Het was, voor mij, lang geleden dat Tineke én Christel aanwezig waren. Het scheelde veel want de oude lichamen werden flink onder handen genomen. Opdrachten volgden elkaar in hoog tempo op. Het springen is het leukst. Ik voel me dan een beetje die gekke Tijgetje van Winnie the Pooh. Door de omvangrijke leiding kon bij het oprekken kon niemand meer wegduiken. De kniebuigingen van Ed, die nog het meest deden denken aan een zitbeweging met aambeien, waren daarvan de dupe. Voor straf tien keer voorover buigen.
Het partijtje was dramatisch. Blauw speelde echt heel beroerd. Geen enkele fatsoenlijke aanval rolde over het veld. Bij een schot op doel kon Bert Kruijff de stick niet wegtrekken waardoor het doelpunt telde. En het tweede doelpunt was en gefrommel van jewelste, waar Hans P. het laatste zetje gaf. Oranje liet daarentegen een paar mooie aanvallen zien die telkenmale op onregelementaire wijze werden gestopt. De beide scheidsrechters hadden echter andere dingen te bespreken of hun gezicht in een grote mok koffie verborgen. Maar laat ik eerlijk zijn: ook oranje had slechte passes en had het verlies aan zichzelf te danken. Blauw kwam daardoor op eenvoudige wijze aan de winst.
Voor de blauwe mannen op leeftijd een hele opsteker. Want als de leeftijd gaat tellen valt het niet mee om je van je beste kant te laten zien. Thuis kun je nog mooie verhalen ophangen van fraaie intercepties, flitsende combinaties of strakke doelpunten. In het echt is het droevig gesteld.
Voor de trainsters is er dan ook permissie dat ze de aandacht even verleggen. Het ging daarbij ongetwijfeld over Patricia -blote oma- Paay, in het dagelijkse leven ook niet meer zo mooi (als ze overigens nooit is geweest). Of anders over de stiekeme natte droom van alle trimheren: golfer Tijgertje Bos.
Gerrit
zondag 13 december 2009
zondag 6 december 2009
chinees
Van de Chinezen heb ik nog steeds niets gehoord, maar ik ga ervan uit dat het me slechts een paar euro oplevert. Het gokken op wedstrijden neemt voorwaar een grote vlucht, maar door het aantal gokelementen wordt de soep een beetje dun. Laat ik het houden op 10 euro.
Het gaat, voor degenen die vanochtend niet aanwezig waren, om de opzichtige bal in de stick van André. Ik stelde in onze verdediging hem in staat zijn derde doelpunt te scoren. Een "hattlick vool Andlé" meldde ik nog naar mijn contact in Guangzou. Maar ik denk dat de gokbaas eerst de beelden wil zien. Hij zal dan vast constateren dat mijn medespelers zich schuldig maakten aan een sloppy defense. Ed liet zich als een beginneling omspelen en Frank was in gedachten al helemaal bij de koffie. Hij was dan ook flink natgeregend, arme jongen.
Nochtans een prima prestatie van André van den Akker. Voor mij dus een lucratief weekend want de doelman van Veendam hield zich ook al aan de afspraken.
Onze supporter (en naamgenoot) was minder gelukkig in het spel (maar vast erg gelukkig in de liefde). Hij had namelijk ingezet op een hattrick van Henk Meerstad. Maar Henk bleef steken op twee doelpunten. Samen met een treffer van Pieter en Arjen was dat genoeg voor de nominale winst. Maar zoals gebruikelijk gaat de eer van het laatste doelpunt naar de andere kant.
De koffie van Jaap werd deze keer voorzien van twee kloeke cakes van Ed. Hij maakt die zelf met meel van de molen, waarin bitterkoekjes, rozijnen of andere bijzonderheden (rode libanon?) zijn opgenomen. Het was zo lekker dat Hans spontaan het trimmerskoor in stelling brachten.
Hans was sowieso op dreef. Hij deed de aanwezigen een tip aan de hand bij het zoeken naar een nieuwe zorgverzekeraar. In de polis schijnt onder het artikel "erectiestoornissen" een breed scala aan behandelmethoden mogelijk te zijn. Het tipje van de sluier werd niet opgelicht, dat kan pas als je voldoende premie betaalt.
We eindigden de trimsessie bij de wand der oude glorie. Over oude glorie gesproken: wie is dit trimheertje. Om beter te zien (geeft niet hoor) even klikken op de afbeelding
Een ochtend dus vol undisclosed desires. Allemaal te veel voor Bert Kruijff, die zich voor het einde van de strijd weer naar de Heimat begaf. De overige 17 man en een vrouw dobbelden om te mogen afwassen. Dit keer gewonnen door Arjen en Hans. Ik geef dat even door aan Guangzou.
Gerrit Geuvers
Het gaat, voor degenen die vanochtend niet aanwezig waren, om de opzichtige bal in de stick van André. Ik stelde in onze verdediging hem in staat zijn derde doelpunt te scoren. Een "hattlick vool Andlé" meldde ik nog naar mijn contact in Guangzou. Maar ik denk dat de gokbaas eerst de beelden wil zien. Hij zal dan vast constateren dat mijn medespelers zich schuldig maakten aan een sloppy defense. Ed liet zich als een beginneling omspelen en Frank was in gedachten al helemaal bij de koffie. Hij was dan ook flink natgeregend, arme jongen.
Nochtans een prima prestatie van André van den Akker. Voor mij dus een lucratief weekend want de doelman van Veendam hield zich ook al aan de afspraken.
Onze supporter (en naamgenoot) was minder gelukkig in het spel (maar vast erg gelukkig in de liefde). Hij had namelijk ingezet op een hattrick van Henk Meerstad. Maar Henk bleef steken op twee doelpunten. Samen met een treffer van Pieter en Arjen was dat genoeg voor de nominale winst. Maar zoals gebruikelijk gaat de eer van het laatste doelpunt naar de andere kant.
De koffie van Jaap werd deze keer voorzien van twee kloeke cakes van Ed. Hij maakt die zelf met meel van de molen, waarin bitterkoekjes, rozijnen of andere bijzonderheden (rode libanon?) zijn opgenomen. Het was zo lekker dat Hans spontaan het trimmerskoor in stelling brachten.
Hans was sowieso op dreef. Hij deed de aanwezigen een tip aan de hand bij het zoeken naar een nieuwe zorgverzekeraar. In de polis schijnt onder het artikel "erectiestoornissen" een breed scala aan behandelmethoden mogelijk te zijn. Het tipje van de sluier werd niet opgelicht, dat kan pas als je voldoende premie betaalt.
We eindigden de trimsessie bij de wand der oude glorie. Over oude glorie gesproken: wie is dit trimheertje. Om beter te zien (geeft niet hoor) even klikken op de afbeelding
Een ochtend dus vol undisclosed desires. Allemaal te veel voor Bert Kruijff, die zich voor het einde van de strijd weer naar de Heimat begaf. De overige 17 man en een vrouw dobbelden om te mogen afwassen. Dit keer gewonnen door Arjen en Hans. Ik geef dat even door aan Guangzou.
Gerrit Geuvers
zondag 22 november 2009
wasbeurt
Nog een beetje nat stonden daar zondagochtend om 9.00 uur 13 mannen met Christel, in de houding voor het verplichte nummertje voor het spel. Oefeningen die aan Piet A. niet besteed zijn. Hij verklapte dat hij daarom wat later komt. Uiteindelijk dus 14 mannen, op leeftijd. In het veld werden pionnen geplaatst die vier doeltjes moesten verbeelden. Het hele veld was het speelveld. Maar het moest helder zijn: je mocht wel van achteren spelen maar niet scoren. Daar hadden we ook helemaal geen zin in.
Na deze energievreter (of conditie-opbouwer), die ons moest leren in de breedte te spelen, was het tijd voor het traditionele partijtje blauw tegen oranje.
Blauw had met Lieuwe in de gelederen een duidelijk overwicht. En dan ook Pieter er nog bij. En natuurlijk Bert Kruijff (goed zo?), maar die had volgens Frank vandaag grosse Füsse und kleine Hände. Frank selbst sah auch nicht gut aus bij een inzet van Arjen, die ons (oranje) op voorsprong zette. Daarna drukte blauw zijn overzicht uit in een riante voorsprong. Henk Meerstad was als vanouds de grote onderschepper. Waar die man steeds vandaan komt weten we niet, maar hij is daar waar wij met mooie passes worden gegeven of uitdagend wordt opgebouwd (Ed).
Maar de winnende kwam toch op naam van Oranje. André vd A. rondde een flistende counter goed af. Daarmee werd duidelijk dat het blauw ten enen male ontbrak aan een gedegen conditie. Frank vertelde me tijdens de wedstrijd daarover in vertrouwen dat zelfs een wasbeurt van Dames 1 (volgens de postertjes voor € 5,-) hem al voor grote problemen zou stellen. Als je de pijp zo snel leeg hebt verdien je de winst niet. Die was dus voor ons.
En toen stond ook ineens Arnold langs de lijn. Geen ziekte onder de leden of andere flauwe smoezen, maar vreselijk druk op zondagen met arbitertje spelen voor de bond. Volgende week is-ie er weer.
In de nazit was het gesprek voor het eerst sinds tijden niet de Graafschap. Het verlies tegen Excelsior lag mij in ieder geval zwaar op de maag. Gelukkig had ik ter ter gelegenheid van mijn verjaardag taart meegenomen. Omdat er altijd het risico bestaat dat ik de heugelijke dag zelf niet haal dacht ik op deze wijze al vast de felicitaties te incasseren. Dat lukte, maar het bleef beperkt tot handen. Welgmeend, dat zag ik zo, maar de zoenen bleven in het vet.
De taart vond gretig aftrek, de gedachte aan een wasbeurt door dames 1 van zich af etend.
Gerrit Geuvers
Na deze energievreter (of conditie-opbouwer), die ons moest leren in de breedte te spelen, was het tijd voor het traditionele partijtje blauw tegen oranje.
Blauw had met Lieuwe in de gelederen een duidelijk overwicht. En dan ook Pieter er nog bij. En natuurlijk Bert Kruijff (goed zo?), maar die had volgens Frank vandaag grosse Füsse und kleine Hände. Frank selbst sah auch nicht gut aus bij een inzet van Arjen, die ons (oranje) op voorsprong zette. Daarna drukte blauw zijn overzicht uit in een riante voorsprong. Henk Meerstad was als vanouds de grote onderschepper. Waar die man steeds vandaan komt weten we niet, maar hij is daar waar wij met mooie passes worden gegeven of uitdagend wordt opgebouwd (Ed).
Maar de winnende kwam toch op naam van Oranje. André vd A. rondde een flistende counter goed af. Daarmee werd duidelijk dat het blauw ten enen male ontbrak aan een gedegen conditie. Frank vertelde me tijdens de wedstrijd daarover in vertrouwen dat zelfs een wasbeurt van Dames 1 (volgens de postertjes voor € 5,-) hem al voor grote problemen zou stellen. Als je de pijp zo snel leeg hebt verdien je de winst niet. Die was dus voor ons.
En toen stond ook ineens Arnold langs de lijn. Geen ziekte onder de leden of andere flauwe smoezen, maar vreselijk druk op zondagen met arbitertje spelen voor de bond. Volgende week is-ie er weer.
In de nazit was het gesprek voor het eerst sinds tijden niet de Graafschap. Het verlies tegen Excelsior lag mij in ieder geval zwaar op de maag. Gelukkig had ik ter ter gelegenheid van mijn verjaardag taart meegenomen. Omdat er altijd het risico bestaat dat ik de heugelijke dag zelf niet haal dacht ik op deze wijze al vast de felicitaties te incasseren. Dat lukte, maar het bleef beperkt tot handen. Welgmeend, dat zag ik zo, maar de zoenen bleven in het vet.
De taart vond gretig aftrek, de gedachte aan een wasbeurt door dames 1 van zich af etend.
Gerrit Geuvers
zondag 15 november 2009
republiek der trimheren
Trimheren zijn erg gevoelige mannen. Er is interesse in de medetrimmer, zeker na een langdurige afwezigheid en ook het wel en wee van de Graafschap wordt intens ervaren. Met de jongens van Oranje hebben we niet zo veel. Een duidelijk republikeins statement.
Over een paar weken is Sinterklaas. Dat zal ook zijn effect krijgen. Vandaag was daar nog niets van te ontdekken. Sterker: er was een euforische stemming. Ik denk dat het gevoel dat ons land de recessie achter zich heeft gelaten een belangrijke rol speelde: we speelden weer met durf en inzet. De laagconjunturele neerslachtigheid speelden we in één uur van ons af. Mede met dank aan onze voorman Gert. Met grote doortastendheid liet Gert, for president, Andela ons een paar keer stevig heen en weer rennen (onderwijl zelf genietend van een welverdiend presidentieel kopje koffie).
Waarna de bal al mocht gaan rollen. Even inmeppen en spelen maar. Een doelpuntrijk spel werd het. Oranje scoorde zes keer en liet blauw alle hoeken van het veld zien. Toch scoorde blauw de winnende. Wim Hommerson deed dat zelfs twee keer. Iedereen dus blij. Zelfs Bert de Kruijff, want hij scoorde twee keer, hoewel in Duitsland het einde-aan-de-recessie-gevoel nog niet heeft bereikt. Daar worden ze alleen maar depressiever, zelfs als je nationaltorwart bent.
Arjan was er niet. Dat was jammer, want hij zou voor taart zorgen. Natuurlijk hebben we je voor de rest ook erg gemist, maar je krijgt van mij niet de gelegenheid om dat volgende keer te doen, want dan is het mijn beurt.
Gerrit Geuvers
Over een paar weken is Sinterklaas. Dat zal ook zijn effect krijgen. Vandaag was daar nog niets van te ontdekken. Sterker: er was een euforische stemming. Ik denk dat het gevoel dat ons land de recessie achter zich heeft gelaten een belangrijke rol speelde: we speelden weer met durf en inzet. De laagconjunturele neerslachtigheid speelden we in één uur van ons af. Mede met dank aan onze voorman Gert. Met grote doortastendheid liet Gert, for president, Andela ons een paar keer stevig heen en weer rennen (onderwijl zelf genietend van een welverdiend presidentieel kopje koffie).
Waarna de bal al mocht gaan rollen. Even inmeppen en spelen maar. Een doelpuntrijk spel werd het. Oranje scoorde zes keer en liet blauw alle hoeken van het veld zien. Toch scoorde blauw de winnende. Wim Hommerson deed dat zelfs twee keer. Iedereen dus blij. Zelfs Bert de Kruijff, want hij scoorde twee keer, hoewel in Duitsland het einde-aan-de-recessie-gevoel nog niet heeft bereikt. Daar worden ze alleen maar depressiever, zelfs als je nationaltorwart bent.
Arjan was er niet. Dat was jammer, want hij zou voor taart zorgen. Natuurlijk hebben we je voor de rest ook erg gemist, maar je krijgt van mij niet de gelegenheid om dat volgende keer te doen, want dan is het mijn beurt.
Gerrit Geuvers
zondag 8 november 2009
Genaaid
Wederom een heerlijk ochtendje met de mannen onder elkaar. "Wat doen jullie dan allemaal?", wordt wel eens gevraagd. Nou, Christel doet het voor, en wij doen het na, zo simpel is het. Een dociel groepje, dit keer 15 man groot.
Twee rondtrekkende bewegingen, dan een paar keer er dwars overheen met diverse kunstjes, en het eindigt met lang maken. Dat doen we dus op zondagochtend. Kom kijken als je durft.
O ja, nog een oefening want zelfs ons valt nog een hoop leren.
Het partijtje oranje tegen blauw was bij voorbaat ongelijk, want 8 tegen 7. En ook nog een watje voorin die pijn in zijn armpje had, ondergetekende. Maar snelheid was er wel (in ieder geval sneller dan Frank), zodat ik een pass van Pieter kon afmaken. Het was ons enige wapenfeit. Blauw domineerde en wist flink te scoren. Ik geloof vijf keer. De laatste was wel de pijnlijkste: wederom Bert die zich als paaldanser op de goede plek ophield en in kon tikken. Oranje voelde zich genomen want als verdediger gaf hij geregeld blijk van zijn grote schoenen en verijdelde daarmee vloeiend aanvalspel.
De grote man bij blauw was echter Hans, de hoofdnaaier. Hij had mij flink te pakken. En het werd ook dik. Maar ik ben niet zwanger, want het dikke zit op mijn scheen. En Roel moest in de laatste minuut zelfs toegeven dat hij zich flink genomen voelde, na een fraaie schijnbeweging. Dat deed hij dan maar.
In het clubhuis probeerden Ed en Bob mij nog een tennisoor aan te naaien, maar dat heb ik niet gehoord. Om alles weer op z'n pootjs te laten landen was er taart van Arjen. Dat werd beloond met gezang.
Toen we buiten kwamen trok de mist pas op. Waarschijnlijk heeft helemaal niemand ons gezien.
Twee rondtrekkende bewegingen, dan een paar keer er dwars overheen met diverse kunstjes, en het eindigt met lang maken. Dat doen we dus op zondagochtend. Kom kijken als je durft.
O ja, nog een oefening want zelfs ons valt nog een hoop leren.
Het partijtje oranje tegen blauw was bij voorbaat ongelijk, want 8 tegen 7. En ook nog een watje voorin die pijn in zijn armpje had, ondergetekende. Maar snelheid was er wel (in ieder geval sneller dan Frank), zodat ik een pass van Pieter kon afmaken. Het was ons enige wapenfeit. Blauw domineerde en wist flink te scoren. Ik geloof vijf keer. De laatste was wel de pijnlijkste: wederom Bert die zich als paaldanser op de goede plek ophield en in kon tikken. Oranje voelde zich genomen want als verdediger gaf hij geregeld blijk van zijn grote schoenen en verijdelde daarmee vloeiend aanvalspel.
De grote man bij blauw was echter Hans, de hoofdnaaier. Hij had mij flink te pakken. En het werd ook dik. Maar ik ben niet zwanger, want het dikke zit op mijn scheen. En Roel moest in de laatste minuut zelfs toegeven dat hij zich flink genomen voelde, na een fraaie schijnbeweging. Dat deed hij dan maar.
