met handicap

Een mens kan niet alles tegelijk. En een man al helemaal niet. Laat staan een trimheer. Aanvallen en verdedigen zijn twee taken in het veld die niet te verenigen zijn. Het oranje team had bij nader inzien vooral veel aanvallende capaciteiten maar probeerde het verdedigend op te lossen en soms met een counter over te schakelen. Een recept dat de Graafschap momenteel hanteert om het hoofd boven de rode streep te houden. Of dat lukt weten we over twee maanden. Maar voor het oranje team bleek al na een half uur het heilloze van de betonnen verdediging.

Misschien had het te maken met de depressieve toestand waar ons koninklijk huis zich in bevindt. De beelden uit Innsbruck van schoudershangende monarchie die de wereld met een zonnebril buiten sluit geeft geen enkel oranje team moraal. Zelfs de oranjeverenigingen gaan mee in die lethargie. Daar is geen beton tegen bestand. Ik begin dan eigenlijk al met een 4-0 achterstand.

Blauw vond inderdaad gemakkelijk de gaatjes . Lieuwe was in vorm en werd alleen door Pieter afgestopt. Hij miste zelfs een heel fraaie kans (dat mag wel in de krant). Aan de andere kant kreeg Bert een soortgelijke mogelijkheid, nota bene de winnende, maar hij faalde. Pieter zorgde als enige voor een juichmoment voor oranje. Met wat rommelen en doordrukken schoof hij de bal tegen de plank. Een echte Dran-goal: 1-4.
En dat terwijl die eer eigenljik aan Jan zou moeten toevallen. Hij had de juiste sokken aan om de mouwen op te stropen. Maar hij liet het afweten. Zoals wel meer oranje-klanten. De ere-treffer was niet het startsein voor meer. Oranje had niet alleen te maken met de gevolgen van het coma-skien (wordt ook niet meer vergoed door verzekeringen) maar ook met slecht was-beleid.

Als Tineke er niet is worden de oranje hesjes direct in de tas gedaan. Die wordt een week lang afgesloten waardoor de restanten van een partijtje hockey zich ranzig kunnen vermenigvuldigen. Deze zondag leidde dat tot bedwelmende taferelen, waar team oranje het meest last van had. De zware lucht ging velen in de benen zitten. Het effect: al weer vier doelpunten: 1-8. Voor blauw bleek de putlucht zelfs een stimulans om snel door de verdediging te slalommen. Het effect zou weer vier doelpunten moeten zijn, maar door de kracht van oranje bleef de schade het beperkt tot slechts twee: 1-10.

En tenslotte speelde ik op halve kracht. De intensieve voorbereiding voor Duchenne Heroes heeft zijn weerslag op de techniek, andere spiergroepen denk ik (dr. Bob). Want een trimheer kan niet alles tegelijk. En dat geldt zeker voor mij. Maar de vraag: "wat is dan reden datje anders zo slecht speelde" is dan ook weer terecht. Toch denk ik dat deze omstandigheid oranje één doelpunt heeft gescheeld.
Als ik het zo nog eens teruglees blijkt dat oranje (met handicaps) dus heeft gewonnen! Met 3-0 zelfs. Een terechte uitslag, lijkt me. En vooruit, de winnende voor blauw werd gescoord door Piet. Het is je gegund.

Gerrit Geuvers