Hoe onrechtvaardig kan het zijn. De domste boeren van de vorige week liepen dit keer in het blauw. Oranje speelde als een stoomwals, maar wel een swingende. Maar de winner was voor blauw. Maar wel een hele mooie: een voorzet van Pieter werd op onnavolgbare wijze ingetikt door Gert.
En dat wilden ze weten. Hans wilde optimaal gebruik maken van het applaus en had er wel een extra uitlooprondje voor over. Nu moet gezegd worden, hij hield de stemming er wel in toen de partij een hopeloze missie leek. Misschien een transfer naar de Graafschap?
Er stonden 12 man bij het begin van de oefeningen. Na afloop waren dat er 14. Toch een mooie opkomst want het was voor een keer geen trimherenweer. Hoewel, zo'n heerlijke gentle shower kan ik thuis niet krijgen. Een zoals een trimheer bekend is, dat blijft ook niet lang duren.
Christel deed de oefeningen, maar ze werd vanaf het andere veld nauwlettend gadegeslagen, waardoor ze de oefeningen heel anders voordeed. Tineke was er niet. En Marcel ook niet. Carnaval hield ze in Maastricht gekluisterd. Een slechte reden, want het verkleedfeest in Leutekum is ook geweldig (zie http://doetinchemlive.blogspot.com/). Zij, en de andere afwezigen, misten daardoor de verkleedpartij van Jan. Hij had zic een heuga-outfit aangemeten, om de vrouwen tijdens de optocht te imponeren. En Hans werd zelfs in het clubhuis door Lieuwe gedold. We waren allemaal de tel kwijt. Ook Jaap had zich verrekend, maar de laatste kopjes zijn altijd het lekkerst.
Tot volgende week. Zelfde tijd, dat wil zeggen: 9.00 uur.
zondag 22 februari 2009
zondag 15 februari 2009
Calorieën
Het was weer koud, maar wederom lekker genoeg voor 16 mannen en een vrouw om om 9.00 uur present te zijn. Voor Jan en Arnold zelfs warm gezien de blote knieën, stoere mannen.
Christel liet ons weer aardig de hoeken van het veld opzoeken. Daardoor werden we warmer en gingen veel kledingstukken over het hek.
Daarna een oefing in balbezit. Dat schijnen we iedere week te spelen, maar het geheugen begint ons in de steek te laten. Voor Gérard, die ons gebruikt om in vorm te blijven, gold het excuus dat-ie niet vaak komt. Voor de rest: op een kwart veld, maar wel over de hele breedte. Vrijlopen, gaten trekken, snel spelen en tot vijf tellen. Als het geheugen het nog doet valt het niet mee gelijktijdige handelingen te verrichten.
Gelukkig werden we snel uit ons lijden verlost.
Oranje tegen blauw. Blauw won makkelijk, maar van beide zijden was het calorische verbruik groot, want het speelveld was lang. De vermoeidheid was groot. Dat leverde een fraaie duik van Henk Ebbers op na een actie van Roel. Wederom was er geen sprake van opzet. We zijn zo lief voor elkaar.
Volgens Frank had onze activiteit geleid tot een verbruik van 600 kilocalorie. Gemiddeld, voegde hij er ironisch aan toe. Daarbij doelend op de paaldanser Bert, die overigens wel het winnende doelpunt mocht noteren, na een fraaie actie van Henk.
Alsof er nog niet genoeg calorieën doorheen waren gejaagd opperde Jan nog een partijtje tegen Dames 1. Maar meer warmte-eenheden hadden we niet. Dus gingen we op zoek naar een tractatie. Maar wie schetst mijn verbazing dat wederom niemand zich zo jarig voelt om zijn collega's calorisch weer een beetje aan te vullen?
Hier moet de penningmeester eens gaan optreden. Zet de verjaardagslijst maar bij deze blog. Kunnen we ons verheugen.
Christel liet weten zondag 8 maart vanuit Zeddam sportieve acties voor ons te regelen. Vanaf 10.00 uur, maar daarna is er wel een stevige soep. We zijn benieuwd naar de activiteiten en de smaak van de soep. Maar 22 februari, de ideale smoes tegen carnaval, gewoon weer om 9.00 uur.
Christel liet ons weer aardig de hoeken van het veld opzoeken. Daardoor werden we warmer en gingen veel kledingstukken over het hek.
Daarna een oefing in balbezit. Dat schijnen we iedere week te spelen, maar het geheugen begint ons in de steek te laten. Voor Gérard, die ons gebruikt om in vorm te blijven, gold het excuus dat-ie niet vaak komt. Voor de rest: op een kwart veld, maar wel over de hele breedte. Vrijlopen, gaten trekken, snel spelen en tot vijf tellen. Als het geheugen het nog doet valt het niet mee gelijktijdige handelingen te verrichten.
Gelukkig werden we snel uit ons lijden verlost.
Oranje tegen blauw. Blauw won makkelijk, maar van beide zijden was het calorische verbruik groot, want het speelveld was lang. De vermoeidheid was groot. Dat leverde een fraaie duik van Henk Ebbers op na een actie van Roel. Wederom was er geen sprake van opzet. We zijn zo lief voor elkaar.
Volgens Frank had onze activiteit geleid tot een verbruik van 600 kilocalorie. Gemiddeld, voegde hij er ironisch aan toe. Daarbij doelend op de paaldanser Bert, die overigens wel het winnende doelpunt mocht noteren, na een fraaie actie van Henk.
Alsof er nog niet genoeg calorieën doorheen waren gejaagd opperde Jan nog een partijtje tegen Dames 1. Maar meer warmte-eenheden hadden we niet. Dus gingen we op zoek naar een tractatie. Maar wie schetst mijn verbazing dat wederom niemand zich zo jarig voelt om zijn collega's calorisch weer een beetje aan te vullen?
Hier moet de penningmeester eens gaan optreden. Zet de verjaardagslijst maar bij deze blog. Kunnen we ons verheugen.
Christel liet weten zondag 8 maart vanuit Zeddam sportieve acties voor ons te regelen. Vanaf 10.00 uur, maar daarna is er wel een stevige soep. We zijn benieuwd naar de activiteiten en de smaak van de soep. Maar 22 februari, de ideale smoes tegen carnaval, gewoon weer om 9.00 uur.
zondag 8 februari 2009
De domste boer'n ...
Het was weer waarachtig trimherenweer. En een mooi bevroren veld. Dit alles lokte 17 mannen en een vrouw vroeg uit de veren voor de wekelijkse portie zelfkastijding met een glimlach. En wel meer dan dat. Want pijn deed het wel voor blauw. Constant in de aanval, de mooiste dummy's, maar geen doelpunten. Nou ja, eentje dan. Door onze eigen nummer 14 Bert Kruijff. Die daarna het spel aan zich voorbij zag gaan (zag ik hem schrikken toen de bal op hem afkwam?). Het bleek een spierblessure te zijn. Maar er waren meer redenen voor het collectieve falen. Het houtwerk voorkwam menig doelpunt en goed verdedigend werk van Frank deed de rest. Daarmee zakte de moed in de spreekwoordelijke schoenen. En dat met een overtalsituatie. Die werd overigens niet benut: Wim bleef consequent in de eigen cirkel, waardoor hem langzaam zijn ledematen bevroren.
En zo kwam het dat oranje twee doelputen maakte uit counters. De domste boer'n hebt de dikste eer'pel zoals een fraai Achterhoeks zegwijs luidt. Maar het spelletje gaat om de doelpunten dus trok oranje een lange neus. Henk Meerstad kon het niet deren. Hij zag zelfs het kunstgras voor zijn ogen lentegroen worden. Het was inderdaad een weldaad als je even kon loskomen van de wedstrijd.
Toch maakte blauw uiteindelijk de winnende treffer. En zo kan dus weer het gezegde van de dikke aardappelen weer opgeld doen.
Over dik gesproken. Hans Pieterse had nog een waar gebeurd verhaal uit het ziekenhuis opgetekend, hetgeen wederom meer dan een glimlach deed weerklinken. Frank was net naar huis waardoor er geen mop op kon volgen. De schaterlach viel daardoor dood neer, op de ronde tafel van de IJsselcrossers. Want voor de koffie moesten we een uitwedstrijd spelen. Niemand had een sleutel (volgende keer onder de deurmat kijken) maar Tineke wist onze gravende buren te bewegen om voor ons een extra potje koffie te maken. Met een zak holle eieren die Ed bij zich had smaakte dat goed. Onze dank was groot. Groot genoeg om niet mee te hoeven bateren.
Dat zou overigens een groot risico inhouden. Arjen was net opgelapt en hij wil het zo laten.
Tot volgende week.
Gerrit
En zo kwam het dat oranje twee doelputen maakte uit counters. De domste boer'n hebt de dikste eer'pel zoals een fraai Achterhoeks zegwijs luidt. Maar het spelletje gaat om de doelpunten dus trok oranje een lange neus. Henk Meerstad kon het niet deren. Hij zag zelfs het kunstgras voor zijn ogen lentegroen worden. Het was inderdaad een weldaad als je even kon loskomen van de wedstrijd.
Toch maakte blauw uiteindelijk de winnende treffer. En zo kan dus weer het gezegde van de dikke aardappelen weer opgeld doen.
Over dik gesproken. Hans Pieterse had nog een waar gebeurd verhaal uit het ziekenhuis opgetekend, hetgeen wederom meer dan een glimlach deed weerklinken. Frank was net naar huis waardoor er geen mop op kon volgen. De schaterlach viel daardoor dood neer, op de ronde tafel van de IJsselcrossers. Want voor de koffie moesten we een uitwedstrijd spelen. Niemand had een sleutel (volgende keer onder de deurmat kijken) maar Tineke wist onze gravende buren te bewegen om voor ons een extra potje koffie te maken. Met een zak holle eieren die Ed bij zich had smaakte dat goed. Onze dank was groot. Groot genoeg om niet mee te hoeven bateren.
Dat zou overigens een groot risico inhouden. Arjen was net opgelapt en hij wil het zo laten.
Tot volgende week.
Gerrit
dinsdag 3 februari 2009
EHBO
Met Arjen gaat het geloof ik wel goed. Naar omstandigheden, zoals dat zo mooi heet. André ten Berge heeft zich ook laten inspireren door bloed in de sneeuw en deed via de mail melding van Een Hoge Bal Ongeval.
Succes, Arjen, hopelijk tot gauw.
Gerrit
Succes, Arjen, hopelijk tot gauw.
Gerrit
zondag 1 februari 2009
aan de paal
Daar lag hij, op het koude, met sneeuw bedekte veld van DHC: een plasje bloed. André van den Acker deed een steelse poging het te bedekken door met de schoen er wat sneeuw over heen te schuiven, als was hij mededader. De eigenaar van het bloed was verdwenen.
Het was een ongeluk, tenminste volgens de deskundige. "Keine böse absicht", volgens Bert Kruijff.
Maar wat was er gebeurt? En hoe?
Na zo'n gebeurtenis slaat het geheugen soms op hol. Of het blokkeert. Maar langzaam komt het weer terug. Er over praten helpt.
De jonge honden (Jan en Arjen) waren al ruim voor 9.00 uur aan het ballen. De rest stond te praten over belangrijke wetenswaardigheden. Er was ondanks de barre omstandigheden een twaalftal mannen op komen draven, Arnold zelfs in de korte broek. Maar het veld was hard en glad. De wind waaide guur. Gelukkig zond de zon zijn stralen over het veld, waardoor we enthousiast begonnen met warmlopen.
Er waren geen trainsters, maar wel een tas met ballen en een zak met hesjes. Fris gewassen.
De oefeningen gingen in een vlot tempo, waardoor het partijtje niet lang op zich liet wachten. Jan en ik trokken de lijnen voor het halve veld en de doelen werden verschoven.
Ik weet niet meer wie er allemaal hebben gescoord, maar Ed in ieder geval wel (want dat was nadrukkelijk niet mijn bedoeling) en Bert in ieder geval niet. Hij teisterde het houtwerk met een droog schot. Zo golfde het spel op en neer en de ballen vlogen soms. Arnold (aka HAP) maakte gebruik van het springerige veld door een mislukte stop om te zetten in een doelpunt.
Oranje was beter, dat wil zeggen ze scoorden makkelijker. Blauw liet kansen liggen (ondergetekende ging hierin voorop) en bovendien was Arjen in een bloedvorm. Hij neutraliseerde achterin veel voordat het Bert kon verrassen.
Er was ondertussen van speelhelft gewisseld vanwege de vermeende invloed van de zon. Blauw kroop dichterbij, het ging om hanbal-uitslagen als 15-12, maar nooit dicht genoeg. Blauw zon op een list. Tegen het einde van de partij trok André ten Berge zijn truc uit doos. Met de zon in de rug wipte hij de bal op om de stugge verdediging te verschalken. Daarbij gaf hij de bal een flinke vaart mee. Wat volgde was een geluid dat het midden hield tussen een pets en een knal (een knets). Arjen had de bal wederom gestopt, dit keer met zijn hoofd. Een flinke scheur onder zijn oog en veel bloed ook op het hesje waren het gevolg.
Met een provisorische verband is hij naar het ziekenhuis vervoerd door Jan en André. Hoet het is afgelopen weet ik nog niet. Maar de rest is toch maar koffie gaan drinken. Jaap had namelijk sfeer in het clubhuis gebracht.
We hebben ons door de geneugten van het sinterklaasfeest heen gegeten en zijn nu aanbeland bij de kerstkransjes. Volgende week is er nog een restant. Dan zijn we weer bij.
De lijst met trimleden werd doorgenomen, eindigend in de oproep: komt allen, al is het alleen al voor de koffie.
Ook werd er voorbeschouwd op de grote sportevenementen. Federer of Nadal? Kan de Graafschap PSV verrassen? En pakt Lars Boom de titel op het bevroren parcours?
Maar het meest ware we benieuwd naar het aantal hechtingen van Arjen. Zo gauw ik het weet doe ik verslag.
Gerrit Geuvers
Het was een ongeluk, tenminste volgens de deskundige. "Keine böse absicht", volgens Bert Kruijff.
Maar wat was er gebeurt? En hoe?
Na zo'n gebeurtenis slaat het geheugen soms op hol. Of het blokkeert. Maar langzaam komt het weer terug. Er over praten helpt.
De jonge honden (Jan en Arjen) waren al ruim voor 9.00 uur aan het ballen. De rest stond te praten over belangrijke wetenswaardigheden. Er was ondanks de barre omstandigheden een twaalftal mannen op komen draven, Arnold zelfs in de korte broek. Maar het veld was hard en glad. De wind waaide guur. Gelukkig zond de zon zijn stralen over het veld, waardoor we enthousiast begonnen met warmlopen.
Er waren geen trainsters, maar wel een tas met ballen en een zak met hesjes. Fris gewassen.
De oefeningen gingen in een vlot tempo, waardoor het partijtje niet lang op zich liet wachten. Jan en ik trokken de lijnen voor het halve veld en de doelen werden verschoven.
Ik weet niet meer wie er allemaal hebben gescoord, maar Ed in ieder geval wel (want dat was nadrukkelijk niet mijn bedoeling) en Bert in ieder geval niet. Hij teisterde het houtwerk met een droog schot. Zo golfde het spel op en neer en de ballen vlogen soms. Arnold (aka HAP) maakte gebruik van het springerige veld door een mislukte stop om te zetten in een doelpunt.
Oranje was beter, dat wil zeggen ze scoorden makkelijker. Blauw liet kansen liggen (ondergetekende ging hierin voorop) en bovendien was Arjen in een bloedvorm. Hij neutraliseerde achterin veel voordat het Bert kon verrassen.
Er was ondertussen van speelhelft gewisseld vanwege de vermeende invloed van de zon. Blauw kroop dichterbij, het ging om hanbal-uitslagen als 15-12, maar nooit dicht genoeg. Blauw zon op een list. Tegen het einde van de partij trok André ten Berge zijn truc uit doos. Met de zon in de rug wipte hij de bal op om de stugge verdediging te verschalken. Daarbij gaf hij de bal een flinke vaart mee. Wat volgde was een geluid dat het midden hield tussen een pets en een knal (een knets). Arjen had de bal wederom gestopt, dit keer met zijn hoofd. Een flinke scheur onder zijn oog en veel bloed ook op het hesje waren het gevolg.
Met een provisorische verband is hij naar het ziekenhuis vervoerd door Jan en André. Hoet het is afgelopen weet ik nog niet. Maar de rest is toch maar koffie gaan drinken. Jaap had namelijk sfeer in het clubhuis gebracht.
We hebben ons door de geneugten van het sinterklaasfeest heen gegeten en zijn nu aanbeland bij de kerstkransjes. Volgende week is er nog een restant. Dan zijn we weer bij.
De lijst met trimleden werd doorgenomen, eindigend in de oproep: komt allen, al is het alleen al voor de koffie.
Ook werd er voorbeschouwd op de grote sportevenementen. Federer of Nadal? Kan de Graafschap PSV verrassen? En pakt Lars Boom de titel op het bevroren parcours?
Maar het meest ware we benieuwd naar het aantal hechtingen van Arjen. Zo gauw ik het weet doe ik verslag.
Gerrit Geuvers
Abonneren op:
Posts (Atom)
