wasbeurt

Nog een beetje nat stonden daar zondagochtend om 9.00 uur 13 mannen met Christel, in de houding voor het verplichte nummertje voor het spel. Oefeningen die aan Piet A. niet besteed zijn. Hij verklapte dat hij daarom wat later komt. Uiteindelijk dus 14 mannen, op leeftijd. In het veld werden pionnen geplaatst die vier doeltjes moesten verbeelden. Het hele veld was het speelveld. Maar het moest helder zijn: je mocht wel van achteren spelen maar niet scoren. Daar hadden we ook helemaal geen zin in.
Na deze energievreter (of conditie-opbouwer), die ons moest leren in de breedte te spelen, was het tijd voor het traditionele partijtje blauw tegen oranje.
Blauw had met Lieuwe in de gelederen een duidelijk overwicht. En dan ook Pieter er nog bij. En natuurlijk Bert Kruijff (goed zo?), maar die had volgens Frank vandaag grosse Füsse und kleine Hände. Frank selbst sah auch nicht gut aus bij een inzet van Arjen, die ons (oranje) op voorsprong zette. Daarna drukte blauw zijn overzicht uit in een riante voorsprong. Henk Meerstad was als vanouds de grote onderschepper. Waar die man steeds vandaan komt weten we niet, maar hij is daar waar wij met mooie passes worden gegeven of uitdagend wordt opgebouwd (Ed).
Maar de winnende kwam toch op naam van Oranje. André vd A. rondde een flistende counter goed af. Daarmee werd duidelijk dat het blauw ten enen male ontbrak aan een gedegen conditie. Frank vertelde me tijdens de wedstrijd daarover in vertrouwen dat zelfs een wasbeurt van Dames 1 (volgens de postertjes voor € 5,-) hem al voor grote problemen zou stellen. Als je de pijp zo snel leeg hebt verdien je de winst niet. Die was dus voor ons.
En toen stond ook ineens Arnold langs de lijn. Geen ziekte onder de leden of andere flauwe smoezen, maar vreselijk druk op zondagen met arbitertje spelen voor de bond. Volgende week is-ie er weer.
In de nazit was het gesprek voor het eerst sinds tijden niet de Graafschap. Het verlies tegen Excelsior lag mij in ieder geval zwaar op de maag. Gelukkig had ik ter ter gelegenheid van mijn verjaardag taart meegenomen. Omdat er altijd het risico bestaat dat ik de heugelijke dag zelf niet haal dacht ik op deze wijze al vast de felicitaties te incasseren. Dat lukte, maar het bleef beperkt tot handen. Welgmeend, dat zag ik zo, maar de zoenen bleven in het vet.
De taart vond gretig aftrek, de gedachte aan een wasbeurt door dames 1 van zich af etend.

Gerrit Geuvers