Dat ik pas donderdag het verslag schrijf van zondag wil niet zeggen dat ik jullie was vergeten. Ergens is er iets dat mijn tijd opeet. Ik ga zoeken.
Afgelopen zondag was het uur U. De jongens werden van de mannen gescheiden. De zomertijd was de scherprechter. Genadeloos vielen de jongens door de mand (en bleven in bed liggen) en stonden de mannen, 13 in totaal, op het veld. Om 9 uur en niks geen gemiemel over "eigenlijk is het pas acht uur". Gewoon meteen de rondjes lopen en de oefeningen doen.
Daarna een partij op het pupillenveld. Maar het werd wel een echte mannenpartij. We deden nauwelijks voor elkaar onder ondanks het ovetal van blauw. Ik geloof dat blauw met 8-6 heeft gewonnen, maar dat is scorebordjournalistiek. De koffie van Jaap was in ieder geval goed. Onder het genot van het bruine goud kwamen de sterke verhalen over tafel en wisten we ons allemaal nog te herinneren dat Jan ooit een uur telaat kwam bij de invoering van de zomertijd. En dan ook aan komen lopen alsof de rest allemaal gek is.
Ik denk dat het zo moet, rustig aan, niet het systeem de baas laten worden. Zo kan ik de tijd terugvinden.
Gerrit
donderdag 29 maart 2012
dinsdag 20 maart 2012
Navigatie
En daar kwam de senior van onze groep ineens weer aanwandelen, tegen de tijd dat de koffie klaar was. Wim was geblesseerd en was daarom in zijn zondagse pak. Hij heeft het schippersbeentje, het os naviculare, gebroken. Een middenhandsbeentje dat, aan zijn naam te horen, kennelijk voor de juiste richting zorgt.
Begrijpelijk dat Wim dus afwezig is, want op dit niveau kunnen we richtingloos spel niet gebruiken. We merken het al bij het inlopen en de training. Er waren geen trainsters (Tineke was op de Tefaf, benieuwd of ze nog een onontdekt Van Goghje heeft kunnen scoren). Maar gelukkig zijn we redelijk zelfsturend. Alles komt toch aan bod. Ieder spiertje, ieder peesje krijgt een beurt. Alleen maken we ons er iets makkelijker van af. Laat ik maar zeggen dat we ons sparen voor het partijtje.
Op initiatief van Andre ten B. werd er nog afgewerkt op doel. De afwerkplek was snel gevonden. Daar hebben trimheren geen vaginatie voor nodig. Niet dat de ballen er in jankten maar het was toch een goede aanzet voor een doelpuntrijke wedstrijd. Ik denk dat blauw won met 8-7 en het winnende doelpunt. En er was echte strijd over de punten. Alle valsigheden kwamen uit de kast, zoals een overtreding roepen en dan scoren, maar oranje trapte er niet in. Dat blauw toch aan het langste eind trok kwam door snelle uitbraken en (mag ik het zeggen?) een hele mooie tip-in door mij op een pass van Ed JV.
Aan de oranje kant zorgde het onconventionele spel van Toine en Arjen voor verrassingen, maar het was niet genoeg. Wie de winnende scoorde weet ik niet, Jan of Paul. Of Pieter? 't Maakt niet zo veel uit want aan de tompoes van Andre van den Akker was iedereen winnaar.
Ik maakte het niet mee omdat ik een clinic voor het moutainbiken had. Een training gegeven door een lelijke vent met de dictie van een nijlpaard. Het ging over het gebruik van een GPS over bospaadjes, heuvels en zandverstuivingen. Vroeger hadden we daar een kompas voor. En daarvoor waarschijnlijk alleen maar het schippersbeentje.
