geen ballen geen kroning

Daar stonden we dan.
De dag die zou komen was eindelijk hier
Jan was niet gekomen
Hij was er niet klaar voor

Dus was het 7 tegen 7, zonder ballen. Maar gelukkig ook zonder hesjes, ik kan geen oranje meer zien.
Daarom speelden we blauw tegen wit. Ja we speelden, want Eddy, bekend met de struikjes in en om het hockeyveld, wist een geheim ballenverstopplekje.

de enige bal op het veld

Evenzogoed hebben we na de voortreffelijk geleide training ingespeeld met imaginaire ballen. Dat ging heel aardig. Alleen het stoppen en direct doorpassen is nog een punt van aandacht. Dat merkte ik bij het koelbloedig afronden. Een echte bal is harder en komt altijd net iets sneller dan de denkbeeldige. Blauw delfde na een mooi gelijk opgaande partij het onderspit met 6-4.
Het ontbreken van Jan in onze gelederen werd overigens ruimschoots gecompenseerd door Bob. Want als het om rechtvaardigheid gaat is Bob er klaar voor. Dat kan hij zijn. Maar hoe goed hij zijn werk ook als fysio doet, in het veld heeft hij een brilletje nodig. Hij was de enige die de imaginaire cirkel niet zag, waarbinnen Henk de 4-4 aantekende. De discussie verstomde snel maar Bob gebuikte het cirkel-incident als jurisprudentie in een zaak aan de andere kant. Uiteindelijk was gerechtigheid zijn deel, republikeins wit won deze partij.
Na afloop was het clubhuis al in flink opgewarmd door de veteranen. Koffiegeur steeg op uit twee kannen, maar niet voor ons. Jaap was wel aan de zijlijn geweest maar had helaas geen koffie gemaakt. Sleuteltje vergeten?
Geen ballen, geen koffie, geen stamppot. En verliezen. En dan ook nog die vreselijke crooning binnenkort. Het wordt me te veel. Ik wil bij wit horen. Als jullie me dinsdag met pek en veren door de straten zien lopen, weten jullie hoe het komt.
Tot volgende week en: Hou je veilig!

Gerrit Geuvers

Golfkarretje

Hans, verhalenverteller, vertelt over
een grote neger

Ik wist niet dat Tiger Woods 2 meter lang was. En wat-ie met een golfbal kan wil ik niet weten. Maar Hans Pieterse weet er alles van. Hij legt het ons volgende week zaterdag vanaf 13.00 uur uit als we ons melden bij de Keppelse.

De Keppelse is een golfclub. Ze meppen daar met een stick die, verwarrend, ook club wordt genoemd. Is een goeie hockeyer ook een goeie golfer? Waarschijnlijk heeft Wim Hommerson, ook lid van de Keppelse, daar zijn lange slag geleerd, of op zijn minst gecultiveerd.

Vandaag was kwam het er tijdens het partijtje niet goed uit bij Wim. Misschien kwam het omdat hij zich niet had ingeslagen. Hij had geen partner kunnen vinden omdat ze in groten getale op Frank stonden te meppen. Dat was niet nodig want Frank kon het nauwelijks aan. En ook jammer want het is natuurlijk een trimmersochtend. Na wat evaluatieve momenten was er aanleiding om met 8 tegen 8 te gaan spelen.

Arjen was toen al met een spierscheuring afgevallen. Op facebook zie ik de tijden die hij loopt op 10 kilometer. Die zijn fenomenaal, maar zelfs Arjen kan dat niet eindeloos doen. Een geruststelling voor de 50+ers.

Henk toont het bewijs van Franks eerste
interland, een 0-4 overwinning op Duitsland

Jan had zich dit keer niet laten leiden door de positie bij het inspelen. Hij stond in het veld, dus was hij de pinch-hitter van het blauwe team. Hij kweet zich goed van zijn taak, want in korte tijd scoorde hij de 0-1. Het blauwe team liet wentelde zich in de voorsprong en meende een tandje terug te kunnen schakelen, maar binnen de kortste keren stond het 4-1 voor oranje. Snelle jongens als Selwin en Adri wisten braken door de routine van blauw.

Voor Hans was het geen schande om van een stelletje dravers te verliezen. "Lopen is voor de dommen," leek hij te willen zeggen. Maar op een hockeyveld is een golfkarretje verboden.

Gerrit Geuvers

Insjallah

Uit de vorige blog was al duidelijk geworden dat onze belangstelling verder reikt dan het eigen kunstgrasveld. Henk M sloop op kousenvoeten door de nieuwe moskee, net als ik trouwens. Een omgeving die ideaal lijkt voor de ouder wordende, dus blessuregevoelige, trimheer (ik ben voorzichtig geworden in mijn woorden). Met een schokabsorberend tapijt, overdekte arena met een balkon voor toeschouwers. En zo nu en dan komt een imam die met zijn gejeremieer iedereen wegjaagt.

André v.d. Akker verschalkt de jong-international

Zo gastvrij als de islam is, zijn wij trimheren ook. Afgelopen zondag was Frank Jansen op bezoek. Voor de tweede keer trouwens al. Hij gaat ons land verdedigen in een internationale wedstrijd als keeper, dus hij wilde een paar ballen op zich afgevuurd hebben. Een trainingskamp in Syrië kon niet meer worden geregeld, onze Doetinchemse moskee is geen reisbureau. Dus stelde een drietal heren zich op tegenover een ineens erg dikke Frank en schoot een paar series op hem af. Maar hij zal er niet van onder de indruk zijn geweest. Als beginnend arts heeft Frank voor hetere vuren gestaan in wat toen nog de ontwikkelingslanden heette. En als buurman van de daklozenopvang in Wehl snapt hij ook dat bang worden altijd nog kan. Een mens lijdt het meest van het lijden dat hij vreest. Tot zover de doopceel van Frank. Had ik belooft.

Frank deed mee met het partijtje en sloot aan bij de verdediging van oranje. Da's logisch, dus.

Ook Jan had zich bij het inslaan aan de hekzijde opgesteld. Zijn inschatting was dat daar de winnaars van het partijtje zouden staan. Maar dat was niet zo. Blauw ging met de overwinning op zak aan de koffie.

We hadden ondertussen een grote massa mannen op en rond het veld. De opkomst was geweldig: 20 man. En langs de kant stonden rond 10 uur twee veteranen-elftallen te popelen. De trainsters waren er niet, dat was vandaag maar goed ook.

En wat erger was: de koffie was er ook niet. Piet spande zich tot het uiterste in om het nog recht te zetten. Maar tegen de tijd dat de laatste druppel in de pot plofte was het merendeel van de mannen al vertrokken. Ook dat was in de moskee beter geregeld. Turkse koffie en Turkse thee, te allen tijde.

weinig beweging doet Marcel,
en de bank, geen goed

De mannen die de tijd en rust hadden om te wachten op het bruine wonder zagen ook Marcel nog fris en vrolijk binnenkomen. Geblesseerd aan zijn achillespees doet hij vooral zittend werk. Misschien is knielen goed voor het herstel? Op vrijdag een extra training. Insjallah.

Tot volgende week!

Gerrit Geuvers

moskee

Henk toont zich tevreden over de kwaliteit van de grasmat

Afgelopen zaterdag waren Henk M en ondergetekende namens de trimheren aanwezig bij de opening van de moskee in Doetinchem. We zijn zo vrij geweest de felicitaties over te brengen. Henk voelde zich meteen thuis: "Het zier er mooi uit en aardige mensen". Het beviel hem zo zeer dat hij zijn schoenen uittrok en alvast ging kijken waar hij zijn clubfauteuil zou gaan plaatsen toen de heer des huizes aan het woord kwam.
De taalkunstenaar van de trimheren kon daar echter geen touw aan vastknopen en vertrok weer. "Een mooie plek, maar ik zou me verslikken in mijn thee."

Gerrit Geuvers