aan de paal

Daar lag hij, op het koude, met sneeuw bedekte veld van DHC: een plasje bloed. André van den Acker deed een steelse poging het te bedekken door met de schoen er wat sneeuw over heen te schuiven, als was hij mededader. De eigenaar van het bloed was verdwenen.
Het was een ongeluk, tenminste volgens de deskundige. "Keine böse absicht", volgens Bert Kruijff.
Maar wat was er gebeurt? En hoe?
Na zo'n gebeurtenis slaat het geheugen soms op hol. Of het blokkeert. Maar langzaam komt het weer terug. Er over praten helpt.
De jonge honden (Jan en Arjen) waren al ruim voor 9.00 uur aan het ballen. De rest stond te praten over belangrijke wetenswaardigheden. Er was ondanks de barre omstandigheden een twaalftal mannen op komen draven, Arnold zelfs in de korte broek. Maar het veld was hard en glad. De wind waaide guur. Gelukkig zond de zon zijn stralen over het veld, waardoor we enthousiast begonnen met warmlopen.
Er waren geen trainsters, maar wel een tas met ballen en een zak met hesjes. Fris gewassen.
De oefeningen gingen in een vlot tempo, waardoor het partijtje niet lang op zich liet wachten. Jan en ik trokken de lijnen voor het halve veld en de doelen werden verschoven.
Ik weet niet meer wie er allemaal hebben gescoord, maar Ed in ieder geval wel (want dat was nadrukkelijk niet mijn bedoeling) en Bert in ieder geval niet. Hij teisterde het houtwerk met een droog schot. Zo golfde het spel op en neer en de ballen vlogen soms. Arnold (aka HAP) maakte gebruik van het springerige veld door een mislukte stop om te zetten in een doelpunt.
Oranje was beter, dat wil zeggen ze scoorden makkelijker. Blauw liet kansen liggen (ondergetekende ging hierin voorop) en bovendien was Arjen in een bloedvorm. Hij neutraliseerde achterin veel voordat het Bert kon verrassen.
Er was ondertussen van speelhelft gewisseld vanwege de vermeende invloed van de zon. Blauw kroop dichterbij, het ging om hanbal-uitslagen als 15-12, maar nooit dicht genoeg. Blauw zon op een list. Tegen het einde van de partij trok André ten Berge zijn truc uit doos. Met de zon in de rug wipte hij de bal op om de stugge verdediging te verschalken. Daarbij gaf hij de bal een flinke vaart mee. Wat volgde was een geluid dat het midden hield tussen een pets en een knal (een knets). Arjen had de bal wederom gestopt, dit keer met zijn hoofd. Een flinke scheur onder zijn oog en veel bloed ook op het hesje waren het gevolg.
Met een provisorische verband is hij naar het ziekenhuis vervoerd door Jan en André. Hoet het is afgelopen weet ik nog niet. Maar de rest is toch maar koffie gaan drinken. Jaap had namelijk sfeer in het clubhuis gebracht.
We hebben ons door de geneugten van het sinterklaasfeest heen gegeten en zijn nu aanbeland bij de kerstkransjes. Volgende week is er nog een restant. Dan zijn we weer bij.
De lijst met trimleden werd doorgenomen, eindigend in de oproep: komt allen, al is het alleen al voor de koffie.
Ook werd er voorbeschouwd op de grote sportevenementen. Federer of Nadal? Kan de Graafschap PSV verrassen? En pakt Lars Boom de titel op het bevroren parcours?
Maar het meest ware we benieuwd naar het aantal hechtingen van Arjen. Zo gauw ik het weet doe ik verslag.

Gerrit Geuvers