was

De opkomst was, ondanks het typische trimherenweer, matig. Maar voor de 13 man, een vrouw en twee toeschouwers was er veel te beleven. Het inslaan wordt steeds intensiever, met het inlopen op de bal. Vrij zinloos, vind ik. Moet de bal maar goed worden geslagen. En het is ook nog moeilijker om de bal in de loop aan te nemen.
Met de tong op de schoenen schuifelden we naar de afwerkplek. Onze ballen vlogen in de rondte maar als-ie er in zat was dat een lekker gevoel.
Moe maar voldaan begonnen we aan een ongelijk partijtje. Blauw lag bovenop. Ed (weer hij) opende de score. Daarna nog een mooie van Bert. En nog zo wat. Maar toen Gert zich voegde bij de jongens van Oranje rolden we naar de andere kant van het bed. De inzet van de joker leverde meer rust in het oranje spel. Pieter slalomde zich nog wel door onze verdediging en scoorde, maar dat kon niet verhullen dat Marcel de winnende treffer maakte, waarbij hij toonde dat ook hockey steeds fysieker mag worden gespeeld. En dat de man met de langste stick toch de rondemiss mag kussen.
Jaap had ondertussen de koffie bruin en, wonder, Arnold had zich als een Lazerus opgericht na een nachtje flink doorhalen om ons van taart te voorzien. Hiep hiep (Toin) hoera (Allen). Hockeyen durfde hij niet aan, bang dat bij de rekoefeningen de laatste restjes ingewanden op ons veld zouden belanden. Volgende week is André ten B de gelukkige om te trakteren.
En waar ging het over onder de koffie. Geen stoere praatjes over vouwen of drank. Geen voetbal, geen geld. Geen lengte of omvang. Maar de was hield ons bezig. Wim bekend dat hij de broeken binnenste buiten in de wasmand gooit. En toen bleek dat velen van ons zich zo metro opstelden. Ebt het stoere toch weg? Heeft de nieuwe man ook bij ons intrede gedaan? Het lijkt er op. Volgende week zondag weer koffie met gebak en tips voor het huishouden.