Eerlijk is eerlijk: oranje verdiende te winnen. De patronen leken ingesleten en met de opkomende backs werd gevaar gesticht in de vijandelijke cirkel. Blauw dekte niet goed door en oranje zat goed in de duels. Arjen checkte een paar body's.
Maar om te winnen moet je scoren. En het duurde het nog lang voordat Bert met een bekeken schuiver de 1-0 aantekende. Een droge knal van Ed maakte aan de ongelijke strijd een einde. Maar ook nadat verschillende kansen waren verzilverd was de moraal van blauw niet geknakt. Een vlotte combinatie van Wim, ondergetekende en Andre door het centrum van de defensie legde zwakke plek van de oranje bloot.
Met een welgeplaatste counter zou de underdog toch nog met de prijzen aan de haal kunnen gaan. Oranje in zak en as. Dat was de kop die dan boven deze blog zou staan. Het mocht niet zo zijn. Het beslissende doelpunt werd gemaakt door Bert na een lawinale solo van Toine. Dat aan dit doelpunt mogelijk een overtreding vooraf ging is de scheidsrechter ontgaan. Het deed de discussie naar audiovisuele middelen weer ontbranden want de belangen zijn ook op dit niveau de eenvoud ontstegen. Want niet alleen roem voor een week maar ook het wassen van de hesjes staat op het spel.
Als wij als trimheren nu eens allemaal in onze schoenen, voor de open haard, op onze verlanglijstjes een heuse hawkeye opnemen, dan moet de sint daar toch gehoor aan geven?
Gelukkig waren tijdens de koffie van onvolprezen Jaap de gemoederen al weer tot rust gekomen. Misschien is een eenvoudige traktatie ook wel een leuk sinterklaaspresentje.
Gerrit Geuvers
zondag 27 november 2011
dinsdag 22 november 2011
over de wereld in
Het was zo spannend in de wereld die Nederland heet dat de relatief kleine sport die hockey heet er even bij in schoot. En dan - en dat begrijpt een heer van stand - vergeet ik de trimheren helemaal.
Nederland was verkleind tot de bestuurskamer van Ajax, maar daardoor ineens heel groot, want Cruijff is bekend over de hele wereld. In zijn slipstream neemt hij Edgar Davids mee. De excuusneger van Nederland, dat wil zeggen, van Ajax. Want Davids bleek commissaris te zijn geworden omdat-ie donker was. Niet om zijn bijzondere vaardigheden als commissaris. En Cruijff natuurlijk wel. Hij heeft sterke toezichthoudende capaciteiten, die het sterkst tot uitdrukking komen bij het aanstellen van trainers.
Dat is flauw want Cruijff is vooral een meester in iets eenvoudigs op een complexe manier uit te leggen, maar dan wel weer zo dat je denkt dat je het snapt. Dat is een kwaliteit die in het bedrijfsleven, maar ook bij de overheid, zelden in die combinatie voorkomt.
Ik ben nu niet alleen een kenner van het voetbal, ook van beursgenoteerde bedrijven en linker- en rechter hersenhelften.
Dacht ik even.
Alle systemen van trainers en intenties van spelers blijk ik alleen maar te snappen als hij het uitlegt. En voor bedrijven met aandelen spreek ik liever maar met andere adviseurs. En dat de rechterhelft op school wordt gevuld geloof ik gewoon niet.
Alleen al het beeld van een onderwijzer die kinderen een gieter in het oor zet. Als het toch eens allemaal zo eenvoudig was. Dan was ik vast een goed hockeyer geweest. Met een jankende klap van de rand van de cirkel hoog in de hoek, een goal die zo maar de wereld over kan. En dan bedoel ik de globe, via CNN en Al Jazeera naar de amazone-indianen. Niet de bestuurskamer in een betonnen kathedraal in Amsterdam ZuidOost.
