Vannacht was een aantal van ons getuige van het tweede goud in Vancouver. Daar werd duidelijk dat jarenlange training en innovatieve werkwijzen tot dit soort blinkende resultaten kan leiden. Jac Orie is de grote man van de Haagse school die voor het goud verantwoordelijk is. En Christel telde afgelopen nacht één en één op en presenteerde een nieuwe lichting van de Haagse school: een assistent spelend bij KZ mee met frisse ideeen. Het verstijfde en soms wankele gezelschap werd flink doorgeblazen. Hij wist menig stramme ledemaat weer stevig op de grond te krijgen. Echt Doetinchemmen, als het ware. Voor Bert was de tip om het oor (zijn eigen) vast te pakken als hij op één been moet balanceren. Kom er maar eens op. Hans probeerde de jonge assistent naar de kroon te steken door een idee te lanceren die het vooroverbuigen moest bevorderen. Het voorstel bracht slecht de lachspieren in vorm.
Ook bracht de Haagse junior oefenmeester, voor de negen man die zich door de mist hadden gewaagd, een verrijking van het trainingsprogramma. Pionnen die duidelijk aangaven waar we moesten gaan staan en waartussen zich de oefing diende te voltrekken. Niet dat het resultaat (doelpunten) zo veel beter werd, de concentratie was een veelvoud. Een winstpunt op de zondagochtend na een zware zaterdagavond/-nacht, wie ons bovendien de illusie schenkt dat verbeteringen nog tot de mogelijkheden behoren.
Het partijtje dat volgde leverde een evenwichtige uitslag op. Lang hield blauw oranje op 1-1. Toen het ineens 2-2 was, vond Lieuwe het welletjes en zorgde voor een ruime voorsprong. Het winnende doelpunt was echter voor blauw. Bert Kruif maakte met één hand aan zijn oor de winner.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten