chip

En weer was het trimherenweer. Droog, aangenaam temperatuurtje en een goede sfeer. Een half weekend werd even doorgenomen. Hoeveel kan een man voorbij z'n midlife aan en dan toch nog presteren. Dat soort dingen. De dag er voor was het zomer geworden. Jan en ik hadden een wedstrijdje gefloten en waren dus in topvorm. Die avond, kun je je een betere voorbereiding wensen, nog getergd door een dramatisch verlies van de Graafschap. Dat gold voor meerdere trimheren, dus de spieren stonden op spanning en de geesten waren rijp om een goede partij te spelen. Eerst nog het gebruikelijke voorspel afwerken. Huppeltjes, sprintjes, rekjes en strekjes. En Jan leidde met vaste hand de andere 13 man over het veld. Zelfs verrassende nieuwe oefeningen die onze bewondering over hem deden neerdalen. En daar ging het mis. Overladen met zoveel complimenten speelde Jan als een natte krant. Mag ik het zo zeggen, ja, dat mag ik zo zeggen. Wederom was het niet-hek hes tegen blauw en blauw dacht dat ze het wel weer zouden klaren. Dit keer speelde Frank weer zijn toontje mee en Wim kwam op over de rechterflank als in zijn beste jaren. Dat was lang geleden, de meesten van ons waren nog niet meer dan een natte droom. En Roel rules op het middenveld, altijd op de goede plek met zijn onmiskenbare grastechniek. En Bert Kruif zag dat het goed was (hij had zijn zoon, JC, net afgezet en was op zoek naar de geest) Aan de andere kant deed Arjen z'n stinkende best het noodlot af te wenden maar met zijn puddingstick kreeg de bal geen vaart. En Ed, op de andere flank, lag bij de paal klaar voor de tip in, maar als het voorspel niet goed is kun je niet eens zingend de kerk uit. Die eer was dus aan oranje gegund. Andre maakte er een, Toine en ik ook en Lieuwe twee. Mijn score lijkt bij nader inzien wel iets op het doelpunt van Theo Jansen. Moet je heel erg door je oogharen kijken. Maar zo'n chip maken we allemaal wel, in onze dromen. En ik heb net de nabeschouwing van Twente-PSV gezien bij HollandSport. Het lijkt er best op, voor een man voorbij z'n midlife. Ach, zolang we die dromen nog hebben zijn wij nog lang niet aan de midlife toe. We blijven gewoon hangen in de chips. En dan mag het nieuwe nederlandse spreekwoord worden gedebiteerd: als mannen elkaar helpen een fietssleutel te zoeken, wil ze nog lang niet naar huis toe. Gerrit Geuvers