Nu blijft het aanmodderen, diep gaan, gaten trekken en soms, als alles meezit, een mooie kaats. En als m'n medespelers goed mikken maak ik een tip in. Afgelopen zondag zat 't weer eens mee. Ook het weer zat mee en toch stonden we met slechts 11 man in te slaan. Om aan tien negertjes moest er één afhaken. Het werd Marcel, die het ineens benauwd kreeg dat-ie met de Veteranen mee zou te spelen. Hij voelde een zweepslag aankomen. Tineke die ons nog aardig aftrainde begeleidde hem naar
Een potje 5 tegen 5 op het kleine veld was dan ook het maximaal haalbare. Als beloning was er een ovewinning voor beide. Blauw won in doelpunten, oranje trok het langste strootje. Andre ten Berge was topscorer en Piet de wasser van de hesjes. En alsof het niet op kon was er nog vlaai van ondergetekende.
En daarna gewoon naar huis fietsen, geen pers bij de slagboom, gewoon de wijde wereld in.
Gerrit
Nederland was verkleind tot de bestuurskamer van Ajax, maar daardoor ineens heel groot, want Cruijff is bekend over de hele wereld. In zijn slipstream neemt hij Edgar Davids mee. De excuusneger van Nederland, dat wil zeggen, van Ajax. Want Davids bleek commissaris te zijn geworden omdat-ie donker was. Niet om zijn bijzondere vaardigheden als commissaris. En Cruijff natuurlijk wel. Hij heeft sterke toezichthoudende capaciteiten, die het sterkst tot uitdrukking komen bij het aanstellen van trainers.
Dat is flauw want Cruijff is vooral een meester in iets eenvoudigs op een complexe manier uit te leggen, maar dan wel weer zo dat je denkt dat je het snapt. Dat is een kwaliteit die in het bedrijfsleven, maar ook bij de overheid, zelden in die combinatie voorkomt.
Ik ben nu niet alleen een kenner van het voetbal, ook van beursgenoteerde bedrijven en linker- en rechter hersenhelften.
Dacht ik even.
Alle systemen van trainers en intenties van spelers blijk ik alleen maar te snappen als hij het uitlegt. En voor bedrijven met aandelen spreek ik liever maar met andere adviseurs. En dat de rechterhelft op school wordt gevuld geloof ik gewoon niet.
Alleen al het beeld van een onderwijzer die kinderen een gieter in het oor zet. Als het toch eens allemaal zo eenvoudig was. Dan was ik vast een goed hockeyer geweest. Met een jankende klap van de rand van de cirkel hoog in de hoek, een goal die zo maar de wereld over kan. En dan bedoel ik de globe, via CNN en Al Jazeera naar de amazone-indianen. Niet de bestuurskamer in een betonnen kathedraal in Amsterdam ZuidOost.
Nu blijft het aanmodderen, diep gaan, gaten trekken en soms, als alles meezit, een mooie kaats. En als m'n medespelers goed mikken maak ik een tip in. Afgelopen zondag zat 't weer eens mee. Ook het weer zat mee en toch stonden we met slechts 11 man in te slaan. Om aan tien negertjes moest er één afhaken. Het werd Marcel, die het ineens benauwd kreeg dat-ie met de Veteranen mee zou te spelen. Hij voelde een zweepslag aankomen. Tineke die ons nog aardig aftrainde begeleidde hem naar
Een potje 5 tegen 5 op het kleine veld was dan ook het maximaal haalbare. Als beloning was er een ovewinning voor beide. Blauw won in doelpunten, oranje trok het langste strootje. Andre ten Berge was topscorer en Piet de wasser van de hesjes. En alsof het niet op kon was er nog vlaai van ondergetekende.
En daarna gewoon naar huis fietsen, geen pers bij de slagboom, gewoon de wijde wereld in.
Gerrit
zondag 13 november 2011
in eigen hand
Bij de trimheren is de draagtijd van nieuwe leden niet lang. Heeft de conceptie plaatsgevonden is de geboorte snel daar. Sinds vorige week mogen weer een nieuw heertje begroeten. Jaap heet hij, maar niet zo'n kleintje. Een flinke Jaap zelfs. Welkom.
En Tineke was er ook. Gelukkig maar want anders zou Jan met Marcel mee naar huis gaan volgens een aantal van ons. Het creatieve associatieproces was al vroeg in gang gezet. Reden voor Tineke om ons een strafdiagonaaltje te laten lopen. Dat deed de vorige trainer nooit, maar toch zijn we blij dat er weer een strakke leiding aanwezig is.
Na de strafexpeditie mochten we nog afwerken op doel. Op het doel dus. Henk gaf met een poging tot sloop van de ballenvanger zijn visitekaartje af: don't mess with me. 't Was duidelijk: de heer Meerstad wenst respect. Maar dat heeft-ie natuurlijk al lang van ons, maar tijdens de wedstrijd gaat het om de bal en de doelpunten. Dat kwam hem duur te staan, want oranje had altijd wel een paaldanser achter de linies van blauw om een onderschepte bal in te tikken. En blauw had ook nog het gogme van Ed. Hij maakte optimaal gebruik van de dichte mist die het onderscheid tussen achterlijn en de rest van het universum deed vervagen.
Dat alles betekende al snel een onoverbrugbare voorsprong voor oranje.
Maar bij trimheren DHC is niets onmogelijk, laat staan onoverbrugbaar. We zijn onze eigen god en bepalen hoe het spel gespeeld wordt. Dat geldt voor een gezonde draagtijd en voor dichte mist, maar ook voor winst en verlies. De essentie van het leven in de hand van een trimheer.
Zo kan het dus gebeuren dat een wedstrijd zo maar kan kantelen. Jan had zich met een paar ongelukkige balaannames aardig uit beeld gespeeld. En dan is-ie, door de wol van vetaranen-L geverfd, op z'n gevaarlijkst. Hij tikte dus de winner binnen en stapte blauw toch met een overwinningsgevoel van het veld.
Ach, de koffie na afloop smaakte ons allen even goed en de taart van jarige Frodo nog beter. Volgende week is 't mijn beurt.
Gerrit Geuvers
En Tineke was er ook. Gelukkig maar want anders zou Jan met Marcel mee naar huis gaan volgens een aantal van ons. Het creatieve associatieproces was al vroeg in gang gezet. Reden voor Tineke om ons een strafdiagonaaltje te laten lopen. Dat deed de vorige trainer nooit, maar toch zijn we blij dat er weer een strakke leiding aanwezig is.
Na de strafexpeditie mochten we nog afwerken op doel. Op het doel dus. Henk gaf met een poging tot sloop van de ballenvanger zijn visitekaartje af: don't mess with me. 't Was duidelijk: de heer Meerstad wenst respect. Maar dat heeft-ie natuurlijk al lang van ons, maar tijdens de wedstrijd gaat het om de bal en de doelpunten. Dat kwam hem duur te staan, want oranje had altijd wel een paaldanser achter de linies van blauw om een onderschepte bal in te tikken. En blauw had ook nog het gogme van Ed. Hij maakte optimaal gebruik van de dichte mist die het onderscheid tussen achterlijn en de rest van het universum deed vervagen.
Dat alles betekende al snel een onoverbrugbare voorsprong voor oranje.
Maar bij trimheren DHC is niets onmogelijk, laat staan onoverbrugbaar. We zijn onze eigen god en bepalen hoe het spel gespeeld wordt. Dat geldt voor een gezonde draagtijd en voor dichte mist, maar ook voor winst en verlies. De essentie van het leven in de hand van een trimheer.
Zo kan het dus gebeuren dat een wedstrijd zo maar kan kantelen. Jan had zich met een paar ongelukkige balaannames aardig uit beeld gespeeld. En dan is-ie, door de wol van vetaranen-L geverfd, op z'n gevaarlijkst. Hij tikte dus de winner binnen en stapte blauw toch met een overwinningsgevoel van het veld.
Ach, de koffie na afloop smaakte ons allen even goed en de taart van jarige Frodo nog beter. Volgende week is 't mijn beurt.
Gerrit Geuvers
Abonneren op:
Posts (Atom)
