanghai (vooral in de lucht) en daarna bij Souillac (op de green). Spelverleggend noemen we voortaan dergelijke passes. Een leermoment voor ons allen, dus ook nog eens grensverleggend.

Kolderiek

Bert had het snel begrepen: hij stond in de diagonaal die Ed in gedachten had, maar de harde ballen waren nog even wennen, waardoor hij onderuit ging bij een poging in te spelen. De bal hobbelde tergend langzaam door. Hole in one. Een kolderieke situatie, in potentie een youtube-hit, ware het niet dat er geen camera snorde.
Coming out of coming in, that's the question. Want in een poging het winnende doelpunt te scoren (en te voorkomen) haakte ik mijn duim achter de zwevende rib van Arjen. Daar kan nu definitief een nieuwe Eva van gemaakt worden. Dat ten koste van mijn duim maar die gebruik ik gewoon niet bij het tikken van dit stukje. We zijn benieuwd naar de verhalen volgende zondag.

Na de parade

Het wekelijkse eindfeest

Rogier was er, hij durfde het aan om zich in de buurt van het veld te wagen. Hij zag na het laatste doelpunt een parade aan opgewonden kleurende mannen het veld aflopen. Op het terras kwamen vrolijke bekertjes op tafel om het wekelijkse jubileum luister bij te zetten. De bard (ongetrouwd, maar geen kappersleerling) mocht zelfs meedoen, maar moest wel de foto maken.
Tot een volgende parade.

Gerrit Geuvers

Circus

In de tijd dat één van de meest corrupte politici van Europa, Berlusconi, zijn land verandert in een circus vind ik een boycot van Italië op zijn plaats. Als Bassie vindt dat onze rechterlijke macht moet worden gereorganiseerd omdat Adriaan hem een proces aandoet, dan lachen we toch om die clown? 

AWBZ voor Berslusconi

Of moeten we niet lachen? Stel je voor dat B. ook nog denkt dat-ie leuk is. Wij als mede-Europeaan moeten Berlusconi helpen. Hij kan best een narcist zijn en die mensen hebben een hele nare jeugd gehad. Of misschien heeft-ie een hele kleine en heeft-ie recht op een AWBZ-bijdrage.

Airco

Dat geldt niet voor velen van de trimheren. We waren met maar liefst 14 man, allen goed uitgerust om de warmte te trotseren: een batterij aan waterflesjes langs het veld en de fietsen in de schaduw ("hoeft de airco straks niet aan").

Arjen had in de bananenrepubliek zijn conditie flink op hem zien uitlopen. Gérard liep bijna op zijn hakken. Voor de anderen was warmlopen niet echt nodig, En bij gebrek aan zinvolle oefenstof schakelden we al snel over op het partijtje blauw tegen oranje.

Wetten van het circus

Als zelfs professionele voetballers al een drinkpauze inlassen is het Trimheren Doetinchem toegestaan om met 14 man op het halve veld te spelen. Veel tikken en weinig lopen was het devies. Wederom was het dragen van een hesje een nadeel bij deze warmte. Blauw speelde luchtig de oranje defensie uiteen, daarbij geholpen door het schijn-oranje van Roel. Ondergetekende scoorde twee keer en wisselde de positie met Gert. De flegmatieke acrobaat-uit-stand, is vaak een garantie voor spectaculaire momenten. Die kwamen er ook, maar ik weet even niet of die doeltreffend waren. Maar de circuswetten schrijven dat ook niet voor. Het gaat om het klaterende applaus. Terzijde noem ik de naam Berlusconi.

Geen glorieuze aftocht circus Trimheren 

Klaterend applaus

Tegen tien uur werd het spel wat rustiger. Lopen ging moeizamer en het overspelen was lastig omdat de oogleden zwaar werden van het zweet. Rogier had al gescoord maar wilde zich nog eens laten zien. Op zoek naar klaterend applaus slalomde hij de cirkel van de oppositie in en verdraaide bij een pass op doel zijn enkel. De kreet leek op iets als "jammer" maar het was pijn. Bij het circus Trimheren werken we zonder vangnet dus bleef Rogier levenloos op de grond liggen.

