Gerard Cox

Ik dacht Gerard Cox te horen toen ik rond 9 uur naar het hockeyend fietste. Het regende en het was niet zo warm meer. Ineens is het voorbij, die mooie zomer. Die begon zowat in mei. Ach Gerard Cox, ik was nog zo'n broekie.

Jan, Marcel en Ed voor 9 uur 

Maar goed: ook de vakantie was afgelopen dus zou er een flink aantal mannen acte de presence geven. Helaas stonden we met vijf man, André, Ed, Marcel, Jan en ik. De regen was spontaan opgehouden, achteraf de enige droge periode deze zondag.
Wij maakten daar gebruik van door een bijzonders spelvorm: 3 tegen 2 met een counter clockwise doordraaien na een doelpunt of afgebroken aanval. Een eenvoudige oplossing voor de lage opkomst, we voelden ons weer kleine jongens uit de tijd dat Gerard Cox nog 'geen ja, geen nee' parodieerde.
Toen het begon te regenen speelden we het winnende doelpunt. Zo werden we toch nog aardig nat.

de vijf wachten op koffie

Tijd voor de koffie. Jan doet veel voor de trimheren maar koffie zetten doet-ie niet. Hij kan het niet eens zien. Opdrinken lukt nog wel. Vervolgens droegen we de zomer te grave: het gesprek ging over CV-ketels en een app om de verwarming aan te sturen als je na een werkdag in aantocht bent.
Toys for boys. Gelukkig wordt het ook dit jaar weer Sinterklaas.

hoed u voor blessures

Het is zaterdagavond, zonet de Graafschap de bietenbrug op zien gaan tegen Zwolle. Op een klassiek grasveld. Dat hoort zo vinden de supporters. Dan weet je dus wat je krijgt als het hard regent. Sensatie en vervelende blessures.

Marcel met operatiehandschoenen

Dan ben ik blij met een kunstgrasveld op zondagmorgen. Met onze technische kwaliteiten kunnen we dan goed uit de voeten. Maar ook dan kan het nog goed mis gaan. Toine, net terug uit Spanje stapte op de stick van André en ziekte door zijn enkel. Zijn vrouw, Inge, had nog gezegd dat-ie rustig aan moest doen.

De foto's zeggen genoeg van de pijn, maar ook van de zorg. Het was een soort M.A.S.H. Iedereen had een zwaailichtje en ik een fototoestel. Uiteindelijk won het team van Toine wel, dankzij het loopvermogen. De technische kwaliteiten van blauw kwamen niet uit de verf op de warme grasmat.
De week ervoor was het ook al zo mooi weer en toch was de opkomst matig. Gelukkig had ik ook daar de foto's nog van. Het was het weekend van de canal parade, dat is wel duidelijk.

Morgen zijn er meer terugkeerders. Ik zag afgelopen week Paul op de fiets en Adrie in de supermarkt.  Wie nog meer? Al deze vakantiemannen maken morgen weer de eerste rushes op het veld. En gaan met een conditie-achterstand het duel in en stappen op een voet of stick van de tegenstanders. En toen je het bed uitstapte fluisterde ze nog: "doe je rustig aan?"

broeders Hans en Ed

Hans lijdt in stilte

warmlopen

net terug uit Amsterdam

André zwaait af, maar .....