Gerrit Geuvers
Begrijpelijk dat Wim dus afwezig is, want op dit niveau kunnen we richtingloos spel niet gebruiken. We merken het al bij het inlopen en de training. Er waren geen trainsters (Tineke was op de Tefaf, benieuwd of ze nog een onontdekt Van Goghje heeft kunnen scoren). Maar gelukkig zijn we redelijk zelfsturend. Alles komt toch aan bod. Ieder spiertje, ieder peesje krijgt een beurt. Alleen maken we ons er iets makkelijker van af. Laat ik maar zeggen dat we ons sparen voor het partijtje.
Op initiatief van Andre ten B. werd er nog afgewerkt op doel. De afwerkplek was snel gevonden. Daar hebben trimheren geen vaginatie voor nodig. Niet dat de ballen er in jankten maar het was toch een goede aanzet voor een doelpuntrijke wedstrijd. Ik denk dat blauw won met 8-7 en het winnende doelpunt. En er was echte strijd over de punten. Alle valsigheden kwamen uit de kast, zoals een overtreding roepen en dan scoren, maar oranje trapte er niet in. Dat blauw toch aan het langste eind trok kwam door snelle uitbraken en (mag ik het zeggen?) een hele mooie tip-in door mij op een pass van Ed JV.
Aan de oranje kant zorgde het onconventionele spel van Toine en Arjen voor verrassingen, maar het was niet genoeg. Wie de winnende scoorde weet ik niet, Jan of Paul. Of Pieter? 't Maakt niet zo veel uit want aan de tompoes van Andre van den Akker was iedereen winnaar.
Ik maakte het niet mee omdat ik een clinic voor het moutainbiken had. Een training gegeven door een lelijke vent met de dictie van een nijlpaard. Het ging over het gebruik van een GPS over bospaadjes, heuvels en zandverstuivingen. Vroeger hadden we daar een kompas voor. En daarvoor waarschijnlijk alleen maar het schippersbeentje.
Gerrit Geuvers
zondag 11 maart 2012
met handicap
Een mens kan niet alles tegelijk. En een man al helemaal niet. Laat staan een trimheer. Aanvallen en verdedigen zijn twee taken in het veld die niet te verenigen zijn. Het oranje team had bij nader inzien vooral veel aanvallende capaciteiten maar probeerde het verdedigend op te lossen en soms met een counter over te schakelen. Een recept dat de Graafschap momenteel hanteert om het hoofd boven de rode streep te houden. Of dat lukt weten we over twee maanden. Maar voor het oranje team bleek al na een half uur het heilloze van de betonnen verdediging.
Misschien had het te maken met de depressieve toestand waar ons koninklijk huis zich in bevindt. De beelden uit Innsbruck van schoudershangende monarchie die de wereld met een zonnebril buiten sluit geeft geen enkel oranje team moraal. Zelfs de oranjeverenigingen gaan mee in die lethargie. Daar is geen beton tegen bestand. Ik begin dan eigenlijk al met een 4-0 achterstand.
Blauw vond inderdaad gemakkelijk de gaatjes . Lieuwe was in vorm en werd alleen door Pieter afgestopt. Hij miste zelfs een heel fraaie kans (dat mag wel in de krant). Aan de andere kant kreeg Bert een soortgelijke mogelijkheid, nota bene de winnende, maar hij faalde. Pieter zorgde als enige voor een juichmoment voor oranje. Met wat rommelen en doordrukken schoof hij de bal tegen de plank. Een echte Dran-goal: 1-4.
En dat terwijl die eer eigenljik aan Jan zou moeten toevallen. Hij had de juiste sokken aan om de mouwen op te stropen. Maar hij liet het afweten. Zoals wel meer oranje-klanten. De ere-treffer was niet het startsein voor meer. Oranje had niet alleen te maken met de gevolgen van het coma-skien (wordt ook niet meer vergoed door verzekeringen) maar ook met slecht was-beleid.
Als Tineke er niet is worden de oranje hesjes direct in de tas gedaan. Die wordt een week lang afgesloten waardoor de restanten van een partijtje hockey zich ranzig kunnen vermenigvuldigen. Deze zondag leidde dat tot bedwelmende taferelen, waar team oranje het meest last van had. De zware lucht ging velen in de benen zitten. Het effect: al weer vier doelpunten: 1-8. Voor blauw bleek de putlucht zelfs een stimulans om snel door de verdediging te slalommen. Het effect zou weer vier doelpunten moeten zijn, maar door de kracht van oranje bleef de schade het beperkt tot slechts twee: 1-10.
En tenslotte speelde ik op halve kracht. De intensieve voorbereiding voor Duchenne Heroes heeft zijn weerslag op de techniek, andere spiergroepen denk ik (dr. Bob). Want een trimheer kan niet alles tegelijk. En dat geldt zeker voor mij. Maar de vraag: "wat is dan reden datje anders zo slecht speelde" is dan ook weer terecht. Toch denk ik dat deze omstandigheid oranje één doelpunt heeft gescheeld.
Als ik het zo nog eens teruglees blijkt dat oranje (met handicaps) dus heeft gewonnen! Met 3-0 zelfs. Een terechte uitslag, lijkt me. En vooruit, de winnende voor blauw werd gescoord door Piet. Het is je gegund.
Gerrit Geuvers
Misschien had het te maken met de depressieve toestand waar ons koninklijk huis zich in bevindt. De beelden uit Innsbruck van schoudershangende monarchie die de wereld met een zonnebril buiten sluit geeft geen enkel oranje team moraal. Zelfs de oranjeverenigingen gaan mee in die lethargie. Daar is geen beton tegen bestand. Ik begin dan eigenlijk al met een 4-0 achterstand.
Blauw vond inderdaad gemakkelijk de gaatjes . Lieuwe was in vorm en werd alleen door Pieter afgestopt. Hij miste zelfs een heel fraaie kans (dat mag wel in de krant). Aan de andere kant kreeg Bert een soortgelijke mogelijkheid, nota bene de winnende, maar hij faalde. Pieter zorgde als enige voor een juichmoment voor oranje. Met wat rommelen en doordrukken schoof hij de bal tegen de plank. Een echte Dran-goal: 1-4.
En dat terwijl die eer eigenljik aan Jan zou moeten toevallen. Hij had de juiste sokken aan om de mouwen op te stropen. Maar hij liet het afweten. Zoals wel meer oranje-klanten. De ere-treffer was niet het startsein voor meer. Oranje had niet alleen te maken met de gevolgen van het coma-skien (wordt ook niet meer vergoed door verzekeringen) maar ook met slecht was-beleid.
Als Tineke er niet is worden de oranje hesjes direct in de tas gedaan. Die wordt een week lang afgesloten waardoor de restanten van een partijtje hockey zich ranzig kunnen vermenigvuldigen. Deze zondag leidde dat tot bedwelmende taferelen, waar team oranje het meest last van had. De zware lucht ging velen in de benen zitten. Het effect: al weer vier doelpunten: 1-8. Voor blauw bleek de putlucht zelfs een stimulans om snel door de verdediging te slalommen. Het effect zou weer vier doelpunten moeten zijn, maar door de kracht van oranje bleef de schade het beperkt tot slechts twee: 1-10.
En tenslotte speelde ik op halve kracht. De intensieve voorbereiding voor Duchenne Heroes heeft zijn weerslag op de techniek, andere spiergroepen denk ik (dr. Bob). Want een trimheer kan niet alles tegelijk. En dat geldt zeker voor mij. Maar de vraag: "wat is dan reden datje anders zo slecht speelde" is dan ook weer terecht. Toch denk ik dat deze omstandigheid oranje één doelpunt heeft gescheeld.
Als ik het zo nog eens teruglees blijkt dat oranje (met handicaps) dus heeft gewonnen! Met 3-0 zelfs. Een terechte uitslag, lijkt me. En vooruit, de winnende voor blauw werd gescoord door Piet. Het is je gegund.
Gerrit Geuvers
Abonneren op:
Posts (Atom)