Het oranje-team bleek het meest hulpvaardig (of ze waren niet zo snel in de omschakeling?). De mannen met kennis van zaken, Gérard en Bob, sleepten de onfortuinlijke Rogier van het veld. Voor de rest van de acteurs was de lol er toen ook vanaf.

Koekje

Een plekje in de schaduw lokte. De overkapping leek wel een fietsenhok. Dat riep herinneringen op aan vroegere, viriele tijden. Maar het bleef bij praatjes over brommers kiek'n. De meiden van Dames1 waren bij het einde van ons partijtje gauw opgestaan. In de haast hadden ze een pak koekjes laten liggen. Dat was onze troost (.. of wil je een koekje?). Tot veel meer dan het knabbelen van een Bastogne waren we toch niet in staat. Het circus was afgelopen. En Rogier wens ik succes.

Praten over brommers kiek'n (foto: Jan Schuurman)

Gerrit Geuvers

Hitteplan

Het nationaal hitteplan voorzag dat de zevende dag van de hittegolf aan een intensief partijtje hockey moest worden besteed. Om het spannend te maken kwamen er een ongelijk aantal trimheren op dit evenement af.

Hitteplan als debiel schild

Zo'n hitteplan is natuurlijk bedacht om alle aansprakelijkheden goed af te hechten. Stel je voor dat een oudje bij 36 graden het leven laat en zijn familie het niet zag aankomen. Dan moet je een plan hebben waar je op kunt terugvallen. Een plan met goede adviezen en verantwoordelijkheden. We vinden al die bemoeizucht debiel, maar we hebben het zelf zo gewild. Want we niet accepteren dat het leven ergens door eindigt.

Smorende hitte

En zo trotseerden dus 11 mannen alle risico's die de moderne mens op zijn pad treft. Onweer, stortbuien, zonnekracht 5 en smorende hitte. Afgelopen dagen hadden we alles meegemaakt dus deze zondag kon het zo weer gebeuren.
Na de gebruikelijke inleidende schermutselingen was het partijtje op het kleine veld al voldoende uitdaging voor ons. Het team oranje was in het nadeel door de bodywarmer. Dat leidde al snel tot warmtestuwing waardoor blauw het partijtje eenvoudig wist te winnen. Oranje heeft nog in het hitteplan gezocht naar een passage over bodywarmers maar we durfden er geen advocaten op te zetten. Gérard was de topscorer van blauw, André streek de foutjes weg (de strijker) en Hans zaagde aan het moraal van oranje (de houtzager).
Advocaten hadden zij niet nodig, want oranje had niet door dat Jan honing aan zijn stick heeft. Ik weet niet of mevrouw Schuurman dat weet, maar Hans wist het wel.

Bep Bakhuys

Het mooiste doelpunt was van Piet Adriaanse namens oranje. Ik heb in de archieven van ons voetbalverleden een foto gevonden die de werkelijkheid nauwelijks geweld aandoet.

Bep Bakhuys kopt vallend de bal in het doel,
een actie die alleen door Piet Adriaanse zou worden geëvenaard

Hoor ik een "o ja"? Niet zeggen! Want dit was nog voor de tijd dat we dat nog herinneren. DHC bestond toen nog niet eens. En van een hitteplan kreeg iedereen nog de slappe lach.

Hitteplan als aanmaakblokje

Uiteindelijk belandden we allemaal gezond en wel in het clubhuis. Het begon weliswaar een beetje stil maar onder de zomerse klanken van Jeffrey Spalburg kwamen er weer praatjes. Hengelo o o, Trap um an!
En met het hitteplan steken we de barbecue aan.

Gerrit Geuvers

Geblokt

Heren,

Het zal me zwaar vallen, maar morgen moet ik uitslapen. Een intensieve reis naar Jönköping heb ik achter de rug. Dat spreken ze hier overigens uit als Junstjeuping. Hetgeen me doet denken aan de legendarische Herman Kuiphof, die als eerste de de spits van Feyenoord goed uitsprak: Euve Tjinfall. Toen val de hele natie als één blok over hem heen. "Wat een aansteller!"
Als je nu nog Ove Kiendval zou zeggen heb je een blijvend geloofwaardigheidsprobleem. Geblokt voor het leven.
Zo ver wil ik het niet laten komen, maar toch was het een grote eer dat ik afgelopen week werd geblokt door het grote China. Ed had de Trimmersblog willen openen in Sjanghai en bleek geen contact te kunnen leggen met het vrije vaderland. Maar hij kreeg dit te zien:

Onze vriendelijke groep werd dus geblokt. Ik ga de teksten nog eens goed analyseren om te snappen welke bedoeling ik heb gehad met mijn verhaal.
Geniet van het vrije leven in alle vroegte van die mooie zondag.

Gerrit Geuvers

Koffie

En toch laat een aantal Trimheren het hoogtepunt van iedere zondag, de koffie, aan zich voorbij gaan. Ook dit keer waren er maar 9 man die de koelte van het clubhuis opzochten na een zweetovergoten partijtje.

Ed: negen (9) man op de koffie

Zweet des aanschijns

Soms vraag ik me wel eens af waarom we zo vroeg al op het veld staan, als het toch hevig zweten is. Een beetje inlopen op halve kracht en lijnoefeningen of kwart van ons vermogen. En toch parelde het zweet op onze voorhoofden.

stinkende DNA-strengen

Aan het hek inspelen is dan een verkeerde keus, want dan moet je ook nog een hesje over je shirt. Of het shirt uittrekken. Maar dat levert commentaar op van Willem, die het opneemt voor de wasservice. Al die ingewikkelde DNA-strengen leveren na een dagje in een plastic zak een bijzonder melange op, waar een volleerd brander van koffie-aroma's nog wat kan leren.

Jan de winner

Het blauwe team had de kwaliteiten van Lieuwe die oranje danig in de weg stonden. Maar met het vertrek van Hans (familie-verplichtingen geloof ik) kon blauw met een numeriek voordeel de zaken weer rechttrekken. Uiteindelijk was het Jan die de winner binnenschoot waardoor we moe maar voldaan naar de koffie konden.

Koffie-geld

We speelden 7 tegen 7, dus we misten toch een groot aantal mannen. In het bijzonder misten we Ed, de penningmeester. Hij is er vandoor met de koffie-gelden. Iedereen heeft 30 euro kunnen inzetten en nu zit Ed ermee in Sjanghai. Op de foto poseert hij in het Marken van China. Heel ontspannen maar we kunnen allemaal zien dat hij zijn zakken leeg heeft. Wat hij met de pot heeft gedaan is de vraag.

Ed, net leeggeschud in toeristisch Sjanghai

Zweterig

Hij zegt iets over beleggingen. Dat zou jammer zijn, want je moet volgens mij niet op het hoogtepunt instappen. Maar misschien heeft hij een zweterig kledingatelier (waarom zouden die mensen het beter hebben dan wij) gevonden waar nog op ouderwets wijze de marges worden gemaakt. In dat geval heeft hij na de vakantie gebak. In het andere geval was de koffie van vandaag ons laatste kopje.

Gerrit Geuvers

Volle bak

Ik kijk naar Glastonbury op de BBC. Mooi festival, en dat vinden er meer. Ik schat zo'n 140.000 bezoekers. Het kunnen er ook 40.000 meer of minder zijn. In ieder geval een volle bak. Waar komen al die mensen vandaan?

hangen en wachten

Elfstedentocht

Vanochtend was het ook druk bij de trimheren DHC. Eindelijk een volle bak, zou ik zeggen want het is toch aangenaam weer geweest. Maar de gemiddelde trimheer moet zeker weten dat de Elfstedentocht niet meer doorgaat. Daarom stonden er vanochtend 19 mannen in een hoekje van het veld, te wachten op het moment dat er gedraafd mocht worden. En daarna natuurlijk oefeningen van rek-en-strek-aard.

Uitvalpas

Een nieuwe oefening, die volgens Hans uit het boekje trainerA komt, werd mijzelf fataal. De uitstappas deed ik waarschijnlijk iets te ver. Tijdens het partijtje raakte mijn rechterbeen steeds verder van de romp verwijderd. Wim passeerde mij (overigens fenomenaal) en gaf de voorzet voor de 1-2.

Bakelants: volle bak

Zwaar aangeslagen overwoog ik het vervolg: als Maarten Ducrot en Herbert Dijkstra doorblunderen die de Bask Irizar verwisselen met de Belg Bakelants (over volle bak gesproken) als winnaar van de etappe, en daarna anderen de schuld geven? Of koffie zetten?
Het werd het laatste. Ondertussen won het oranje team met 5-3 met de winnende van Selwin.

Rabarber

Toen ik eindelijk alle knopjes van het koffie-apparaat had gevonden stroomde het clubhuis al vol. Het geluid van pruttelende koffie (volle bak) werd overstemt door het gerabarber van mannen die nog energie over hebben (ook volle bak). Het hockeyseizoen is ten einde, leve de trimheren.

Gerrit Geuvers



lege bak

volle bak

De verbazing van Pelé

Verbazing moet van het gezicht van Pelé af te scheppen zijn geweest, "Weten die demonstranten dan niet dat er een groot voetbaltoernooi wordt gespeeld?" Pelé riep zijn landgenoten op die protesten maar snel te vergeten en de sterren aan te moedigen. Die uitspraak riep zelf weer verbazing op. "Waar is die ouwe gek mee bezig?"

Verbazing 

Zo'n verbazing-over-en-weer speelde zich vanochtend af op het hockeyveld van DHC. Minder brisant gelukkig.
Daar kwam Paul met zijn auto het terrein van DHC oprijden. Dat is natuurlijk vreemd, maar echt verbaasd waren we over het aanhangertje dat hij meesleepte.
Zou hij zo veel taart hebben meegenomen? Of kwam hij wat halen? Hadden zijn kinderen (en hijzelf) het afgelopen jaar zoveel kleding, sticks en boterhamtrommels achtergelaten dat hij het met een bakje moest afvoeren?

Afkoelingsperiode

Luchtige Frank: mooi vlees en
het oog van de meester

Zelf had ik drie keer achter elkaar op zondag verstek laten gaan, waardoor het goed kon dat ik iets gemist had. Twee weken geleden bijvoorbeeld was er gehannes over ruig spel, met een zelfgekozen afkoelingsperiode. Selwin memoreerde dat tijdens een slalom door onze verdediging. Een slalom die op niets uitliep, trouwens. Want blauw had zich met 7 man in de eigen cirkel verschanst tegen de numerieke en, vooruit, kwalitatieve meerderheid.

Naked hockey

Het was al snel 4-0 voor het achttal van oranje. Toen vonden we het tijd voor een transfer. Paul trok het hesje uit en dat hielp. Ook blauw kwam drie keer tot scoren ondanks het sterke werk van Frank in de doelmond. Zijn luchtige kleding hielp hem daarbij zonder meer. Het is goed om in stress-situaties niet alleen het hoofd koel te houden.
Maar de come back van blauw werd door een fraaie score van Ed van de angel ontdaan. En de winnende score was via Pieter Jan ook voor oranje. Pelé zal op afstand met stijgende verbazing hebben toegekeken naar de veerkracht van Oranje.

Statement

Overgelopen naar onze kant was Paul niet in goeden doen. Een paar opgelegde kansen, weliswaar op zijn backhand, gingen naast of onder een woest zwaaiende stick door. Mogelijk was het een statement naar ons: "Waar waren jullie gisteren, toen ik op het podium bij de DHC-barbeque met zang en mondharp de feestvreugde stond te vergroten?"

Als het feest voorbij is
komen we wel helpen

Tja, dat wisten wij weer niet. Als ondernemers in crisistijd zijn we al druk genoeg met onze eigen site. En één keer per week natuurlijk de trimherenblog om ons te verbazen wat we nou weer hebben meegemaakt.
En mag ik jullie dit keer attenderen op de start van een nieuwe site www.armoedeinzicht.nl waarin ik verhalen over armoede in Doetinchem plaats. Verhalen uit het niet openbare boek dat ik voor de gemeente Doetinchem heb geschreven. Reclame dus, maar ook vermaak en verbazing.

Tot een volgende verbazing!

Gerrit Geuvers

Robben op een eiland

Een vergelijking trekken tussen de finale van Champions League en de partij van de trimheren van vandaag lijkt nogal zinloos. Maar ontkennen kan gewoon niet. Dus, wie is de Robben van trimheren Doetinchem?

Jan inspecteert zijn eigen matje

matje

Het was de dag van de terugkeer van André ten Berge. Een liesbreuk hield hem vier maanden op zondagochtend in bed. Vanochtend stond hij weer zijn liezen op te rekken en, een vernieuwing op trainingsgebied, deed de uitstappas. Het ging goed, het matje hield stand.

vuurpeloton

De groep was wederom niet groot. Elf man had zich niet van de slechte vooruitzichten aangetrokken. Frank was wederom in keeperstraining. Een hoogtestage zat er niet in (de Mount Everest was vol) maar op het niveau van de Oude IJssel werd hij flink uitgeput door een twee mans vuurpeloton.

Fred -Roman- Weidenfeller

Het gebeurde uiteindelijk allemaal op het kleine veld. Het oranje team was numeriek in de minderheid maar voelde zich geenszins geslagen. Dat werd al snel duidelijk toen Fred de ene na de andere fraaie redding verrichtte, zoals Roman Weidenfeller van Borussia gisteren. Als laatste man hield onze eigen Fred WeidenFeller stand, ook al scoorde blauw.

begraven locomotief

Het spel golfde heen en weer. Van goed spel was ook op het kortgemaaide kunstgras van DHC geen sprake, maar de spanning was om te snijden. Soms leek het of het veld behekst was. De bal leek er niet in te kunnen en spring vreemd op. Zou er iets met het veld aan de hand zijn. Waarom niet. Onder het veld van Wembley ligt een locomotief begraven volgens Bert Wagendorp omdat-ie niet meer door de poort naar buiten kon. Wat zou zich onder het kleine veld van DHC bevinden?

Ed,bouwt zijn blindentheater al voor aanvang al op

de Robben van trimheren

De partij werd beslist door een geniale actie van Ed. De hele wedstrijd strooit hij oranje zand in de ogen. Het hek om het veld is zijn blinde geleide-strook en om zijn stick heeft hij drie rode bandjes geplakt. Maar het is allemaal theater, zoals alleen Arjen Robben hem daarin overtreft. Want in de dying seconds pikt hij na wat prutswerk van zijn teamgenoten de bal als eerst op en tikt de bal soeverein in het doel. In een zee van matigheid is Ed het Robbeneiland.
Tip: neem ook eens een kijkje op www.bizzstory.nl

Gerrit Geuvers

Birds

Het weekend waar we allemaal op hebben gewacht: birds en bokalen. Het eind van menig slopende competitie is in zicht. Prijzen worden verdeeld. Trainers vullen de microfoons met hun leermomenten en behaalde doelstellingen. Grootheden nemen afscheid met een necrologie of een standbeeld. Voor Trimheren is echter het proces belangrijker dan prestatie. De weg is waardevoller dan het doel.

Toiletrol onder de arm

De fietsen stonden onder het afdak, alsof ze de weersvoorspellingen niet vertrouwden, maar hun berijders stonden, 11 in totaal, op een zonovergoten veld. De andere Trimheren liep of op de camping met een toiletrol onder de arm van het toiletgebouw terug of strompelde thuis jeremiërend over een pijntje in onderrug. Jammer want dit was het weekend dat de prijzen worden verdeeld.

Frank L is wakker maar nog niet helemaal uit de lepeltje-lepeltje-houding, Ed ziet Piet A. aankomen.

Lange pijpen

Na een beetje inlopen, lostrillen en uitscheuren onder mijn deskundige leiding betreden we het halve veld. Het partijtje oranje tegen blauw is nominaal natuurlijk ongelijk. Maar Selwin wil graag de bovenliggende partij zijn en wisselt dus ergens halverwege van shirt. Zijn pijpen blijven lang, trouwens.

Door de tussentijdse transfer wordt er door beide teams ongeveer evenveel gescoord. Trimheren houden van evenwicht tussen twee partijen. Het fenomeen "winnende doelpunt" heeft dan ook als enige functie dat het een keer is afgelopen. Gérard was degene die ons verloste.

Koffie als fase in een proces

Piet Adriaanse had in een onbewaakt ogenblik de koffie-automaat in werking gesteld, waardoor we onze neuzen slechts hoefden te volgen naar de volgende procesfase: koffie. Eindelijk weer eens koffie met koek. Ed was recent verjaart, gezien zijn effectiviteit vandaag niet te merken, en had in de aanloop naar deze belangrijke zondag een voortreffelijk recept uitgeprobeerd. Het resultaat zat in een zilverkleurig ensemble gehuld en bleek precies genoeg voor de hongerige mannen. Complimenten, Ed.

Trimherens smullend van Ed's lekkernij

Winnende birds

Hier blijkt wel weer dat Trimheren altijd verder kijken, dwars door de vorm heen, direct naar naar de inhoud, de werkelijk waarde. Het gesprek ging dus over het songfestival. De stem prevaleert boven de vertoning en de linker en rechter hersenhelft boven bossen hout.

Welke birds het beste waren zijn we niet uitgekomen. Gelukkig bracht Jan ons bij de werkelijke waarde van collegialiteit. Overdag houdt hij zich niet bezig met het eenvoudige werk, maar hij heeft wel geregeld dat zijn collega's goed kunnen werken. En zo nu en dan een kopietje maken is zelfs hem niet te veel. Douze points, dacht ik.

Gerrit

Moeder out of the boks

Mijn moeder woont in in het saaie Brabant. Als ik daar met een doos chocolaatjes heen rijd zijn ze opgegeten of gesmolten als ik aankom. Ze verwacht van mij daarom niet meer dan een telefoontje. Maar dat geldt niet voor alle moeders. Die hebben de broek aan.

tropische eilanden en hangmat

De veldbezetting was door al die moeders dan ook erg matig. Slechts 7 helden renden, huppelden, strekten en rekten vanochtend. Een oneven aantal dus, dat kon er ook nog wel bij. Dat losten wij mannen creatief op door Toin de Ruiter als joker in te zetten. Hij is dat gewend bij Bonsen & Reuling dus het beviel hem goed. Hij scoorde aan de lopende band en nam daarna meteen de bal weer uit.
Bij de accountants van Bonsen & Reuling werkt Toin zonder kennis van debet en credit en zonder targets. En toch krijgt hij salaris overgemaakt. Als hij vertelt over zijn werk dromen we allemaal van tropische eilanden, gebruinde dames in kralenrokjes en een cocktail naast de hangmat. En de moeders gewoon thuis.

bloedbad

Zo was het dus niet. Het had geregend en het was fris. Om toch het echtelijke bed te verlaten moest je of wel erg onhandelbaar zijn (rode kaart voor Schuurman...) of gescheiden. De rest van de aanwezigen was gewoon enorm macho. Het partijtje werd afgewerkt op het kleine veld. De joker was bij de aanvallers. Een partijtje 3 tegen 4 betekent op de rand van de cirkel verdedigen. Oranje probeerde het met de tactiek van vooruit verdedigen maar dat had het meest weg van een peuter met een scheermes. Gelukkig zijn er geen beelden van het bloedbad.
Oranje kwam nog wel terug en maakte via Arjen het mooiste doelpunt van de ochtend. En, wat alle tactische spitsvondigheden van blauw teniet deed, het winnende doelpunt. Ergo: alle zeven een beetje winnaar.
Hoewel, alle zeven winnaar? Is dat niet een beetje de moeder-die-de-lieve-vrede-bewaart? Oranje wint, dus.

de afwas mag morgen wel, moeder

moeder

In het clubhuis was er koffie genoeg, want Arjen was al afgetaaid. Toin vertelde over out of the box. Niet die vergaderingen altijd in eigen kantoor maar bij de klant, out of the office. Een nieuwe gezegde borrelde bij me op: bij de klant is de koffie altijd bruiner.
De koffie na de hockey, ons wekelijkse hoogtepunt. Eventjes op het tropische eiland. Eventjes moeder out of the boks. Maar daarna moeten we weer naar huis.