Sneeuw

Het was een oneerlijk potje, dat niet te winnen was voor blauw. En toch ging het gelijk op en smaakte  voor iedereen de koffie met taart even lekker.

ideale temperatuur

Henk M was weer terug maar hield zich nog voornamelijk op in de verdediging en hij meed Paul. Bert was terug van Madeira, waar hij uitkeek over de oceaan en onder de depressies die ons (en mijn moestuintje) momenteel parten spelen. En toch kon het een elftal mannen niets deren. Eigenlijk was de temperatuur ideaal, de zon deed de rest.

We hebben Prince afgelopen week kunnen bijschrijven in de lijst met gouden doden. Misschien ook voor Bert nog wel te pruimen (en in ieder geval toepasselijk voor afgelopen zondag) het mooie Sneeuw in april.

bakker Jan

Maar het enthousiasme om nog eens in de necrologie van een icoon te duiken neemt snel af na Bowie, Frey en Lemmy. We hebben het dus liever over de terugkeer. Wat niet onopgemerkt mag blijven is de terugkeer van de rushes van Toine. Nog zoals Wout Poels in Luik-Bastenaken-Luik in een streep naar het doel, maar wel effectief.

are you talkin' to me?

En de terugkeer van een traktatie bij de koffie moet ook genoemd worden. Ten eerste was daar bakker Jan voor wie het weer DHC-lied weer galmde door het clubhuis. Maar ook de 'snow'-handel van Ed floreert zoals de foto aantoont ('are you talkin' to me?'). Paul presenteert de komende zondag (dag van de arbeid) zijn resultaat met het zakje poeder. En Henk gaat daags voor moederdag een cake bakken voor ons. Hebben wij ook een keer een leuke moederdag.

Cream on top

Alweer een dode popicoon. Teken des tijds zou je denken. David Bowie, Glenn Frey en nu dus Prince.
Kunstenaars die zijn overleden krijgen een hommage van monumentale proporties en necrologieën die een zaterdagkrant in de schaduw leggen. En vervolgens een verkoopsucces scoren. Van al die loftuitingen genieten ze niet in hun levende leven. Dat is jammer want eenmaal dood valt er weinig te genieten.
Dat zal Jan ook hebben gedacht toen hij afgelopen zondag een ontbijtkoek onder de snelbinder klemde: deze zondag vier ik mijn 55e verjaardag en de week erop doe ik het nog een keer. Vier het succes als je er van genieten kunt.
En zo geschiedde. Afgelopen zondag nam hij de felicitaties al in ontvangst met vijf (5!) doelpunten. De schuurman-koek was om ons te bedanken voor de vijf vrije doortochten.
Hans was een beetje de tragische figuur deze ochtend. Geblesseerd trainde hij apart en bewaakte de doellijn terwijl Jan in de verte weer succesvol kon afdrukken. Gelukkig was hij nog op tijd in het clubhuis voor de traktatie, inclusief boter erop.
We mogen nog een keer vol verwachting naar het hockeyveld. Dan is het dus Cream on top (op moment van schrijven 6.332.596 keer bekeken).

Panama en Samen

Daar stonden weer 10 man, op een frisse maar veelbelovende zondagochtend. Wachten tot de bal zou gaan rollen en na afloop de bordjes op schoot voor de beoordeling van de bakkunsten van Hans.
Tien man dus. En dat is eigenlijk wel weinig.

De vakanties zijn nu toch echt wel voorbij. Ook voor Henk M. die kennelijk in harde botsing is gekomen met de poolcirkel. Die hangt een beetje laag in deze tijd van het jaar, maar je kunt duiken, Henk!

Ed onderschept een jeugdige bal

Daardoor miste hij een wervelende show. Het spel golfde heen en weer, maar de meeste doelpunten vielen in het doel van oranje. Dat is niet erg want het gaat om het laatste doelpunt. Alles kon nog goed komen. Maar oranje had nog een nadeel: het speelde tegen Jan. Voorafgaand aan de wedstrijd kijkt hij me altijd aan met een dubbelzinnige blik aan, ik zie de kille leegte van een voetbalhooligan maar ook de vurige strijdlust van de hockeyer. Ik weet genoeg, en zo de rest van oranje. We kwamen er niet aan te pas en in de vuur van het spel kwam zelfs mijn knie nog in de frontlinie.

Met mijn tijdelijke afwezigheid stroomde het veld vol met jongens voor wie de titel trimheer nog een ver gelegen doel is. Maar ze deden het heel mooi, het wervelde ineens nog meer en het onderste moest uit onze kannetjes.

het laatste plakje en het mes

Dat gebeurde dan ook waardoor de cake van Hans ineens erg lekker bleek te zijn. Iets met honger en rauwe bonen. Hans had zich werkelijk ontpopt tot een cake-prins, het laatste plakje werd tot in het oneindige opgedeeld tot moluculaire omvang. Eerlijk delen.

De idee dat Henk het had laten afweten omdat hij eigenlijk de zaakjes van zijn foute neef Bert (ook bekend als A. Meerstadt) regelde in Panama kon ook snel van tafel geveegd. Henk zat tussen de Samen en dacht dat Mossack Fonseca de naam van zijn röntgenoloog was.
Vanaf deze blog wensen we Henk een spoedig herstel en feliciteren we Jan (vandaag) met zijn 55e verjaardag. Komende zondag heeft Jan weer vurige passie en taart bij zich.

Gerrit Geuvers

opkomstpercentage

Als ik dit schrijf is het kwart voor negen op de woensdag van het Oekraïne-referendum. Ik ben nog niet wezen stemmen, geheel tegen mijn gewoonte. Hoewel, nu ik er over nadenk: voor een referendum ben ik nog nooit naar de stembus geweest.

Het is geen luiheid hoor, de afstandbediening pak ik met speels gemak van de tafel. En het is ook geen vermoeidheid, want vandaag heb ik mijn dag vooral zittend doorgebracht. Een rondje om de Bongerd met een stop bij het stemlokaal kan ik wel aan.

Nee, het is een principiële kwestie, ik kom niet opdraven voor een poppenkast. En ik laat me niet gijzelen door mensen die op mijn gemoed proberen te spelen ("de democratie wordt er juist beter van" of "als je thuis blijft winnen die idioten"). Ik kies voor de derde weg ik kies voor een opkomst onder de 30%.

Afgelopen zondag koos ik ook voor de derde weg. Ik stond pas op het veld toen alle trimmers al vertrokken waren. De opkomst was relatief hoog. Het percentage was vergelijkbaar met dat van de Tweede Kamerverkiezingen. En daar zijn we altijd erg blij mee. Twaalf man op het veld, elf aan de koffie.
Het bleek dat iedereen had gewonnen. Inzet op het randje van de blessure maar na afloop feliciteren oranje en blauw elkaar met de wedstrijd en de inzet. En daarna samen aan de koffie.

Of de voor- en tegenstanders van dit referendum doen betwijfel ik. Een partijtje handje drukken tijdens de eerste nabeschouwingen gevolgd door een moddergevecht in de komende week en daarna is ieder vonkje genoeg om de zaak te laten ontploffen.

de oost-europese handel van Ed

Ik hoop dat de derde weg vanavond olie op de golven gaat gooien. Anders moeten we allemaal maar aan de cake van Oekraïens meel, dat nog 6 jaar verkocht mag worden in zakken van de Benninkmolen.
Het is negen uur. Ik heb het gered, ik ben niet komen opdraven. Maar zondag ben ik er gewoon weer bij. Lang leve het opkomstpercentage!

Gerrit Geuvers

volgend week een cakie van Hans