hoe is 't toch met ......?

Roel!

Nou het is prima met hem. Hij kan weer lachen. Maar hij mag geen auto rijden (zijn vrouw chaufeert hem voor elk wissewasje) en hij heeft ook zijn Curacao-reis afgezegd. Want hij mag ook niet golfen en zwemmen. Tja wat mag hij eigenlijk nog wel. Zou hij linkshandig zijn? Vergeten te vragen.

In die ketting om zijn nek moet eigenlijk het blok aan zijn arm hangen. Maar om uw verslaggever tee wille te zijn haalde hij het te voorschijn.

Het gips moet zijn middenhandsbeentje beschermen dat gebroken is. Het was van die hele harde bal van HM te D, nu ruim een week geleden. Over drie weken mag het gips er af.

Het is zo mooi gebroken (dank aan HM te D) dat opereren geen optie was. En ook niet nodig, trouwens.

Over drie weken dus, maar Roel zegt zelf dat-ie dan rustig aan moet doen. Nou dan moet dat maar.

Beterschap, namens ons allen.

Hitte

Weer een trimherenweer. Het trok 15 mannen naar het veld voor de wekelijkse energievreter en energiekick. Voor sommigen is dat echter te veel. Het niveau is dan ook wel hoog. Niet perse hockeytechnisch, maar een trimheer hoort op de volle breedte aan dat hoge peil vast tehouden. En onder het motto "if you can't stand the heat, stay out of the kitchen" haakten er al twee af. Jan is supersub voor het niveau van Veteranen. En Hans durfde zelf zijn burgermanskloffie niet uit te doen.
Bleven er 13 over, die alleen de koffie hebben gehaald. De inzet was groot, dat kon omdat het inlopen en andere flauwekul tot een minimum werd beperkt door uw grote voorganger. Er was dan ook tijd voor een paar rake bespiegelingen van vrouwen, auto's en het gewone leven in het bijzonder.
Het partijtje 6 tegen 7 was een prooi voor het zevental. Maar het ging niet eenvoudig. Veel opwinding over het nemen van de locatie van vrije ballen en verder mannelijk hockey, inclusief hoge ballen.
Het winnende doelpunt is wel drie keer aangekondigd. Steeds kwam-ie te vroeg. En ook wel een beetje lullig. Maar uiteindelijk heeft Bob daardoor zijn marktwaarde op kunnen schroeven.
Als vrienden gingen we allen weer van het veld om ons te laven aan taart van Arjan en koffie van Jaap.
Daar werd de toon wat gematigd vanwege het onafscheidelijke kleinkind maar nog steeds uit volle borst ter ere van Arjan.
Zijn twee taarten gingen bijna op, want voor een aantal, in ieder geval ondergetekende was het meteen brunch. Om half één zou worden afgetrapt voor de Graafschap - Vitesse. Hoe dat uitpakt weet ik nu nog niet #gravit, maar ik kan de hitte aan.

Gerrit

tiktaktechniek

Hockeyheren
Sommige van ons vinden dat ze heel lekker kunnen pielen met de bal. En dat is ook zo. Ook zien we soms op de Vijverberg een kunstje dat de oh's van de tribune doet rollen.
En ook daarvan weten we dat het derderrangsartiesten zijn. Nee, dan Maradonna. Hoewel, als je dit ziet wordt ook Pluisje een kleine kruimelaar. http://www.youtube.com/watch?v=XbmB3uEiCIE
Fijne werkweek. Of geniet van je pesioen, zo lang het nog kan.