In het clubhuis probeerden Ed en Bob mij nog een tennisoor aan te naaien, maar dat heb ik niet gehoord. Om alles weer op z'n pootjs te laten landen was er taart van Arjen. Dat werd beloond met gezang.
Toen we buiten kwamen trok de mist pas op. Waarschijnlijk heeft helemaal niemand ons gezien.
zondag 25 oktober 2009
Oud
Na dag en dauw begaf ik me naar het hockeyveld. Het is weer wintertijd geworden, dus een uurtje extra. En bovendien had ik een paar pijntjes onder en in de leden. Voor mij dus alleen maar de derde helft.
Maar ook de wel aanwezige mannen zouden zich er met een gemakje vanaf hebben gemaakt. Tineke was te laat en ze zag nog net de mannen met de armen in de lucht. Misschien dat ze haar toezwaaiden, misschien dat ze zich aan het oprekken waren. Ze wist het niet.
Als beloning voor deze zelfstandige houding werden snel oefingen met de bal gedaan. Het partijtje, zes tegen zeven op een ingekort veld, ging gelijk op. Als toeschouwer valt het ineens op dat het zweet gutst. Wim spande de kroon: het leek wel of-ie in de regen had gelopen. Vermoeidheid speelde de mannen op leeftijd parten: de stick leek soms meer een wandelstok. Henk M. hing er overheen na weer een sprintje. Piet liep er nog kwiek bij, gelukkig wat hij ging ook nog een wedstrijd fluiten. Bert K. had zijn geluk op meerdere plekken in het veld beproefd en eindigde als laatste man, waar bij het voetenwerk de winnende treffer voorkwam.
Aan de andere kant viel die wel. Geen keeper bij oranje en een Maastrichtenaar die het vandaag op z'n heupen had: Marcel maakt in totaal vier doelpunten.
In het clubhuis had Jaap de koffie bruin. Voor Henk E. werd een lied aangeheven, waarna hij werd bedankt ("tot over een jaar") voor de taart.
Onderwijl werd de schade opgenomen. Bij Wim kwam die als een bebloede elleboog aan het licht, bij de rest was het gewoon een gebrek aan praatjes. En dat terwijl er niet eens meer, zoals vroeger, een sigaret (Bert) of pijp (Henk M) wordt opgestoken na de wedstrijd.
Ach ja, vroeger. Toen was er nog een hele colonne (de vijfde) nodig om een bestuur het moeilijk te maken. Nu is er maar één. Waar blijft de tijd.
Word ik oud of is het de herfst? Of die pijntjes.
Gerrit Geuvers
Maar ook de wel aanwezige mannen zouden zich er met een gemakje vanaf hebben gemaakt. Tineke was te laat en ze zag nog net de mannen met de armen in de lucht. Misschien dat ze haar toezwaaiden, misschien dat ze zich aan het oprekken waren. Ze wist het niet.
Als beloning voor deze zelfstandige houding werden snel oefingen met de bal gedaan. Het partijtje, zes tegen zeven op een ingekort veld, ging gelijk op. Als toeschouwer valt het ineens op dat het zweet gutst. Wim spande de kroon: het leek wel of-ie in de regen had gelopen. Vermoeidheid speelde de mannen op leeftijd parten: de stick leek soms meer een wandelstok. Henk M. hing er overheen na weer een sprintje. Piet liep er nog kwiek bij, gelukkig wat hij ging ook nog een wedstrijd fluiten. Bert K. had zijn geluk op meerdere plekken in het veld beproefd en eindigde als laatste man, waar bij het voetenwerk de winnende treffer voorkwam.
Aan de andere kant viel die wel. Geen keeper bij oranje en een Maastrichtenaar die het vandaag op z'n heupen had: Marcel maakt in totaal vier doelpunten.
In het clubhuis had Jaap de koffie bruin. Voor Henk E. werd een lied aangeheven, waarna hij werd bedankt ("tot over een jaar") voor de taart.
Onderwijl werd de schade opgenomen. Bij Wim kwam die als een bebloede elleboog aan het licht, bij de rest was het gewoon een gebrek aan praatjes. En dat terwijl er niet eens meer, zoals vroeger, een sigaret (Bert) of pijp (Henk M) wordt opgestoken na de wedstrijd.
Ach ja, vroeger. Toen was er nog een hele colonne (de vijfde) nodig om een bestuur het moeilijk te maken. Nu is er maar één. Waar blijft de tijd.
Word ik oud of is het de herfst? Of die pijntjes.
Gerrit Geuvers
zondag 18 oktober 2009
Tikkie terug
Het menselijk gevoelsleven stelt mij iedere keer weer voor raadsels. In positieve zin, wel te verstaan, want het verrast me. Tijdens de wedstrijd (acht tegen zeven) bleek ondergetekende de Sjaak. Een afgeslagen bal in mijn maag en een harde directe op mijn scheen (diepe deuk in de beschermer): allemaal malheur die een man kan hebben, maar als na afloop wordt besproken wie we de volgende keer te grazen gaan nemen wil je wel even alleen in een hoekje gaan zitten. Maar zo gaan dat soort dingen, kennelijk. Ook bij mannen.
Maar in het clubhuis is een andere Sjaak (ook wel Dirk genaamd) ineens een held in wording. Al die eenvoudige zielen die hij voor zijn hobby's een poot uitdraait tellen niet meer. Dirk is ineens een held. Een beklagenswaardige figuur, die hetzelfde doet als de grote banken, maar nu pootje wordt gelicht.
Dirk moet het systeem aan het wankelen gaan brengen, Marcel - Che -Larik werd er opgewonden van. Met Dirk begint de revolutie en bij DHC wordt die gepredikt. Tikkie terug, Dirk!
Het kan dus verkeren. Zo ben je de Sjaak en zo ben je Dirk.
De vraag wie volgende week de Sjaak zal zijn laat zich raden. Ed was niet aanwezig omdat-ie is natgeregend bij het golfen. Maar er zijn nog meer kandidaten, want we waren met slechts 15 man (zie foto) en Tineke. Die mannen maakten er een heerlijk partijtje van waarbij het 8-tal uiteindelijk won, mede dankzij onopvallend maar effectief keeperswerk van Gert. De beide Berten kwamen dit keer niet tot scoren. Maar als pleister op de wonde was Frank ondanks en verkoudheid (opgelopen in die vieze sloot bij Vorden?) aanwezig om ons te tracteren op taart, want hij en z'n vrouw zijn http://www.stapeloptaart.nl/.
In zijn onderbroek van een duur merk, waar we een paar weken geleden verlekkerd naar hebben gekeken, verstopt hij meer dan wij vermoedden. Een lekkernij waar ook de mannen de vingers bij aflikten. De foto kan helaas niet worden geplaatst vanwege de omvang.
Hans deed eindelijk een keer de afwas en wij keerden met volle buikjes weer huiswaarts waardoor het revolutionaire gevoel al weer was weggezakt.
Gerrit Geuvers
zondag 4 oktober 2009
mooiste misser
Het rommelt bij de club. Maar zondag leek het stilte voor de storm. De straffe wind had plaats gemaakt voor een strakke zon. Maar toch slechts twaalf mannen en Tineke koesterden zich in de najaarszon. Nog steeds blote benen, zoals het hoort. Toen de meest vervelende opwarmactiviteiten waren afgerond kwam Piet uit de bosjes te voorschijn om mee te doen. Dus dertien man. En Jaap natuurlijk die voor ons de koffie maakte.
Dertien man dus, maar wel op een heel veld. De longen binnenste buiten gelopen. Dat snappen we nog steds niet helemaal: hoe de bal het werk te laten doen. Het was zelfs vaak druk in de cirkel. Uiteindelijk viel het winnende doelpunt dan ook uit een scrimmage, waarbij Bert uiteindelijk de tip-in maakte. Het was wederom Bert (maar nu Kruijf) die "die Tore geschossen hat". Ik geloof wel vier ("vier" in het Duits).
Maar het moet genoteerd worden, de mooiste misser verliep via mijn stick. Een harde voorzet van Arjen, die een ieder met de ogen dicht had gemaakt, tikte ik naast de paal. Ik had het kunnen weten, want bij de oefening "afwerken op doel" gingen ze er ook allemaal naast. Marcel presteerde het zelfs om twee aangspeelde ballen te missen, maar wel heel charmant over de eerste heen te huppelen.
Het valt ook niet mee om goed te luisteren voor mannen op leeftijd. Eigenwijze sujetten, dat zijn het. Ze lopen maar wat door de oefening, ballen vliegen en hobbelen over het veld. Bij de enkele geslaagde oefening raakt Tineke in opgewonden staat. Ze is niet veel gewend. Met ons.
Dertien man dus, maar wel op een heel veld. De longen binnenste buiten gelopen. Dat snappen we nog steds niet helemaal: hoe de bal het werk te laten doen. Het was zelfs vaak druk in de cirkel. Uiteindelijk viel het winnende doelpunt dan ook uit een scrimmage, waarbij Bert uiteindelijk de tip-in maakte. Het was wederom Bert (maar nu Kruijf) die "die Tore geschossen hat". Ik geloof wel vier ("vier" in het Duits).
Maar het moet genoteerd worden, de mooiste misser verliep via mijn stick. Een harde voorzet van Arjen, die een ieder met de ogen dicht had gemaakt, tikte ik naast de paal. Ik had het kunnen weten, want bij de oefening "afwerken op doel" gingen ze er ook allemaal naast. Marcel presteerde het zelfs om twee aangspeelde ballen te missen, maar wel heel charmant over de eerste heen te huppelen.
Het valt ook niet mee om goed te luisteren voor mannen op leeftijd. Eigenwijze sujetten, dat zijn het. Ze lopen maar wat door de oefening, ballen vliegen en hobbelen over het veld. Bij de enkele geslaagde oefening raakt Tineke in opgewonden staat. Ze is niet veel gewend. Met ons.
zondag 27 september 2009
boys are back in town
Het verslag van een schoolreisje begint vaak met de lange busreis. Daar begint dit verslag niet mee. We zaten immer niet in een bus. Maar Vorden is in deze tijden van recessie wel een erg lange trip en vergt het uiterste van de navigator. De recessie, ja. Want om de recessie te bestrijden heeft de provincie een aantal wegaanpassingen naar voren gehaald. Dat betekent dus dat alle zo'n beetje in een keer zijn open gebroken en je dus moet slalommen langs mogelijke einddoelen van ons schoolreisje.
In de auto van Tineke werd volop geraden. In Kranenburg, bij het museum voor heiligenbeelden, dachten wij een beeldestorm te mogen uitvoeren, maar het werd een stukje verdop FreeWheel. Aldaar werden wij welkom geheten door Thin Lizzy. Ze leidde ons in in de wondere wereld van fiets en step. Zonder al te veel plichtplegingen bestegen we het stalen ros, dat vooral uit een wiel bestond. Anderen, slimmer, namen een steps-step. Hierop moest zonder hip fitnesspakje gestepst worden. Uiteindelijk, na een half uur door het platteland kwamen we aan bij de kano's.
Een groep uit Haarlem kwam opgetogen uit het water, maar we mochten niet overnemen. Het wachten was op een mega-kano, waar we alle dertien in konden plaatsnemen. Waarom deze boot te laat was merkten wij ook snel genoeg. Of de vaart was te smal of onze roeikwaliteiten waren onvoldoende. Waarschijnlijk beide. Ook hadden we te weinig oor voor de uitleg van Lizzy, hoe hard Christel ook probeerde ons enig fatsoen bij te brengen.
Het kwam er op neer dat als je een half uur heen vaart, je ook een half uur moet terug terugvaren. Maar we wilden graag weten hoe dat met een kwartier zat of 25 minuten.
Wat zich onderweg afspeelde kan alleen maar door foto's en film van Ed worden weergegeven. Jammerlijk hulpgeroep, een halfblote buitenboordmoter (Frank), voor peddels vluchtende eenden en een dooie sierkip. Te veel om op te noemen.
De terugweg ging voorpoedig. Whiskey (in the jar) en andere sterk spul deden hun werk. Na een half uurtje waren de jongesn weer terug. Daar wachtte ons een feestmaal bestaande uit vlees, vlees en vlees. Maar allemaal halal. De jongens lieten het zich goed smaken.
Het afrekenen moest iedereen apart doen, maar na de derde werd het velen te veel. Als jongens bestormden ze de kassa om het geld, dat brandde in de zakken, te laten rollen.
Na een paar waargebeurde verhalen uit de oude doos, maar ook een nieuwe (neger die zijn middenvinger kwijt was), was het tijd voor de terugreis.
Er moest worden geblazen bij oom agent. Het duurde nogal lang, wat ons deed vermoeden dat er ook stiekem werd gezogen. Maar we mochten weer verder, dank aan Tineke en Chistel. Maar dan ben je er nog niet. De wegopbrekening brak ons aardig op. Via Halle-Nijman kwamen de jongens eindelijk weer in de stad. Er is een liedje van gemaakt, door Lizzy.
http://www.youtube.com/watch?v=HGUkWGSI6rY&feature=related
In de auto van Tineke werd volop geraden. In Kranenburg, bij het museum voor heiligenbeelden, dachten wij een beeldestorm te mogen uitvoeren, maar het werd een stukje verdop FreeWheel. Aldaar werden wij welkom geheten door Thin Lizzy. Ze leidde ons in in de wondere wereld van fiets en step. Zonder al te veel plichtplegingen bestegen we het stalen ros, dat vooral uit een wiel bestond. Anderen, slimmer, namen een steps-step. Hierop moest zonder hip fitnesspakje gestepst worden. Uiteindelijk, na een half uur door het platteland kwamen we aan bij de kano's.
Een groep uit Haarlem kwam opgetogen uit het water, maar we mochten niet overnemen. Het wachten was op een mega-kano, waar we alle dertien in konden plaatsnemen. Waarom deze boot te laat was merkten wij ook snel genoeg. Of de vaart was te smal of onze roeikwaliteiten waren onvoldoende. Waarschijnlijk beide. Ook hadden we te weinig oor voor de uitleg van Lizzy, hoe hard Christel ook probeerde ons enig fatsoen bij te brengen.
Het kwam er op neer dat als je een half uur heen vaart, je ook een half uur moet terug terugvaren. Maar we wilden graag weten hoe dat met een kwartier zat of 25 minuten.
Wat zich onderweg afspeelde kan alleen maar door foto's en film van Ed worden weergegeven. Jammerlijk hulpgeroep, een halfblote buitenboordmoter (Frank), voor peddels vluchtende eenden en een dooie sierkip. Te veel om op te noemen.
De terugweg ging voorpoedig. Whiskey (in the jar) en andere sterk spul deden hun werk. Na een half uurtje waren de jongesn weer terug. Daar wachtte ons een feestmaal bestaande uit vlees, vlees en vlees. Maar allemaal halal. De jongens lieten het zich goed smaken.
Het afrekenen moest iedereen apart doen, maar na de derde werd het velen te veel. Als jongens bestormden ze de kassa om het geld, dat brandde in de zakken, te laten rollen.
Na een paar waargebeurde verhalen uit de oude doos, maar ook een nieuwe (neger die zijn middenvinger kwijt was), was het tijd voor de terugreis.
Er moest worden geblazen bij oom agent. Het duurde nogal lang, wat ons deed vermoeden dat er ook stiekem werd gezogen. Maar we mochten weer verder, dank aan Tineke en Chistel. Maar dan ben je er nog niet. De wegopbrekening brak ons aardig op. Via Halle-Nijman kwamen de jongens eindelijk weer in de stad. Er is een liedje van gemaakt, door Lizzy.
http://www.youtube.com/watch?v=HGUkWGSI6rY&feature=related
sorry
Kyteman is noemt zichzelf een hiphop-orkest. Een vreemde combinatie: hiphop met die laaghangende broeken die wat door elkaar staan te springen (joho) en orkest waar je net geklede mannen op een stoel hun taak ziet uitvoeren. En toch is het zo: hiphop en orkest.
Zondagochtend zie ik die vreemde combinatie ook steeds weer: mooie spelers en harkers. Bij die laatste categorie hoor ik zelf. Een harker kenmerkt zich door een overdaad aan mooie ideeën in het hoofd, die ergens onderweg tussen hoofd en bal vast komen te zitten. Ik denk dat kenmerkend voor de mooie speler is hij de actie bij de bal gewoon doet en daarna er pas over na gaat denken. Het satanische lachje van zowel Hans als Lieuwe (en Roel ook) na een geslaagde actie is er dan ook een van verrassing: "dit had ik zelf ook niet verwacht, ongelooflijk!"
Het hiphoporkest speelde - in dit licht gezien - vandaag wederom een geweldige partij. Mooie slaloms en passes, maar even zo goed lullige rollertjes over de voet of de zijlijn. En natuurlijk verkeerde passes, te diep te hard, te zacht of er over heen. Met als waardige afsluiting het winnende doelpunt van oranje (Bob en Frank) met een sparteldende laatste verdediger. En dat alles vergezeld van het mooie "sorry".
Toch zat blauw beter in de wedstrijd en verdiende de winst. Een aanval met vier tegen twee die via de binnenkant van de paal de lijn passeerde was niet sterk, maar de meeste doelpunten waren mooi uitgespeeld. Alleen Bert Meijer, hij weer, wist voor oranje te scoren.
Na afloop in het clubhuis constateerden we dat de hele groep van gisteravond aanwezig was. Alleen Bert Kruijff was aanvullend. Ook hij moest, ondanks mooi opkomen aan de zijlijn, toch ook wel vaak sorry zeggen. Zo vaak dat er een liedje van is gemaakt: http://www.youtube.com/watch?v=6TUzaW0-K1k
Zondagochtend zie ik die vreemde combinatie ook steeds weer: mooie spelers en harkers. Bij die laatste categorie hoor ik zelf. Een harker kenmerkt zich door een overdaad aan mooie ideeën in het hoofd, die ergens onderweg tussen hoofd en bal vast komen te zitten. Ik denk dat kenmerkend voor de mooie speler is hij de actie bij de bal gewoon doet en daarna er pas over na gaat denken. Het satanische lachje van zowel Hans als Lieuwe (en Roel ook) na een geslaagde actie is er dan ook een van verrassing: "dit had ik zelf ook niet verwacht, ongelooflijk!"
