zondag 25 april 2010

Muizen

Meestal begin ik het zondagse verhaal bij het begin. Lekker chronologisch de lezer de ochtend nog een keer laten herbeeleven. Zo va"n: wat was het deen opkomst, om 9.00 stonden 21 (een en twintig) man en Tineke in de stralende zon. De gebruikelijke oefeningen gedaan en toen kwam zelfs onze trouwe supporter op z'n brommer nog. Zou hij er bij de petanque er uitgegooid zijn. Of zou hij te goed zijn. Daar zie ik hem voor aan. Daarna een partijtje blauw tengen oranje waarbij blauw een numerieke meerderheid had hetgeen uitmondde in een glansrijke overwinning van 3-1. Bij blauw speelde Toine de Ruiter de pannen van het dak en bij oranje was Ed van der Heiden de held van het veld. Hij nam na een fraaie solo het enige doelpunt voor oranje voor zijn rekening.
Maar dit keer moet ik mijn blog toch anders beginnen. Namelijk bij het einde. De al enige maanden lopende discussie over aanvulling van de groep, werd tijdens de koffie weer aangesneden. Dat gebeurde omdat de taart en cake (van Bert Kruijf) al aangesneden waren en de soesjes van Jan Schuurman geen mes behoefden. De afgelopen maanden was de opkomst namelijk dermate klein dat de langzaam ouder wordende elitegroep het veld niet meer kon belopen. Tracteren op taart is dan ook niet zo zinvol als er alleen maar naar lucht wordt gehapt. De hoeveelheid van vandaag (Ed kon de derde lading zelfs onaangeroerd weer terugnemen) was dan ook spekkie naar ons bekkie, omdat niemand amechtig hijgend in de banken hing.
Iedereen was er, ook Frank en Fred. We misten alleen Roel en Arnold. En nog iemand die we al heel lang missen, maar kennelijk wel betaald. Anyway, is het nog nodig voor aanvulling te zorgen?
De mening van uw blogger is helder en duidelijk: neen.
En wel hierom.
Ten eerste (en dan komt nu pas het begin) waren de oefeningen nauwelijks te coachen voor Tineke. Als uitgelaten jongens staan we op een rij die de hele zijlijn beslaat. Daar schuilt een afbreukrisico voor de trainster, slechts op te lossen met een strafronde. Die bleef ons bespaard.
En tijdens de wedstrijd was het zo druk in de cirkel dat zelfs Bert M de bal niet met de voeten kon ontwijken. Al dit soort ongemakken zorgde voor een lichte irritatie die uitmondde in een stickgemeen waarbij zelfs het haakje van de stick van Piet Adriaanse het begaf.
In de psychologie hebben ze muizen en een bak nodig om studenten te laten zien waar te veel in een kleine ruimte toe leidt. Als due studenten een keer wat vroeger uit hun nest willen komen valt er op zondagochtend bij de trimeren van DHC het experiment in levende leve te aanschouwen.
Volgende week is Frank er niet. En Ed ook niet. Als er nou nog wat wegblijven komen alle muizen weer op hun pootjes terecht.

Gerrit Geuvers

dinsdag 20 april 2010

belasting

Mijn computer is niet bij machte contact te leggen met het internet. Dus maak ik schaamteloos gebruik van de uren die betaald worden door de belastingbetaler om het verslag van de afgelopen zondag op te takelen. Het is nu dinsdag maar de wedstrijd van zondag ligt al onder een grote stapel werk en zorgen. Of een stapel stof, als je dat leuk vind om te zeggen.
Met acht tegen acht hadden we een mooi partijtje, met winst voor oranje. Blauw speelde als Feijenoord een paar uur later: angst om bij thuiskomst een flinke beurt te krijgen. Er was geen inzet, de staart tussen de benen en verdedigen als een oud wijf. Ik weet dat Bert Kruijff twee keer scoorde, maar voor de rest weet ik het allemaal niet meer. Alleen mijn persoonlijke resultaat, een score en een gewonde hand vanwege overijverig verdedigen. Voor de vierde keer in successie een stoere verwonding. Hans P. weet wel beter: ik verdedig gewoon verkeerd. En, natuurlijk Arnold was er weer, loerend op een doelpunt, die Ed prompt maakte.
Tineke was er om de 16 man in beweging te krijgen. Dat verliep goed. Het zonnetje was al snel onze partner. Een partner die ons snel uit de kleren deed glijden. En met de stick in de hand (altijd met twee handen!) leverde dat een mooie partij op.
Na afloop kwam Christel onze vorderingen nog beoordelen. En natuurlijk de koffie van Jaap proeven. Dat was wederom goed voor elkaar. Maar met Christel gaat het wat minder. Qua gezondheid en op het werk. Overbelasting, misschien. Maar toch even gezellig langskomen. Top.
Nu weer hard aan de slag voor jullie belastingcenten. Ik denk dat ik nu even ga zorgen voor files in de stad.