Gerrit Geuvers

de hand

Het is toch prettig dat iedere zondagochtend om 9 uur een groot aantal mannen aanwezig is. In de wetenschap dat anderen aanwezig zullen zijn helpen we elkaar over het dode punt, dat de bedrand heet, heen.
Vandaag hielp ook de zon een handje. 't Was fris maar stralend weer, aan deze kant van de aardbol, Ed. Zestien mannen voerden een kringevaluatie over het huwelijk van Bert. Die pakte positief uit. Naar de andere kant (hoe hadden wij ons gedragen) was de evaluatie ook goed. Bert kon geen namen noemen van mannen die zich misdragen hadden en ook als groep was het goed geweest. We waren weer eens lief voor elkaar. De ene hand wast de andere. Ik concludeer: we mogen nog eens komen.
Mijn rol bij het inlopen en oprekken lijkt steeds meer op die van Jan Wouters. Trainer valt weg en hij neemt het wel over. Voor z'n neus hangt de worst om het blijvend over te nemen, dus hij doet z'n stinkende best. Maar na een half jaar blijkt hij toch weer niet de man op de juiste plaats. Zo ver zal het mij niet vergaan, want hockeyers hebben een grote mond maar zijn altijd bereid elkaar te helpen. De ene hand wast de andere. En er is natuurlijk ook niet iemand anders die het wil doen. Ik concludeer: ik mag blijven.
Het partijtje oranje tegen blauw begon met een voorsprong voor blauw vanwege het kwalitatieve overwicht. Maar oranje wist door veel geluk de winst naar zich toe te trekken. Waar blauw het doel nauwelijks bereikte raakte oranje steeds de paal. Iets waar oranje kennelijk standaard rekening mee leek te houden. Piet had daardoor de assist voor de winnende geleverd. En hij maakte er, na een kennelijk bewust schot op de paal van Henk, ook zo een af. Ik concludeer: "de domste boer'n heb't de dikste eer'pel".
Maar oranje had niet alleen geluk maar ook de onbenulligheid aan zijn zijde. Met een welgeplaatste bal op de hand schakelde Henk Roel uit. Maar het is wel mooi om te zien dat hij de ongelukkige begeleidt naar de ijsblokjes. Ik concludeer: het was per ongeluk.
En dan Hans. Ondanks zijn afgestempelde pensioen is hij veel op reis. Hij heeft geen tijd meer om dit te lezen dus kan ik even uitpakken. Zelf was-ie wel tevreden met z'n passes, maar achterin ging het goed mis. Twee doelpunten van oranje komen op zijn beoordelingsformulier. Da's jammer want het is een fijne jongen. Maar op het moment van De Afrekening weten we hem te vinden. Tot die tijd genieten we nog van zijn sfeermakers. Een grap tijdens het spel of een mop bij de koffie, waarbij hij de sfeer altijd goed weet te raken. Nu noemde hij een filmpje van joetjoep: http://www.youtube.com/watch?v=FM90lwrz4Og
En zo is het, wij mannen helpen elkaar een handje om het leven aangenaam te maken. Zondagochtend staat daarom bij ons allen met uitroepteken in de agenda. Ook als er de vorige avond één sambuca te veel is afgefakkeld. Zoals bij Arjan, die overigens woensdag jarig is. Ik concludeer: aanstaande zondag is er weer taart.
Gerrit Geuvers

't Is feest (3-werf)

Speciaal voor Ed dit verslag. Ik weet dat-ie -down under- zit te wachten op de scores van de trimheren bij het huwelijk van Bert en Francine. Om te beginnen, Francine zag er geweldig mooi uit, je hebt echt iets gemist. Maar Bert zag er ook best goed uit.
En de trimheren hebben zich als groep uitstekend gepresenteerd. Het "lang zullen ze leven" zal alle gasten nog lang heugen. Inclusief het onvermijdelijke "'t Is feest 't is feest 't is feest bij DHC". De aandacht was optimaal, door een goede timing van de mannen. Ja, inderdaad alleen de mannen. Christel was als enige vrouw aanwezig, maar de partners waren netjes thuis achergelaten. Hoewel netjes ......., dat horen we zondagochtend.
De trimmers gedroegen zich keurig, geen gebral, wel een cordon rond de tap, maar verder geen obstructie voor het personeel of ander gasten. Ook Bert Kruiijf  was er. Nog niet met de ideale polsbeweging maar hij deed z'n best. Bert -voet- Mijer kan tevreden over ons zijn. Zelf kneep hij er om half twaalf tussenuit met zijn verse buit, ik bedoel bruid. Ons met schraal bier achter latend. Gelukkig kwamen de broodjes en koffie binnen een half uur ter tafel of - in ons geval - aan de bar.
Een nette score dacht ik zo voor de trimheren. Een score die een stuk slechter had kunnen uitvallen als Francine een blik dames van Sensire had open getrokken. Maar ze werkt in de ICT, dus dat blik met mannelijke nerds bleef wijselijk dicht.
Een acht plus geef ik onszelf.

Gerrit Geuvers

Trio

De bruiloft van Bert en Francine, in het Hart van Doetinchem. De trimheren zonder partner, dus die zitten alleen thuis. Ik moet even denken aan de running gag: heb je zin in 'n triootje? Dan moet je nu naar huis gaan.
Zondag geen wedstrijdverslag van mijn hand, dus morgen een eextra verslag van de hockeymannen met de sensire-vrouwen.