Het hiphoporkest speelde - in dit licht gezien - vandaag wederom een geweldige partij. Mooie slaloms en passes, maar even zo goed lullige rollertjes over de voet of de zijlijn. En natuurlijk verkeerde passes, te diep te hard, te zacht of er over heen. Met als waardige afsluiting het winnende doelpunt van oranje (Bob en Frank) met een sparteldende laatste verdediger. En dat alles vergezeld van het mooie "sorry".
Toch zat blauw beter in de wedstrijd en verdiende de winst. Een aanval met vier tegen twee die via de binnenkant van de paal de lijn passeerde was niet sterk, maar de meeste doelpunten waren mooi uitgespeeld. Alleen Bert Meijer, hij weer, wist voor oranje te scoren.
Na afloop in het clubhuis constateerden we dat de hele groep van gisteravond aanwezig was. Alleen Bert Kruijff was aanvullend. Ook hij moest, ondanks mooi opkomen aan de zijlijn, toch ook wel vaak sorry zeggen. Zo vaak dat er een liedje van is gemaakt: http://www.youtube.com/watch?v=6TUzaW0-K1k
zondag 20 september 2009
Droom
Al snel na 9 uur verdreven 15 man en een vrouw de mist die nog over Doetinchem hing, met fris en geïnspireerd hockeyspel. Aangemoedigd door dagjesmensen en jongetjes met veel te grote helmen, schaafden we flink aan onze conditie en techniek. Wat is het toch dankbaar om voor een groot publiek te spelen.
Het oefenpartijtje werd dan ook een doelpuntenfestijn omdat Henk en André elkaar de bal steeds weer toespeelden. Toen ook Pieter en Hans dat trucje uithaalden greep Christel in. Je mag maar één keer van achteren, dan moet je weer een ander doel kiezen. En zo hoereerden we er op los, totdat Christel de doeltjes verloste uit hun lijden.
Het partijtje oranje tegen blauw, met doeltjes op de 23 meter-lijn, was vanaf het begin al sterk in het voordeel van blauw. Te meer omdat zij de scherpste ogen hadden waarme zij konden waarnemen dat van buiten de cirkel was geslagen, waar helemaal geen cirkel te vinden was. Ja, ruim achter het doel, natuurlijk. Maar van achteren mochten we niet meer komen.
Hans had weer het grootste woord maar dat werd hem ontnomen door een splijtende pass van Marcel daarmee Arnold in staat te stellen een wonderschone tip-in te maken.
Daarmee is wel het meest bijzondere wapenfeit van oranje verteld. Blauw dicteerde het spel, met zelfs een Bergkampachtige actie die helaas mislukte. Maar zo had ik ook een fraaie vrije bal, a la Roberto Carlos, die mislukte. Maar dromen van een mooi moment mag altijd, ook als trimheer. Dat bewees Hans in het clubhuis waar hij verteld van een droom over skien. Inderdaad opwindend.
Bob had een paar dozen met soesjes bezorgd. Die gingen er in als god's woord in een ouderling. Gelijk god's woord op zondag vlogen ze door de lucht. Marcel ving de laatste.
Volgende week gaan we met velen op stap. Bestemming is nog onbekend, maar dat het leuk wordt staat als een paal boven water.
Het oefenpartijtje werd dan ook een doelpuntenfestijn omdat Henk en André elkaar de bal steeds weer toespeelden. Toen ook Pieter en Hans dat trucje uithaalden greep Christel in. Je mag maar één keer van achteren, dan moet je weer een ander doel kiezen. En zo hoereerden we er op los, totdat Christel de doeltjes verloste uit hun lijden.
Het partijtje oranje tegen blauw, met doeltjes op de 23 meter-lijn, was vanaf het begin al sterk in het voordeel van blauw. Te meer omdat zij de scherpste ogen hadden waarme zij konden waarnemen dat van buiten de cirkel was geslagen, waar helemaal geen cirkel te vinden was. Ja, ruim achter het doel, natuurlijk. Maar van achteren mochten we niet meer komen.
Hans had weer het grootste woord maar dat werd hem ontnomen door een splijtende pass van Marcel daarmee Arnold in staat te stellen een wonderschone tip-in te maken.
Daarmee is wel het meest bijzondere wapenfeit van oranje verteld. Blauw dicteerde het spel, met zelfs een Bergkampachtige actie die helaas mislukte. Maar zo had ik ook een fraaie vrije bal, a la Roberto Carlos, die mislukte. Maar dromen van een mooi moment mag altijd, ook als trimheer. Dat bewees Hans in het clubhuis waar hij verteld van een droom over skien. Inderdaad opwindend.
Bob had een paar dozen met soesjes bezorgd. Die gingen er in als god's woord in een ouderling. Gelijk god's woord op zondag vlogen ze door de lucht. Marcel ving de laatste.
Volgende week gaan we met velen op stap. Bestemming is nog onbekend, maar dat het leuk wordt staat als een paal boven water.
zondag 6 september 2009
deodorant
Afgelopen week was een meisje naakt vastgebonden en met deodorant ingespoten. Haar vriendje wilde haar in de fik zetten. Een onvoorstelbaar verhaal, die jongen hoort in een inrichting thuis. Maar de afsluiting van het artikel, dat ze nog steeds van hem houdt, maakt het weer helemaal goed. Happy end.
Een vreemd begin van een verslag, maar ik moest er aan denken omdat wij deze ochtend ook niet vooruit te branden waren. Christel verzuchtte dat het wel naschoolse opvang leek tijdens de oefeningen. Misschien had een beetje vuur geholpen. Veel van ons hadden last van de stadsfeesten (zie andere blog), niet omdat ze tot in de kleine uurtjes rondhangen, maar omdat ze niet kunnen slapen vanwege het geluid. Ah gut, wat sneu.
We waren met 14 mannen. Meestal goed voor een heel veld, maar in deze conditie moesten de doelen naar de cirkel verschoven. Er werd veel gescoord. Roel maakte de mooiste. Hans merkte terecht op dat hij veel van de oefening had opgestoken. Het meest tergende doelpunt was van Gert: een langzaam rollertje waar Ed net niet meer bij kon. Hij had waarschijnlijk al te veel krachten verspild op de fiets.
De koffie in het clubhuis smaakte extra lekker met de tractatie van André ten Berge. Maar ook doordat het interieur flink was gepimpt. Het rook nog een beetje naar verf , maar het ruimtelijke effect gaf een bevrijdend gevoel. Een happy end.
Een vreemd begin van een verslag, maar ik moest er aan denken omdat wij deze ochtend ook niet vooruit te branden waren. Christel verzuchtte dat het wel naschoolse opvang leek tijdens de oefeningen. Misschien had een beetje vuur geholpen. Veel van ons hadden last van de stadsfeesten (zie andere blog), niet omdat ze tot in de kleine uurtjes rondhangen, maar omdat ze niet kunnen slapen vanwege het geluid. Ah gut, wat sneu.
We waren met 14 mannen. Meestal goed voor een heel veld, maar in deze conditie moesten de doelen naar de cirkel verschoven. Er werd veel gescoord. Roel maakte de mooiste. Hans merkte terecht op dat hij veel van de oefening had opgestoken. Het meest tergende doelpunt was van Gert: een langzaam rollertje waar Ed net niet meer bij kon. Hij had waarschijnlijk al te veel krachten verspild op de fiets.
De koffie in het clubhuis smaakte extra lekker met de tractatie van André ten Berge. Maar ook doordat het interieur flink was gepimpt. Het rook nog een beetje naar verf , maar het ruimtelijke effect gaf een bevrijdend gevoel. Een happy end.
maandag 31 augustus 2009
was
De opkomst was, ondanks het typische trimherenweer, matig. Maar voor de 13 man, een vrouw en twee toeschouwers was er veel te beleven. Het inslaan wordt steeds intensiever, met het inlopen op de bal. Vrij zinloos, vind ik. Moet de bal maar goed worden geslagen. En het is ook nog moeilijker om de bal in de loop aan te nemen.
Met de tong op de schoenen schuifelden we naar de afwerkplek. Onze ballen vlogen in de rondte maar als-ie er in zat was dat een lekker gevoel.
Moe maar voldaan begonnen we aan een ongelijk partijtje. Blauw lag bovenop. Ed (weer hij) opende de score. Daarna nog een mooie van Bert. En nog zo wat. Maar toen Gert zich voegde bij de jongens van Oranje rolden we naar de andere kant van het bed. De inzet van de joker leverde meer rust in het oranje spel. Pieter slalomde zich nog wel door onze verdediging en scoorde, maar dat kon niet verhullen dat Marcel de winnende treffer maakte, waarbij hij toonde dat ook hockey steeds fysieker mag worden gespeeld. En dat de man met de langste stick toch de rondemiss mag kussen.
Jaap had ondertussen de koffie bruin en, wonder, Arnold had zich als een Lazerus opgericht na een nachtje flink doorhalen om ons van taart te voorzien. Hiep hiep (Toin) hoera (Allen). Hockeyen durfde hij niet aan, bang dat bij de rekoefeningen de laatste restjes ingewanden op ons veld zouden belanden. Volgende week is André ten B de gelukkige om te trakteren.
En waar ging het over onder de koffie. Geen stoere praatjes over vouwen of drank. Geen voetbal, geen geld. Geen lengte of omvang. Maar de was hield ons bezig. Wim bekend dat hij de broeken binnenste buiten in de wasmand gooit. En toen bleek dat velen van ons zich zo metro opstelden. Ebt het stoere toch weg? Heeft de nieuwe man ook bij ons intrede gedaan? Het lijkt er op. Volgende week zondag weer koffie met gebak en tips voor het huishouden.
Met de tong op de schoenen schuifelden we naar de afwerkplek. Onze ballen vlogen in de rondte maar als-ie er in zat was dat een lekker gevoel.
Moe maar voldaan begonnen we aan een ongelijk partijtje. Blauw lag bovenop. Ed (weer hij) opende de score. Daarna nog een mooie van Bert. En nog zo wat. Maar toen Gert zich voegde bij de jongens van Oranje rolden we naar de andere kant van het bed. De inzet van de joker leverde meer rust in het oranje spel. Pieter slalomde zich nog wel door onze verdediging en scoorde, maar dat kon niet verhullen dat Marcel de winnende treffer maakte, waarbij hij toonde dat ook hockey steeds fysieker mag worden gespeeld. En dat de man met de langste stick toch de rondemiss mag kussen.
Jaap had ondertussen de koffie bruin en, wonder, Arnold had zich als een Lazerus opgericht na een nachtje flink doorhalen om ons van taart te voorzien. Hiep hiep (Toin) hoera (Allen). Hockeyen durfde hij niet aan, bang dat bij de rekoefeningen de laatste restjes ingewanden op ons veld zouden belanden. Volgende week is André ten B de gelukkige om te trakteren.
En waar ging het over onder de koffie. Geen stoere praatjes over vouwen of drank. Geen voetbal, geen geld. Geen lengte of omvang. Maar de was hield ons bezig. Wim bekend dat hij de broeken binnenste buiten in de wasmand gooit. En toen bleek dat velen van ons zich zo metro opstelden. Ebt het stoere toch weg? Heeft de nieuwe man ook bij ons intrede gedaan? Het lijkt er op. Volgende week zondag weer koffie met gebak en tips voor het huishouden.
zondag 23 augustus 2009
bewijzen
Het probleem voor menig trimheer is dat er geen bewijzen zijn voor het geweldige spel dat man- cq vaderlief op de mat legt. Maakt-ie negen doelpunten geloven ze hem niet of menen ze een complottheorie te ontwaren. Kinderen lezen te veel boeken.
Voor anderen is het een zegen dat alle bewijzen binnen het hek van het LKG-veld blijven. Zo was het in ieder geval dit keer voor blauw. Een evidente overmacht (Lieuwe rolde voor de vakantie nog een heel team op) resulteerde niet in de overwinning. Hoewel Christel wel de winnende treffer (Wim H) aan blauw schonk. Een treffer die overigens ontstond door onze aandacht voor spelregeldocent Arnold. Hij was daar zo druk mee dat hij vergat om zich door Bert een doelpunt in de schoot te laten leggen. Ik zag de hiermee verbonden tractatie, zie vorige verslag, al in rook op gaan.
Maar goed, blauw kwam erg moelijk tot scoren. De paal was twee keer het doelwit en nog vaker het luchtruim boven de bal. Gelukkig was Henk M nog doeltreffend.
Oranje had daarentegen het zekere voor het onzekere genomen en twee Berts ingeschakeld. Ze verdeelden de doelpunten eerlijk: beiden twee.
Het was een drukte van belang. Iedereen was tot achter het randje schoon zodat de zon vrij spel had. Maar tijd om bruin te worden gunden we ons niet. Gérard had het na tien minuten warmlopen en warmrekken wel gehad en verzocht een einde aan het lijden. Christel en Tineke toonden clementie en lieten ons overslaan. Zelf schoven ze hun bankje gezellig bij onze trouwe supporter.
Het partijtje verliep heerlijk maar, zoals gezegd, soms schaamrode acties, zoals de struikelpartij van Pieter over de lange elementen van Ed. Tijdens de koffie bleek dat de schade meeviel. Hij kon alleen niet meer in zijn stick knijpen. Tja, dan voel je als trimheer dat langzaam het niveau weer terugkomt.
Tineke gooide een datum in de groep: 26 september, 's middags en 's avonds. Kijkt allen in de agenda en breng volgende week rapport uit. Er is een programma in de maak, waarbij nog het verzoek van Hans aan Bart om als model op te treden. Met alleen zijn boor in de hand.
De taart van Bert was geweldig (met dank aan Irma) en Arnold zegt dat hij komende zondag
voor taart zorgt.
voor taart zorgt.Maar ook hiervan zijn geen bewijzen. Jammer, maar ook wel een beetje gelukkig. Stel je voor dat het trimheerniveau te ver buiten het clubgebouw zou reiken. Dan zou Bert nu bij Heren1 spelen, ikzelf op als een van Gaal op de bank zitten te schrijven en Bart in de playgirl staan.
zondag 16 augustus 2009
Bertien
Het festivalseizoen is in volle gang. Komend weekend Lowlands, dit weekend Boedapst. Maar voor een doelpuntenfestival moest je op het LKG-veld zijn van de Doetinchemse Hockeyclub.
Het kwam allemaal door Christel. Ze maakte Jan lummel (omdat-ie zijn shirtje was vergeten) en zij bezwoer ons eens ergens anders te gaan staan dan je gewend was. Dat bracht Bert Meijer in de spits. Bert, bekend van zijn positievaste spel, verbaasde vriend en vijand met de gelijkmaker. En daarna de voorsprong. En daarna nog zeven. De tiende werd hem niet gegund, want Jaap stond klaar met de koffie.
Blauw was helemaal de kluts kwijt van deze eruptie, ik zou zelfs zeggen ejaculatie, van oranje. Het was een tactische zet die ons (blauw) uit het spel haalde, te meer omdat oranje er verder eigenlijk helemaal niets van bakte. Iedere bal ging mis, maar met Bert in het doelgebied leek iedere blindganger een feestnummer te worden.
Blauw deed het ook niet goed, in ieder geval niet beter dan de Graafschap in de eerste helft afgelopen vrijdag. Opgelegde kansen waren niet besteed aan de Toin in zijn nieuwe rol als linksbuiten en Bert (rechtsaussen).
Tja, sport is hard. Niks geen festival. Volgende keer zijn de messen geslepen (voor de taart van onze topscorer Bert).
Gerrit
Het kwam allemaal door Christel. Ze maakte Jan lummel (omdat-ie zijn shirtje was vergeten) en zij bezwoer ons eens ergens anders te gaan staan dan je gewend was. Dat bracht Bert Meijer in de spits. Bert, bekend van zijn positievaste spel, verbaasde vriend en vijand met de gelijkmaker. En daarna de voorsprong. En daarna nog zeven. De tiende werd hem niet gegund, want Jaap stond klaar met de koffie.
Blauw was helemaal de kluts kwijt van deze eruptie, ik zou zelfs zeggen ejaculatie, van oranje. Het was een tactische zet die ons (blauw) uit het spel haalde, te meer omdat oranje er verder eigenlijk helemaal niets van bakte. Iedere bal ging mis, maar met Bert in het doelgebied leek iedere blindganger een feestnummer te worden.
Blauw deed het ook niet goed, in ieder geval niet beter dan de Graafschap in de eerste helft afgelopen vrijdag. Opgelegde kansen waren niet besteed aan de Toin in zijn nieuwe rol als linksbuiten en Bert (rechtsaussen).
En dan de lummel. Jan speelde met de aanvallende partij mee. Dat koste hem omschakelen maar ons ook. Wij zijn toch ingesteld op consistent en collegiaal gedrag. Dit voelde als matennaaien. Oranje had daar het minste moeite mee en schakelde de Judas soepel in hun spel in en stootte hem met hetzelfde gemak weer terzijde.
Tja, sport is hard. Niks geen festival. Volgende keer zijn de messen geslepen (voor de taart van onze topscorer Bert).
Gerrit
maandag 13 juli 2009
sneeuwwitje
Bij het opzijschuiven van de gordijnen bleek wat ik al vermoedde: pijpenstelen.
Maar gelukig werd het weer langzaam beter. Dat ging zo snel dat toen we om kwart voor elf weer bij DHC vertrokken het droog was. Velen hadden zich kennelijk door het weer laten ontmoedigen en waren niet onder de lakens uitgekropen of gewoon op vakantie.
We waren met slechts een vrouw en zeven mannen. Hé ho, hé ho.
De strijd speelde zich dus af op een kwart veld. Voor mij een goed begin na een paar weken afwezigheid door een lastig kwetsuur aan de schouder. Ik dwong mezelf meteen al om te juichen. Daarna vielen de doelpunten over en weer. Iedereen deelde in de vreugde. Bert was de lummel van dienst. Het schakelen van blauw naar oranje beviel hem niet zo, hetgeen tot verrassende situaties leidde. Dat werd nog lastiger omdat "oortjes" verboden waren. Maar hij was waarschijnlijk ook afgeleid door de zwierige ziegeunster die zich ophield tussen de woonwagens met Duitse nummerborden. Zonder verrekijker was het allemaal lastig te zien, maar ze kwam niet met een glimmende appel om onze Christel te vergiftigen.
