democratie op het veld

De penniningmeester maakte zich na afloop zorgen. Niet omdat de kas leeg was, maar om de opkomst. We drinken gewoon te weinig koffie. Jaap heeft zijn koffiebeleid al aangepast. En terecht want op het veld stonden dit keer maar 13 man. En geen vrouw te bekennen.

Maar de andere kant van de (mannen)zaak is dat er een hechte band ontstaat. Bijna een vriendschappelijk band. Naar aanleiding van het vorige verslag werd Jan al vriend van Ed. En tijdens het maken van het winnende doelpunt ging ik zo opzichtig in de fout dat Jan ook mij tot zijn vrienden mag rekenen.

Dit keer kan de zomertijd een smoes zijn om bij het vrouwtje te blijven, volgende week geldt dat niet. Dan is het Pasen. Shit, ook al weer zo'n gezinsevenement. Excusez les mots. Maar daarna reken ik op een betere de opkomst. Het zijn geen gemeenteraadsverkiezingen! Wij stemmen niet met het rode potlood, maar met de stick. En de afwezigheid van de trainsters vangen wij wel heel democratisch op.
De collegeformateur Otwin van Dijk riep op om via Twitter voorstellen aan te leveren. Daar heb ik nog niets van gezien. Hij zou 'ns moeten kijken hoe dat op ons veld gebeurt: iedereen mag een oefening roepen en die doen we dan ook. Wandelen was overigens favoriet.
Democratie op het veld.
En altijd staat er iemand op die iets extra's doet. André frappeerde ons door een geinige oefening uit te zetten die eindigde met een spetterende klap op de plank. Lekker.

Het partijtje was dus ongelijk en op een te groot veld. Wim strooide met passes over de hele en Hans en Arjen soleerden dat het een aard had. Maar het heen-en-weer rennen eiste zijn tol. Op enig moment leidde het bij mij tot coordinatieproblemen met kolderieke resultaten. En een fraaie schaafwond op de knie. Gelukkig was het tijd voor de koffie. En tijd om de wonden te likken.

Gerrit Geuvers

genadeloos

De tijd van urbi et orbi is nog niet aangebroken, dus was het beeld van een argeloze voorbijganger van de mannen onder het afdakje alsof we misdienaren waren die op hun beurt stonden te wachten. Want waar zijn die kleedkamers anders voor bedoeld? Het zondagochtendritueel is immers nog nooit afgesloten onder de douche.
Maar meneer pastoor of een andere prelaat kwam niet. Nat werden we wel. Het druilde een beetje, maar het was ook zweet. Het veld was dit keer iets te groot. We waren met 14 man dus moesten er meters gemaakt worden.
Met 14 man op een groot veld dus wat ligt er meer voor dan hand dan 6-8 te spelen. Ongelijkheid motiveert vaak. Zo ook het zestal. Een warm mes door de boter, zo voelde het aan. Ed mocht twee doelpunten maken, maar de man of the match was Bert Kruijff. Hoeveel hij heeft gescoord weet alleen onze lieve heer, maar hij voelde zich opgelaten. Meeverdedigen was er niet bij, maar dat maakt ook niet uit, want met zijn dreiging hield hij zo maar twee verdedigers achterin. En de overgebleven aanvallers konden geen vuist maken. Jan Schuurman had daarvoor een geldig excuus: hij had de bril over dwars opgezet vanwege de regen. Maar de rest van de Oranje-jongens leken op wat een Amerikaanse generaal van onze jongens in Bosnië vond: allemaal homo's. Watjes die nog geen deuk in een pakje boter neuken.
Nu is hier enige voorzichtigheid geboden, want de laatste tijd komen er schokkend veel berichten over katholieke internaten. En bovendien is het homoschap volgens diverse gelovigen niet aangeboren. Dus laat ik het zo zeggen: oranje kon er niets aan doen. Des te vervelender dat ze weer zo genadeloos zijn afgestraft.

Geen wouterbosjes

Hoeveel we waren weet ik niet eens. In ieder geval oneven en op een heel veld. Ik had de knollen aardig op. Want zoals een bekend gezegde heeft gezegd (vrij naar HAP): "wie zijn hoofd niet gebruikt moet zijn benen gebruiken". Maar gelukkig nog wel gescoord na een splijtende pass van Wim.
Maar terugkomende op de matige opkomst van 15 (?) man en geen enkele vrouw: we dachten allemaal dat de afwezigen het goede voorbeeld van Eurlings (kinderen maken, oké nog eentje dan) of Bos (lekker een rondje bakfietsen) volgden. Ik denk dan aan Ed, Frank, Roel, Bert, Pieter. De aanwezige mannen voelden zich dan ook wel een beetje lullig. Wat een gemiste kans om op de vierde feministische golf meegevoerd te worden in de vaart der volkeren.
Maar de aanwezige mannen maakten er een lekker partijtje van. De hesjes waren met één (of toch twee?) meer in het veld, maar wisten daar geen gebruik van te maken. Slechts door een leeglopende batterij van blauw wist oranje de winst te pakken. Mooie goals, maar wel veel gezeur over shoot. Kinderachtig, maar dat zal alles te maken met de frustratie dat ze niet het gezin in de goede richting kunnen sturen. Gert ging wel erg ver door Bert van achteren te nemen toen de laatste in wilde tippen. Tja.
De koffie van Jaap (en thee voor de she-man Toine) smaakte als vanouds. Ook daar werd de absentie van het gezin ingewreven, door de meiden van Dames 2. Gelukkig konden we ons daar via stevig verjaardaggezang overheen zetten. André van den Akker had tompoezen bij zich vanwege zijn verjaardag afgelopen maandag. Om aan alle twijfel een einde te brengen diepte Hans nog een verrassende anekdote uit zijn kinderjaren op. Zijn vriendje Charles-tje wist hoe een oester zijn paringsdans uitvoert. Zijn beweging en steelse blik zijn onvergetelijk en maken het verhaal zelfs heel aannemelijk.
Volgende week is Ed (nu met Dames 1 op stap) er in ieder geval ook weer. Christel niet. Of Bob dan weer zijn trainerskwaliteiten op ons wil botvieren. Tot dan.

Gerrit Geuvers

ezel?

Naar aanleiding van mijn verslag van afgelopen zondag heeft Bert Kruijff een aardig filmpje gestuurd over een ezel. Niet zo maar een ezel, trouwens.
http://www.youtube.com/watch?v=vIMlHELkdmI&NR=1