Als ik dit schrijf sluipt een moordende hitte door de kieren van mijn woning. Zo anders was het afgelopen zondag: een aangenaam trimmersweertje om het de tegenstander het spel zuur te maken en daarna af te blussen met appeltaart en sterke verhalen.
Dat na dit alles de verhalen worden doorverteld bij de Duitse (nota bene!) bakker is voor menig trimheer een pijnlijke ervaring.
De opkomst trekt weer aan. We mogen Selwyn weer begroeten en ook anderen hebben een uitgebreide vakantie vrijwillig beëindigd waardoor we met 12 man op een half veld stonden.
Hans heeft zijn rondreis door IJsland goed verwerkt en Adrie's voetreis door de Sahara heeft hem nog een hockeybal opgeleverd.
De Olympische Spelen naderden hun ontknoping. Dat alleen al leverde genoeg gesprekstof om de tijd te doden tot de koffie. De hockeyvrouwen hadden een zure nederlaag geleden. En voor de handbalsters en volleybalsters waren de druiven ook al zuur. De hockeymannen speelden gewoon zuur en verder waren er veel atleten die het allemaal erg zuur vonden.
Voor het oranje team van deze ochtend waren er ook veel tegenslagen: 10 ongeveer. De meevallers (4 schat ik) waren ruim te weinig om van he zoet der overwinning te mogen spreken.
Maar iedere vleug van zurigheid wordt na de wedstrijd weggekauwd door een appeltaart uit Ebbers' boomgaard. Henk had geraapt, gewassen en gesneden. En daarna gebakt tot een aantal taarten op het aanrecht stonden. De mooiste ging in de tas voor de trimheren.
Het verhaal van de dag kwam van Jan. Of er nog ergens bramen waren te plukken. We moesten het antwoord schuldig blijven maar uiteindelijk kwam hij zelf met het antwoord: in Braamt bij Stroombroek. Je moet je wel door de struikjes banen maar dan heb je erg mooie.
Komende zondag is de bakbeurt aan Selwyn. Hij gaat een kloeke cake fabriceren. Lekker bij de warme oven of gewoon direct in zon laten gaar worden?
We gaan er zeker van genieten.
Gerrit Geuvers