Henk Meerstad had wel wat lekkers bij zich. Dat was erg nodig, want de pijpen waren wel leeg. De mergpijpen gingen hard, waardoor Roel naast deze suikerbom greep. Maar voor een oppepper grijpt hij niet naar de coke, want dat helpt toch niet (zie Yuri van Gelder). Een lekkere appelkoek werkt ook.
Volgende week is het allemaal vast weer mooi weer. Maar ik ben er dan niet vanwege vakantie. Veel plezier.
Maar gelukig werd het weer langzaam beter. Dat ging zo snel dat toen we om kwart voor elf weer bij DHC vertrokken het droog was. Velen hadden zich kennelijk door het weer laten ontmoedigen en waren niet onder de lakens uitgekropen of gewoon op vakantie.
We waren met slechts een vrouw en zeven mannen. Hé ho, hé ho.
De strijd speelde zich dus af op een kwart veld. Voor mij een goed begin na een paar weken afwezigheid door een lastig kwetsuur aan de schouder. Ik dwong mezelf meteen al om te juichen. Daarna vielen de doelpunten over en weer. Iedereen deelde in de vreugde. Bert was de lummel van dienst. Het schakelen van blauw naar oranje beviel hem niet zo, hetgeen tot verrassende situaties leidde. Dat werd nog lastiger omdat "oortjes" verboden waren. Maar hij was waarschijnlijk ook afgeleid door de zwierige ziegeunster die zich ophield tussen de woonwagens met Duitse nummerborden. Zonder verrekijker was het allemaal lastig te zien, maar ze kwam niet met een glimmende appel om onze Christel te vergiftigen.
Henk Meerstad had wel wat lekkers bij zich. Dat was erg nodig, want de pijpen waren wel leeg. De mergpijpen gingen hard, waardoor Roel naast deze suikerbom greep. Maar voor een oppepper grijpt hij niet naar de coke, want dat helpt toch niet (zie Yuri van Gelder). Een lekkere appelkoek werkt ook.
Volgende week is het allemaal vast weer mooi weer. Maar ik ben er dan niet vanwege vakantie. Veel plezier.
vrijdag 10 juli 2009
Ver(re)kijken
Op een mooie zondag kwam voor de verandering Jaap de ballen shirts brengen aangezien Christel een feestje had gehad t.b.v het 18 jaar oud worden van Hidde-Jan.
Later verscheen zij wel op het koffietoneel.
Dankbaar nam Hans de honneurs waar. Op deze dag die speciaal zou eindigen ging hij ervoor. Wat thuis van maandag tot zaterdag niet lukt, ging nu bijna goed alhoewel een aantal heren toch probeerden een beetje anarchie erin te gooien.
Wim besloot dat het genoeg was 7-Oranje hesjes voor de niet Hekjes tegen
8 blauwen.Dat leverde spannende momenten op. Bert met geel Lummel shirt deed er vanalles aan maar hij kwam niet tot scoren. Toine daarintegen probeerde het dan maar zelf en liep als een dieselloc de tegenstander omver, en scoorde net niet. Ed profiteerde een paar maal van de overtal situatie en zorgvuldig balverlies deed Hans zuchten piepen steunen en kreunen en kon Piet A met het laatste puntje thuis komen. Zwetend maar in de wetenschap dat Gerard er weer een kruisje bij heeft mochten wij van zijn heerlijke appeltaart genieten net als trouwens de koffie die in ruime mate door Jaap was gezet.Het was feest feest bij DeeHaaCee.
Hans moest toch nog wat gezang in ontvangst nemen, Hansi bedankt,Hansi bedankt en Wim mocht op aangeven van Hans een fraai verhaaltje vertellen Piet maakt het af en eigenlijk kon de sfeer het beste omschreven worden als wat een oud Belgischg spreekwoord ooit eens heef gezeg: Met goede belgische verrekijkers kun je toch genaaid worden.
Jaap gaat op vakantie zo meldde hij voor de rest is er gewoon weer trimherenhockey van 9-10.15 bij DHC groet HAP
Later verscheen zij wel op het koffietoneel.
Dankbaar nam Hans de honneurs waar. Op deze dag die speciaal zou eindigen ging hij ervoor. Wat thuis van maandag tot zaterdag niet lukt, ging nu bijna goed alhoewel een aantal heren toch probeerden een beetje anarchie erin te gooien.
Wim besloot dat het genoeg was 7-Oranje hesjes voor de niet Hekjes tegen
8 blauwen.Dat leverde spannende momenten op. Bert met geel Lummel shirt deed er vanalles aan maar hij kwam niet tot scoren. Toine daarintegen probeerde het dan maar zelf en liep als een dieselloc de tegenstander omver, en scoorde net niet. Ed profiteerde een paar maal van de overtal situatie en zorgvuldig balverlies deed Hans zuchten piepen steunen en kreunen en kon Piet A met het laatste puntje thuis komen. Zwetend maar in de wetenschap dat Gerard er weer een kruisje bij heeft mochten wij van zijn heerlijke appeltaart genieten net als trouwens de koffie die in ruime mate door Jaap was gezet.Het was feest feest bij DeeHaaCee.
Hans moest toch nog wat gezang in ontvangst nemen, Hansi bedankt,Hansi bedankt en Wim mocht op aangeven van Hans een fraai verhaaltje vertellen Piet maakt het af en eigenlijk kon de sfeer het beste omschreven worden als wat een oud Belgischg spreekwoord ooit eens heef gezeg: Met goede belgische verrekijkers kun je toch genaaid worden.
Jaap gaat op vakantie zo meldde hij voor de rest is er gewoon weer trimherenhockey van 9-10.15 bij DHC groet HAP
maandag 15 juni 2009
Waar was Andre ten B?
Als jullie je gisteren hebben afgevraagd waar ik was. In Laag-Keppel e.o. Zoals bijgaande foto bewijst liep ik (hard)mee in de Keppelrun.Als 52-jarige ouwe ... de 10 km. in 55:43 afleggen is voor een eenvoudige trimheer niet slecht. Toch?
Groeten,
André
zondag 7 juni 2009
Madurodam
Per trainster 8 mannen waren aangetreden voor wat meestal een gebruikelijke routine is. Maar toch leek er iets aan de hand te zijn. Tijdens de oefeningen werd er minder dan anders geouwebet, en de oefening “zijwaarts” was vervangen door “achteruitlopen”. De stemming was wat gedrukt. Sommigen kunnen normaal op zondagochtend sowieso al weinig uitbrengen maar ditmaal waren er wel véél rustig. Maar het potje begon vrij normaal doordat Blauw een paar keer scoorde. Toen bleek echter wat er aan de hand was: vanochtend werd hier in kleine kring nagespeeld wat ons de afgelopen dagen in de balsportwereld zo aangegrepen heeft: Blauw verloor en Oranje won.
Maar het begon allemaal leuk, hoor. Lieuwe was er weer en Gérard ook dus we konden weer genieten van wat er soms op vierkante millimeters gebeurt. Toine is weer helemaal de oude, zo lijkt het, want hij stoomde met grote vaart rondjes om zijn tegenstanders heen met één hand aan de stick en vertwijfeling achterlatend. Hij is nu aan het oefenen dat fluitend te doen. De Gebitsbrigade was weer op sterkte doordat ook Marcel op de koffie kwam met een (eetbare) versnapering en de anderen van zich lieten spreken; dat gold voor André tijdens een duel waarbij Wim averij aan zijn gebit opliep maar dat heeft André niet expres gedaan, en voor Hans die tijdens de koffie een kort college gaf over hoe je in bepaalde gelegenheden je portefeuille niet kwijtraakt door je edele delen te laten beschermen. Naar verluidt willen sommigen (ik noem géén namen) dat laatste in een demo-video gevisualiseerd zien.
Niet onvermeld mag blijven dat Henk M. deze dag zo goed als onpasseerbaar was en zo nét voorkwam dat Oranje met dubbele cijfers won. Maar voor Hap moest hij de vlag strijken. Toen Hap met die inmiddels bekende speciale blik in zijn ogen zonder duidelijke aanleiding naar voren kwam schuifelen wisten we dat inmiddels het signaal “Winnende Goal” was gegeven. Hij pleet zich dan ook van zijn kwicht. Het leek of hij de bal er met z’n hand in frommelde maar er heeft nog een stick tussen gezeten.
Prettig was dat tijdens de koffie (niet door Jaap gezet maar tóch lekker) Frank die al een paar weken door een rugpijntje dwarsgezeten wordt zich liet zien. Namens diegenen die het goed met hem voor hebben (ik ken er meer dan één): beterschap, Frank, kom gauw weer meedoen. Beterschap natuurlijk ook voor Wim, Marcel en Gerrit.
Volgende week is het weer Zondag Gebakdag. Tot dan!
Maar het begon allemaal leuk, hoor. Lieuwe was er weer en Gérard ook dus we konden weer genieten van wat er soms op vierkante millimeters gebeurt. Toine is weer helemaal de oude, zo lijkt het, want hij stoomde met grote vaart rondjes om zijn tegenstanders heen met één hand aan de stick en vertwijfeling achterlatend. Hij is nu aan het oefenen dat fluitend te doen. De Gebitsbrigade was weer op sterkte doordat ook Marcel op de koffie kwam met een (eetbare) versnapering en de anderen van zich lieten spreken; dat gold voor André tijdens een duel waarbij Wim averij aan zijn gebit opliep maar dat heeft André niet expres gedaan, en voor Hans die tijdens de koffie een kort college gaf over hoe je in bepaalde gelegenheden je portefeuille niet kwijtraakt door je edele delen te laten beschermen. Naar verluidt willen sommigen (ik noem géén namen) dat laatste in een demo-video gevisualiseerd zien.
Niet onvermeld mag blijven dat Henk M. deze dag zo goed als onpasseerbaar was en zo nét voorkwam dat Oranje met dubbele cijfers won. Maar voor Hap moest hij de vlag strijken. Toen Hap met die inmiddels bekende speciale blik in zijn ogen zonder duidelijke aanleiding naar voren kwam schuifelen wisten we dat inmiddels het signaal “Winnende Goal” was gegeven. Hij pleet zich dan ook van zijn kwicht. Het leek of hij de bal er met z’n hand in frommelde maar er heeft nog een stick tussen gezeten.
Prettig was dat tijdens de koffie (niet door Jaap gezet maar tóch lekker) Frank die al een paar weken door een rugpijntje dwarsgezeten wordt zich liet zien. Namens diegenen die het goed met hem voor hebben (ik ken er meer dan één): beterschap, Frank, kom gauw weer meedoen. Beterschap natuurlijk ook voor Wim, Marcel en Gerrit.
Volgende week is het weer Zondag Gebakdag. Tot dan!
zaterdag 6 juni 2009
Buiten de cirkel
Het is mooi weer. Veel trimheren hebben andere dingen te doen op deze mooie Pinksterdag. Gerrit schijnt bij een andere buitensport zijn sleutelbeen gebroken te hebben. Sterkte!
Ja wij hadden natuurlijk het verslag gelezen en Christel dus ook .Dus togen wij opgewekt achter haar aan. Heel sportief ondanks haar verkoudheid!!! Dat maak je niet vaak mee, zoveel mannen achter een vrouw aan ….(opzondagochtend tussen 9-10).Gelukkig ging zij er niet als een raket vandoor want dan voel je je pas echt oud. In het zonnetje wat rek en strek oefeningen; geen moeilijke zaken tijdens de training. Ook het vertrouwde”” hekmoethethesjeaan”” was er weer. Roel had alvast blauw aangedaan, het zekere voor het onzekere. Zoiets als de Graafschap speelt thuis en dan komt het goed??????Dat gevoel van zondagochtend.
Op papier zou je van te voren al een winnaar kunnen destilleren, maar de praktijk is vele malen weerbarstiger. Blauw begon vol verve aan de missie(graafschap???)maar op het verkleinde veld kwam oranje voor de rust goed terug met een paar schitterende doelpunten. De doelen stonden op de kop van de cirkel en dat was dus lastig om te bepalen of de bal van buiten de 23 meter dan wel van binnen de cirkel gescoord werd. Vele aanwijzingen werden gegeven van “kan niet” “naar links”” naar “”Piet-welke??”
Nadat er van speelhelft gewisseld was , om een bruine kleur te krijgen op de linkerkant van het lichaam, liet oranje de doelpunten liggen.
Samen vattend kwam het vaak neer op”” IK kan het (niet meer)”” met deze hitte. Zeker als je van die lange rushes maakt zoals Toine. Jaap had koffiegezet maar was daarna snel vertrokken. Op het veld ging blauw met de eer aan de haal door een fenomenaal laatste doelpunt (Graafschap?????)
Koffie en water werden in vele verschillende hoeveelheden genuttigd. De sfeer was het beste te omschrijven als wat een een oud Chinees spreekwoord ooit eens heef gezeg”Wat van een ander is, kunt ge weerkaatsen----uitstralen kunt ge alleen wat van uzelf is.
NBinmiddels weten wij dat er een derde wedstrijd komt van de Graafschap maar wel uit in waalwijk)
HAP
Ja wij hadden natuurlijk het verslag gelezen en Christel dus ook .Dus togen wij opgewekt achter haar aan. Heel sportief ondanks haar verkoudheid!!! Dat maak je niet vaak mee, zoveel mannen achter een vrouw aan ….(opzondagochtend tussen 9-10).Gelukkig ging zij er niet als een raket vandoor want dan voel je je pas echt oud. In het zonnetje wat rek en strek oefeningen; geen moeilijke zaken tijdens de training. Ook het vertrouwde”” hekmoethethesjeaan”” was er weer. Roel had alvast blauw aangedaan, het zekere voor het onzekere. Zoiets als de Graafschap speelt thuis en dan komt het goed??????Dat gevoel van zondagochtend.
Op papier zou je van te voren al een winnaar kunnen destilleren, maar de praktijk is vele malen weerbarstiger. Blauw begon vol verve aan de missie(graafschap???)maar op het verkleinde veld kwam oranje voor de rust goed terug met een paar schitterende doelpunten. De doelen stonden op de kop van de cirkel en dat was dus lastig om te bepalen of de bal van buiten de 23 meter dan wel van binnen de cirkel gescoord werd. Vele aanwijzingen werden gegeven van “kan niet” “naar links”” naar “”Piet-welke??”
Nadat er van speelhelft gewisseld was , om een bruine kleur te krijgen op de linkerkant van het lichaam, liet oranje de doelpunten liggen.
Samen vattend kwam het vaak neer op”” IK kan het (niet meer)”” met deze hitte. Zeker als je van die lange rushes maakt zoals Toine. Jaap had koffiegezet maar was daarna snel vertrokken. Op het veld ging blauw met de eer aan de haal door een fenomenaal laatste doelpunt (Graafschap?????)
Koffie en water werden in vele verschillende hoeveelheden genuttigd. De sfeer was het beste te omschrijven als wat een een oud Chinees spreekwoord ooit eens heef gezeg”Wat van een ander is, kunt ge weerkaatsen----uitstralen kunt ge alleen wat van uzelf is.
NBinmiddels weten wij dat er een derde wedstrijd komt van de Graafschap maar wel uit in waalwijk)
HAP
zondag 24 mei 2009
Lummel
Wim had zijn lesje geleerd en kwam zondagmorgen in een blauw shirt het veld op. Zo wist hij te voorkomen dat hij weer de lummel zou worden als we met een oneven aantal zouden zijn. Het was koppen tellen en we kwamen tot 17. Dus moest er toch een lummel worden aangewezen die de ene keer met blauw en de andere keer met oranje meedeed. De keus was snel gemaakt, want slechts één van de mannen had een afwijkend shirt aan. Toch deed Roel het niet slecht in deze dubbelrol, hoewel hij in het begin erg oranjegezind was. Pas aan het einde van het partijtje kwam hij er achter dat hij een unieke positie innam. Hij maakte namelijk opzettelijk een paar overtredingen om vervolgens snel van pet te wisselen en zelf de vrije bal te nemen.
Op papier was blauwe beduidend sterker, maar de praktijk is soms erg weerbarstig. Enkele effectieve counters van oranje waren voldoende om tot een nauwelijks meer in te halen voorsprong te komen. Toch moet je de huid niet verkopen voordat de beer geschoten is. Toen het namelijk om het eggie ging liet blauw zien wat het waard was en kon André tB het winnende doelpunt binnenschuiven. Meer toeschouwers dan normaal waren hier getuige van. Want behalve onze vaste gast Gerrit liepen er twee jonge mannekes uit Loerbeek rond met de achternaam De Ruiter en had Henk E zijn schoondochter en kleinkind laten opdraven. Zondagmorgen wordt steeds meer een familieactiviteit! Helaas was er dit keer geen gebak en ook Piet ons eigen koekiemonster was er niet. Op Eerste Pinksterdag verwachten we weer een volle bak, want dan lopen we om 9 uur bij het begin van de warming up met z'n allen achter Christel aan.
Henk M
Op papier was blauwe beduidend sterker, maar de praktijk is soms erg weerbarstig. Enkele effectieve counters van oranje waren voldoende om tot een nauwelijks meer in te halen voorsprong te komen. Toch moet je de huid niet verkopen voordat de beer geschoten is. Toen het namelijk om het eggie ging liet blauw zien wat het waard was en kon André tB het winnende doelpunt binnenschuiven. Meer toeschouwers dan normaal waren hier getuige van. Want behalve onze vaste gast Gerrit liepen er twee jonge mannekes uit Loerbeek rond met de achternaam De Ruiter en had Henk E zijn schoondochter en kleinkind laten opdraven. Zondagmorgen wordt steeds meer een familieactiviteit! Helaas was er dit keer geen gebak en ook Piet ons eigen koekiemonster was er niet. Op Eerste Pinksterdag verwachten we weer een volle bak, want dan lopen we om 9 uur bij het begin van de warming up met z'n allen achter Christel aan.
