Trimheren zijn erg gevoelige mannen. Er is interesse in de medetrimmer, zeker na een langdurige afwezigheid en ook het wel en wee van de Graafschap wordt intens ervaren. Met de jongens van Oranje hebben we niet zo veel. Een duidelijk republikeins statement.
Over een paar weken is Sinterklaas. Dat zal ook zijn effect krijgen. Vandaag was daar nog niets van te ontdekken. Sterker: er was een euforische stemming. Ik denk dat het gevoel dat ons land de recessie achter zich heeft gelaten een belangrijke rol speelde: we speelden weer met durf en inzet. De laagconjunturele neerslachtigheid speelden we in één uur van ons af. Mede met dank aan onze voorman Gert. Met grote doortastendheid liet Gert, for president, Andela ons een paar keer stevig heen en weer rennen (onderwijl zelf genietend van een welverdiend presidentieel kopje koffie).
Waarna de bal al mocht gaan rollen. Even inmeppen en spelen maar. Een doelpuntrijk spel werd het. Oranje scoorde zes keer en liet blauw alle hoeken van het veld zien. Toch scoorde blauw de winnende. Wim Hommerson deed dat zelfs twee keer. Iedereen dus blij. Zelfs Bert de Kruijff, want hij scoorde twee keer, hoewel in Duitsland het einde-aan-de-recessie-gevoel nog niet heeft bereikt. Daar worden ze alleen maar depressiever, zelfs als je nationaltorwart bent.
Arjan was er niet. Dat was jammer, want hij zou voor taart zorgen. Natuurlijk hebben we je voor de rest ook erg gemist, maar je krijgt van mij niet de gelegenheid om dat volgende keer te doen, want dan is het mijn beurt.
Gerrit Geuvers
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten