Kabouters zijn we

De niet versagende werklust van de trimheren op de zondagochtend zingt door de stad. He ho, he ho!
Uit onverwachte hoek kreeg ik vandaag een opmerking. Stadszwerver Hamouri was het opgevallen. Hoe weet ik niet want zijn verhaal werd gesmoord door een baard die een duidelijke articulatie in de weg zat. En ik zag toch ook dat-ie enkele tanden miste. En hij mist ook steeds meer van zijn broek, maar daar spreekt hij niet mee.

Zo 's ochtends zijn natuurlijk onze partners al lang bekend met onze werklust. Reeds voor het zingen de kerk uit. En er ook al weer in. En dan ook nog een croissant onder de arm. Of een stokbrood voor de grote honger.
Maar daarna kwamen de veteranen. Reeds enkele jaren geleden (volgens Ed JV) weekten ze een talentvol duo los. Nu wordt zelfs Wim H naar gene zijde van de Styx overgevaren. Hij mocht scoren en dat deed hem goed. Als een kleine jongen stond hij weer glunderend langs de lijn. Weer mocht hij mee. Maar door zijn deelname moet zijn team misschien wel mee gaan doen aan de LX-competitie. In afwachting van zijn nieuwe maatjes keek hij naar onze warmlooptraining.

Ook Pieter had gehoord van onze niet aflatende werklust. Na anderhalf jaar blessureleed haalde hij zijn stick uit het vet. Aan de modieuze grillen bleek trimheren niet bloot te staan. Hij paste weer goed in het veertiental, alleen de penningmeester moet het nog narekenen. Ik weet niet of er een sportteam dat uit 7 man bestaat (behalve natuurlijk het ook nooit versagende sterretjesteam van Sneeuwwitje), maar afgelopen zondag was het alsof het zo hoort. Doeltjes een stukje naar voren gesmokkeld en gaan met die banaan. Dat laatste heb ik niet gezegd natuurlijk, want het is een stick, waarmee we met de platte zijde van de krul de bal verplaatsen. Met de bolle kant mag dus niet.
Wat ook niet mag, is een vrije bal direct de cirkel inmeppen. Ook al is er geen cirkel te bekennen (zie de hint van de verschoven doeltjes), het mag niet.

De hardste loper haakte als eerste af. Arjen moest om 10 uur weg. Ik wisselde van shirt en liet daarbij en passant mijn shirt met voorbedrukte zweetvlekken zien. Dat zal het publiek zeker de indruk hebben gegeven dat er hard wordt gewerkt.
Het stond toen 4-1 voor blauw, maar de wissel bracht de wedstrijd aan het kantelen en in luttele minuten stond het 4-3. Toen wilden we wel stoppen maar Jaap stuurde ons terug de wei in.

Een goede coach weet wanneer hij ons nog even kan aftrainen. En zo geschiedde. Het eredoelpunt was voor oranje en iedereen trok opgelucht naar het zwarte goud. Daar werden de verjaardagen doorgenomen en bleek dat Bob aaan de beurt. Hem is de boodschap duidelijk, dus volgende week presenteert Bob iets om de koffie te vergezellen. Hij was al snel huiswaarts. Misschien nog net voor het zingen de kerk weer in. Hoewel, er was ook iets met z'n schoonmoeder.

Gerrit Geuvers