We staan op de drempel van een nieuw tijdperk. Dat klinkt als "het is lente". Dat spoort niet met het gevoel dat van de krantenkoppen druipt. De crisis grijpt driftig om zich heen en ons kabinet grijpt onvoldoende in. Ze zullen wel denken: "wij zijn toch een exportland, dus wat maakt het uit? Als onze exportlanden maar flink ingrijpen. Dan profiteren wij vanzelf mee."
Maar ondanks alle stimuleringsacties blijft het winter in de economie. Toch heb ik afgelopen weken groene sprietjes van de eerste krokussen dwars door de hardbevroren sneeuw heen gezien. En aan de takken die ik nog net op tijd snoeide zaten al de eerste knoppen. Eigenlijk is de winter het ultieme begin van het nieuwe seizoen.
In Amerika is de inleiding voor de inwijding als gestart. De man die ons nieuwe energie gaat geven viert al vast zijn feestjes alvorens dinsdag president van de Verenigde Staten te worden. In Amerika is het ook echt winter. Mooi jaargetijde.
Dan iets dichterbij: vanavond is het voor de Graafschap hopelijk ook winter en valt er een succesje te noteren. Ik doe mijn best, ik klap me warm en steek ze desgewenst een hart onder de riem. Jammer is dat de superboeren niet op krokussen lijken. Het zijn van die kleine mannetjes. Voordat die boven het sneeuwdek uit piepen, is het al bijna zomer. Alleen die Geert den Ouden, die is lang. Maar zo lelijk!
Nee dan wij. Morgenochtend staan we er weer, knap en behendig, de regen trotserend. Sterker nog: we groeien er van. Voor een trimheer kan een winter niet streng genoeg zijn om weer het beste uit zich zichzelf te halen. Misschien komen de kopjes al boven de sneeuw uit.
Gerrit Geuvers
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten