Beelden liegen niet, denken we. Een foto, mits niet geshopt, vertelt de werkelijkheid en de televisie zelfs de waarheid. De waarheid over liefde, denk aan "boer zoekt vrouw". Echte liefde, reken maar.Ook deze foto vertelt wat er werkelijk was: zeven mannen. Christel kwam tegen koffietijd nog langs. Maar kun je daarmee ook concluderen dat het tam was? Nou, ja eigenlijk wel. Maar wat je niet kunt zien is de temperatuur. Die was nog ruim onder het vriespunt. Dus het gaat hier om zeven bikkels met ballen, die zich niet snel terugtrekken als ze buiten de dekens worden geslingerd. Zonder aarzeling heisen deze mannen zich in het sporttenue om de kunstwei in te gaan. Een partijtje van drie tegen vier, waarbij Ed steeds bij de aanvallende partij was. Dat wende eigenlijk wel erg snel en Ed raakte daardoor in topvorm. Hij scoorde meer dan de helft van de totale productie, hetgeen hem de bijnaam Edtrick opleverde. Da's wel even wat fijner dan de afgelopen weken de mannen achter de lurven aan te zitten voor de 30 euro koffiegeld. Zo gingen er wel meer gezegden de mist in, deze morgen.
Op de achtergrond van ons partijtje zag ik een stoet ouderen in eendenpas over de weg gaan. Volgens mij liep Jordania er ook bij. En ik moet het wel heel erg verkeerd hebben als ik hem verlekkerd zag kijken naar deze doelpuntenmachine, die dus ook nog eens geld meeneemt (in 't koffertje). Morgen (31 januari) rond deze tijd sluit de transfermarkt. Misschien is Heidenevic dan wel de nieuwe belofte voor de bespeler van het GelreDomus.
Het was overigens Wim Hommerson die de toon zette over de transfers van de voetballerij. Hij liep er zelf bij als een voetbalmakelaar. Maar altijd nog de vriendelijkheid zelve. Maar de snelheid van die wereld had toch zo veel van hem gevergd dat hij het deze zondag liet afweten. Waarschijnlijk deze dagen nog even de laatste tekengelden opstrijken.
Wim kwam de ballen en de hesjes brengen. Inferieure ballen. Niet de kwaliteit waar trimheren mee werken, want binnen een half uur waren er al twee kapot geslagen. 't Zakje is zo snel leeg.
Lieuwe wervelde weer als vanouds en Jan speelde weer met dezelfde bravoure als anders en Andre was een zekerheidje achterin. En Toine maakte ook nu weer een paar mooie doelpunten. Henk was er voor de strakke klap en de gevatte opmerking die hij als paarlen voor de zwijnen uit z'n mouw schudde. Ondergetekende rende met gestrekte pas (vanwege hevige spierpijn van een voetbalwedstrijd op kunstgras) over het veld, maar verder weer helemaal de oude.
Deze zeven mannen hebben toch even de niertjes geproefd. Van elkaar, zonder in elkaars "comfort zone" te komen. Wij zijn volgende week zo fit als een trimheer.
In het clubhuis had Jaap met zijn kleindochter koffie gezet. Dat lieten we ons bijzonder goed smaken. Er was geen tractatie bij, maar wel een mevrouw die gisteren bardienst had gedaan. Ze had haar mobiele telefoon laten liggen. Ik hoop voor haar dat ze het harde schijfje even heeft gewist, anders kon haar leven wel eens een vreemde wending krijgen. Onze ochtend kreeg een in ieder geval een bijzonder wending. Want hoewel we haar allemaal kenden wilde niemand van ons haar naam te binnen schieten. Ballen in de buik. De buurvrouw van de neef van de vriend van, tja, hoe heet-ie ook al weer? En haar zus, die heet .... uh .... En haar man heet Hans. Of toch ..... Ondertussen had Toine pijn in z'n buik gekregen van het lachen. Maar Chriustel liet zich niet kennen. Maar haar geheugen was ook nog bevangen door de kou. Ondertussen zat Lieuwe stilletjes te broeden op het antwoord. Ik wed dat hij het meteen na thuiskomst aan zijn Jacqueline heeft gevraagd en dat-ie ons volgende week komt vertellen wie het was.
Mystery solved. Kunnen we gewoon weer ballen.
Gerrit Geuvers
Geen opmerkingen:
Een reactie posten