De Paralympische Spelen zijn begonnen. Afgelopen zondag namen de Trimheren een voorschotje op dit grootse evenement. We stonden met een oneven aantal op het veld en bovendien had ik het verkeerde schoeisel.
Het draaide voor het oranje viertal op een deceptie uit. In de pijpenla (we speelden over de breedte binnen de 23 meter) hield blauw het spel opvallend breed, werden we uit elkaar gespeeld en door de snelheid van Paul uitgecounterd. Na een korte hei-sessie wisten we druk te zetten naar voren en kansen te creëren maar we vergaten we onszelf te belonen. En dan gaan de koppies hangen.
Hans zag de handicaps met lede ogen aan en maakte de overstap. Dat betekende de ommekeer. Oranje scoorde ineens am laufenden Band. Maar het was blauw die toch het winnende doelpunt aantekende.
Voor de komende zondag is het aantal trimmers waarschijnlijk lager. Veel afmeldingen, ik loop de Bridge-to-bridge-loop in Arnhem en zo zijn er nog meer goede excuses. Rutte zou 'sorry' zeggen en er mee wegkomen. Ik moet er hard voor rennen.
Komende zondag misschien nul trimheren op het veld.
Is nul een even aantal? Volgens de deskundigen wel, hoewel ik het getal lastig deelbaar vind door 2. Weinig te beleven. Net zoals nul cappuccino-cake delen door 2 mensen, dat vind ik ook onbevredigend. Daarom was ik blij dat Job er was met cake (ook al zou zijn aanwezigheid het aantal oneven hebben gemaakt).
Het even aantal dat komende zondag op het veld staat moet het doen zonder trimmerscake. Over handicaps gesproken. Over een week weer een een vol cakeblik en een volle bak.
 |
| de pijpenla |
 |
| moe maar voldaan |
 |
| Job verdeelt 1 cake |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten