festival

De veelzijdigheid van trimheren DHC is bijna spreekwoordelijk. Toch denk ik dat we nog niet klaar zijn. Aan de techniek moet nog geschaafd worden en aan de conditie ook. Bij zware omstandigheden zoals vanochtend (drukkend warm) nekt dat ons spel en de kijkwaarde. Want dat is een derde kant aan ons spel: de amusementswaarde. Die is zonder twijfel groot (ik kom daar zo op terug) maar ik denk dat het te lang duurt voordat we kijkcijfers halen die een debuut op de nationale tv (Omroep Max of Powned) rechtvaardigen.

Illustratief was de volatiliteit van het publiek. In ruimen getale opgekomen (zie foto) maar toch zo vluchtig dat we waarschijnlijk geen echte indruk hebben gemaakt. Nu had het publiek het ook druk met andere zaken, zoals de schotel goed stellen, koffie zetten, de honden uitlaten en, niet te vergeten, grote koffers poep en pies leegschudden.

Dat laatste bleek een mannetaakje in camperland. Voor deze mannen was dan het bekijken van onze verrichtingen een verzetje wat door de vrouw des campers werd toegestaan. Maar daarna moesten de stoelen worden uitgeklapt voor een bakkie in het midden van de camperkring.

En wij maar zweten. André had ons door de oefeningen geleid. Dat ging allemaal goed, maar het partijtje op het kleine veld ging minder. Al vlot stond blauw op een onoverbrugbare achterstand. Een waar doelpuntenfestival, de ene nog mooier dan de andere.

Ook de vrijwillige transfer van Bert hielp daar niet bij. Hij was in vorm, naar eigen zeggen, maar wist het verschil niet te maken. Dat was ook Jan niet gegeven. Maar qua amusementswaarde is hij een kei. Mocht TrimherenDHC een realitysoap gaan worden of iets anders onbenulligs op tv dan is Jan een Sterretje.

Uiteindelijk maakte Toine het winnende Tor (die term was nou jammer) met dank aan Wim, die er zichtbaar genoeg van had. We mochten met z'n allen aan de koffie met cake van André. Maar bij onstentenis van koffiebaas Jaap moest Piet aan de bak. Dat deed hij met verve, maar er was tijd om ons te verstaan met de camperheren.

Het bleek dat ze niet meededen aan een Petanquewedstrijd maar gewoon lid van een camperclub waren die zo'n beetje elk mogelijk weekend aangrepen om hun buren te ontvluchten en het vertier door het gehele land op te zoeken. Dit weekend was Doetinchem aan de beurt omdat hier het straattheater gaande was. Echte festivalkenners dus. Eens te meer spijtig dat ze onze kunsten zo matig waardeerden.

Onze doorbraak laat nog op zich wachten. Volgende week weer goed ons best doen.

Gerrit Geuvers