lammetjes

Het was mistig maar het veld was weer groen vanochtend. Ondanks de kou (1 graad boven nul) dartelden maar liefst 20 uitgelaten lammetjes over het veld. Christel probeerde enige lijn aan te brengen in de vrolijke troep. Maar de behoefte om te genieten van de vrijheid van de weide was te groot. Na een paar vlotte oefeningen mocht er worden ingeslagen. Maar ook dat duurde maar even, want Christel wist waar ze ons de mond mee kon snoeren: afwerken op doel. Rennen, slaan, terugrennen en weer opnieuw.
Dat werkte goed. Al snel was het dartele in de schoenen gezakt. Tijd voor een partijtje. Al lange tijd niet meer zo'n vol veld gezien. De aanwezigheid van Bart en Gérard scheelde natuurlijk, ook in het spel.
Oranje (Piet Adriaanse) scoorde al snel 1-0, maar daarna gaf blauw steeds meer druk naar voren. Oranje wist de vrije man wel te vinden, maar die was rijp voor een wissel. Ook die pakte verkeerd uit. Ondergetekende raakte de paal en Toin roeide een inzet van de doellijn. Het jeugdige enthousiasme van hem lijkt nog het meest op een tennisser die met een mooie volley een punt maakt. Nou dat was het echt niet, hoor. Maar wel effectief. De linies sloten niet meer aan. Het middenveld leek op de gedemilitairiseerde zone tussen de beide Korea's: als je je daar bevindt moet je rennen. Rond beide doelen was het gezellig druk. De bal hard voor en hopen op een tip-in.
Daardoor leek de wedstrijd meer en meer op NAC-AZ. En inderdaad in de laatste minuut maakte Pieter de gelijke stand. En dus ook het winnende doelpunt.
Tineke had haar middenvinger had ze gebroken, toen ze een hekje dichtdeed. Iemand moet haar bevrijd hebben want tegen 10 uur verscheen ze aan de rand van het veld. Op het veld was haar man als een stervende zwaan ter aarde gestort. We vreesden voor een terugtocht van de Lariks als van een slagveld, maar Marcel verrees waarlijk.
In het warme clubhuis vergaste Jaap ons wederom op koffie. Met name Christel kon wel wat warms gebruiken. Daar zijn geen vervelende toespelingen gemaakt (we zijn nog niet in vorm) en na een kopje van het zwarte goud ontdooide ze weer.
Over koffie gesproken: de pot, waar Ed het in een reactie op de blog over had, is leeg. Wij zijn een belangrijke sponsor geweest voor een kort trainingskamp van Dames 1 in altijd zonnige Malaga (23 graden). Ik neem aan dat dit gulle gebaar van de Trimheren in het pitoreske Malaga niet onvermeld is gebleven en dat ze daar onze verrichtingen op zondagochtend met warme belangstelling zullen volgen.
Daarom voor onze Spaanse blogvolgers: hasta la proxima semana

Gerrit Geuvers