Henk M
donderdag 21 mei 2009
hemelvaart
Deze dag is een dag van morbide grapjes, omdat het voorstellingsvermogen van de betekenis niet erg op de proef wordt gesteld. Toch was mijn Waterloo dichtbij.
Vroeger gingen mensen en zeker jeugd op de fiets in alle vroegte de dauw bewonderen. Dat wilde ik ook, maar wel hard. Op de fietspaden voozag ik drukte en dus gevaar voor ledematen en hoofd. Daarom de moutainbikeroute gekozen. Daar in het Montferland rijden ze in ieder geval dezelfde richting op. Maar voor mij was dat zelfs nog niet veilig genoeg. Een valpartij in een spectaculaire afdaling was het gevolg. Via hoofd en schouder belandde ik naast mijn fiets.
Mijn geestelijke vermogens zijn onbeschadigd gebleven. Maar mijn sleutelbeen heeft het begeven. Gelukkig heb ik er nog een, dus wat zeur je dan, zal de trimheer zeggen, maar mijn gestel voelt zich gehandicapt. En mijn omgeving zegt dat ik er ook zo uitzie. Tevens heeft de behandelend arts mij afgeraden voorlopig niet te fietsen. Over hockey geen woord, maar omdat ik mijn arm niet omhoog mag steken is het maken van doelpunten geen lolletje meer.
Alle aanleiding voor mij om me voor de komende weken af te melden. Ik hoop dat Henk of Arnold, of iemand anders, mij een verslag wil toemailen. Dat zal ik dan onverwijld plaatsen. Maar wat mij betreft even op de plaats rust.
Vroeger gingen mensen en zeker jeugd op de fiets in alle vroegte de dauw bewonderen. Dat wilde ik ook, maar wel hard. Op de fietspaden voozag ik drukte en dus gevaar voor ledematen en hoofd. Daarom de moutainbikeroute gekozen. Daar in het Montferland rijden ze in ieder geval dezelfde richting op. Maar voor mij was dat zelfs nog niet veilig genoeg. Een valpartij in een spectaculaire afdaling was het gevolg. Via hoofd en schouder belandde ik naast mijn fiets.
Mijn geestelijke vermogens zijn onbeschadigd gebleven. Maar mijn sleutelbeen heeft het begeven. Gelukkig heb ik er nog een, dus wat zeur je dan, zal de trimheer zeggen, maar mijn gestel voelt zich gehandicapt. En mijn omgeving zegt dat ik er ook zo uitzie. Tevens heeft de behandelend arts mij afgeraden voorlopig niet te fietsen. Over hockey geen woord, maar omdat ik mijn arm niet omhoog mag steken is het maken van doelpunten geen lolletje meer.
Alle aanleiding voor mij om me voor de komende weken af te melden. Ik hoop dat Henk of Arnold, of iemand anders, mij een verslag wil toemailen. Dat zal ik dan onverwijld plaatsen. Maar wat mij betreft even op de plaats rust.
maandag 18 mei 2009
ons Zeeuwen ben zunig
Bij het krieken van de dag leek het eerder een normale door-de-weekse dag te worden dan een zondagmorgen zoals de Trimheeren gewend zijn. De regen kwam met bakken tegelijk uit de hemel: voor velen wellicht een reden om nog eens lekker tegen moeders aan te schuren. De opkomst was dan ook gering. Slechts 11 mannen (en 1 vrouw) waren naar het Sportpark gekomen. De meesten hadden nog snel even op Buienradar.nl gekeken en ontdekt dat de regen eindig was. De rek-en strekoefeningen deden we o.l.v. Christel die een fluit in de ene en een paraplu in de andere hand had. Tegen de tijd dat de Ankie-oefening aan bod kwam, kon de plu dicht.
Een oneven aantal is niet lekker om een partijtje te spelen. Christel kwam met een creatieve oplossing en gaf Wim een dubbelrol. Bij elke aanval verschoot Wim als een kameleon van kleur. Als blauw naar voren rende, deed Wim daar mee en als oranje het initiatief name, speelde hij met hetzelfde fanatisme de andere kant op. Dat de flexibiliteit afneemt naarmate je ouder wordt, was bij mij al bekend. Maar nu zag ik het ook bij een ander. Wim wist soms niet meer of hij nou naar links of naar rechts moest rennen. Ook kwamen de ballen bij de verkeerde partij terecht. Na het winnende doelpunt van gute alter Bert kregen we koffie met krentenwegge die Ed speciaal uit Middelburg had laten overkomen. Het aantal plakjes op de schaal verried de afkomst. 'Ons Zeeuwen bunt zuunig,' zei Zeeuws meisje. Gelukkig kwam Jaap daarna nog 3 keer met een schaal vol. Christel werd ondertussen verblijd met een verlate moederdagattentie en zo ging iedereen moe en voldaan weer naar huis.
Henk M
Een oneven aantal is niet lekker om een partijtje te spelen. Christel kwam met een creatieve oplossing en gaf Wim een dubbelrol. Bij elke aanval verschoot Wim als een kameleon van kleur. Als blauw naar voren rende, deed Wim daar mee en als oranje het initiatief name, speelde hij met hetzelfde fanatisme de andere kant op. Dat de flexibiliteit afneemt naarmate je ouder wordt, was bij mij al bekend. Maar nu zag ik het ook bij een ander. Wim wist soms niet meer of hij nou naar links of naar rechts moest rennen. Ook kwamen de ballen bij de verkeerde partij terecht. Na het winnende doelpunt van gute alter Bert kregen we koffie met krentenwegge die Ed speciaal uit Middelburg had laten overkomen. Het aantal plakjes op de schaal verried de afkomst. 'Ons Zeeuwen bunt zuunig,' zei Zeeuws meisje. Gelukkig kwam Jaap daarna nog 3 keer met een schaal vol. Christel werd ondertussen verblijd met een verlate moederdagattentie en zo ging iedereen moe en voldaan weer naar huis.
Henk M
zondag 10 mei 2009
oude lijven
De opkomst was weer om over naar huis te schrijven. Zeventien (17) man stonden in een strakke zon klaar om zich te onderwerpen aan de opdrachten van een vrouw (die van Marcel). Laat ik even beginnen met mezelf: ik kwam niet vooruit. Geen pap in de benen, maar zo stijf als ijzerkabels. Te veel gefietst dacht ik. Maar ook van andere mannen kwamen geen opgewekte berichten. Misschien was de warmte op het veld toch snel te veel. Of toch niet die jonge honden?
Oranje had er dan het meest last van. Er ging geen aanval goed en verdedigend leek het ook nergens op. Blauw maakte daar gebruik van. Stiekem hoopte ik dat het die middag ook zo zo vergaan bij de Graafschap. Die wedstrijd stond bij velen van ons op het programma. Ook Jaap die ons na het partijtje een opkikker voorschotelde met een paar kloeke kannen koffie. Hij kon de spanning voor de superboeren nog net aan en stond bij ons langs de lijn het zweet uit die oude lijven te zien.
Zoals gezegd ging blauw goed. Onder meer door een uitblinkende Bertus en drie doelpunten van Jan Schuurman. Dat was een mooi verjaardagscadeautje. Hij betaalde ons terug met een hartige tractatie: een lekkere vette bek van een saucijzenbroodje.
Bertus hing nog in de touwen, zoals ik vorige week een salto over het hek maakte. Dat enthousiasme kon niet verhullen dat het moeizaam verliep. We misten de fijne passing van Hans en Lieuwe.
Bert maakte voorin een paar onnavolgbare acties, waarbij hij opmerkte dat je je niet hoeft te verbeteren op de onderdelen die je al goed genoeg beheerst. Dat gaf mij stof tot nadenken. En niet omdat ik nu al problemen krijg met mij geheugen. Maar gelukkig hoef ik daar volgende week niet uit te zijn, want dan ben ik er niet. Ed wel. En hoe: hij tracteert voor zjin verjaardag. Zullen jullie allemaal zo hard zingen dat ik het hoor op de terugreis vanuit Frankrijk?
Oranje had er dan het meest last van. Er ging geen aanval goed en verdedigend leek het ook nergens op. Blauw maakte daar gebruik van. Stiekem hoopte ik dat het die middag ook zo zo vergaan bij de Graafschap. Die wedstrijd stond bij velen van ons op het programma. Ook Jaap die ons na het partijtje een opkikker voorschotelde met een paar kloeke kannen koffie. Hij kon de spanning voor de superboeren nog net aan en stond bij ons langs de lijn het zweet uit die oude lijven te zien.
Zoals gezegd ging blauw goed. Onder meer door een uitblinkende Bertus en drie doelpunten van Jan Schuurman. Dat was een mooi verjaardagscadeautje. Hij betaalde ons terug met een hartige tractatie: een lekkere vette bek van een saucijzenbroodje.
Bertus hing nog in de touwen, zoals ik vorige week een salto over het hek maakte. Dat enthousiasme kon niet verhullen dat het moeizaam verliep. We misten de fijne passing van Hans en Lieuwe.
Bert maakte voorin een paar onnavolgbare acties, waarbij hij opmerkte dat je je niet hoeft te verbeteren op de onderdelen die je al goed genoeg beheerst. Dat gaf mij stof tot nadenken. En niet omdat ik nu al problemen krijg met mij geheugen. Maar gelukkig hoef ik daar volgende week niet uit te zijn, want dan ben ik er niet. Ed wel. En hoe: hij tracteert voor zjin verjaardag. Zullen jullie allemaal zo hard zingen dat ik het hoor op de terugreis vanuit Frankrijk?
zondag 3 mei 2009
jonge honden
Daar was Jan weer, hersteld van een griep en gebruind door de zeeuwse zon. Hij had daar vertoeft met familie, wie allemaal weet ik niet, maar in ieder geval zijn schoonmoeder. De tijd dat de gemiddelde trimheer moeite deed om het schoonmoeder naar de zin te maken zijn lang vervlogen, maar Jan voelt zich in z'n tweede jeugd.
Ook de andere 11 aanwezigen maakten een frisse indruk. Het weer was er weer. Huppelend en draaiend werd alles losgeschud om daarna op het pupillenveld zes tegen zes te spelen. Oranje brandde een beetje snel op waardoor het een evenwichtig partijtje werd, 7-6 geloof ik. Onze trouwe fan Gerrit was ondertussen op zijn brommer naar Zelhem gesjeesd om te petanquen. Het winnende doelpunt was van kijk-naar-Ed van der Heiden, net op het moment dat ik even door mijn jeugdige energievoorrad heen was en over mijn stick hing.
Gelukkig had Piet had voor de koffie gezorgd. En koekjes. Een soort bastogne, maar dan veel kleiner. Ed droomt er altijd van, zegt hij. Onschuldige jongensdromen, natte koekjes. Volgende week geen koekjes, maar een heuse tractatie van Jan. Hij is jarig geweest, ik schat 18 jaar.
Een mop van Piet over een gup maakte uiteindelijk ons jongensachtig enthousiasme los, waardoor we snel huiswaarts togen om te kijken wat we nog in huis hadden.
Ook de andere 11 aanwezigen maakten een frisse indruk. Het weer was er weer. Huppelend en draaiend werd alles losgeschud om daarna op het pupillenveld zes tegen zes te spelen. Oranje brandde een beetje snel op waardoor het een evenwichtig partijtje werd, 7-6 geloof ik. Onze trouwe fan Gerrit was ondertussen op zijn brommer naar Zelhem gesjeesd om te petanquen. Het winnende doelpunt was van kijk-naar-Ed van der Heiden, net op het moment dat ik even door mijn jeugdige energievoorrad heen was en over mijn stick hing.
Gelukkig had Piet had voor de koffie gezorgd. En koekjes. Een soort bastogne, maar dan veel kleiner. Ed droomt er altijd van, zegt hij. Onschuldige jongensdromen, natte koekjes. Volgende week geen koekjes, maar een heuse tractatie van Jan. Hij is jarig geweest, ik schat 18 jaar.
Een mop van Piet over een gup maakte uiteindelijk ons jongensachtig enthousiasme los, waardoor we snel huiswaarts togen om te kijken wat we nog in huis hadden.
zondag 26 april 2009
europese verkiezingen
Een voorbeschouwing op de Europese verkiezingen. We zeggen allemaal te komen, maar uiteindelijk heeft bijna iedereen iets belangrijkers te doen. Alleen Bob Raterink, Gert Andela, Andre van den Acker, Pieter von der Fuhr, Toine de Ruiter, Henk Ebers en ikzelf. waren om 9.00 uur aanwezig. Later kwam Piet Adriaanse. Geen dames, dat wisten we. Maar al die anderen? Het was trimherenweer, hoewel iets aan de warme kant.
Bob, lijsttreker, Raterink leidde de zeven mannen deskundig over het veld. Geen blessures, ook niet bij Toine, lijstduwer, de Ruiter, die zich de afgelopen maanden wel had bekwaamd in het hardlopen. Toch nog even rustig aan, ook bij het partijtje op het halve veld. De drie hadden het niet eens echt moeilijk, maar met z'n vieren ging het ineens minder. Voer voor sportpsychologen: gingen de andere vier ineens serieus er tegen aan, of dachten die nieuwe vier ook de tweede vinger in de neus te kunnen steken.
De koffie was goed en voldoende. Daar had Piet eerst voor gezorgd. Bij het vertrek bleken Roel en Wim door Veteranen B ingelijfd te zijn. Dat was nog wel een redelijke smoes om de trimmers in de steek te laten. Ik heb me ook ingezet voor de veteranen. Lekkere westrijd, wel verloren, maar de 3-2 gemaakt. En geen blessures bij ons.
Acht aanwezigen van de 28, dat klinkt als ongeveer 30%. Een lage opkomst. Als groep hebben we dan wel niet getraind voor hockey, maar wel voor de Europese verkiezingen.
Bob, lijsttreker, Raterink leidde de zeven mannen deskundig over het veld. Geen blessures, ook niet bij Toine, lijstduwer, de Ruiter, die zich de afgelopen maanden wel had bekwaamd in het hardlopen. Toch nog even rustig aan, ook bij het partijtje op het halve veld. De drie hadden het niet eens echt moeilijk, maar met z'n vieren ging het ineens minder. Voer voor sportpsychologen: gingen de andere vier ineens serieus er tegen aan, of dachten die nieuwe vier ook de tweede vinger in de neus te kunnen steken.
De koffie was goed en voldoende. Daar had Piet eerst voor gezorgd. Bij het vertrek bleken Roel en Wim door Veteranen B ingelijfd te zijn. Dat was nog wel een redelijke smoes om de trimmers in de steek te laten. Ik heb me ook ingezet voor de veteranen. Lekkere westrijd, wel verloren, maar de 3-2 gemaakt. En geen blessures bij ons.
Acht aanwezigen van de 28, dat klinkt als ongeveer 30%. Een lage opkomst. Als groep hebben we dan wel niet getraind voor hockey, maar wel voor de Europese verkiezingen.
zondag 19 april 2009
beloning
Wederom trimmersweer voor de aanwezige 15 mannen en een vrouw.
Komende twee weken moeten we het zonder de zo gewaardeerde ondersteuning stellen want zowel Christel als Tineke doen vakantiedingen. En ook Jaap is (toevallig?) in die periode niet aanwezig om met koffie en een welkomstgroet onze matineuze zondagse hockeyinspanning uit te luiden.
Als ik dit schrijf schuiven grote wolken voor de zon, maar om 9.00 uur was het zwerk nog zo blauw als de strepen van de Graafschap. Veel van de mannen had zich gisteren hetzij op de Vijverberg, hetzij voor de televisie zitten verbeiden op een doelpunt van de superboeren. Maar die kwam er niet. Het aantal kansen dat de mannen nodig hebben om te scoren is niet bij te houden.
Ons trof dat probleem deze ochtend niet. iedere kans een doelpunt zou je bijna zeggen, enerzijds door ontachtzaam verdedigen, anderzijds door vloeiend aanvalspel. Dat blauw uiteindelijk won ontstond door het uitspelen van de overtalsituatie (ook zo'n leerpuntje voor de Graafschap). Arnold was ondanks de grote handelingssnelheid voorin niet voldoende om de wedstrijd te kantelen. En de ruit die oranje op het middenveld hanteerde leek soms op vlieger of werd vakkundig ingegooid door blauw. Belhamels.
De wedstrijd werd beslist door een ongelukkige samenloop van omstandigheden bij oranje in de defensie, waardoor zelfs AZ een wedstrijd kan verliezen. Ook voor ons is dus video-opname van de spelpatronen niet het instrument om naar eeuwige roem te reiken.
Applaus langs de kant zou daarentegen het goed doen. Ed verscheen in burgermanspak op de parkeerplaats met een welgemeend advies aan Henk, maar dat was alles. Zelfs de spelers van veteranen B waren niet van zins om onze inzet te belonen met een ovatie.
Waardoor de koffie van Jaap enige, maar warme, beloning was.
Komende twee weken moeten we het zonder de zo gewaardeerde ondersteuning stellen want zowel Christel als Tineke doen vakantiedingen. En ook Jaap is (toevallig?) in die periode niet aanwezig om met koffie en een welkomstgroet onze matineuze zondagse hockeyinspanning uit te luiden.
Als ik dit schrijf schuiven grote wolken voor de zon, maar om 9.00 uur was het zwerk nog zo blauw als de strepen van de Graafschap. Veel van de mannen had zich gisteren hetzij op de Vijverberg, hetzij voor de televisie zitten verbeiden op een doelpunt van de superboeren. Maar die kwam er niet. Het aantal kansen dat de mannen nodig hebben om te scoren is niet bij te houden.
Ons trof dat probleem deze ochtend niet. iedere kans een doelpunt zou je bijna zeggen, enerzijds door ontachtzaam verdedigen, anderzijds door vloeiend aanvalspel. Dat blauw uiteindelijk won ontstond door het uitspelen van de overtalsituatie (ook zo'n leerpuntje voor de Graafschap). Arnold was ondanks de grote handelingssnelheid voorin niet voldoende om de wedstrijd te kantelen. En de ruit die oranje op het middenveld hanteerde leek soms op vlieger of werd vakkundig ingegooid door blauw. Belhamels.
De wedstrijd werd beslist door een ongelukkige samenloop van omstandigheden bij oranje in de defensie, waardoor zelfs AZ een wedstrijd kan verliezen. Ook voor ons is dus video-opname van de spelpatronen niet het instrument om naar eeuwige roem te reiken.
Applaus langs de kant zou daarentegen het goed doen. Ed verscheen in burgermanspak op de parkeerplaats met een welgemeend advies aan Henk, maar dat was alles. Zelfs de spelers van veteranen B waren niet van zins om onze inzet te belonen met een ovatie.
Waardoor de koffie van Jaap enige, maar warme, beloning was.
zondag 12 april 2009
Opgestaan
De Heer is waarlijk opgestaan. Maar deze jongen is blijven liggen. Daarom geen uitslag van blauw tegen oranje en geen verslag van de eier-eetwedstrijd in het clubhuis. Was het de kater van de wedstrijd tegen NEC?
Het paasfeest viert de wederopstanding. Een wonderlijk verhaal uit het Nieuwe Testament waarvan ik altijd dacht dat het neergepend was door gefrustreerde volgelingen om de moed (het geloof) er in te houden. Om zeven weken later, toen het vuur toch langzaam weer uitdoofde, met Pinksteren ons het licht te doen zien.
Maar het blijkt allemaal echt gebeurd te zijn, bijna 2000 jaar geleden. Jezus was niet meer in zijn graf, opgestaan uit zijn grot. Weer helemaal terug van even weggeweest.
Zo voelde ik me ook vandaag. Maar volgende week ben ik weer van de partij. In ieder geval tot Pinksteren, want wie weet welk licht mij dan in de ogen schijnt.
Het paasfeest viert de wederopstanding. Een wonderlijk verhaal uit het Nieuwe Testament waarvan ik altijd dacht dat het neergepend was door gefrustreerde volgelingen om de moed (het geloof) er in te houden. Om zeven weken later, toen het vuur toch langzaam weer uitdoofde, met Pinksteren ons het licht te doen zien.
Maar het blijkt allemaal echt gebeurd te zijn, bijna 2000 jaar geleden. Jezus was niet meer in zijn graf, opgestaan uit zijn grot. Weer helemaal terug van even weggeweest.
Zo voelde ik me ook vandaag. Maar volgende week ben ik weer van de partij. In ieder geval tot Pinksteren, want wie weet welk licht mij dan in de ogen schijnt.
zondag 5 april 2009
Ongekende krachten
Het was een beetje fris, vergeleken met de lentehosanna van donderdag en vrijdag, maar het kon de 17 trimmers niet deren. De aankomst lijkt nog het meest op een oude mannenprobleem: het druppelde lang door, maar toen iedereen er was wervelde het 16-tal (Fred viel al snel uit, wat er was is mij niet duidelijk, maar succes) als een jonge god over het veld.
Oranje was sterker en scoorde er lustig op los. Op rechts wisselden Andre en ik geregeld met het maken van een doelpunt. Alleen Jan maakte er een voor blauw. De moraal bij blauw zakte dieper en dieper weg. Het moment voor de genadeklap was aangebroken. Maar ook het signaal voor het winnende doelpunt. Dat boorde ongekende krachten aan. Het begon in de verdediging waar Wim met alle hem ter beschikking staande middelen de bal weg kreeg. Uiteindelijk maakte Pieter de winner. Zoals gewoonlijk iedereen blij.
En in het clubhuis trakteerde Roel (goede partij weer gespeeld) op Hummelse moppen. Hans moest erkennen dat het hem niet lukte elke keer eenzelfde vorm te draaien. Dus alle complimenten aan Leo Ebbers. En aan Roel, die er ook nog een waargebeurd verhaal over een chiwawa aan koppelde.
Volgende week is het pasen, Christel zorgt voor eieren, dus een broeds partijtje.
Oranje was sterker en scoorde er lustig op los. Op rechts wisselden Andre en ik geregeld met het maken van een doelpunt. Alleen Jan maakte er een voor blauw. De moraal bij blauw zakte dieper en dieper weg. Het moment voor de genadeklap was aangebroken. Maar ook het signaal voor het winnende doelpunt. Dat boorde ongekende krachten aan. Het begon in de verdediging waar Wim met alle hem ter beschikking staande middelen de bal weg kreeg. Uiteindelijk maakte Pieter de winner. Zoals gewoonlijk iedereen blij.
En in het clubhuis trakteerde Roel (goede partij weer gespeeld) op Hummelse moppen. Hans moest erkennen dat het hem niet lukte elke keer eenzelfde vorm te draaien. Dus alle complimenten aan Leo Ebbers. En aan Roel, die er ook nog een waargebeurd verhaal over een chiwawa aan koppelde.
Volgende week is het pasen, Christel zorgt voor eieren, dus een broeds partijtje.
woensdag 1 april 2009
Bert de mentor
Alweer een trimmer in disguise. Dit keer was het Bert die zich wervend ophield bij de zakenmanifestatie van de Graafschap.
Acquisitie betekent niet alleen maar babbelen maar ook veel aantekeningen maken.
Hij vertelde dat hij jonge ondernemers mentort op weg naar een succesvolle zaak. En zondag zorgt hij voor de doelpunten. Soms.
maandag 30 maart 2009
André herpakt zich
zondag 29 maart 2009
you'll never walk alone
Zondagse besognes (koopzondag) hadden me even uit het trimmersgevoel gehaald. Om weer een beetje in de stemming te komen keek ik een filmpje voor de aanvang van een wedstrijd van Liverpool. Zo, dat kan een man soms gebruiken.
Vanochtend liepen we ook geen moment alleen. Het begon al bij ons aller Wim. Hij sterft langzaam uit, zijn naam dan. We hebben hem vandaag vertroeteld. En bij het inlopen gingen we zelfs heel redelijk gelijk op. Tak-tak-tak zegt de specht een stukje verderop en spoort ons aan de knieen tegen je eigenste kin te takken.
Daarna liepen we ook samen, maar wel overal ergens anders. 't Was de schuld van Christel die de doeltjes wel erg kris-kras had neergezet. Moe maar voldaan, zoals dat op zondagochtend heet, hees de ene helft (zeven) zich in de oranje hesjes, terwijl de ander helft (ook zeven) blauw bleef.
Het spel speelde zich af over het hele veld. Maar schouder aan schouder stonden we ons mannetje. Een mooie partij ontrolde zich aan het oog van de neutrale toeschouwer, de er overigens niet was. Gerrit heeft zich op de zondagochtend verplicht bij de petanquebaan. Verder was er geen hond, zelfs die van Marcel was al vertrokken. Gelukkig was Jaap present om naast Christel te te zien hoe de stand op 4-4 dit keer een echt winnend doelpunt behoefde. Ik prijsde me daarom rijk dat jullie er waren om mij, na een mooi passje van Henk, te zien binnentikken. Pieter begreep dat ik het nodig had, dank.
In het clubhuis komen de impertinente vragen op tafel, zoals "Piet speelt er nog iets thuis". Hij hield wijseljik z'n mond maar lekte even later wel uit zijn gezin dat die jongens van hem nu maar eens op eigen benen moeten gaan staan. Wat er bij Arjen thuis speelt is niet bekend. En wie er bij Ed thuis speelt ga ik niet vertellen. Allemaal onder het motto "you'll never walk alone, maar nooit met megafoon". Vrij naar de zegswijzen van ons aller HAP.
Tenslotte nog ter herinnering voor morgen bij de koffie: de blondjes stonden aan weerszijden van een rivier. En de Russen groeven 100 meter diep, de Amerikanen 200 meter, Belgen 300 meter. De rest moet je zelf doen.
Gerrit - pacemaker - Geuvers
Vanochtend liepen we ook geen moment alleen. Het begon al bij ons aller Wim. Hij sterft langzaam uit, zijn naam dan. We hebben hem vandaag vertroeteld. En bij het inlopen gingen we zelfs heel redelijk gelijk op. Tak-tak-tak zegt de specht een stukje verderop en spoort ons aan de knieen tegen je eigenste kin te takken.
Daarna liepen we ook samen, maar wel overal ergens anders. 't Was de schuld van Christel die de doeltjes wel erg kris-kras had neergezet. Moe maar voldaan, zoals dat op zondagochtend heet, hees de ene helft (zeven) zich in de oranje hesjes, terwijl de ander helft (ook zeven) blauw bleef.
Het spel speelde zich af over het hele veld. Maar schouder aan schouder stonden we ons mannetje. Een mooie partij ontrolde zich aan het oog van de neutrale toeschouwer, de er overigens niet was. Gerrit heeft zich op de zondagochtend verplicht bij de petanquebaan. Verder was er geen hond, zelfs die van Marcel was al vertrokken. Gelukkig was Jaap present om naast Christel te te zien hoe de stand op 4-4 dit keer een echt winnend doelpunt behoefde. Ik prijsde me daarom rijk dat jullie er waren om mij, na een mooi passje van Henk, te zien binnentikken. Pieter begreep dat ik het nodig had, dank.
In het clubhuis komen de impertinente vragen op tafel, zoals "Piet speelt er nog iets thuis". Hij hield wijseljik z'n mond maar lekte even later wel uit zijn gezin dat die jongens van hem nu maar eens op eigen benen moeten gaan staan. Wat er bij Arjen thuis speelt is niet bekend. En wie er bij Ed thuis speelt ga ik niet vertellen. Allemaal onder het motto "you'll never walk alone, maar nooit met megafoon". Vrij naar de zegswijzen van ons aller HAP.
Tenslotte nog ter herinnering voor morgen bij de koffie: de blondjes stonden aan weerszijden van een rivier. En de Russen groeven 100 meter diep, de Amerikanen 200 meter, Belgen 300 meter. De rest moet je zelf doen.
Gerrit - pacemaker - Geuvers
zondag 22 maart 2009
excuses
De eerste excuses van een bankier ligt op tafel. Maar wat kopen we ervoor. Ook kamerlid Boekenstijn heeft zich weer geexcuseerd. Daar koopt de VVD al helemaal niets meer voor, want het zijn er zo veel dat-ie er mee kan kwartetten.
Voor ons was er geen enkel excuus om niet te komen. Het was mooi weer en nog geen zomertijd. Er waren dan ook 18 man die onder leiding van Tineke over het veld draafden.
En Tineke had zich goed voorbereid: weer een nieuwe oefening, waarbij de spieren warm bleven en de technische vaardigheden volledig uit de verf kwamen (of konden worden ontwikkeld). Dus geen excuus volgende week als je in je eigen dummy trapt of als je niet lekker flatst (denk niet al te zeer na over betekenissen van deze termen, gewoon doen).
Daarna het partijtje blauw tegen oranje. Na het collectieve falen van oranje had ik toch in het clubhuis wel excuses verwacht, maar die kwamen niet. Het was een afstraffing door blauw. Jan was erg op dreef en Henk onderbrak op zijn typische wijze bijna iedere pass. Gert maakte de eerste hattrick. En Bert - bum bum - Kruijff wist het doel ook wel te vinden.
Aan de andere kant scoorde Pieter na matig verdedigend werk van mij. Alsof ik een plastic stick had schoot de bal er doorheen. Excuses.
Voor ons was er geen enkel excuus om niet te komen. Het was mooi weer en nog geen zomertijd. Er waren dan ook 18 man die onder leiding van Tineke over het veld draafden.
En Tineke had zich goed voorbereid: weer een nieuwe oefening, waarbij de spieren warm bleven en de technische vaardigheden volledig uit de verf kwamen (of konden worden ontwikkeld). Dus geen excuus volgende week als je in je eigen dummy trapt of als je niet lekker flatst (denk niet al te zeer na over betekenissen van deze termen, gewoon doen).
Daarna het partijtje blauw tegen oranje. Na het collectieve falen van oranje had ik toch in het clubhuis wel excuses verwacht, maar die kwamen niet. Het was een afstraffing door blauw. Jan was erg op dreef en Henk onderbrak op zijn typische wijze bijna iedere pass. Gert maakte de eerste hattrick. En Bert - bum bum - Kruijff wist het doel ook wel te vinden.
Aan de andere kant scoorde Pieter na matig verdedigend werk van mij. Alsof ik een plastic stick had schoot de bal er doorheen. Excuses.
zondag 15 maart 2009
vrouwen de baas
Onze dames waren weer beide aanwezig. En ze legden de zweep er weer over, hoor. Met als gevolg een goed gevoel voor de heren, die er tijdens het partijtje veel strijd tegenaan gooiden. Het liep allemaal voorspoedig: binnen een paar minuten stond de 1-1 op het scorebord. Ook daarna vielen de doelpunten makkelijk, maar du moment dat Christel ons aanspoort het laatste doelpunt te maken wordt er niets meer weggegeven. En ook niets meer gemaakt, zelfs niet door Arnold. Gelukkig voor de dames was het trimherenweer, want het duurde zeker een half uur voordat Andre vd A. zich tot de verlosser mocht laten feteren. Man of the match was echter Ed met een loepzuivere hattrick.
Na afloop maakte Andre ons al weer blij: eindelijk weer iets lekkers bij de koffie. Met alle respect overigens voor de kaakjes die Piet tevoorschijn tovert. Nadat we zo weer op krachten komen kondigt Henk de spreker van deze ochtend aan. Geen nieuws: wederom Hans, met wederom een waargebeurd verhaal. Ditmaal over twee Belgen die aangehouden werden door de plisie en na ampel beraad op het verzoek van de dienders ingingen. Ha ha natuurlijk. Marcel kon niet achterblijven en diepte een ander waargebeurd verhaal (je gelooft het gewoon niet) op over een typische vrouwenstreek waarbij de geestelijke vermogens van de man genadeloos worden misbruikt. Voorwaar niet om te lachen voor een groep mannen, maar we lieten ons weer kennen als goedlachse sukkels. De vrouwen hebben ons helemaal in de tang.
Volgende week: revolutie.
Na afloop maakte Andre ons al weer blij: eindelijk weer iets lekkers bij de koffie. Met alle respect overigens voor de kaakjes die Piet tevoorschijn tovert. Nadat we zo weer op krachten komen kondigt Henk de spreker van deze ochtend aan. Geen nieuws: wederom Hans, met wederom een waargebeurd verhaal. Ditmaal over twee Belgen die aangehouden werden door de plisie en na ampel beraad op het verzoek van de dienders ingingen. Ha ha natuurlijk. Marcel kon niet achterblijven en diepte een ander waargebeurd verhaal (je gelooft het gewoon niet) op over een typische vrouwenstreek waarbij de geestelijke vermogens van de man genadeloos worden misbruikt. Voorwaar niet om te lachen voor een groep mannen, maar we lieten ons weer kennen als goedlachse sukkels. De vrouwen hebben ons helemaal in de tang.
Volgende week: revolutie.
vrijdag 13 maart 2009
broodjes
Als herinnering aan de smakelijke boswandeling (zie berg en dal) nog twee foto's van Henk:
Vegatarisch, dat wil zeggen geen vlees, voor degene die geen ham lust.
, maar zich wel een weg door de kaas weet te banen.
En een broodje vlees, voor degene die hooguit wat terugschrikt voor een paar plakken ham (zie de handen). Of bewoog er plotseling iets tussen het groen en de kadetten?, maar zich wel een weg door de kaas weet te banen.donderdag 12 maart 2009
berg en dal
Het valt niet altijd mee, het leven. Bergen en dalen. En uit ervaring weet ik nu dat het eigenlijk altijd zwaar is: ren je tegen een berg op kun je net een stap voor de andere voet zetten en ren je de berg af moet je constant in de remmen. Beide doet zeer.
Bovenop de berg zou je moeten genieten van het uitzicht van de Kale Jacob, maar dan rent André al weer weg. En denk een keer als eerste boven te komen snort Frank voorbij en staat hij uitdagend boven op de Hettenheuvel te juichen.
Het groepje van mij bleef redelijk bij elkaar, we wachten in ieder geval op elkaar. Mede uit noodzaak, want het onvolprezen orientatievermogen van mannen is niet bij iedereen aanwezig. Onze eigen "Hai laat se lat sien" babbelde er vrolijk op los en demarreerde onderstussen ook nog. Tot ergernis van Jan die een stevige zondagse vloek tussen de bomen slingerde. Hans bleef rustig en liet zich meeslepen, en op het moment dat het moeilijk wordt benadrukte hij dat-ie dan wel bejaard is maar nog lang niet moe.
Bij Ruimzicht aangekomen waren we dat toch wel. Maar Ed en Arjen, die ons al snel hun hielen lieten zien, zaten er al zo fris bij dat wij daar moed uit peurden.
Al snel druppelden ook de anderen binnen. Die hadden met een stevige wandelpas de route afgelegd. Toch ook wel moe, maar niet zo erg dat er geen biertje in kon worden gegoten. Het was weliswaar erg regenachtig, maar toch moest er veel naar binnen. Het soepje deed veel goed.
Henk heeft nog foto's gemaakt van de lange schranstafel maar meer dan een broodje zou niet komen. Maar dat was dan ook niet zo maar een broodje. Hij lag de rest van de dag lekker in mijn maag te liggen, iedere hongerprikkel weg te houden.
Heerlijk zo'n dag. Maar de volgende dag zijn ze er weer: de bergen en dalen.
Bovenop de berg zou je moeten genieten van het uitzicht van de Kale Jacob, maar dan rent André al weer weg. En denk een keer als eerste boven te komen snort Frank voorbij en staat hij uitdagend boven op de Hettenheuvel te juichen.
Het groepje van mij bleef redelijk bij elkaar, we wachten in ieder geval op elkaar. Mede uit noodzaak, want het onvolprezen orientatievermogen van mannen is niet bij iedereen aanwezig. Onze eigen "Hai laat se lat sien" babbelde er vrolijk op los en demarreerde onderstussen ook nog. Tot ergernis van Jan die een stevige zondagse vloek tussen de bomen slingerde. Hans bleef rustig en liet zich meeslepen, en op het moment dat het moeilijk wordt benadrukte hij dat-ie dan wel bejaard is maar nog lang niet moe.
Bij Ruimzicht aangekomen waren we dat toch wel. Maar Ed en Arjen, die ons al snel hun hielen lieten zien, zaten er al zo fris bij dat wij daar moed uit peurden.
Al snel druppelden ook de anderen binnen. Die hadden met een stevige wandelpas de route afgelegd. Toch ook wel moe, maar niet zo erg dat er geen biertje in kon worden gegoten. Het was weliswaar erg regenachtig, maar toch moest er veel naar binnen. Het soepje deed veel goed.
Henk heeft nog foto's gemaakt van de lange schranstafel maar meer dan een broodje zou niet komen. Maar dat was dan ook niet zo maar een broodje. Hij lag de rest van de dag lekker in mijn maag te liggen, iedere hongerprikkel weg te houden.
Heerlijk zo'n dag. Maar de volgende dag zijn ze er weer: de bergen en dalen.
zondag 1 maart 2009
het Vrije Woord
Ken je die mop van de eerste echte lentedag? Die kwam niet. Geen waargebeurde episode uit het leven van Hans, maar wel de harde realiteit.
Tijdens het inlopen kwamen Piet (geen opruimwerzaamheden dit keer) en Hans (kruimels nog in de snor) invoegen. En bij het rekken en strekken had het moeten gebeuren: het door de wolken breken van de zon. Maar wat er ook doorbreekt, geen zon. Wel de PVV. Met haar pleidooi voor het vrije woord haalt ze virtueel de meeste stemmen binnen.
Het vrije woord was bij ons ver te zoeken. Tijdens het inlopen ging het nog wel, maar de oefening "afwerken op doel" benam ons al de adem. Door het gezamenljik aangeven van Jan en Hans en later Wim moesten de overigen in draf naar de afwerkplek. Dat komt de techniek niet ten goede, waardoor het een paar vluggertjes werden. Het vrije woord had plaatsgemaakt voor vrij gehijg.
Nadat de hesjes waren verdeeld (7 tegen 7) bleek er een mooie evenwicht op het veld te staan (uitslag 2-2), maar was het veld wel aan de grote kant. Door het vele gaten dichtlopen en gaten trekken, was de fut er snel uit. Dat maakte het laatste doelpunt zo bijzonder, want Bart (herstellende van een knieblessure) mocht op snelheid de winnende maken.
Daarvoor hadden Bob, Bert (der Bomber) en Andre al gescoord en had Ed op miraculeuze wijze twee ballen van de lijn gehaald.
Een leuke partij dus maar fnuikend voor het vrije woord. De babbels kwamen pas tijdens de koffie van Jaap. Maar energie om een anekdote aan de hele groep voor te leggen was er niet, waardoor Hans' verhaal van de priester op non-actief niet de aandacht kreeg die het onder de dictatuur van het vrije woord vast en zeker zou hebben gekregen.
Tijdens het inlopen kwamen Piet (geen opruimwerzaamheden dit keer) en Hans (kruimels nog in de snor) invoegen. En bij het rekken en strekken had het moeten gebeuren: het door de wolken breken van de zon. Maar wat er ook doorbreekt, geen zon. Wel de PVV. Met haar pleidooi voor het vrije woord haalt ze virtueel de meeste stemmen binnen.
Het vrije woord was bij ons ver te zoeken. Tijdens het inlopen ging het nog wel, maar de oefening "afwerken op doel" benam ons al de adem. Door het gezamenljik aangeven van Jan en Hans en later Wim moesten de overigen in draf naar de afwerkplek. Dat komt de techniek niet ten goede, waardoor het een paar vluggertjes werden. Het vrije woord had plaatsgemaakt voor vrij gehijg.
Nadat de hesjes waren verdeeld (7 tegen 7) bleek er een mooie evenwicht op het veld te staan (uitslag 2-2), maar was het veld wel aan de grote kant. Door het vele gaten dichtlopen en gaten trekken, was de fut er snel uit. Dat maakte het laatste doelpunt zo bijzonder, want Bart (herstellende van een knieblessure) mocht op snelheid de winnende maken.
Daarvoor hadden Bob, Bert (der Bomber) en Andre al gescoord en had Ed op miraculeuze wijze twee ballen van de lijn gehaald.
Een leuke partij dus maar fnuikend voor het vrije woord. De babbels kwamen pas tijdens de koffie van Jaap. Maar energie om een anekdote aan de hele groep voor te leggen was er niet, waardoor Hans' verhaal van de priester op non-actief niet de aandacht kreeg die het onder de dictatuur van het vrije woord vast en zeker zou hebben gekregen.
zondag 22 februari 2009
Carnaval
Hoe onrechtvaardig kan het zijn. De domste boeren van de vorige week liepen dit keer in het blauw. Oranje speelde als een stoomwals, maar wel een swingende. Maar de winner was voor blauw. Maar wel een hele mooie: een voorzet van Pieter werd op onnavolgbare wijze ingetikt door Gert.
En dat wilden ze weten. Hans wilde optimaal gebruik maken van het applaus en had er wel een extra uitlooprondje voor over. Nu moet gezegd worden, hij hield de stemming er wel in toen de partij een hopeloze missie leek. Misschien een transfer naar de Graafschap?
Er stonden 12 man bij het begin van de oefeningen. Na afloop waren dat er 14. Toch een mooie opkomst want het was voor een keer geen trimherenweer. Hoewel, zo'n heerlijke gentle shower kan ik thuis niet krijgen. Een zoals een trimheer bekend is, dat blijft ook niet lang duren.
Christel deed de oefeningen, maar ze werd vanaf het andere veld nauwlettend gadegeslagen, waardoor ze de oefeningen heel anders voordeed. Tineke was er niet. En Marcel ook niet. Carnaval hield ze in Maastricht gekluisterd. Een slechte reden, want het verkleedfeest in Leutekum is ook geweldig (zie http://doetinchemlive.blogspot.com/). Zij, en de andere afwezigen, misten daardoor de verkleedpartij van Jan. Hij had zic een heuga-outfit aangemeten, om de vrouwen tijdens de optocht te imponeren. En Hans werd zelfs in het clubhuis door Lieuwe gedold. We waren allemaal de tel kwijt. Ook Jaap had zich verrekend, maar de laatste kopjes zijn altijd het lekkerst.
Tot volgende week. Zelfde tijd, dat wil zeggen: 9.00 uur.
En dat wilden ze weten. Hans wilde optimaal gebruik maken van het applaus en had er wel een extra uitlooprondje voor over. Nu moet gezegd worden, hij hield de stemming er wel in toen de partij een hopeloze missie leek. Misschien een transfer naar de Graafschap?
Er stonden 12 man bij het begin van de oefeningen. Na afloop waren dat er 14. Toch een mooie opkomst want het was voor een keer geen trimherenweer. Hoewel, zo'n heerlijke gentle shower kan ik thuis niet krijgen. Een zoals een trimheer bekend is, dat blijft ook niet lang duren.
Christel deed de oefeningen, maar ze werd vanaf het andere veld nauwlettend gadegeslagen, waardoor ze de oefeningen heel anders voordeed. Tineke was er niet. En Marcel ook niet. Carnaval hield ze in Maastricht gekluisterd. Een slechte reden, want het verkleedfeest in Leutekum is ook geweldig (zie http://doetinchemlive.blogspot.com/). Zij, en de andere afwezigen, misten daardoor de verkleedpartij van Jan. Hij had zic een heuga-outfit aangemeten, om de vrouwen tijdens de optocht te imponeren. En Hans werd zelfs in het clubhuis door Lieuwe gedold. We waren allemaal de tel kwijt. Ook Jaap had zich verrekend, maar de laatste kopjes zijn altijd het lekkerst.
Tot volgende week. Zelfde tijd, dat wil zeggen: 9.00 uur.
zondag 15 februari 2009
Calorieën
Het was weer koud, maar wederom lekker genoeg voor 16 mannen en een vrouw om om 9.00 uur present te zijn. Voor Jan en Arnold zelfs warm gezien de blote knieën, stoere mannen.
Christel liet ons weer aardig de hoeken van het veld opzoeken. Daardoor werden we warmer en gingen veel kledingstukken over het hek.
Daarna een oefing in balbezit. Dat schijnen we iedere week te spelen, maar het geheugen begint ons in de steek te laten. Voor Gérard, die ons gebruikt om in vorm te blijven, gold het excuus dat-ie niet vaak komt. Voor de rest: op een kwart veld, maar wel over de hele breedte. Vrijlopen, gaten trekken, snel spelen en tot vijf tellen. Als het geheugen het nog doet valt het niet mee gelijktijdige handelingen te verrichten.
Gelukkig werden we snel uit ons lijden verlost.
Oranje tegen blauw. Blauw won makkelijk, maar van beide zijden was het calorische verbruik groot, want het speelveld was lang. De vermoeidheid was groot. Dat leverde een fraaie duik van Henk Ebbers op na een actie van Roel. Wederom was er geen sprake van opzet. We zijn zo lief voor elkaar.
Volgens Frank had onze activiteit geleid tot een verbruik van 600 kilocalorie. Gemiddeld, voegde hij er ironisch aan toe. Daarbij doelend op de paaldanser Bert, die overigens wel het winnende doelpunt mocht noteren, na een fraaie actie van Henk.
Alsof er nog niet genoeg calorieën doorheen waren gejaagd opperde Jan nog een partijtje tegen Dames 1. Maar meer warmte-eenheden hadden we niet. Dus gingen we op zoek naar een tractatie. Maar wie schetst mijn verbazing dat wederom niemand zich zo jarig voelt om zijn collega's calorisch weer een beetje aan te vullen?
Hier moet de penningmeester eens gaan optreden. Zet de verjaardagslijst maar bij deze blog. Kunnen we ons verheugen.
Christel liet weten zondag 8 maart vanuit Zeddam sportieve acties voor ons te regelen. Vanaf 10.00 uur, maar daarna is er wel een stevige soep. We zijn benieuwd naar de activiteiten en de smaak van de soep. Maar 22 februari, de ideale smoes tegen carnaval, gewoon weer om 9.00 uur.
Christel liet ons weer aardig de hoeken van het veld opzoeken. Daardoor werden we warmer en gingen veel kledingstukken over het hek.
Daarna een oefing in balbezit. Dat schijnen we iedere week te spelen, maar het geheugen begint ons in de steek te laten. Voor Gérard, die ons gebruikt om in vorm te blijven, gold het excuus dat-ie niet vaak komt. Voor de rest: op een kwart veld, maar wel over de hele breedte. Vrijlopen, gaten trekken, snel spelen en tot vijf tellen. Als het geheugen het nog doet valt het niet mee gelijktijdige handelingen te verrichten.
Gelukkig werden we snel uit ons lijden verlost.
Oranje tegen blauw. Blauw won makkelijk, maar van beide zijden was het calorische verbruik groot, want het speelveld was lang. De vermoeidheid was groot. Dat leverde een fraaie duik van Henk Ebbers op na een actie van Roel. Wederom was er geen sprake van opzet. We zijn zo lief voor elkaar.
Volgens Frank had onze activiteit geleid tot een verbruik van 600 kilocalorie. Gemiddeld, voegde hij er ironisch aan toe. Daarbij doelend op de paaldanser Bert, die overigens wel het winnende doelpunt mocht noteren, na een fraaie actie van Henk.
Alsof er nog niet genoeg calorieën doorheen waren gejaagd opperde Jan nog een partijtje tegen Dames 1. Maar meer warmte-eenheden hadden we niet. Dus gingen we op zoek naar een tractatie. Maar wie schetst mijn verbazing dat wederom niemand zich zo jarig voelt om zijn collega's calorisch weer een beetje aan te vullen?
Hier moet de penningmeester eens gaan optreden. Zet de verjaardagslijst maar bij deze blog. Kunnen we ons verheugen.
Christel liet weten zondag 8 maart vanuit Zeddam sportieve acties voor ons te regelen. Vanaf 10.00 uur, maar daarna is er wel een stevige soep. We zijn benieuwd naar de activiteiten en de smaak van de soep. Maar 22 februari, de ideale smoes tegen carnaval, gewoon weer om 9.00 uur.
zondag 8 februari 2009
De domste boer'n ...
Het was weer waarachtig trimherenweer. En een mooi bevroren veld. Dit alles lokte 17 mannen en een vrouw vroeg uit de veren voor de wekelijkse portie zelfkastijding met een glimlach. En wel meer dan dat. Want pijn deed het wel voor blauw. Constant in de aanval, de mooiste dummy's, maar geen doelpunten. Nou ja, eentje dan. Door onze eigen nummer 14 Bert Kruijff. Die daarna het spel aan zich voorbij zag gaan (zag ik hem schrikken toen de bal op hem afkwam?). Het bleek een spierblessure te zijn. Maar er waren meer redenen voor het collectieve falen. Het houtwerk voorkwam menig doelpunt en goed verdedigend werk van Frank deed de rest. Daarmee zakte de moed in de spreekwoordelijke schoenen. En dat met een overtalsituatie. Die werd overigens niet benut: Wim bleef consequent in de eigen cirkel, waardoor hem langzaam zijn ledematen bevroren.
En zo kwam het dat oranje twee doelputen maakte uit counters. De domste boer'n hebt de dikste eer'pel zoals een fraai Achterhoeks zegwijs luidt. Maar het spelletje gaat om de doelpunten dus trok oranje een lange neus. Henk Meerstad kon het niet deren. Hij zag zelfs het kunstgras voor zijn ogen lentegroen worden. Het was inderdaad een weldaad als je even kon loskomen van de wedstrijd.
Toch maakte blauw uiteindelijk de winnende treffer. En zo kan dus weer het gezegde van de dikke aardappelen weer opgeld doen.
Over dik gesproken. Hans Pieterse had nog een waar gebeurd verhaal uit het ziekenhuis opgetekend, hetgeen wederom meer dan een glimlach deed weerklinken. Frank was net naar huis waardoor er geen mop op kon volgen. De schaterlach viel daardoor dood neer, op de ronde tafel van de IJsselcrossers. Want voor de koffie moesten we een uitwedstrijd spelen. Niemand had een sleutel (volgende keer onder de deurmat kijken) maar Tineke wist onze gravende buren te bewegen om voor ons een extra potje koffie te maken. Met een zak holle eieren die Ed bij zich had smaakte dat goed. Onze dank was groot. Groot genoeg om niet mee te hoeven bateren.
Dat zou overigens een groot risico inhouden. Arjen was net opgelapt en hij wil het zo laten.
Tot volgende week.
Gerrit
En zo kwam het dat oranje twee doelputen maakte uit counters. De domste boer'n hebt de dikste eer'pel zoals een fraai Achterhoeks zegwijs luidt. Maar het spelletje gaat om de doelpunten dus trok oranje een lange neus. Henk Meerstad kon het niet deren. Hij zag zelfs het kunstgras voor zijn ogen lentegroen worden. Het was inderdaad een weldaad als je even kon loskomen van de wedstrijd.
Toch maakte blauw uiteindelijk de winnende treffer. En zo kan dus weer het gezegde van de dikke aardappelen weer opgeld doen.
Over dik gesproken. Hans Pieterse had nog een waar gebeurd verhaal uit het ziekenhuis opgetekend, hetgeen wederom meer dan een glimlach deed weerklinken. Frank was net naar huis waardoor er geen mop op kon volgen. De schaterlach viel daardoor dood neer, op de ronde tafel van de IJsselcrossers. Want voor de koffie moesten we een uitwedstrijd spelen. Niemand had een sleutel (volgende keer onder de deurmat kijken) maar Tineke wist onze gravende buren te bewegen om voor ons een extra potje koffie te maken. Met een zak holle eieren die Ed bij zich had smaakte dat goed. Onze dank was groot. Groot genoeg om niet mee te hoeven bateren.
Dat zou overigens een groot risico inhouden. Arjen was net opgelapt en hij wil het zo laten.
Tot volgende week.
Gerrit
dinsdag 3 februari 2009
EHBO
Met Arjen gaat het geloof ik wel goed. Naar omstandigheden, zoals dat zo mooi heet. André ten Berge heeft zich ook laten inspireren door bloed in de sneeuw en deed via de mail melding van Een Hoge Bal Ongeval.
Succes, Arjen, hopelijk tot gauw.
Gerrit
Succes, Arjen, hopelijk tot gauw.
Gerrit
zondag 1 februari 2009
aan de paal
Daar lag hij, op het koude, met sneeuw bedekte veld van DHC: een plasje bloed. André van den Acker deed een steelse poging het te bedekken door met de schoen er wat sneeuw over heen te schuiven, als was hij mededader. De eigenaar van het bloed was verdwenen.
Het was een ongeluk, tenminste volgens de deskundige. "Keine böse absicht", volgens Bert Kruijff.
Maar wat was er gebeurt? En hoe?
Na zo'n gebeurtenis slaat het geheugen soms op hol. Of het blokkeert. Maar langzaam komt het weer terug. Er over praten helpt.
De jonge honden (Jan en Arjen) waren al ruim voor 9.00 uur aan het ballen. De rest stond te praten over belangrijke wetenswaardigheden. Er was ondanks de barre omstandigheden een twaalftal mannen op komen draven, Arnold zelfs in de korte broek. Maar het veld was hard en glad. De wind waaide guur. Gelukkig zond de zon zijn stralen over het veld, waardoor we enthousiast begonnen met warmlopen.
Er waren geen trainsters, maar wel een tas met ballen en een zak met hesjes. Fris gewassen.
De oefeningen gingen in een vlot tempo, waardoor het partijtje niet lang op zich liet wachten. Jan en ik trokken de lijnen voor het halve veld en de doelen werden verschoven.
Ik weet niet meer wie er allemaal hebben gescoord, maar Ed in ieder geval wel (want dat was nadrukkelijk niet mijn bedoeling) en Bert in ieder geval niet. Hij teisterde het houtwerk met een droog schot. Zo golfde het spel op en neer en de ballen vlogen soms. Arnold (aka HAP) maakte gebruik van het springerige veld door een mislukte stop om te zetten in een doelpunt.
Oranje was beter, dat wil zeggen ze scoorden makkelijker. Blauw liet kansen liggen (ondergetekende ging hierin voorop) en bovendien was Arjen in een bloedvorm. Hij neutraliseerde achterin veel voordat het Bert kon verrassen.
