Wederom een heerlijk ochtendje met de mannen onder elkaar. "Wat doen jullie dan allemaal?", wordt wel eens gevraagd. Nou, Christel doet het voor, en wij doen het na, zo simpel is het. Een dociel groepje, dit keer 15 man groot.
Twee rondtrekkende bewegingen, dan een paar keer er dwars overheen met diverse kunstjes, en het eindigt met lang maken. Dat doen we dus op zondagochtend. Kom kijken als je durft.
O ja, nog een oefening want zelfs ons valt nog een hoop leren.
Het partijtje oranje tegen blauw was bij voorbaat ongelijk, want 8 tegen 7. En ook nog een watje voorin die pijn in zijn armpje had, ondergetekende. Maar snelheid was er wel (in ieder geval sneller dan Frank), zodat ik een pass van Pieter kon afmaken. Het was ons enige wapenfeit. Blauw domineerde en wist flink te scoren. Ik geloof vijf keer. De laatste was wel de pijnlijkste: wederom Bert die zich als paaldanser op de goede plek ophield en in kon tikken. Oranje voelde zich genomen want als verdediger gaf hij geregeld blijk van zijn grote schoenen en verijdelde daarmee vloeiend aanvalspel.
De grote man bij blauw was echter Hans, de hoofdnaaier. Hij had mij flink te pakken. En het werd ook dik. Maar ik ben niet zwanger, want het dikke zit op mijn scheen. En Roel moest in de laatste minuut zelfs toegeven dat hij zich flink genomen voelde, na een fraaie schijnbeweging. Dat deed hij dan maar.
In het clubhuis probeerden Ed en Bob mij nog een tennisoor aan te naaien, maar dat heb ik niet gehoord. Om alles weer op z'n pootjs te laten landen was er taart van Arjen. Dat werd beloond met gezang.
Toen we buiten kwamen trok de mist pas op. Waarschijnlijk heeft helemaal niemand ons gezien.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten