Broekies

Het voordeel van de winter is dat je veel kleren aan hebt. Heb je wat uit te trekken. Ben je een beetje lekker aan het inlopen gaan de eerste spullen uit. En voor het wedstrijdje nog meer. Voor de meelezende dames: het is dan wel strippen, maar zeker geen tease. Witte, magere benen, met vaak veel haar, soms zelfs blauw van de kou.
Afgelopen zondag had Ed blauwe knieën. Hij zei dat het door de kou kwam. Na het inlopen hoorde ik hem er niet meer over. Viel dus allemaal wel mee. De oefening was er echt een voor trimheren. Niet al te veel rennen, maar wel lekker op doel knallen. De knal op de metalen plank was een beloning op zich, maar het mooist was hard in de hoek: twee knallen. We complimenteerden elkaar voor de mooiste roffel. Toch was het Fred gegeven de bal van dichtbij over het doel en zelfs bijna over het achternet te schieten. Het aanwezige publiek had de schrik aardig te pakken en koos ijlings voor een veiliger onderkomen. Ook Jaap deed dat en verzorgde en passant voor de koffie. Fantastisch om aan te kunnen schuiven achter een paar dampende kannen koffie.
Maar dan moeten we eerst het partijtje afwerken. Een genot, onder de omstandigheden van een langzaam omhoog kruipende zon en temperatuur rond het vriespunt. De lage zon zorgde er voor dat de helft van de mannen alleen als schim te zien was en dat vele kansen werden verprutst. Dit keer hoefden we dus niet alle mislukte acties onder technisch onvermogen te scharen.
Wim had nog een andere truc in huis: een oranje broek, die erg veel leek op het oranje van de hesjes. Hij zat bij "blauw" maar door het snelle spel van de trimheren wordt vanuit een ooghoek contact gezocht waardoor "oranje" de bal makkelijk bij Wim inleverde en "blauw" juist Wim oversloeg.
Nog een ander broekje dat zich openbaarde na het ontdoen van de trainingsbroek was die van Lieuwe. Even dacht ik te maken te hebben met een echte scheidsrechter, van 10-20 jaar geleden, vanwege de strakke snit. In ieder geval geen wintermodel, laat ik zeggen. Ik kan me scheidsrechters als Blankenstein en van Swieten nog herinneren. Gelukkig hadden we geen tijd voor voetbalhumor, anders hadden we ook nog een link gelegd naar zijn latex-achtige jasje. Of het met dit jasje te maken had weet ik niet maar Tineke transfereerde Lieuwe naar de hesjes
De partij kantelde daardoor, maar het winnende doelpunt werd toch gescoord door "blauwe" Bert. Zijn derde, zei hij zelf, maar dat geloofde verder niemand.
De derde helft bestond uit koffie (van Jaap) en, nu ik het toch over Duitsers heb, Lebkuchen, ingebracht door Ed. Henk had dan nog liever rauwe bonen. Dat is jammer omdat hem daarmee het cultuurhistorische van dit gebaar kan zijn ontgaan: de Leb(afgeleid van het vroegduitse woord voor brood)-kuchen stamt al uit de tijd dat de Duitsers nog vrome monniken waren en dat het bakken op enig moment zelfs verboden was omdat het geen goede uitwerking op deze celibataire mannen (zonder broek) zou hebben. Een reden te meer om er een kilo van weg te kauwen, lijkt me zo.
Tot zover voor deze keer. Als je iets te melden hebt: plaats een reactie. En anders tot de volgende week.