Er was ondertussen van speelhelft gewisseld vanwege de vermeende invloed van de zon. Blauw kroop dichterbij, het ging om hanbal-uitslagen als 15-12, maar nooit dicht genoeg. Blauw zon op een list. Tegen het einde van de partij trok André ten Berge zijn truc uit doos. Met de zon in de rug wipte hij de bal op om de stugge verdediging te verschalken. Daarbij gaf hij de bal een flinke vaart mee. Wat volgde was een geluid dat het midden hield tussen een pets en een knal (een knets). Arjen had de bal wederom gestopt, dit keer met zijn hoofd. Een flinke scheur onder zijn oog en veel bloed ook op het hesje waren het gevolg.
Met een provisorische verband is hij naar het ziekenhuis vervoerd door Jan en André. Hoet het is afgelopen weet ik nog niet. Maar de rest is toch maar koffie gaan drinken. Jaap had namelijk sfeer in het clubhuis gebracht.
We hebben ons door de geneugten van het sinterklaasfeest heen gegeten en zijn nu aanbeland bij de kerstkransjes. Volgende week is er nog een restant. Dan zijn we weer bij.
De lijst met trimleden werd doorgenomen, eindigend in de oproep: komt allen, al is het alleen al voor de koffie.
Ook werd er voorbeschouwd op de grote sportevenementen. Federer of Nadal? Kan de Graafschap PSV verrassen? En pakt Lars Boom de titel op het bevroren parcours?
Maar het meest ware we benieuwd naar het aantal hechtingen van Arjen. Zo gauw ik het weet doe ik verslag.
Gerrit Geuvers
Het was een ongeluk, tenminste volgens de deskundige. "Keine böse absicht", volgens Bert Kruijff.
Maar wat was er gebeurt? En hoe?
Na zo'n gebeurtenis slaat het geheugen soms op hol. Of het blokkeert. Maar langzaam komt het weer terug. Er over praten helpt.
De jonge honden (Jan en Arjen) waren al ruim voor 9.00 uur aan het ballen. De rest stond te praten over belangrijke wetenswaardigheden. Er was ondanks de barre omstandigheden een twaalftal mannen op komen draven, Arnold zelfs in de korte broek. Maar het veld was hard en glad. De wind waaide guur. Gelukkig zond de zon zijn stralen over het veld, waardoor we enthousiast begonnen met warmlopen.
Er waren geen trainsters, maar wel een tas met ballen en een zak met hesjes. Fris gewassen.
De oefeningen gingen in een vlot tempo, waardoor het partijtje niet lang op zich liet wachten. Jan en ik trokken de lijnen voor het halve veld en de doelen werden verschoven.
Ik weet niet meer wie er allemaal hebben gescoord, maar Ed in ieder geval wel (want dat was nadrukkelijk niet mijn bedoeling) en Bert in ieder geval niet. Hij teisterde het houtwerk met een droog schot. Zo golfde het spel op en neer en de ballen vlogen soms. Arnold (aka HAP) maakte gebruik van het springerige veld door een mislukte stop om te zetten in een doelpunt.
Oranje was beter, dat wil zeggen ze scoorden makkelijker. Blauw liet kansen liggen (ondergetekende ging hierin voorop) en bovendien was Arjen in een bloedvorm. Hij neutraliseerde achterin veel voordat het Bert kon verrassen.
Er was ondertussen van speelhelft gewisseld vanwege de vermeende invloed van de zon. Blauw kroop dichterbij, het ging om hanbal-uitslagen als 15-12, maar nooit dicht genoeg. Blauw zon op een list. Tegen het einde van de partij trok André ten Berge zijn truc uit doos. Met de zon in de rug wipte hij de bal op om de stugge verdediging te verschalken. Daarbij gaf hij de bal een flinke vaart mee. Wat volgde was een geluid dat het midden hield tussen een pets en een knal (een knets). Arjen had de bal wederom gestopt, dit keer met zijn hoofd. Een flinke scheur onder zijn oog en veel bloed ook op het hesje waren het gevolg.
Met een provisorische verband is hij naar het ziekenhuis vervoerd door Jan en André. Hoet het is afgelopen weet ik nog niet. Maar de rest is toch maar koffie gaan drinken. Jaap had namelijk sfeer in het clubhuis gebracht.
We hebben ons door de geneugten van het sinterklaasfeest heen gegeten en zijn nu aanbeland bij de kerstkransjes. Volgende week is er nog een restant. Dan zijn we weer bij.
De lijst met trimleden werd doorgenomen, eindigend in de oproep: komt allen, al is het alleen al voor de koffie.
Ook werd er voorbeschouwd op de grote sportevenementen. Federer of Nadal? Kan de Graafschap PSV verrassen? En pakt Lars Boom de titel op het bevroren parcours?
Maar het meest ware we benieuwd naar het aantal hechtingen van Arjen. Zo gauw ik het weet doe ik verslag.
Gerrit Geuvers
zondag 25 januari 2009
Broekies
Het voordeel van de winter is dat je veel kleren aan hebt. Heb je wat uit te trekken. Ben je een beetje lekker aan het inlopen gaan de eerste spullen uit. En voor het wedstrijdje nog meer. Voor de meelezende dames: het is dan wel strippen, maar zeker geen tease. Witte, magere benen, met vaak veel haar, soms zelfs blauw van de kou.
Afgelopen zondag had Ed blauwe knieën. Hij zei dat het door de kou kwam. Na het inlopen hoorde ik hem er niet meer over. Viel dus allemaal wel mee. De oefening was er echt een voor trimheren. Niet al te veel rennen, maar wel lekker op doel knallen. De knal op de metalen plank was een beloning op zich, maar het mooist was hard in de hoek: twee knallen. We complimenteerden elkaar voor de mooiste roffel. Toch was het Fred gegeven de bal van dichtbij over het doel en zelfs bijna over het achternet te schieten. Het aanwezige publiek had de schrik aardig te pakken en koos ijlings voor een veiliger onderkomen. Ook Jaap deed dat en verzorgde en passant voor de koffie. Fantastisch om aan te kunnen schuiven achter een paar dampende kannen koffie.
Maar dan moeten we eerst het partijtje afwerken. Een genot, onder de omstandigheden van een langzaam omhoog kruipende zon en temperatuur rond het vriespunt. De lage zon zorgde er voor dat de helft van de mannen alleen als schim te zien was en dat vele kansen werden verprutst. Dit keer hoefden we dus niet alle mislukte acties onder technisch onvermogen te scharen.
Wim had nog een andere truc in huis: een oranje broek, die erg veel leek op het oranje van de hesjes. Hij zat bij "blauw" maar door het snelle spel van de trimheren wordt vanuit een ooghoek contact gezocht waardoor "oranje" de bal makkelijk bij Wim inleverde en "blauw" juist Wim oversloeg.
Nog een ander broekje dat zich openbaarde na het ontdoen van de trainingsbroek was die van Lieuwe. Even dacht ik te maken te hebben met een echte scheidsrechter, van 10-20 jaar geleden, vanwege de strakke snit. In ieder geval geen wintermodel, laat ik zeggen. Ik kan me scheidsrechters als Blankenstein en van Swieten nog herinneren. Gelukkig hadden we geen tijd voor voetbalhumor, anders hadden we ook nog een link gelegd naar zijn latex-achtige jasje. Of het met dit jasje te maken had weet ik niet maar Tineke transfereerde Lieuwe naar de hesjes
De partij kantelde daardoor, maar het winnende doelpunt werd toch gescoord door "blauwe" Bert. Zijn derde, zei hij zelf, maar dat geloofde verder niemand.
De derde helft bestond uit koffie (van Jaap) en, nu ik het toch over Duitsers heb, Lebkuchen, ingebracht door Ed. Henk had dan nog liever rauwe bonen. Dat is jammer omdat hem daarmee het cultuurhistorische van dit gebaar kan zijn ontgaan: de Leb(afgeleid van het vroegduitse woord voor brood)-kuchen stamt al uit de tijd dat de Duitsers nog vrome monniken waren en dat het bakken op enig moment zelfs verboden was omdat het geen goede uitwerking op deze celibataire mannen (zonder broek) zou hebben. Een reden te meer om er een kilo van weg te kauwen, lijkt me zo.
Tot zover voor deze keer. Als je iets te melden hebt: plaats een reactie. En anders tot de volgende week.
Afgelopen zondag had Ed blauwe knieën. Hij zei dat het door de kou kwam. Na het inlopen hoorde ik hem er niet meer over. Viel dus allemaal wel mee. De oefening was er echt een voor trimheren. Niet al te veel rennen, maar wel lekker op doel knallen. De knal op de metalen plank was een beloning op zich, maar het mooist was hard in de hoek: twee knallen. We complimenteerden elkaar voor de mooiste roffel. Toch was het Fred gegeven de bal van dichtbij over het doel en zelfs bijna over het achternet te schieten. Het aanwezige publiek had de schrik aardig te pakken en koos ijlings voor een veiliger onderkomen. Ook Jaap deed dat en verzorgde en passant voor de koffie. Fantastisch om aan te kunnen schuiven achter een paar dampende kannen koffie.
Maar dan moeten we eerst het partijtje afwerken. Een genot, onder de omstandigheden van een langzaam omhoog kruipende zon en temperatuur rond het vriespunt. De lage zon zorgde er voor dat de helft van de mannen alleen als schim te zien was en dat vele kansen werden verprutst. Dit keer hoefden we dus niet alle mislukte acties onder technisch onvermogen te scharen.
Wim had nog een andere truc in huis: een oranje broek, die erg veel leek op het oranje van de hesjes. Hij zat bij "blauw" maar door het snelle spel van de trimheren wordt vanuit een ooghoek contact gezocht waardoor "oranje" de bal makkelijk bij Wim inleverde en "blauw" juist Wim oversloeg.
Nog een ander broekje dat zich openbaarde na het ontdoen van de trainingsbroek was die van Lieuwe. Even dacht ik te maken te hebben met een echte scheidsrechter, van 10-20 jaar geleden, vanwege de strakke snit. In ieder geval geen wintermodel, laat ik zeggen. Ik kan me scheidsrechters als Blankenstein en van Swieten nog herinneren. Gelukkig hadden we geen tijd voor voetbalhumor, anders hadden we ook nog een link gelegd naar zijn latex-achtige jasje. Of het met dit jasje te maken had weet ik niet maar Tineke transfereerde Lieuwe naar de hesjes
De partij kantelde daardoor, maar het winnende doelpunt werd toch gescoord door "blauwe" Bert. Zijn derde, zei hij zelf, maar dat geloofde verder niemand.
De derde helft bestond uit koffie (van Jaap) en, nu ik het toch over Duitsers heb, Lebkuchen, ingebracht door Ed. Henk had dan nog liever rauwe bonen. Dat is jammer omdat hem daarmee het cultuurhistorische van dit gebaar kan zijn ontgaan: de Leb(afgeleid van het vroegduitse woord voor brood)-kuchen stamt al uit de tijd dat de Duitsers nog vrome monniken waren en dat het bakken op enig moment zelfs verboden was omdat het geen goede uitwerking op deze celibataire mannen (zonder broek) zou hebben. Een reden te meer om er een kilo van weg te kauwen, lijkt me zo.
Tot zover voor deze keer. Als je iets te melden hebt: plaats een reactie. En anders tot de volgende week.
vrijdag 23 januari 2009
de kunstschilders
Een keer per jaar hoeft er niet te worden gehockeyd. Met kwast en verf leefden de mannen zich uit. Het resultaat was soms ver te zoeken, zie Frank.zondag 18 januari 2009
na de winter
Het is niet aardig om namen te noemen van degenen die niet aanwezig waren op 18 januari. Jan had een redelijk excuus, hij moest rijden voor zijn team om dan een paar uur in een muffige zaal plaats te nemen. Dan hadden de 15 aanwezige mannen en trainster Christel het beter. De regen van de vroege ochtend was verdwenen en de bui van de late ochtend was slechts in aantocht: typisch trimherengeluk.
Tijdens het inlopen bleken Ed en Arjen al in vorm. Tijdens het partijtje bleven ze sterk. Helaas zaten zij in het team van zeven man. Die man minder brak de dravers op. Toch wist Ed nog te scoren na een mooi één-tweetje met André op de doellijn. Ondergetekende had de topvorm van Ed pas te laat door waardoor ik een pass als een mislukt schot opvatte.
Aan de andere kant was Piet Adriaanse de man van de wedstrijd. Drie doelpunten, dat doet Ben Sahar hem niet na. De blijdschap om deze hattrick werd onderstreept met een zak speculaas. Niet over datum, maar toch voor Gert aanleiding om volgende keer kerstkransjes op het menu te wensen. Ik ben benieuwd of we dan andere liederen ten gehore kunnen brengen. De sinterklaasliedjes liepen gesmeerd.
Terug naar de wedstrijd. Onze trouwe supporter liet ons al snel in de stek. Deze twaalfde man had het verschil kunnen maken. De hesjes verloren dus kansloos. Ik weet dat Henk nog uit een onmogelijk hoek scoorde, vlak nadat blauw een grote kans liet liggen. Dan knapt er wat. Dan loop je tegen jezelf te spelen. En het dooie punt, niet te vergeten. Daarvoor is die twaalfde man zo belangrijk. Ook Jaap was al naar binnen gegaan om zich aan de belangrijke koffietaak te wijden.
Het grote verschil was dat blauw de wedstrijd kon lezen en de hesjes in grote mate dyslectisch waren. Toch hebben wij de winter al een beetje van ons afgeschud en het kopje al weer boven de grond uitgestoken.
Tijdens het inlopen bleken Ed en Arjen al in vorm. Tijdens het partijtje bleven ze sterk. Helaas zaten zij in het team van zeven man. Die man minder brak de dravers op. Toch wist Ed nog te scoren na een mooi één-tweetje met André op de doellijn. Ondergetekende had de topvorm van Ed pas te laat door waardoor ik een pass als een mislukt schot opvatte.
Aan de andere kant was Piet Adriaanse de man van de wedstrijd. Drie doelpunten, dat doet Ben Sahar hem niet na. De blijdschap om deze hattrick werd onderstreept met een zak speculaas. Niet over datum, maar toch voor Gert aanleiding om volgende keer kerstkransjes op het menu te wensen. Ik ben benieuwd of we dan andere liederen ten gehore kunnen brengen. De sinterklaasliedjes liepen gesmeerd.
Terug naar de wedstrijd. Onze trouwe supporter liet ons al snel in de stek. Deze twaalfde man had het verschil kunnen maken. De hesjes verloren dus kansloos. Ik weet dat Henk nog uit een onmogelijk hoek scoorde, vlak nadat blauw een grote kans liet liggen. Dan knapt er wat. Dan loop je tegen jezelf te spelen. En het dooie punt, niet te vergeten. Daarvoor is die twaalfde man zo belangrijk. Ook Jaap was al naar binnen gegaan om zich aan de belangrijke koffietaak te wijden.
Het grote verschil was dat blauw de wedstrijd kon lezen en de hesjes in grote mate dyslectisch waren. Toch hebben wij de winter al een beetje van ons afgeschud en het kopje al weer boven de grond uitgestoken.
zaterdag 17 januari 2009
voorbeschouwing
We staan op de drempel van een nieuw tijdperk. Dat klinkt als "het is lente". Dat spoort niet met het gevoel dat van de krantenkoppen druipt. De crisis grijpt driftig om zich heen en ons kabinet grijpt onvoldoende in. Ze zullen wel denken: "wij zijn toch een exportland, dus wat maakt het uit? Als onze exportlanden maar flink ingrijpen. Dan profiteren wij vanzelf mee."
Maar ondanks alle stimuleringsacties blijft het winter in de economie. Toch heb ik afgelopen weken groene sprietjes van de eerste krokussen dwars door de hardbevroren sneeuw heen gezien. En aan de takken die ik nog net op tijd snoeide zaten al de eerste knoppen. Eigenlijk is de winter het ultieme begin van het nieuwe seizoen.
In Amerika is de inleiding voor de inwijding als gestart. De man die ons nieuwe energie gaat geven viert al vast zijn feestjes alvorens dinsdag president van de Verenigde Staten te worden. In Amerika is het ook echt winter. Mooi jaargetijde.
Dan iets dichterbij: vanavond is het voor de Graafschap hopelijk ook winter en valt er een succesje te noteren. Ik doe mijn best, ik klap me warm en steek ze desgewenst een hart onder de riem. Jammer is dat de superboeren niet op krokussen lijken. Het zijn van die kleine mannetjes. Voordat die boven het sneeuwdek uit piepen, is het al bijna zomer. Alleen die Geert den Ouden, die is lang. Maar zo lelijk!
Nee dan wij. Morgenochtend staan we er weer, knap en behendig, de regen trotserend. Sterker nog: we groeien er van. Voor een trimheer kan een winter niet streng genoeg zijn om weer het beste uit zich zichzelf te halen. Misschien komen de kopjes al boven de sneeuw uit.
Gerrit Geuvers
Maar ondanks alle stimuleringsacties blijft het winter in de economie. Toch heb ik afgelopen weken groene sprietjes van de eerste krokussen dwars door de hardbevroren sneeuw heen gezien. En aan de takken die ik nog net op tijd snoeide zaten al de eerste knoppen. Eigenlijk is de winter het ultieme begin van het nieuwe seizoen.
In Amerika is de inleiding voor de inwijding als gestart. De man die ons nieuwe energie gaat geven viert al vast zijn feestjes alvorens dinsdag president van de Verenigde Staten te worden. In Amerika is het ook echt winter. Mooi jaargetijde.
Dan iets dichterbij: vanavond is het voor de Graafschap hopelijk ook winter en valt er een succesje te noteren. Ik doe mijn best, ik klap me warm en steek ze desgewenst een hart onder de riem. Jammer is dat de superboeren niet op krokussen lijken. Het zijn van die kleine mannetjes. Voordat die boven het sneeuwdek uit piepen, is het al bijna zomer. Alleen die Geert den Ouden, die is lang. Maar zo lelijk!
Nee dan wij. Morgenochtend staan we er weer, knap en behendig, de regen trotserend. Sterker nog: we groeien er van. Voor een trimheer kan een winter niet streng genoeg zijn om weer het beste uit zich zichzelf te halen. Misschien komen de kopjes al boven de sneeuw uit.
Gerrit Geuvers
Abonneren op:
Posts (Atom)
