Gerard Cox

Ik dacht Gerard Cox te horen toen ik rond 9 uur naar het hockeyend fietste. Het regende en het was niet zo warm meer. Ineens is het voorbij, die mooie zomer. Die begon zowat in mei. Ach Gerard Cox, ik was nog zo'n broekie.

Jan, Marcel en Ed voor 9 uur 

Maar goed: ook de vakantie was afgelopen dus zou er een flink aantal mannen acte de presence geven. Helaas stonden we met vijf man, André, Ed, Marcel, Jan en ik. De regen was spontaan opgehouden, achteraf de enige droge periode deze zondag.
Wij maakten daar gebruik van door een bijzonders spelvorm: 3 tegen 2 met een counter clockwise doordraaien na een doelpunt of afgebroken aanval. Een eenvoudige oplossing voor de lage opkomst, we voelden ons weer kleine jongens uit de tijd dat Gerard Cox nog 'geen ja, geen nee' parodieerde.
Toen het begon te regenen speelden we het winnende doelpunt. Zo werden we toch nog aardig nat.

de vijf wachten op koffie

Tijd voor de koffie. Jan doet veel voor de trimheren maar koffie zetten doet-ie niet. Hij kan het niet eens zien. Opdrinken lukt nog wel. Vervolgens droegen we de zomer te grave: het gesprek ging over CV-ketels en een app om de verwarming aan te sturen als je na een werkdag in aantocht bent.
Toys for boys. Gelukkig wordt het ook dit jaar weer Sinterklaas.