Gerrit

liefde van de man

Het was mooi weer terwijl er regen, druilweer zelfs, was voorspeld. Laat ik maar even over het weer beginnen want het was ook dit keer een momorabele zondagochtend. En Christel was er niet eens bij (wel op de foto in de Gelderlander trouwens, de tienrittenkaart moet nu toch bijna op zijn), dus was het was deze ochtend echt een mannendingetje. En niet zo maar.
Ik mocht een groeiend peleton van mannen door de oefeningen leiden. Hoewel, in mijn rechterooghoek leek het een theekransje van lieve dames. Pink omhoog bij het drinken!
Het partijtje ging met handen en voeten. Bert Meijer (blijft dat trouwens zijn achternaam of is het straks Bert Wijnbergen? Ik laat me verrassen in deze woelige tijden) was niet aanwezig maar zijn rol werd zonder problemen overgenomen door Bob. Komende uit een volleybalgeslacht is ook hij goed met de voet. Ook Toin gebruikte de voet onterecht. Het liet Gert een hartenkreet uitgaan dat 't zo niet verder kan. Een maatregelen als 5 minuten verwijdering gaat te ver. En een strafbal vanaf de middenlijn houden het spel te veel op. Maar wel leuk, lijkt me.
Het partijtje eindigde wederom in een van oranje, niet interessant, behalve dat Ed wel drie doelpunten maakte. Op zich al verrassend en des te mooier omdat hij voor twee weken afscheid nam. Hij gaat de zuivelhandel down under een boost geven. Daarom had hij zich zaterdagavond achter het fornuis verdienstelijk gemaakt door twee cakes te maken. Dat alleen maar omdat hij van ons houdt. Hij zei het echt. En hij meent het, dat weet ik. Hij gaat ons missen.
Wat hij ook gaat missen is de bruiloft van Bert en Francine. Gelukkig hebben we een goed stukje in elkaar gedraaid en heeft hij zijn bijdrage al geleverd. Ik weet dat hij aan ons denkt, yo mate, als we het bruidspaar op de stoelen door het Hart van Doetinchem hossen. Zo veel houdt hij van ons.
Maar het hoogtepunt van de ochtend was Hans met wederom een waargebeurde belevenis. Het ging om een goede bekende. Dan weten wij genoeg: hijzelf. En die knappe langgebeende, kortgerokte jonge meid is in de werkelijkheid een oude, grijze, figuurloze slobbermuts. En dat maakt zijn grap alleen maar leuker. En commentaar geven op een kleding passende vrouw is altijd verkeerd, dus je kunt nooit diep genoeg achter een krant duiken. "Of-ie staat? Nee, mevrouw hij hangt".
Tot zo ver de zondagochtend. Voort te zetten op vrijdagavond. Maar laten we ons inhouden, we zijn te gast.
Gerrit Geuvers

Worstelen

De schrale opkomst bleek afgelopen zondag stond in geen verhouding tot de stof om een verslag te schrijven. Daarom heb ik maar even tijd genomen om het allemaal te laten bezinken. In de gedachte dat jullie het niet waard zijn om al die gebeurtenissen met een eendimensioneel "en-toen-en-toen"-verslagje af te doen.
Dinsdagavond liggen alle stukjes op hun plaats, voldoende gerijpd om tot een samenhangende roman te worden gesmeed. Daarvoor ontbreekt echter de tijd. Aanstaande zondag moet ik weer op 't veld staan immers.
Want worstelen we niet allemaal. Ik met de tijd om dit te maken, Pieter met Arjen, Wim met al die zwervers (ver van z'n deur), Christel met haar werk, Abdulla met uitverdedigen, Europa met de Grieken en de hele wereld met de banken (en Wall street in het bijzonder).
En kunnen we niet allemaal wat van elkaar leren?
Ik heb altijd begrepen dat je met judo mee moet gaan in de aanval van de tegenstander. En dan overnemen. Maar met worstelen weet ik het niet. Worstelen heeft iets statisch en ook iets dramatisch. 't Schiet allemaal niet op. Je zit in je tegenstander gevouwen en voor je 't weet trek je aan je eigen arm. En je merkt het niet eens want alles doet toch zeer.
En om het nog erger te maken soms is de tegenstander niet eens bekend, je worstelt tegen het systeem. En het systeem is gemaakt om altijd te winnen.
Ik zeg: afkloppen, weer opstaan en een andere sport kiezen. Hockey bijvoorbeeld, met een kopje koffie en gebak ter afsluiting.
Daarom stonden dus zondag toch weer 9 mannen klaar om de ochtendnevel weg te spelen. Op de laatste zomerse zondag van het jaar (maar het leek wel de eerste) een fel partijtje waarbij Bert - shoot - Meijer met twee doelpunten (en zeker zo veel "reddingen") de man van de wedstrijd was. Dat mag wel 's gezegd worden wan over twee weken krijgt hij het nog moeilijk genoeg.
Hij tevreden, wij worstelen nog even met een liedje, waarbij tekst en melodie een beetje gelijk oplopen. Als het niet lukt kloppen we af en gaan we gewoon weer hockyen.

Gerrit Geuvers