Rikkie en Slingertje

Wat is het koud hè? Woorden die niet vielen tijdens het partijtje hockey afgelopen zondag ondanks dat het -5 graden onder nul (Celsius).

Wij zijn niet van de clichés. Maar wel van de oude gewoontes. Twee rondjes lopen, waar we de hardloper Arjen misten. Hij liep, even later, aan de ander kant van ons land in 1.33 een halve marathon over het strand en door de duinen. Complimenten van ons allen.

Ook in de oefeningen waren gelukkig geen nieuwe elementen te vinden. Dat alles om de schokken van het nieuwe jaar op te kunnen vangen. Uit een oude doos werd een spelletje gehaald. Nee, niet zo'n spelletje, voor op het veld. De bedoeling was dat we snel zouden overspelen, tik-tik-tik-goal. Maar toen we de rigor celsius een beetje kwijt waren was het al weer voorbij. Een typisch gevolg van de hedendaagse zapcultuur. Dat was niet de bedoeling.

Het partijtje ging tussen ongelijke teams. Lieuwe kreeg de jokerrol toegewezen. Ook uit de oude doos: persoonlijkheidsspelletjes met verschillende kleuren hoed. Lieuwe had slechts een overwegend oranje muts. Daar moest oranje aan zien dat hij één van ons was. Daardoor kreeg hij in het begin de bal nooit aangespeeld, in zo'n hoogwaardig tik-tik-tik-mis-spel als wij spelen. Later ging het beter, maar toen bleek blauw er weer niet aan gewend. Stond daar zo'n blauwe Grote Smurf in de verdediging, draaide hij zich ineens om en bleek het ineens Gargamel, die de bal tegen de plank jankte.
Ach het leven zit vol grote smurfen en gargamels.

In het clubhuis bleek Jaap ons weer volop voorzien te hebben van koffie (en thee, het is een om zich heen grijpende ziekte). En warempel, het gesprek ging meteen over de goede oude tijd. Televisieprogramma's van lang geleden. Toen op woensdagmiddag voordat de uitzending begon foto's van bloemen en dames met een tennisracket werden vertoond. En daarna was het tijd voor
rikkie en slingertje. Uit de tijd dat burgemeester Cornelisse nog zelf de kaartjes voor het hele stadhuis haalde (85 stuks).
Was het leven nog maar zo eenvoudig.
Nu weer terug naar onze tijd.

De Receptie

Het nieuwe jaar is bijna een week oud, in de eerste week hebben voetbalclubs hun nieuwjaarsreceptie gehouden. Ook het bestuur en directie van de Graafschap recipieerde. Ik ben niet geweest om voor ze de kosten te drukken. Of onze eigen club, DHC, nog een receptie heeft is onbekend. Er staat in ieder geval niets op de site. Daar staat overigens uberhaupt heel weinig. De Trimheren springen in het gat via deze blog en vooral door een imposante receptie.

de receptie van DHC Trimheren was een groot succes

Na afloop van de receptie speelde all stars-team tegen een team van no stars-team. For the record: het werd 0-2.

Het ware verstandig om zondag 6 januari ruim op tijd te zijn. Ik kwam klokslag negen uur het veld oplopen en dat was te laat. Ik was genoodzaakt een ronde te lopen langs het bestuur en genodigden en na mij nog een handvol mannen met goede voornemens.
De penningmeester stond glunderend op het groene laken. Hij had vorig jaar afgesloten met 10 euro winst. Tijdens de eerste DHC-koffie van het nieuwe jaar opende hij dreigend het koffertje, maar dat was enkel om een aantal e-mailadressen aan te passen. En passant werd gecheckt of iedereen wel aan zijn verjaardagsverplichting voldeed. Hans is eind deze maand aan de beurt, maar Bert Meijer had zijn beurt zien aankomen en was niet aanwezig. Wij vergeten niet snel, Bert.

Wie er wel waren is te veel (19) om ze op te noemen. Toch kon Christel tijdens de oefeningen de stoorzenders feiloos traceren. Het gesprek ging over onverkwikkelijke affaires op een middelbare school. Typische receptiepraat zou ik zeggen, maar het werd niet getolereerd. Onze tongen hingen verder dan onze longen ooit konden.
Over hangen gesproken: de hele ochtend hing er al iets in de lucht. Het begon met vier hesjes, keurig verdeeld over de beide doelen. Het was de bedoeling die te raken. Daarvoor moet je kunnen snijden. Dat vereist jaren van training. Het leek ons niet te lukken. We missen een snijder als Jansen Steur. Maar uiteindelijk lukte het André van den Akker en meteen daarna Hans P. (Hiervan heeft Christel een paar foto's gemaakt). De uitdrukking "soez'm in de peppels" wordt misschien wel het thema voor 2013.
Ook hing er duisternis in de lucht. Het werd steeds donkerder, alsof het al laat in de middag was. "Receptietijd!", hoor ik u zeggen. Misschien wel.
En tenslotte, toen de klok naar 10 uur kroop, hing de gelijkmaker voor de all stars in de lucht. Lieuwe en zeker Bob hadden de pech dat Frank achterin stond bij de no stars. Of was het onvermogen? In ieder geval scoorde de new kid in town, Selwin, de winnende.

De eerste koffie van het nieuwe jaar smaakte, ster of geen ster, iedereen even goed. Waarvoor dank aan de cateraar Jaap, ook in het nieuwe jaar. Soez'm in de peppels!

Gerrit Geuvers