in vorm

Tot mijn onuitsprekelijke schande heb ik dit verslag nog niet gemaakt. Terwijl ik zondag al een geweldige inspiratiebron tegenkwam. Dat klinkt bijzonder. Spannend, ja. "Wie, wie, vertel het ons."

Eerst de verkiezingen. Rutte was in vorm. Zijn sterretje schoot omhoog. Maar in de laatste week kwam de klad er in. Voor hem niet op tijd was het rode-potlood-dag. Met de hakken over de sloot de grootste geworden. Waar zit 't 'm in? Vermoeidheid, vijver met grapjes opgedroogd? Wie zal het zeggen.
En dan waar het allemaal om gaat: het trimherenuurtje. Wederom mocht ik als een generaal voor de troepen staan, maar er was sprake van insubordinatie, mag ik wel zeggen. Sommige recruten volgden geheel hun eigen opwarmbewegingen. Ik had het idee dat ik volgde. Nou ja, lekker belangrijk.
Het partijtje oranje tegen blauw ging absoluut niet gelijk op. Vorm heb je of je hebt het niet. Sommige vrouwen hebben een hele mooie vorm. Mannen hebben zelden vorm. Ik behoor niet tot de gelukkigen, tenzij je een spijker mooi vindt. In ieder geval was mijn vorm ver te zoeken. En die van een aantal anderen ook. Blauw werd van de mat gespeeld.
Misschien speelde de hitte een rol. Het was al snel om te stikken. Maar dat gold voor ons allen. En achteraf bleek het mij helemaal geen parten te spelen want ik heb nog een helft meegespeeld met Veteranen B. Nog warmer, maar ik liep de plaggen uit het veld. Was er ineens weer vorm!
Even na 10 uur viel het beslissende doelpunt. Tijd om de koelte op te zoeken. Koffie met water. Het was vrij rustig. Alleen Frank had nog een mop uit de oude doos. Hij vertelt het leuk, maar iedereen kende haar al, een afgelikte boterham. Ook op zoek naar de vorm.
Die middag zat ik in de tuin te wachten op de regen en het onweer toen flarden van zangkoren tot mij kwamen. Toch even een kijkje nemen, en wie zat daar bij "mooikoorman"? Onze Nico. De man die in een grijs verleden tot onze gelederen behoorde zat daar aan de accordeon te begeleiden. En eerlijk is eerlijk: hij leek geen jaar ouder geworden. Een lach van oor tot oor. Zou het zijn elfje zijn? Of die trekzak? Ik weet wel: vorm is ongrijpbaar.
Gerrit Geuvers