hyperbool

Het was de ochtend dat sneeuw en ijs weer waren verdwenen. En 19 man grepen de gelegenheid aan om elkaar gelukkig nieuwjaar te wensen. Ook Tineke was er maar wist erg handig de wensen door de lucht te strooien. Nu zijn de trimheren niet zo hardhandig, eerder onhandig, een aanslag op haar gestel heeft ze afgewend.
In tegenstelling tot de Amerikaanse politica Giffords. Zonder twijfel is ze het slachtoffer van de groei naar grootste woorden in de politiek. Een blad voor de mond is ouderwets en matiging van de toon scoort niet. Politici praten in one-liners omdat die nog net op een platte beeldbuis passen. En op twitter hoor ik de lezer zeggen. Ja ook op twitter, want daar is de grens van 140 tekens onverbiddelijk.
Nee, dan de trimheren. Er werd teruggekeken op de afgelopen week, maar ook over de kerst en over de hele maand december. Want de sneeuw speelde ons allen al lang parten. Een aantal bracht het niet op om zo lang te wachten en wisselden met de tussentijdse ervaringen uit het bos. Het klonk allemaal grappig, maar ook hier denkt de argeloze schrijver het zijne er van. Geen afgunst, onder geen beding, maar pure interesse.
En zo is het bij de trimheren: interesse in elkaar, waarbij de nuance nog een belangrijke rol speelt. Geen hyperbolen, met als doel er zelf beter van te worden, maar gewoon een rechte lijn in een plat vlak.
Toch eigenlijk het spel dat iedere zondagochtend bewonderd kan worden: mooie rechte lijnen op het groene veld, van links naar rechts, naar voren en dan in 't doel. En soms, echt heel soms komt de bal op de voet van Bert of Bob. En heel soms gaat de bal hyperbolisch omhoog, terwijl dat bij de training noooooit lukt. Maar verder is het de redelijkheid die zegeviert. En dat was in dit geval blauw. Blauw was met een mannetje meer, da's waar, maar wist dat mannetje wel heel goed te vinden. Namens oranje had Marcel nog een mooi schot op de paal maar daar bleef het bij. Het werd uiteindelijk 3-0. Geen score van Bert maar mooie assists van Arjen, waaruit ik twee keer scoorde. Het eerste doelpunt van het jaar kwam op naam van Jan. Tenminste dat denk ik, in ieder geval verdiende hij het.
De voorziening van koffie was weer in de goede handen van Jaap, die daar vanochtend tevens een kleinkind in hield. Ze was onder de indruk, maar ik denk niet van het spel. Wij eigenlijk ook niet en in het clubhuis ging het dan ook over heel andere dingen. Een nieuw jaar is toch vaak een nieuwe start. En dat moet ook maar eens besproken worden.
En een nieuw jaar begint pas echt goed als de penningmeester z'n kas weer weet te vullen. De euro's stroomden al binnen, maar via deze weg wil ik Ed helpen om z'n 30 euro per persoon te innen. Hij is het nieuwe jaar verlegen begonnen en liet ook de toespraak over aan Tineke. Da's niet erg, het zou ons allen sieren. Na het smelten van de sneeuw blijkt er al genoeg rotzooi te zijn.
Gerrit Geuvers