zondag 11 april 2010

mannenbroeders

De SGP is op zijn (haar!) vingers getikt. De Hoge Raad heeft bepaald dat de mannenbroeders ook vrouwen moeten toestaan verkiesbaar te zijn op de lijst.
Voor Clara Wigman is het zondag te vroeg om ook bij de trimheren dergelijke wantoestanden te constateren. Dat moet ons tevreden stemmen, want een vrouw in de gelederen, wat zou dat een gedoe geven. Laat staan twee. Of nog meer! Lunatics have taken over the asylum!
Laat ik herlder zijn: we zijn erg in onze nopjes met de Tineke en Chrstel als trainsters, maar tijdens de wedstrijd is er voor hen slecht een plek langs de lijn. Dan schakelen wij door van de warmloopversnelling naar de overdrive: het echte fanatieke spel. En zoals een gezegde heeft gezegd: waar gehakt wordt vallen spaanders.
En dat hakken klinkt al niet zo prettig, de spaanders zijn nog een stukje erger.
André ten Berge had een stevige aanvaring met Henk die hem aan de zijlijn deed belanden. Maar het spel ging door. Een vrouwelijke medespeler zou het spel stilleggen of de bal over de zijlijn spelen. En die dan weer teruggespeeld willen, zoals de huidige generatie, te goed opgevoede voetballers zo cultiveert.
Ook ik had het zwaar te verduren: eerst klotste de bal via stick tegen beide knieen. Even later raakte Pieter met de stick hard de rechterknie. Terwijl ik afdroop ging het spel gewoon door. De mannenbroeders merkten pas dat ik er niet was toen de overmacht van zeven tegen zes te veel werd. En dit keer zegt het niets over mijn spel, want daar was ik zeer tevreden over. Maar ik was blij dat er geen vrouwelijke aandacht was. Jaap inspecteerde even het gat en vond het wel goed om de EHBO te bezoeken.
Daardoor miste ik het hoogtpunt: het winnende doelpunt. Maar toe Ed mij weer ophaalde, lekker gezwaluwstaart met een verpleegster, bleek dat de Bert en Bert het zevental op uiterst laffe wijze aan de winst hadden geholpen. Zelfs een hattrick. Maar gezegd moet worden: de uitslag liegt niet. Geen vrouwelijk gemits en gemaar, maar gewoon scorebordjournalistiek.
Ik snap dan ook niet dat de SGP vrouwen moet opstellen. Dat is de bijl aan de wortel van de mannenbroeders.

zondag 4 april 2010

bezuinigingen

De bezuinigingsvoorstellen zijn ook bij Trimheren® ingeslagen als een bom. Zoals bekend heeft een stelletje ambtenaren onder het mom van neutraal en objectief een stapel zotte voorstellen gedaan die ons laat moet redden van de totale ondergang. Eén van die voorstellen is het terugdringen van het training en vorming. De Trimheren® nemen ondanks de nog lopgende discussie het voortouw in dezen. Geen trainsters deze zondag voor de groep. En het ging alleszins redelijk. Een aantal oefeningen werd een iets ingekort, ook is zogenaamde zinloze oefeningen niet gedaan. Het leverde een negental grote glimlachen op. Onbetaalbaar, ondanks de bezuinigingen.
Een tweede maatregel uit Haagse koker is minder ballen en hesjes. Ook dat zal menig sportvereniging tot wanhoop drijven. Zo niet Trimheren. Er was één bal. En daarmee komen wij heus wel aan ons gerief. Ondanks dat Henk suggereerde nog een aantal in het spel te brengen. De overige acht mannen maakte geen gebrui van dit aanbod. Want in tijden van krapte moet je niet iemand tussen de benen slaan. Piet kwam, met een mollenactie, nog ballen en hesjes leveren, maar onze inzet voor het bezuinigingspakket werd niet gebroken.
Het gevolg was dat direct werd gespeeld. Een partijtje van 5 tegen 4. Dus Lieuwe bij de vijf. Ook hier wist Trimheren® zich snel aan de gewijzigde situatie aan te passen: er werd op voorspraak van Jan direct geschakeld naar een kleiner veld. Het grote veld kan wel worden gebruikt voor parkeerplaats. Tarief € 0,50 per uur.
Het spel koste het viertal de overwinning en veel energie. Maar leverde aan de andere kant ook veel op: een winst voor vijf man. Vijf min vier is altijd nog een winst van één. Duidelijk?
En dan nog de laatste Haagse maatregel: minder koffie. Tandenknarsend werd dit voorstel uitgeprobeerd. De deur bleef dicht ondanks de dwingende aanwezigheid van Christel. Het was mooi weer tussen 9 en 10, en thuis is er ook koffie, maar toch was het enthousiasme voor de stapel bezuinigingen gebroken. Geen moppen, geen hartelijkheden, geen sterke verhalen in het clubhuis. En geen koffie.
Volgende keer allemaal weer komen, hoor. En iemand een sleutel meenemen.

Gerrit Geuvers